Κουλάκοι
Οι κουλάκοι (ρωσικά: кула́к, πληθυντικός: кулаки́, "γροθιά", κατ'επέκταση "με σκληρή γροθιά". Επίσης είναι γνωστοί ως κουρκούλι στην Ουκρανία. Ο όρος χρησιμοποιείται και στα ρωσικά, σε κείμενα στη ρωσική γλώσσα που αναφέρονται στην Ουκρανία), ή γκολτσομάγκοι (αζερικά: qolçomaq, πληθυντικός: qolçomaqlar) ήταν ο όρος που περιέγραφε τους αγρότες που κατείχαν γη με έκταση άνω των 8 έικρ (3,2 εκτάρια) στις τελευταίες δεκαετίες της Ρωσικής Αυτοκρατορίας. Στα πρώτα χρόνια της Σοβιετικής Ένωσης, ιδιαίτερα στην Σοβιετική Ρωσία και το Αζερμπαϊτζάν, ο όρος έγινε μια γενική αναφορά στην γαιοκτησία μεταξύ των αγροτών, οι οποίοι θεωρούνταν ως "διστακτικοί" σύμμαχοι της επανάστασης.[1] Οι κουλάκοι αποδεκατίστηκαν υπό τις διαταγές του Ιωσήφ Στάλιν, για να εγγυηθεί την κολεκτιβοποίηση κατά την διάρκεια της δεκαετίας του 1930.
Η λέξη κουλάκος αναφερόταν αρχικά σε πρώην αγρότες στη Ρωσική Αυτοκρατορία οι οποίοι πλούτισαν κατά την διάρκεια της μεταρρύθμισης του Στολύπιν, από το 1906 έως το 1914. Κατά τη διάρκεια της Ρωσικής Επανάστασης, ο όρος του κουλάκου χρησιμοποιήθηκε για την επίπληξη των αγροτών που παρακρατούσαν σιτηρά από τους Μπολσεβίκους.[2] Σύμφωνα με τις πολιτικές θεωρίες του μαρξισμού-λενινισμού στις αρχές του 20ού αιώνα, οι κουλάκοι θεωρούνταν ως ταξικοί εχθροί των φτωχότερων αγροτών.[3] Ο Βλαντίμιρ Λένιν τους περιέγραφε ως "παράσιτα, βαμπίρ, λεηλατητές του λαού και κερδοσκόποι, που χονδραίνουν με τον λιμό",[4] κηρύσσοντας επανάσταση κατά αυτών για να απελευθερώσουν τους φτωχούς αγρότες, τους αγρότες στις φάρμες, και το προλεταριάτο (την κατά πολύ μικρότερη τάξη των αστικών και βιομηχανικών εργατών).[5]
Κατά την διάρκεια του πρώτου πενταετούς σχεδίου, η ολική εκστρατεία του Στάλιν για την ανάληψη της ιδιοκτησίας και της οργάνωσης από την αγροτιά σήμαινε ότι "οι αγρότες που είχαν ένα ζευγάρι αγελάδες και πέντε ή έξι έικρ (περίπου 2 εκτάρια) γης περισσότερα από τους γείτονές τους" ονομάζονταν κουλάκοι.[6] Κατά την διάρκεια της αποκουλακοποίησης, κυβερνητικοί αξιωματούχοι προέβαιναν σε βίαιες κατασχέσεις φαρμών και σκότωσαν άτομα που αντιστάθηκαν,[3][7] απέλασε άλλα άτομα σε στρατόπεδα εργασίας, και οδήγησε πολλά άτομα να μεταναστεύσουν στις πόλεις[8] μετά την απώλεια της περιουσίας τους υπέρ της κολεκτίβας.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Omarov, Vahid (27 Νοεμβρίου 2012). «Azərbaycan SSR-də 1920-1940-cı illərdə sənayeləşdirmə və zorakı kolxozlaşdırma» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 27 Ιουνίου 2019.
- ↑ Richard Pipes (2001). Communism: A Brief History. Random House Digital, Inc. σελίδες 39–. ISBN 978-0-679-64050-9. Ανακτήθηκε στις 7 Ιανουαρίου 2013.
- ↑ 3,0 3,1 Robert Conquest (1986) The Harvest of Sorrow: Soviet Collectivization and the Terror-Famine. Oxford University Press. (ISBN 0-19-505180-7).
- ↑ David Rubinstein (2001). Culture, Structure and Agency: Toward a Truly Multidimensional Sociology. SAGE Publications. σελ. 69. ISBN 978-0-7619-1928-5.
- ↑ Σύντροφοι Εργάτες, Εμπρός για τη τελευταία, Αποφασιστική μάχη!
- ↑ Robert Conquest (2001). Reflections on a Ravaged Century. W. W. Norton & Company. σελ. 94. ISBN 978-0-393-32086-2. Ανακτήθηκε στις 3 Ιανουαρίου 2013.
- ↑ Mikhail Gorbachev. Memoirs, 769 pages. Publisher: Doubleday; 1st ed edition (September 1, 1995) (ISBN 0-385-48019-9)
- ↑ McCauley, Martin (1996). Stalin and Stalinism
.
