Άντε Πάβελιτς

Άντε Πάβελιτς
Ο Άντε Πάβελιτς (αριστερά) με τον Γιοάχιμ φον Ρίμπεντροπ
Πογκλάβνικ (Επικεφαλής) του Ανεξάρτητου Κράτους της Κροατίας
Περίοδος 10 Απριλίου 1941 – 8 Μαΐου 1945
Πρωθυπουργός	Νίκολα Μάντιτς (1943-1945)
Μονάρχης	Τόμισλαβ B' (1941-1943)
Προκάτοχος	Η θέση δημιουργήθηκε
Διάδοχος	Νίκολα Μάντιτς (ως πρωθυπουργός)
2ος Υπουργός Ενόπλων Δυνάμεων του Ανεξάρτητου Κράτους της Κροατίας
Περίοδος 4 Ιανουαρίου 1943 – 2 Σεπτεμβρίου 1943
Πρωθυπουργός	Ο ίδιος
Προκάτοχος	Σλάβκο Κβάτερνικ
Διάδοχος	Μίροσλαβ Νάβρατιλ
1ος Υπουργός Εξωτερικών του Ανεξάρτητου Κράτους της Κροατίας
Περίοδος 16 Απριλίου 1941 – 9 Ιουνίου 1941
Πρωθυπουργός	Ο ίδιος
Μονάρχης	Τόμισλαβ Β'
Προκάτοχος	Η θέση δημιουργήθηκε
Διάδοχος	Μλάντεν Λόρκοβιτς
Μέλος του Γιουγκοσλαβικού Κοινοβουλίου
Περίοδος 11 Σεπτεμβρίου 1927 – 7 Ιανουαρίου 1929
Πρωθυπουργός	Βέλιμιρ Βουκίσεβιτς (1927-1928) Άντον Κόροσετς
Μονάρχης	Αλέξανδρος Α' της Γιουγκοσλαβίας
Προσωπικά στοιχεία
Γέννηση	14 Ιουλίου 1889 Herzegovina
Θάνατος	28 Δεκεμβρίου 1959 Μαδρίτη
Εθνικότητα	Κροατική
Πολιτικό κόμμα	Κόμμα των Δικαιωμάτων (1910-1929) Ουστάσε (1929-1945) Κροατικό Κόμμα Κρατικής Υπόστασης (1950) Κροατικό Απελευθερωτικό Μέτωπο (1956-1959)
Σπουδές	Πανεπιστήμιο του Ζάγκρεμπ
Επάγγελμα	Πολιτικός, δικηγόρος
Θρήσκευμα	Ρωμαιοκαθολικισμός
Υπογραφή
Πολυμέσα
δεδομένα (  )

Ο Άντε Πάβελιτς (Ante Pavelić, 14 Ιουλίου 1889 - 28 Δεκεμβρίου 1959) ήταν Κροάτης φασίστας ηγέτης και επαναστάτης. Ως πογκλάβνικ (επικεφαλής), κυβέρνησε το Ανεξάρτητο Κράτος της Κροατίας, ένα κράτος - μαριονέτα της φασιστικής Ιταλίας και της Ναζιστικής Γερμανίας. Ήταν ιδρυτής του κροατικού φασιστικού κινήματος Ουστάσι.

Ο Πάβελιτς ήταν δικηγόρος και πολιτικός στο Βασίλειο της Γιουγκοσλαβίας γνωστός για τις εθνικιστικές του πεποιθήσεις, ιδιαίτερα όσες αφορούσαν ένα ανεξάρτητο κροατικό κράτος. Από το 1927 μέχρι το 1929 ήταν μέλος του Γιουγκοσλαβικού Κοινοβουλίου όπου και διακήρυξε τις πεποιθήσεις του για την κροατική ανεξαρτησία. Στη δεκαετία του 1920 οι πεποιθήσεις του έγιναν πιο ακραίες, αφού κάλεσε σε επανάσταση τους Κροάτες έναντι της Γιουγκοσλαβίας.

Αφού ο βασιλιάς Αλέξανδρος Α΄ ανακήρυξε τη δικτατορία της 6ης Ιανουαρίου, ο Πάβελιτς κατέφυγε στη Βιέννη όπου και συναντήθηκε με άλλους Κροάτες απόδημους και δημιούργησε σχέσεις με την Εσωτερική Μακεδονική Επαναστατική Οργάνωση για ανεξαρτησία τόσο της Κροατίας όσο και της περιοχής Πόλογκ, δηλαδή της σημερινής ΠΓΔΜ. Στη συνέχεια, κατέφυγε στην Ιταλία, όπου δημιούργησε την Ουστάσε. Αρχικά ήταν ένα κροατικό εθνικιστικό κίνημα που είχε ως στόχο τη δημιουργία μιας ανεξάρτητης Μεγάλης Κροατίας μέσω ένοπλης επανάστασης. Τον Οκτώβριο του 1934, ο Πάβελιτς φυλακίστηκε, καθώς σχεδίαζε τη δολοφονία του βασιλιά Αλεξάνδρου Α΄. Παρέμεινε στη φυλακή μέχρι το 1936. Από το 1936 μέχρι το 1939, οι ιταλικές αρχές έθεσαν εκτός νόμου την Ουστάσε, οπότε και διέλυσε την οργάνωση. Ζούσε υπό καθεστώς αστυνομικής επιτήρησης ενώ αναζήτησε, ανεπιτυχώς, γερμανική υποστήριξη. Από το 1939, όμως, επανίδρυσε την Ουστάσε, ενώ έδωσε έμφαση στη δράση της οργάνωσης στη Γιουγκοσλαβία.

Μετά τη γερμανική εισβολή στη Γιουγκοσλαβία στις 10 Απριλίου 1941, ο Σλάβκο Κβάτερνικ ανακήρυξε την ανεξαρτησία του Ανεξάρτητου Κράτους της Κροατίας στο όνομα του Άντε Πάβελιτς. Ο Πάβελιτς ανέλαβε τον πλήρη έλεγχο της εξουσίας και σύντομα δημιούργησε ένα κράτος στα πρότυπα της Ναζιστικής Γερμανίας και της Φασιστικής Ιταλίας. Υπό την ηγεσία του, η Κροατία ήγειρε τις εδαφικές φιλοδοξίες της Ιταλίας και εμφυλίους πολέμους με τους Τσέτνικ και με τους Γιουγκοσλάβους Παρτιζάνους. Μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, ο Πάβελιτς κατέφυγε στην Αργεντινή, όπου και παρέμεινε πολιτικά δραστήριος. Τραυματίστηκε το 1957 σε μία απόπειρα δολοφονίας εναντίον του από άγνωστο, ενώ στη συνέχεια κατέφυγε στην Ισπανία, όπου και υπέκυψε στα τραύματά του το 1959.