Αλαίν Δ΄ της Βρετάνης
| Άλαν Δ΄ της Βρεττάνης | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1060 Châteaulin |
| Θάνατος | 13 Οκτωβρίου 1119[1] Ρεντόν |
| Τόπος ταφής | Redon Abbey |
| Θρησκεία | Χριστιανισμός |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Βρετονική γλώσσα |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Κωνσταντία της Νορμανδίας (από 1086)[2] Ερμενγκάρδη του Ανζού (1093–1112)[2] |
| Τέκνα | Κόναν Γ΄ της Βρετάνης Αουίς της Βρεττάνης[3] Μπράιαν Φιτζ Κάουντ Geoffroy de Bretagne[3] |
| Γονείς | Οέλ Β΄ της Κορνουάλλης και Αουίς της Βρετάνης |
| Αδέλφια | Ματθαίος Β΄ της Νάντης |
| Οικογένεια | Cornouaille και House of Cornouaille |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Πόλεμοι/μάχες | Α΄ Σταυροφορία και Battle of Tinchebray |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Αλαίν Δ΄ της Βρετάνης (1060/1066 - 1119) ήταν Δούκας της Βρετάνης (1084 - 1112), επίσης Κόμης της Νάντης και κόμης της Ρεν, υιός και διάδοχος της Αουίς της Βρετάνης και του Οέλ Β΄ της Κορνουάλλης.[4] Μέσω του πατέρα του ανήκε στον Οίκο της Κορνουάλλης και ήταν ο τελευταίος δούκας της Βρετάνης που μιλούσε την Βρετονική γλώσσα.[5] Στα τέλη του 11ου αιώνα ξέσπασε μια μακρόχρονη εχθρότητα ανάμεσα στην Βρετάνη και την Νορμανδία. Ο Βρετονο-Νορμανδικός πόλεμος ξεκίνησε όταν ο Γουλιέλμος Α΄ της Αγγλίας, δούκας της Νορμανδίας που έγινε αργότερα γνωστός ως "Γουλιέλμος ο Κατακτητής" υποστήριξε επαναστάτες εναντίον του Κόναν Β΄ της Βρετάνης, θείου από μητέρα του Αλαίν Δ΄. Ο Κόναν Β΄ πέθανε σε μια εκστρατεία του στο Ανζού (1066), τον διαδέχθηκαν η αδελφή του Αουίς και ο σύζυγος της Οέλ Β΄, γονείς του Αλαίν Δ΄. Η μητέρα του Αουίς πέθανε πρόωρα (1072), ο πατέρας του Οέλ Β΄ κυβέρνησε στο πλευρό του ως αντιβασιλεύς μέχρι την ενηλικίωση του (1084).
Ο Γουλιέλμος της Βρετάνης ετοιμαζόταν για εισβολή στην Αγγλία, με στόχο να σταματήσει τις εσωτερικές εχθρότητες πάντρεψε την κόρη του Κωνσταντία της Νορμανδίας με τον Αλαίν Δ΄ (1087).[6] Ο γάμος έγινε στο Μπαγιέ της Νορμανδίας, ο Γουίλιαμ οφ Μαλμεσμπέρι έγραψε ότι ήταν μισητή στον λαό των Βρετόνων λόγω της αυταρχικότητας της. Ο Όρντερικ Βιτάλις έγραψε αντίθετα ότι εργάστηκε σκληρά για το καλό των Βρετόνων, για αυτό με τον πρόωρο θάνατο της την θρήνησαν έντονα (1090). Ο Αλαίν Δ΄ δώρισε (1092) με διάταγμα περιουσία στο Αββαείο του Ρεντόν (1092), παντρεύτηκε σε δεύτερο γάμο την Ερμενγάρδη του Ανζού (1093) με στόχο να εξασφαλίσει συμμαχία απέναντι στους Αγγλο-Νορμανδούς με τον ισχυρό πατέρα της Φούλκων Δ΄ του Ανζού. Ο ξάδελφος του Γοδεφρείδος Α΄ Μποτερέλ πέθανε σε μάχη στο Ντολ (24 Αυγούστου 1093), σε επανάσταση εναντίον του δούκα. Την περίοδο 1101-1104 πέθανε ο μικρότερος αδελφός του Ματθαίος Β΄ της Νάντης χωρίς απογόνους, η Νάντη πέρασε στον Αλαίν Δ΄. Ο Αλαίν Δ΄ συμμετείχε στην Α΄ Σταυροφορία στο πλευρό του μεγαλύτερου γιου του Γουλιέλμου του Κατακτητή Ροβέρτου (1098), άφησε την σύζυγο του Ερμενγάρδη σαν αντιβασίλισσα μέχρι την επιστροφή του (1101).[7] Ο Αλαίν Δ΄ παραιτήθηκε υπέρ του γιου του Κόναν Γ΄ και κλείστηκε σε μοναστήρι (1112), παρέμεινε σε αυτό μέχρι τον θάνατο του (1119)
Οικογένεια
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Με την πρώτη σύζυγο του Κωνσταντία δεν απέκτησε παιδιά, ο Γουίλιαμ οφ Μαλμεσμπέρι έγραψε ότι δηλητηριάστηκε με εντολή του.[8] Με την δεύτερη σύζυγο του Ερμενγάρδη με την οποία διαζεύτηκε όταν κλείστηκε σε μοναστήρι (1112) απέκτησε:
- Γοδεφρείδος (πέθανε νέος)
- Κόναν Γ΄ της Βρετάνης[6]
- Αουίς (παντρεύτηκε τον Βαλδουίνο Ζ΄ της Φλάνδρας).
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage. p10220.htm#i102198. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 2,0 2,1 p10220.htm#i102198. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2020.
- ↑ 3,0 3,1 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
- ↑ Everard 2004, σ. 15
- ↑ Piette 2008, σ. 36
- ↑ 6,0 6,1 Everard 2004, σ. 10
- ↑ Everard 2004, σ. 12
- ↑ Panton 2011, σ. 110
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Bailey, B. Gregory; Bernard, Meaghan E.; Carrier, Gregory; Elliott, Cherise L.; Langdon, John; Leishman, Natalie; Mlynarz, Michal; Mykhed, Oksana; Sidders, Lindsay C. (2008). "Coming of Age and the Family in Medieval England". Journal of Family History. SAGE. 33 (1): 41–60.
- Everard, J. A. (2004). Brittany and the Angevins: Province and Empire 1158–1203. Cambridge University Press.
- Panton, James (2011). Historical Dictionary of the British Monarchy. Scarecrow Press.
- Piette, Gwenno (2008). A Concise History of Brittany. University of Wales Press.
- Warren, W. L. (1974). Henry II. University of California Press.
