Μετάβαση στο περιεχόμενο

Γιούζεφ Βαλάστσικ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Γιούζεφ Βαλάστσικ
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Józef Władysław Walaszczyk (Πολωνικά)
Γέννηση13  Νοεμβρίου 1919[1]
Τσενστοχόβα
Θάνατος20  Ιουνίου 2022
Βαρσοβία[2]
Χώρα πολιτογράφησηςΠολωνία
ΘρησκείαΡωμαιοκαθολική Εκκλησία[1]
Καθολικισμός
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΠολωνικά
Γερμανικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητακαινοτόμος επιχειρηματίας
τεχνίτης
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΒραβεύσειςΔίκαιοι των Εθνών (9  Μαΐου 2002)[1]
Διοικητής του Τάγματος της Αναγέννησης της Πολωνίας (13  Νοεμβρίου 2008)[3]
μετάλλιο της εκατονταετηρίδας της Ανεξαρτησίας (2019)[3]
Pro Patria Medal (2017)[3]
Χάλκινος Σταυρός της Αξίας[3]
Pro Bono Poloniae Medal (2019)[3]
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Γιούζεφ Βουαντίσουαφ Βαλάστσικ (πολωνικά: Józef Władysław Walaszczyk) (13 Νοεμβρίου 1919 – 20 Ιουνίου 2022) ήταν Πολωνός δερματοποιός και επιχειρηματίας, ο οποίος ανακηρύχθηκε Δίκαιος των Εθνών το 2002 από το Γιαντ Βασσέμ για την παροχή κρησφύγετου σε Εβραίους κατά τη διάρκεια Ολοκαυτώματος.[4][5][6] Έχει χαρακτηριστεί ως «δεύτερος Σίντλερ» ή «Πολωνός Σίντλερ».[7][8]

Πρώιμη ζωή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Βαλάστσικ γεννήθηκε στην Τσενστοχόβα, σε μια εύπορη οικογένεια ιντελιγκέντσια. Η μητέρα του ήταν ιατρός και ο πατέρας του δημοσιογράφος. Το 1927, μετά τον θάνατο του πατέρα του κατά τη διάρκεια μιας επίσκεψης στις Ηνωμένες Πολιτείες, η οικονομική κατάσταση της οικογένειας επιδεινώθηκε.[9] Η μητέρα του αποφάσισε να μετακομίσει από τη Βαρσοβία στο Ριλσκ, όπου ο ξάδερφός τους, Λούντβικ Οκέντσκι, είχε ένα κτήμα και ένα εργοστάσιο αλευριού πατάτας. Ο Βαλάστσικ συνέχισε την εκπαίδευσή του στις πόλεις Τσενστοχόβα, Αλεξάντρουφ Κουγιάφσκι, Γουόβιτς και Πιότρκουφ Τριμπουνάλσκι.[10] Πριν από το ξέσπασμα του πολέμου, είχε περάσει τις απολυτήριες εξετάσεις του γυμνασίου και σπούδαζε στο ανώτερο λύκειο εμπορίου στη Βαρσοβία. Ζούσε σε ένα στούντιο στην οδό Κρούτσα 34. Εργάστηκε στο εμπόριο, με αρκετή επιτυχία για να έχει έναν αρκετά πλούσιο τρόπο ζωής.[11] Εκείνη την εποχή είχε κάποιους Εβραίους γνωστούς. Πέρασε τις διακοπές του στο Ριλσκ, όπου ο Οκέντσκι του έμαθε να διευθύνει το κτήμα.[12] Το 1938, εντάχθηκε στο Εθνικό Κόμμα, από το οποίο αποχώρησε γρήγορα λόγω του αντισημιτισμού του.[13]

Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ριλσκ

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τον Ιούνιο του 1939, ο Βαλάστσικ συμμετείχε στη στρατιωτική προετοιμασία κοντά στο Λίντζμπαρκ Βαρμίνσκι.[14] Μετά την εισβολή των Γερμανών στην Πολωνία την 1η Σεπτεμβρίου 1939, κινητοποιήθηκε και στάλθηκε στο Μπζεστς της Ανατολικής Πολωνίας. Όταν η Σοβιετική Ένωση επιτέθηκε στην Πολωνία στις 17 Σεπτεμβρίου 1939, ο Βαλάστσικ και ο ξάδερφός του, που επίσης στάλθηκε εκεί, αποφάσισαν να επιστρέψουν στο Ριλσκ αντί να πάνε στο Προγεφύρωμα της Ρουμανίας, που ήταν η αρχική τους ιδέα. Παρά τις δυσκολίες (ο Γιούζεφ συνελήφθη για μερικές μέρες από Γερμανούς), έφτασαν στο Ριλσκ στα τέλη Σεπτεμβρίου.[15] Το Δεκέμβριο του 1939, χάρη στη γνώση της γερμανικής γλώσσας, ο Βαλάστσικ διορίστηκε διευθυντής του εργοστασίου και ως διαχειριστής ολόκληρης της περιουσίας στο Ριλσκ. Απασχολούσε περίπου 200 εργάτες, συμπεριλαμβανομένων της οικογένειάς του, των φίλων του και άλλων στην κοινότητα (συμπεριλαμβανομένων των Εβραίων), παρέχοντάς τους φαγητό και διαμονή. Πιθανότατα το 1941, ένας από τους φίλους του που έκανε πριν το 1939, ο Βένγκροφ, του ζήτησε να απασχολήσει σαράντα Εβραίους από το γκέτο στη Ράβα Μαζοβιέτσκα. Ο Βαλάστσικ συμφώνησε καθώς του χρωστούσε μια χάρη. Πήρε άδεια από τον Μίλερ, επικεφαλής του τοπικού Arbeitsamt (γραφείο εργασίας), πείθοντάς τον με μεγάλη δωροδοκία να πάρει 30 Εβραίους. Ο Βαλάστσικ έπρεπε να φέρει άλλη μια δόση της δωροδοκίας κάθε δύο εβδομάδες. Οι μισθωμένοι Εβραίοι είχαν μια αρκετά καλή κατάσταση για να φροντίσουν τον εαυτό τους, οπότε ο Βαλάστσικ δεν χρειαζόταν να τους ταΐσει.[16] Ωστόσο, μετά από δώδεκα μήνες, ο Μίλερ απέσυρε την άδειά του. Ο Βαλάστσικ συμβούλεψε τους εργάτες του να κρυφτούν αν εμφανιστούν οι Γερμανοί. Καθώς πήγαινε στο Arbeitsamt, Γερμανοί αξιωματικοί εμφανίστηκαν στο κτήμα με φορτηγά. Ένα ζευγάρι Εβραίων που δεν είχαν κρυφτεί, συνελήφθησαν και μεταφέρθηκαν στο Γκέτο του Λοτζ. Οι υπόλοιποι κρύφτηκαν και επέζησαν.[12]

Βαρσοβία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Σημερινή άποψη της οδού Εμίλια Πλάτερ 17.

Το 1940[7] ή την άνοιξη του 1941,[16] ο Βαλάστσικ ερωτεύτηκε την Ιρένα Φροντ. Δεν του είπε ότι ήταν Εβραία μέχρι που η Γκεστάπο εισέβαλε στο δωμάτιο του ξενοδοχείου τους στη Βαρσοβία. Ο Βαλάστσικ βοήθησε την Φροντ να κρυφτεί πίσω από μια ντουλάπα και προσποιήθηκε ότι είχε προβλήματα στο στομάχι στο μπάνιο έξω από το δωμάτιο. Οι Γερμανοί έφυγαν, έχοντας τη διαβεβαίωση του ξενοδόχου ότι ήταν συχνός και γνωστός πελάτης. Μετά από αυτό το περιστατικό, η Φροντ έζησε στο διαμέρισμα του Βαλάστσικ στην οδό Κρούτσα. Οργάνωσαν έναν ψεύτικο γάμο[17] για να μπορέσει να μπει στο μη-εβραϊκό Volksliste. Στα τέλη Οκτωβρίου 1941,[18] η Φροντ κρατήθηκε με μια ομάδα 20 Εβραίων γνωστών. Ο Βαλάστσικ, ενημερωμένος για την κατάσταση, ήρθε στη Βαρσοβία. Στο αστυνομικό τμήμα, όπου είχε τον πράκτορά του ο Πολωνικός Εσωτερικός Στρατός, ενημερώθηκε ότι και οι 21 Εβραίοι θα απελευθερώνονταν αν έφερνε στους Γερμανούς ένα κιλό χρυσού (2,2 λίβρες) μέσα σε 5 ώρες.[12] Οι Γερμανοί αρνήθηκαν να απελευθερώσουν μόνο την Φροντ. Ο Βαλάστσικ κατάφερε να συγκεντρώσει και να πληρώσει τη δωροδοκία, σώζοντας και τα 21 άτομα.[12] Παρά τη διαβεβαίωση από τους Γερμανούς ότι η Φροντ μπορούσε να ζήσει με ασφάλεια στο διαμέρισμα της οδού Κρούτσα, πούλησε το διαμέρισμα την επόμενη μέρα καθώς ένιωθε ότι δεν ήταν πια ασφαλές και αγόρασε ένα άλλο στην οδό Εμίλια Πλάτερ 17. Εκτός από την Φροντ, δύο άλλοι Εβραίοι ζούσαν εκεί - η φίλη της, Χάνκα Στασέφσκα και η νταντά Χελένα Τορμπέτσκο. Παρά τα καθήκοντά του στο Ριλσκ, ο Βαλάστσικ επισκέφτηκε και υποστήριξε τις γυναίκες. Κατά τη διάρκεια μιας περιόδου, η Στασέφσκα συναντιόταν με έναν νεαρό άνδρα, ο οποίος αποδείχθηκε ότι ήταν πράκτορας των Kriminalpolizei. Δεν ανακάλυψε την εβραϊκή της ταυτότητα.[12]

