Βαδομάριος
| Βαδομάριος | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 4ος αιώνας |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | μονάρχης |
| Οικογένεια | |
| Τέκνα | Vithicab |
| Αδέλφια | Gundomar |
Ο Βαδομάριος, λατιν.: Vadomarius, γερμανικά: Vadomar (άκμασε 356-371) ήταν Αλαμαννός βασιλιάς και Ρωμαίος στρατηγός, που μοιραζόταν την εξουσία με τον αδελφό του Γουνδομάδο. Μετά την υποκίνηση μιας αναποφάσιστης εκστρατείας στη Γαλατία κατά των Ρωμαίων, ο Βαδομάριος και ο αδελφός του υπέγραψαν συνθήκη με τον Ρωμαίο Αυτοκράτορα Κωνστάντιο Β' το 356. Ενθαρρυμένος από τον Κωνστάντιο Β', ο Βαδομάριος χρησιμοποίησε τις δυνάμεις του των Αλαμαννών σε μια επίθεση εναντίον του σφετεριστή Ιουλιανού (καίσαρα του Κωνστάντιου Β΄ που είχε επαναστατήσει ενάντια στην κυριαρχία του). Στη συνέχεια, ο Βαδομάριος σύναψε μια συνθήκη με τον Ιουλιανό, μετά την οποία, ανεπιτυχώς προσπάθησε να παίξει τις δύο Ρωμαϊκές μορφές τη μία εναντίον της άλλης. Όταν ενημερώθηκε ο Ιουλιανός, συνέλαβε τον Βαδομάριο και τον εξόρισε στην Hispania. Ο γιος του Βιθικάβιος τον διαδέχθηκε ως βασιλιάς. Αργότερα, ο Βαδομάριος συμμάχησε με τη Ρώμη υπό τους Αυτοκράτορες Ιοβιανό και Βάλη, οδηγώντας τις δυνάμεις του εναντίον του σφετεριστή Προκόπιου και πολεμώντας τους Πέρσες για λογαριασμό της Ρώμης.
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η ζωή του Βαδομάριου τεκμηριώνεται καλύτερα από τον Ρωμαίο ιστορικό Aμμιανό Μαρκελίνο. Σύμφωνα με τα γραπτά του, ο Κωνστάντιος Β' πήγε ρητά στη Βαλεντία για να διεξαγάγει πόλεμο εναντίον του Βαδομάριου και του Γουνδομάδου, των οποίων οι δυνάμεις είχαν ερημώσει μέρη της Γαλατίας. [1] Το 356, ο Βαδομάριος και ο αδελφός του Γουνδομάδος συνήψαν συνθήκη ειρήνης με τους Ρωμαίους, αφού έχασαν μια μάχη εναντίον του Αυτοκράτορα Κωνστάντιου Β'. [2]
Αφού ο Γουνδομάδος δολοφονήθηκε προδοτικά από τους δικούς του ανθρώπους το 357, οι Αλαμαννοί συσπειρώθηκαν υπό τον Βαδομάριο, ενώ παρέμειναν σύμμαχοι του Κωνστάντιου Β'. [3] Η άνοδος του Ιουλιανού στην εξουσία και η απόφαση του Βαδομαρίου να σταθεί στο πλευρό του Κωνστάντιου Β' ήταν πιθανότατα αποτέλεσμα εκφοβισμού, που στη συνέχεια τον οδήγησε να ενταχθεί και να ηγηθεί του Αλαμαννικού συνασπισμού το 357. [4] Είναι πιθανό ότι ο Βαδομάριος μπορεί ακόμη και να προμήθευε στρατεύματα, για να πολεμήσουν εναντίον άλλων Γερμανών φυλών κατά τη διάρκεια της μάχης του Στρασβούργου. [4] Οι αποδείξεις γι' αυτό προέρχονται από το γεγονός, ότι συνέχισε να ενεργεί ως πράκτορας του Κωνστάντιου Β' στην επίλυση του χάους μετά τη μάχη: εν τω μεταξύ, παρακολουθούσε επίσης τον Ιουλιανό. [4] Από αυτή την άποψη, ο