Μετάβαση στο περιεχόμενο

Βασιλική Οικογένεια της Νορβηγίας

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Η νορβηγική βασιλική οικογένεια: ο βασιλιάς Χάακον Ζ΄, η βασίλισσα Mωντ και ο διάδοχος του θρόνου Όλαφ (Ε΄) το 1913.

Οι Νορβηγικές βασιλικές οικογένειες είναι οι οικογένειες των προηγούμενων ή των σημερινών Νορβηγών μοναρχών. Η σημερινή οικογένεια που κατέχει το θρόνο, είναι μέλη του Οίκου των Σ.Χ.Σ.Γκλύκσμπουργκ [1] και ανέβηκε στον θρόνο μετά την εκλογή του Πρίγκιπα Καρλ (βασιλικό όνομα Χάακον Ζ΄) μετά τη διάλυση της Σουηδικής-Νορβηγικής ένωσης το 1905.

Στη Νορβηγία υπάρχει διάκριση μεταξύ του Βασιλικού Οίκου (kongehuset) και της βασιλικής οικογένειας (kongelige familie). Ο Βασιλικός Οίκος περιλαμβάνει μόνο τον μονάρχη και τη σύζυγό του, τον διάδοχο και τη σύζυγό του και το μεγαλύτερο παιδί του διαδόχου. Η βασιλική οικογένεια περιλαμβάνει όλα τα παιδιά του μονάρχη και τις/τους συζύγους, τα εγγόνια και τα αδέλφια του. [2] Η σημερινή βασιλική οικογένεια, και ο Βασιλικός Οίκος, διατηρεί υψηλό ποσοστό αποδοχής μεταξύ του νορβηγικού λαού. [3] [4]

Η νορβηγική μοναρχία εντοπίζει την ιστορία και την προέλευσή της από την ενοποίηση και την ίδρυση της Νορβηγίας, καθώς και από τον πρώτο βασιλιά της Νορβηγίας, τον Χάραλντ Α' της δυναστείας των Φέρχερ. Με την εισαγωγή του Νορβηγικού Νόμου της Διαδοχής το 1163, το νομικό πλαίσιο καθόρισε ότι μόνο ένας μονάρχης και μια βασιλική οικογένεια είχαν τη δυνατότητα να κυβερνούν μέσω της διαδοχής. [5]

Η Νορβηγία, η Σουηδία και η Δανία είχαν κοινούς μονάρχες κατά τη διάρκεια της Ένωσης του Κάλμαρ στα τέλη του Μεσαίωνα, και η Νορβηγία παρέμεινε σε ένωση με τη Δανία μετά την αποχώρηση της Σουηδίας από την ένωση το 1523. Μετά τη Μεταρρύθμιση ιδρύθηκε ένα κοινό κράτος Δανίας-Νορβηγίας το 1536-37, το οποίο κυβερνήθηκε από την Κοπεγχάγη από τον Οίκο του Όλντενμπουργκ έως ότου η Νορβηγία παραχωρήθηκε στη Σουηδία με τη Συνθήκη του Κιέλου το 1814 μετά την ήττα Δανίας-Νορβηγίας στους Ναπολεόντειους Πολέμους. Η Νορβηγία ήταν για λίγο ανεξάρτητη με τον δικό της βασιλιά το 1814, αλλά αναγκάστηκε σε μια νέα ένωση με τη Σουηδία υπό την κυριαρχία του Οίκου των Μπερναντότ.

Όταν έγινε ανεξάρτητη το 1905, η Νορβηγία αποφάσισε μέσω δημοψηφίσματος να παραμείνει ως μοναρχία, με πρώτο μονάρχη τον γεννημένο στη Δανία βασιλιά Χάακον Ζ΄, του οποίου η οικογένεια αποτελούνταν από την πριγκίπισσα Mωντ του Ηνωμένου Βασιλείου και τον γιο τους Όλαφ (Ε΄). Οι απόγονοι του βασιλιά Χάακων Ζ΄ αποτελούν σήμερα τη σημερινή βασιλική οικογένεια της Νορβηγίας.