Ο Βαλάστσικ συνεργαζόταν επίσης με το πολωνικό κίνημα αντίστασης (μεταξύ άλλων με τον Στανίσουαφ Μιέντζα-Τομασέφσκι) και βοηθούσε τους Εβραίους φίλους του που ζούσαν στο Γκέτο της Βαρσοβίας, φέρνοντάς τους τρόφιμα, φάρμακα και έγγραφα.[19] Συχνά δωροδοκούσε έναν οδηγό τραμ για να επιβραδύνει λίγο όταν περνούσε από το γκέτο, ώστε να μπορέσει να πηδήξει με ασφάλεια. Κατά τη διάρκεια μιας από τις επισκέψεις του, το 1943,[20] προσβλήθηκε από τύφο και πέρασε μερικές εβδομάδες αναρρώνοντας στο διαμέρισμα στην οδό Εμίλια Πλάτερ.[12]

Μετά το ξέσπασμα της Εξέγερσης της Βαρσοβίας το 1944, ο Βαλάστσικ οργάνωσε για τις Φροντ, Στασέφσκα και Τορμπέτσκο να βγουν από την πολιορκημένη πόλη στο στρατόπεδο του Ερυθρού Σταυρού στην Ποτκόβα Λέσνα και στο Ριλσκ. Ο Βαλάστσικ αποφάσισε να φύγει από το Ριλσκ, για να αποφύγει τη σύλληψη από τους Σοβιετικούς επειδή ήταν κουλάκος.[21] Τον Ιανουάριο του 1945, αυτός και η Φροντ επέστρεψαν στη Βαρσοβία, όπου έμειναν μέχρι το τέλος του πολέμου.[12] Το διαμέρισμά τους στην οδό Εμίλια Πλάτερ επέζησε της καταστροφής της Βαρσοβίας.[21]

Μετέπειτα ζωή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πλακέτα του παλιού εργαστηρίου του Βαλάστσικ στην οδό Σομπιεσκιέγκο (Sobieskiego), τρέχουσα άποψη

Αμέσως μετά τον πόλεμο, ο Βαλάστσικ και η Φροντ μετακόμισαν στην Κρακοβία, όπου ίδρυσε νέες επιχειρήσεις, συμπεριλαμβανομένης της οργάνωσης ταξιδιών επιβατών Κρακοβία-Κατοβίτσε. Αν και χώρισαν,[7] παρέμειναν σε καλές σχέσεις.[12] Λόγω της φιλίας του Βαλάστσικ με τον Γάλλο πρόξενο, η Υπηρεσία Ασφαλείας τον πίεσε να φύγει από την Κρακοβία. Ο Βαλάστσικ, σε συνεργασία με την Οκέντσκι, δημιούργησε ένα εργοστάσιο μαλλιού και βαμβακερών υλικών. Το 1949, η επιχείρηση εθνικοποιήθηκε. Αργότερα, ο Βαλάστσικ και οι Εβραίοι συνάδελφοί του διατηρούσαν ένα δωμάτιο ραπτικής στη Βαρσοβία, το οποίο έκλεισε υπό την πίεση της εφορίας. Το εργοστάσιο του Βαλάστσικ έκλεισε μετά από δύο χρόνια, το 1952. Ασχολήθηκε επίσης με τον συνεταιρισμό στο Γκρόντζισκ Μαζοβιέτσκι και στη συνέχεια στο Ρεμπέρτουφ. Εργάστηκε εκεί για κάποιο διάστημα, σημειώνοντας μεγάλη επιτυχία.[22] Εν τω μεταξύ, πήρε άδεια να εργαστεί ως δεξιοτέχνης της δερμάτινης κατασκευής που του επέτρεψε να ανοίξει το δικό του εργαστήριο στην οδό Ιωάννη Γ΄ Σομπιεσκιέγκο 18 στη Βαρσοβία.[23] Συνέχισε να το τρέχει μέχρι που έγινε πολύ ηλικιωμένος.[22]