ιστορικός Τζον Ε. Ντρίνγκγουότερ υποστηρίζει ότι «ο Βαδομάριος πρέπει να θεωρείται Ρωμαίος». [4] Ο Κωνστάντιος Β' παραχώρησε ακόμη και στον Βαδομάριο και στους Αλαμαννούς δικαιώματα να εγκατασταθούν κατά μήκος της δυτικής όχθης του Ρήνου. [5] Επιδιώκοντας να χρησιμοποιήσει τους Αλαμανούς εναντίον του Ιουλιανού του Αποστάτη, ο Κωνστάντιος Β' υποκίνησε στη συνέχεια τους Γερμανούς Αλαμαννούς να βαδίσουν στον άλλοτε ανταγωνιστή του στην Ανατολή, έχοντας δημιουργήσει εμπιστοσύνη μαζί τους. [6] Ωστόσο, η στρατιωτική δύναμη του Ιουλιανού ήταν μεγαλύτερη από την αναμενόμενη, και το 359 διέσχισε τον Ρήνο κοντά στο Μάιντς με τις δυνάμεις του, και σκόρπισε τους εχθρούς του. Στη συνέχεια συνήψε συνθήκες ειρήνης με τους Αλαμαννούς βασιλείς Βαδομάριο, Μακριανό, Αριοβαύδη, Ούριο, Ουρσικίνο και Βεστράλπο. [7]
Το 360 ο Βαδομάριος επιτέθηκε σε περιοχές κατά μήκος των συνόρων του Τυρόλου, κάτι που στεναχώρησε πολύ τον Ιουλιανό, καθώς παραβίασε την πρόσφατη συνθήκη. [7] Ο Βαδομάριος διεξήγαγε αυτές τις επιδρομές κατά μήκος των παραμεθόριων περιοχών μετά από παρότρυνση του Κωνστάντιου Β', οι οποίες περιγράφονταν σε επιστολές μεταξύ των δύο. [8] Όταν ο Ιουλιανός έμαθε αυτά τα μηνύματα, εξοργίστηκε και κάλεσε τον Βαδομάριο σε ένα συμπόσιο, στο οποίο συνέλαβε και έθεσε υπό φρουρά. [9] [6] Ο Βαδομάριος στη συνέχεια εξορίστηκε στην Hispania. [10]
Όσο ήταν στην Hispania για μια σύντομη περίοδο, ο Βαδομάριος είχε στη συνέχεια μια διακεκριμένη σταδιοδρομία στον ρωμαϊκό στρατό [11], ανεβαίνοντας στη θέση του δούκα της Φοινίκης. [12] Επί Αυτοκράτορα Βάλη, ο Βαδομάριος χρησιμοποίησε τεχνικές πολιορκητικού πολέμου, που θα είχε μάθει ως Ρωμαίος στρατιωτικός, για να πολιορκήσει τους υποστηρικτές του σφετεριστή Προκόπιου στη Νίκαια. [13] Ακούστηκε για τελευταία φορά από τη μάχη κατά των Περσών στη Μεσοποταμία το 371 [12] . Τον Βαδομάριο διαδέχθηκε ως βασιλιάς ο γιος του Βιθικάβιος, ο οποίος, όπως και ο πατέρας του, θεωρούνταν απειλή για τη Ρώμη. [14] Ο Αυτοκράτορας Γρατιανός δολοφόνησε τον Βιθικάβιο, όταν η πίστη εκείνου στον ρωμαϊκό θρόνο «έγινε ύποπτη». [15] Η ιστορία τόσο του Βαδομαρίου, όσο και του γιου του, αποκαλύπτει τον τρόπο με τον οποίο οι Ρωμαίοι χειρίζονταν τους βάρβαρους γείτονές τους, επιλέγοντάς τους και στρατολογώντας τους όταν βόλευε τις ανάγκες τους, αλλά εναντίον των οποίων χρησιμοποιούσαν συχνά δόλια μέσα. [16]
Δείτε επίσης
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Βιβλιογραφικές αναφορές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Αναφορές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Marcellinus 1894, σελ. 32, [14.10.1].
