Άντε Πάβελιτς
Ο Άντε Πάβελιτς (κροατ. Ante Pavelić, 14 Ιουλίου 1889 - 28 Δεκεμβρίου 1959) ήταν Κροάτης φασίστας πολιτικός ηγέτης. Ως Πόγκλαβνικ (=επικεφαλής, αρχηγός), κυβέρνησε το Ανεξάρτητο Κράτος της Κροατίας από το 1941, ένα κράτος - μαριονέτα της φασιστικής Ιταλίας και της Ναζιστικής Γερμανίας[10][11]. Ήταν ιδρυτής του κροατικού ακραίου εθνικιστικού-τρομοκρατικού κινήματος Ουστάσι.[10][12]
Ο Πάβελιτς ήταν δικηγόρος και πολιτικός στο Βασίλειο της Γιουγκοσλαβίας γνωστός για τις εθνικιστικές του πεποιθήσεις, ιδιαίτερα όσες αφορούσαν ένα ανεξάρτητο κροατικό κράτος. Από το 1927 μέχρι το 1929 ήταν μέλος του Γιουγκοσλαβικού Κοινοβουλίου όπου και διακήρυξε τις πεποιθήσεις του για την κροατική ανεξαρτησία. Στη δεκαετία του 1920 οι πεποιθήσεις του έγιναν πιο ακραίες, αφού κάλεσε σε επανάσταση τους Κροάτες έναντι της Γιουγκοσλαβίας.[13]
Αφού ο βασιλιάς Αλέξανδρος Α΄ ανακήρυξε τη δικτατορία της 6ης Ιανουαρίου, ο Πάβελιτς κατέφυγε στη Βιέννη όπου και συναντήθηκε με άλλους Κροάτες απόδημους και δημιούργησε σχέσεις με την Εσωτερική Μακεδονική Επαναστατική Οργάνωση για ανεξαρτησία τόσο της Κροατίας όσο και της περιοχής Πόλογκ, δηλαδή της σημερινής Βόρειας Μακεδονίας. Στη συνέχεια, κατέφυγε στην Ιταλία, όπου δημιούργησε την Ουστάσε.[13] Αρχικά ήταν ένα κροατικό εθνικιστικό κίνημα που είχε ως στόχο τη δημιουργία μιας ανεξάρτητης Μεγάλης Κροατίας μέσω ένοπλης επανάστασης. Τον Οκτώβριο του 1934, ο Πάβελιτς φυλακίστηκε, καθώς σχεδίαζε τη δολοφονία του βασιλιά Αλεξάνδρου Α΄. Παρέμεινε στη φυλακή μέχρι το 1936. Από το 1936 μέχρι το 1939, οι ιταλικές αρχές έθεσαν εκτός νόμου την Ουστάσε, οπότε και διέλυσε την οργάνωση. Ζούσε υπό καθεστώς αστυνομικής επιτήρησης ενώ αναζήτησε, ανεπιτυχώς, γερμανική υποστήριξη. Από το 1939, όμως, επανίδρυσε την Ουστάσε, ενώ έδωσε έμφαση στη δράση της οργάνωσης στη Γιουγκοσλαβία.
Μετά τη γερμανική εισβολή στη Γιουγκοσλαβία στις 10 Απριλίου 1941, ο Σλάβκο Κβάτερνικ ανακήρυξε την ανεξαρτησία του Ανεξάρτητου Κράτους της Κροατίας στο όνομα του Άντε Πάβελιτς. Ο Πάβελιτς ανέλαβε τον πλήρη έλεγχο της εξουσίας και σύντομα δημιούργησε ένα κράτος στα πρότυπα της Ναζιστικής Γερμανίας και της Φασιστικής Ιταλίας. Υπό την ηγεσία του, η Κροατία ήγειρε τις εδαφικές φιλοδοξίες της Ιταλίας και εμφυλίους πολέμους με τους Τσέτνικ και με τους Γιουγκοσλάβους Παρτιζάνους.[13] Μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, ο Πάβελιτς κατέφυγε στην Αργεντινή, όπου και παρέμεινε πολιτικά δραστήριος. Τραυματίστηκε το 1957 σε μία απόπειρα δολοφονίας εναντίον του από άγνωστο, ενώ στη συνέχεια κατέφυγε στην Ισπανία, όπου και υπέκυψε στα τραύματά του το 1959.[11]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb12142084s. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ 2,0 2,1 (Αγγλικά) Find A Grave. 6954922. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 3,0 3,1 (Γερμανικά) Εγκυκλοπαίδεια Μπρόκχαους. pavelic-ante. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 4,0 4,1 «Большая советская энциклопедия» (Ρωσικά) Η Μεγάλη Ρωσική Εγκυκλοπαίδεια. Μόσχα. 1969. Ανακτήθηκε στις 28 Σεπτεμβρίου 2015.
- ↑ (Αγγλικά) SNAC. w6xw6q4x. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb12142084s. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ CONOR.SI. 42929507.
- ↑ Ανακτήθηκε στις 24 Ιουνίου 2019.
- ↑ Antti Matikkala: «Kunnian ruletti: korkeimmat ulkomaalaisille 1941-1944 annetut suomalaiset kunniamerkit» (Φινλανδικά) Suomalaisen Kirjallisuuden Seura. Ελσίνκι. 2017. σελ. 516. ISBN-13 978-952-222-847-5.
- ↑ 10,0 10,1 «Ante Pavelić». Larousse. Ανακτήθηκε στις 23 Νοεμβρίου 2021.
- ↑ 11,0 11,1 Encyclopedia Britannica: Ante Pavelic
- ↑ Encyclopedia Britannica: Ustaša
- ↑ 13,0 13,1 13,2 Jozo Tomašević, The Chetniks: War and Revolution in Yugoslavia, 1941-1945, Stanford University Press, 1975 στο Google books
|