Γύρω στο 1950, ο Βαλάστσικ παντρεύτηκε την Αλίτσια Γιαστσέμπσκα, την οποία είχε γνωρίσει στην Κρακοβία. Το 1951, γέννησε τον γιο τους, Ρίσαρντ. Μετά το διαζύγιο με την Γιαστσέμπσκα, το 1970, ο Βαλάστσικ παντρεύτηκε τη Μπαρμπάρα, με την οποία είχε έναν γιο, τον Σουαβόμιρ.[22]

Το 2002,[24] κατόπιν σύστασης της Φροντ, ο Βαλάστσικ τιμήθηκε από το Γιαντ Βασσέμ με τον τίτλο του Δίκαιου των Εθνών.[12] Δραστηριοποιήθηκε στην Πολωνική Ένωση των Δικαίων των Εθνών, από τον Αύγουστο του 2008 και μετά υπηρέτησε ως Αντιπρόεδρός της.[25] Το 2009, ήταν μεταξύ των εκπροσώπων των Πολωνών Δίκαιων κατά τη διάρκεια μιας επίσκεψης στις Ηνωμένες Πολιτείες, η οποία περιελάμβανε συνάντηση με τον Πρόεδρο Μπαράκ Ομπάμα.[26] Την ίδια χρονιά, το KARTA Center δημοσίευσε τα απομνημονεύματά του Przywracanie pamięci (Αποκατάσταση της Μνήμης).[27] Το 2019, τα 100α γενέθλιά του τιμήθηκαν από τον Πρόεδρο της Πολωνίας, Άντζεϊ Ντούντα.[28] Ο Βαλάστσικ πέθανε στις 20 Ιουνίου 2022 στη Βαρσοβία.[29]

Διακρίσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 «The Righteous Among the Nations Database» (Αγγλικά)
  2. ↑ Ανακτήθηκε στις 4  Ιουλίου 2022.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 Ανακτήθηκε στις 21  Απριλίου 2022.
  4. ↑ «Zmarł Józef Walaszczyk – najstarszy Sprawiedliwy wśród Narodów Świata». Ανακτήθηκε στις 20 Ιουνίου 2022. 
  5. ↑ «Shoah rescuer gets surprise 100th birthday party in Poland as righteous honoured». jewishnews.timesofisrael.com (στα Αγγλικά). 20 Νοεμβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 9 Φεβρουαρίου 2020. 
  6. ↑ Szwedowicz, Agata (14 Νοεμβρίου 2019). «Józef Walaszczyk, najstarszy polski Sprawiedliwy, skończył 100 lat». dzieje.pl (στα Πολωνικά). Ανακτήθηκε στις 8 Φεβρουαρίου 2020. 
  7. ↑ 7,0 7,1 7,2 Węgłowski, Adam (16 Φεβρουαρίου 2011). «Polski Schindler». www.focus.pl (στα Πολωνικά). Ανακτήθηκε στις 8 Φεβρουαρίου 2020. 
  8. ↑ Sosnowska, Anna (15 Οκτωβρίου 2016). «Uratował życie 53 Żydom. Rozmowa z "drugim Schindlerem"». Aleteia Polska (στα Πολωνικά). Ανακτήθηκε στις 8 Φεβρουαρίου 2020. 
  9. ↑ Βαλάστσικ 2009, σελ. 7
  10. ↑ Βαλάστσικ 2009, σελ. 13, 15, 19
  11. ↑ Βαλάστσικ 2009, σελ. 23
  12. ↑ 12,0 12,1 12,2 12,3 12,4 12,5 12,6 12,7 12,8 Grądzka-Rejak, Martyna (Νοεμβρίου 2018). Szczepaniak, Mateusz, επιμ. «"A drop within the vastness of human misfortune". The story of Józef Walaszczyk». Polscy Sprawiedliwi. Translated by Andrew Rajcher. Ανακτήθηκε στις 8 Φεβρουαρίου 2020. 
  13. ↑ Βαλάστσικ 2009, σελ. 21
  14. ↑ Βαλάστσικ 2009, σελ. 25
  15. ↑ Βαλάστσικ 2009, σελ. 34–36
  16. ↑ 16,0 16,1 Βαλάστσικ 2009, σελ. 43–44
  17. ↑ «Józef Walaszczyk – najstarszy żyjący Sprawiedliwy wśród Narodów Świata». PolskieRadio.pl (στα Πολωνικά). 14 Νοεμβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 9 Φεβρουαρίου 2020. 
  18. ↑ Βαλάστσικ 2009, σελ. 46
  19. ↑ Βαλάστσικ 2009, σελ. 48–50
  20. ↑ Βαλάστσικ 2009, σελ. 67–68
  21. ↑ 21,0 21,1 Βαλάστσικ 2009, σελ. 79–80
  22. ↑ 22,0 22,1 22,2 Βαλάστσικ 2009, σελ. 82–88
  23. ↑ «Kaletnicy». www.infowarszawa.pl. Ανακτήθηκε στις 9 Φεβρουαρίου 2020. 
  24. ↑ 24,0 24,1 «Righteous Among the Nations Honored by Yad Vashem by 1 January 2019. Poland» (PDF). yadvashem.org. 2019. σελ. 105. Ανακτήθηκε στις 8 Φεβρουαρίου 2020. 
  25. ↑ «Polskie Towarzystwo Sprawiedliwych wśród Narodów Świata». Polscy Sprawiedliwi (στα Πολωνικά). Ανακτήθηκε στις 9 Φεβρουαρίου 2020. 
  26. ↑ «Wizyta delegacji polskich Sprawiedliwych w Stanach Zjednoczonych / Inicjatywy społeczne / Rok 2010 / Aktualności / Archiwum Lecha Kaczyńskiego / Oficjalna strona Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej». prezydent.pl (στα Πολωνικά). 23 Απριλίου 2009. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Ιανουαρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 9 Φεβρουαρίου 2020. 
  27. ↑ Walaszczyk, Józef (2009). Walaszczyk, Józef, Przywracanie pamięci [wspomnienia – red.] (στα Πολωνικά). Warszawa: Fundacja Ośrodka KARTA. 
  28. ↑ «Życzenia dla Józefa Walaszczyka z okazji 100. urodzin». Office of the President of Poland (στα Πολωνικά). 13 Νοεμβρίου 2019. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Οκτωβρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 9 Φεβρουαρίου 2020. 
  29. ↑ «Żegnamy Józefa Walaszczyka (1919-2022) | Muzeum Historii Żydów Polskich POLIN w Warszawie». polin.pl (στα Πολωνικά). Ανακτήθηκε στις 4 Ιουλίου 2022. 
  30. ↑ «Udział Pani Marii Kaczyńskiej w uroczystości "Przywracanie pamięci"». prezydent.pl (στα Πολωνικά). 17 Νοεμβρίου 2008. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Ιανουαρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 8 Φεβρουαρίου 2020. 
  31. ↑ 31,0 31,1 «Uczciliśmy jubileusz 100. rocznicy urodzin polskiego "Sprawiedliwego" – Urząd do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych». www.kombatanci.gov.pl (στα Πολωνικά). 13 Νοεμβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 8 Φεβρουαρίου 2020. 
  32. ↑ «Wręczenie medali "Pro Patria" Sprawiedliwym Wśród Narodów Świata – Urząd do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych». www.kombatanci.gov.pl (στα Πολωνικά). 15 Οκτωβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 8 Φεβρουαρίου 2020. 
  33. ↑ «Mazowiecki Urząd Wojewódzki w Warszawie Wręczenie Medali Stulecia Odzyskanej Niepodległości – Aktualności -». mazowieckie.pl (στα Πολωνικά). 2 Ιανουαρίου 2020. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Ιανουαρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 8 Φεβρουαρίου 2020. 

Πηγές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Βαλάστσικ, Γιούζεφ (2009). Przywracanie pamięci (στα Πολωνικά). Warsaw: Fundacja Ośrodka KARTA. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Ιανουαρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 10 Φεβρουαρίου 2020. 
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Γιούζεφ_Βαλάστσικ&oldid=10062400"