Μέσω γάμων και ιστορικών συμμαχιών, η βασιλική οικογένεια της Νορβηγίας συνδέεται στενά με τη βασιλική οικογένεια της Σουηδίας και τη β. οικ. της Δανίας, καθώς και πιο απομακρυσμένα με τη β. οικ. της Ελλάδας και τη β. οικ. του Ηνωμένου Βασιλείου. [6]

Ο σημερινός βασιλιάς Χάραλντ Ε΄ κατάγεται και από τους τέσσερις βασιλείς που ανήκαν στον Οίκο των Μπερναντότ (1818-1905), που προηγήθηκαν του Οίκου των Σ.Χ.Σ.Γκλύκσμπουργκ στον θρόνο και είναι ο πρώτος Νορβηγός μονάρχης, που είναι απόγονος όλων των προηγούμενων Νορβηγών μοναρχών από το 1818.

Μέλη του Βασιλικού Οίκου είναι:

Μέλη της βασιλικής οικογένειας (άτομα που ανήκουν στη βασιλική γραμμή αίματος ή που έχουν γίνει μέλος της οικογένειας μέσω γάμου, αλλά δεν ανήκουν στον Βασιλικό Οίκο) είναι:

Αποβιώσαντα μέλη της βασιλικής οικογένειας είναι:

Οικογενειακό δέντρο μελών

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η βασιλική οικογένεια με τον βασιλιά Χάακον Ζ΄. Μαζί του είναι η πριγκίπισσα διαδόχου Mάρθα, ο διάδοχος Όλαφ (Ε΄) και τα παιδιά τους: η πριγκίπισσα Άστριντ, η πριγκίπισσα Ράγκνχιλντ και ο πρίγκιπας Χάραλντ (Ε΄) στο μπαλκόνι του Βασιλικού Ανακτόρου το 1946.
Μέλη του Βασιλικού Οίκου στους εορτασμούς της Ημέρας του Συντάγματος το 2007 με την πριγκίπισσα Ίνγκριντ-Αλεξάνδρα, τους γονείς της διάδοχο του θρόνου Χάακον με τη σύζυγό του πριγκίπισσα Mέτε-Μάριτ, και τους γονείς του Χάακον βασίλισσα Σόνια και βασιλιά Χάραλντ Ε΄.
Χάακον Ζ΄ της Νορβηγίας
ΟΙΚΟΣ Σ.Χ.Σ.ΓΚΛΥΞΜΠΟΥΡΓΚ-ΝΟΡΒΗΓΙΑΣ
Ματθίλδη του Ηνωμένου Βασιλείου
ΟΙΚΟΣ ΒΕΤΤΙΝ - ΣΑΞΟΝΙΑΣ-ΚΟΜΠΟΥΡΓΚ & ΓΚΟΤΑ
Όλαφ Ε΄ της ΝορβηγίαςΜάρθα της Σουηδίας
OΙΚΟΣ ΜΠΕΡΝΑΝΤΟΤ
Έρλινγκ ΛόρεντσενΡάγκνχιλντ της ΝορβηγίαςΓιόχαν Μάρτιν ΦέρνερΆστριντ της ΝορβηγίαςΧάραλντ Ε΄ της ΝορβηγίαςΣόνια της Νορβηγίας
Άρι ΜπεχνΜάρθα Λουίζα της ΝορβηγίαςΧάακον της ΝορβηγίαςΜέτε-Μάριτ της Νορβηγίας
Μωντ Ανγκέλικα ΜπεχνΛέαχ Ισάντορα ΜπεχνΈμμα Τάλουλαχ ΜπεχνΊνγκριντ Αλεξάνδρα της ΝορβηγίαςΣβέρε Μάγκνους της Νορβηγίας
Σημειώσεις
  • Μέλος του Βασιλικού Οίκου

Βασιλικό οικόσημο

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το οικόσημο της Νορβηγίας είναι ένα από τα παλαιότερα στην Ευρώπη και χρησιμεύει τόσο ως οικόσημο του έθνους, όσο και ως οικόσημο του Βασιλικού Οίκου. Αυτό είναι σύμφωνο με την προέλευσή του ως οικόσημο των βασιλέων της Νορβηγίας κατά τον Μεσαίωνα.

Ο Χάκον Δ΄ ο Παλαιός (1217–1263) χρησιμοποίησε θυρεό με λέοντα. Η παλαιότερη σωζόμενη αναφορά στα χρώματα του θυρεού είναι η Σάγκα του Βασιλιά, που γράφτηκε το 1220.