- ↑ Bunson 1995, σελ. 434.
- ↑ Marcellinus 1894, σελ. 111, [16.12.17–18].
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 Drinkwater 2007, σελ. 156.
- ↑ Goldsworthy 2009, σελ. 216.
- ↑ 6,0 6,1 Burns 2003, σελ. 338.
- ↑ 7,0 7,1 Marcellinus 1894.
- ↑ Marcellinus 1894, σελ. 247–248, [21.3.4–5].
- ↑ Marcellinus 1894, σελ. 248, [21.3.6].
- ↑ Marcellinus 1894, σελ. 248, [21.4.6].
- ↑ Goldsworthy 2019, σελ. 167.
- ↑ 12,0 12,1 James 2014, σελ. 42.
- ↑ Burns 1994, σελ. 5.
- ↑ Heather 2005, σελ. 90.
- ↑ Goldsworthy 2009, σελ. 273.
- ↑ Burns 2003, σελ. 339.
Βιβλιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Burns, Thomas (1994). Barbarians within the Gates of Rome: A Study of Roman Military Policy and the Barbarians, CA. 375–425 A.D. Bloomington and Indianapolis: Indiana University Press. ISBN 978-0-25331-288-4.
- Burns, Thomas (2003). Rome and the Barbarians, 100 B.C.—A.D. 400. Baltimore, MD: Johns Hopkins University Press. ISBN 978-0-80187-306-5.
- Bunson, Matthew (1995). A Dictionary of the Roman Empire. Oxford and New York: Oxford University Press. ISBN 978-0-19510-233-8.
- Drinkwater, John F. (2007). The Alamanni and Rome 213-496 (Caracalla to Clovis). Oxford and New York: Oxford University Press. ISBN 978-0-199-29568-5.
- Goldsworthy, Adrian (2009). How Rome Fell: Death of a Superpower
. New Haven and London: Yale University Press. ISBN 978-0-30013-719-4. - Goldsworthy, Adrian (2019). Roman Warfare. New York: Basic Books. ISBN 978-1-54169-923-6.
- Heather, Peter (2005). The Fall of the Roman Empire: A New History of Rome and the Barbarians. Oxford and New York: Oxford University Press. ISBN 978-0-19515-954-7.
- James, Edward (2014). Europe's Barbarians, AD 200–600. London and New York: Routledge. ISBN 978-0-58277-296-0.
- Marcellinus, Ammianus (1894). The Roman History of Ammianus Marcellinus. Translated by C.D. Yonge. London: George Bell & Sons. OCLC 681127910.
Περαιτέρω ανάγνωση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Thorsten Fischer: Vadomarius. Στο: Reallexikon der Germanischen Altertumskunde (RGA). 2. Auflage. Band 35, Walter de Gruyter, Βερολίνο / Νέα Υόρκη 2007,(ISBN 978-3-11-018784-7), S. 322–326.
- Dieter Geuenich: Die alemannischen Breisgaukönige Gundomadus und Vadomarius. Στο: Sebastian Brather, Dieter Geuenich, Christoph Huth (Hrsg.): Historia archaeologica. Festschrift für Heiko Steuer zum 70. Geburtstag (= Reallexikon der germanischen Altertumskunde. Ergänzungsbände. Band 70). de Gruyter, Βερολίνο ua 2009, ISBN
- Dieter Geuenich: Geschichte der Alemannen (= Kohlhammer-Urban-Taschenbücher. 575). 2. , überarbeitete Auflage. Kohlhammer, Στουτγάρδη 2005,(ISBN 3-17-018227-7) .