Το 1280 ο βασιλιάς Έρικ Β΄ Μάγκνουσον πρόσθεσε το στέμμα και τον αργυρό πέλεκυ στο λιοντάρι. Ο πέλεκυς είναι το μαρτυρικό τσεκούρι του αγίου Όλαφ Β΄, το όπλο που χρησιμοποιήθηκε για να τον σκοτώσει στη μάχη του Στίκλεσταντ το 1030.

Η συγκεκριμένη απόδοση του νορβηγικού θυρεού έχει αλλάξει με το πέρασμα των χρόνων, ακολουθώντας την αλλαγή της εραλδικής μόδας. Στα τέλη του Μεσαίωνα, η λαβή του πέλεκυ σταδιακά μεγάλωσε και άρχισε να μοιάζει με αλαβάρδα (halberd). Η λαβή ήταν συνήθως κυρτή, για να ταιριάζει στο σχήμα της ασπίδας που προτιμούσαν εκείνη την εποχή, αλλά και να ταιριάζει με το σχήμα των νομισμάτων. Το halberd απορρίφθηκε επίσημα και ο κοντός πέλεκυς επαναφέρθηκε με βασιλικό διάταγμα το 1844, όταν καθιερώθηκε για πρώτη φορά μια εξουσιοδοτημένη απόδοση. Το 1905 το επίσημο σχέδιο για τον βασιλικό και κυβερνητικό θυρεό άλλαξε και πάλι, αυτή τη φορά επιστρέφοντας στο μεσαιωνικό μοτίβο, με μία τριγωνική ασπίδα και ένα πιο όρθιο λιοντάρι.

Το οικόσημο του βασιλικού οίκου καθώς και το Βασιλικό Λάβαρο χρησιμοποιεί το σχέδιο του λέοντα από το 1905. Η παλαιότερη σωζόμενη απεικόνιση του Βασιλικού Λαβάρου βρίσκεται στη σφραγίδα της Δούκισσας Ίνγκεμποργκ (Ingebjørg) από το 1318. Η απόδοση που χρησιμοποιείται ως επίσημο εθνόσημο της Νορβηγίας είναι ελαφρώς διαφορετική και εγκρίθηκε για τελευταία φορά από τον βασιλιά στις 20 Μαΐου 1992 .

Όταν χρησιμοποιείται ως το βασιλικό οικόσημο, η ασπίδα διαθέτει τα διακριτικά του Βασιλικού Νορβηγικού Τάγματος του Αγίου Όλαφ γύρω της και πλαισιώνεται από έναν βασιλικό μανδύα ερμίνας, που υπερκαλύπτεται από το στέμμα της Νορβηγίας.

Το βασιλικό εθνόσημο δεν χρησιμοποιείται συχνά. Αντίθετα, το μονόγραμμα του βασιλιά χρησιμοποιείται εκτενώς, για παράδειγμα σε στρατιωτικά διακριτικά και σε νομίσματα.

Βιβλιογραφικές αναφορές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. «History». www.royalcourt.no. Norwegian Royal Court. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Σεπτεμβρίου 2019. 
  2. «The Royal Family». www.royalcourt.no. Norwegian Royal Court. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Οκτωβρίου 2014. 
  3. Central, Guest PostsRoyal (26 Ιουνίου 2014). «How popular are Europe's Monarchies?». Royal Central (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 26 Απριλίου 2019. 
  4. «Royal romance raised a ruckus». www.newsinenglish.no. 15 Ιανουαρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 26 Απριλίου 2019. 
  5. «Rikssamling». www.kongehuset.no (στα Νορβηγικά). Ανακτήθηκε στις 17 Απριλίου 2019. 
  6. «The Family tree». www.royalcourt.no (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 6 Μαΐου 2020. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • The Royal Family and the Royal House of Norway - Επίσημος ιστότοπος της Νορβηγικής Βασιλικής Οικογένειας (στα Αγγλικά)
  • The Royal House of Norway - Επίσημος ιστότοπος του Βασιλικού Οίκου της Νορβηγίας (Ολόκληρος ο ιστότοπος στα Αγγλικά)