Tupolev Tu-134

TU-134
	Tupolev Tu-134 των Ουγγρικών Αερογραμμών MALÉV στο μουσείο του Sinsheim, Γερμανία.
Τύπος	Πολιτική αεροπορία
Κατασκευαστής	Tupolev
Σχεδιασμός	Tupolev
Παρθενική πτήση	29 Ιουλίου 1963
Πρώτη παρουσίαση	Σεπτέμβριος 1968 με την Aeroflot
Αποσύρθηκε	Αναμένεται
Κατάσταση	Σε υπηρεσία
Κύριος χειριστής	Aeroflot
Παραγωγή	1966-1984
Μονάδες που παρήχθησαν	852
Αναπτύχθηκε από	Tupolev Tu-124

Το Tupolev Tu-134 (Κωδική Ονομασία ΝΑΤΟ: Crusty) είναι ένα Ρωσικό δικινητήριο αεροσκάφος, παρόμοιο με το Αμερικάνικο Douglas DC-9.

Αν και ο αριθμός των Tu-134 μειώνεται συνεχώς λόγω περιορισμών στο θόρυβο των αεροσκαφών, ήταν ένα από τα πλέον δημοφιλή αεροσκάφη από τα κράτη-μέλη του Συμφώνου της Βαρσοβίας.

Γενικά χαρακτηριστικά[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το Tu-134 σχεδιάστηκε ως αντικαταστάτης του Tu-124, το οποίο λόγω των μειωμένων δυνατοτήτων του δεν μπορούσε να αντεπεξέλθει στην αυξανόμενη επιβατική κίνηση. Με δυνατότητα μεταφοράς από 64 έως 96 επιβάτες και τυπική ακτίνα 2400 km, ήταν η "σπονδυλική στήλη" του Σοβιετικού (και ύστερα Ρωσικού αερομεταφορέα Aeroflot. Η πρώτη εμπορική πτήση εκτελέστηκε από τη Μόσχα προς τη Στοκχόλμη στις 12 Σεπτεμβρίου του 1967.

Σχεδιάστηκε ως το τελευταίο επιβατικό αεροσκάφος της Tupolev με γυάλινο ρύγχος, και η μετέπειτα Σειρά "Β", αντί για γυάλινο ρύγχος είχε το ραντάρ καιρού. Το γυάλινο ρύγχος χρησίμευε ως παρατηρητήριο από ειδικευμένο μέλος του πληρώματος, τον πλοηγό, ο οποίος ήλεγχε την πορεία του αεροσκάφους, και ενημέρωνε τους πιλότους εάν παρέκκλιναν από την πορεία τους. Το ραντάρ καιρού στα μοντέλα της Σειράς "Α" ήταν σε κουβούκλιο κάτω από το ρύγχος του αεροσκάφους.

Συγκρινόμενο με τα Δυτικά αεροσκάφη μικρών αποστάσεων, τα φτερά του Tu-134 είχαν μεγαλύτερη οπισθόκλινη κλίση (35 μοίρες, σε αντίθεση με τις 25 ή 28 των Δυτικών). Όπως και με πολλά άλλα Tupolev, το Tu-134 είχε ενισχυμένο τριπλό σύστημα προσγείωσης με λάστιχα χαμηλής πίεσης, ενώ οι φωλεές των τροχών ήταν σε ειδικά εξογκώματα στα φτερά (για τους κυρίως τροχούς) και στην κοιλιά για το ρηνιαίο σκέλος. Αυτό βοηθούσε το αεροσκάφος να εκτελεί τον αρχικό σκοπό του, δηλ. να από/προσγειώνεται από εδάφη χωρίς ασφαλτοστρωμένο τροχόδρομο και πλάγιους ανέμους που έφταναν τα 20 m/s. Πάνω από 1000 Tu-134 κατασκευάστηκαν, και το μοντέλο χρησιμοποιείται ακόμη σε πολλές χώρες της πρώην ΕΣΣΔ και τη Ρωσία. Αρκετά Tu-134 χρησιμοποιούνται από επιχειρηματίες ως Business-Jets.

Μοντέλα Παραγωγής[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Όλα τα μοντέλα της Σειράς "Α" έχουν το χαρακτηριστικό γυάλινο ρύγχος, μερικά όμως αναβαθμίστηκαν με ειδικές τροποποιήσεις σε Σειρά "Β", οπότε και το ρύγχος τους είναι πλέον μεταλλικό.

Tu-134 - Το πρώτο μοντέλο, με το κλασσικό γυάλινο ρύγχος. Αρχικά, είχε θέσεις για 64 επιβάτες, αργότερα μέχρι 72. Κατά τη σχεδίαση, είχε τον κωδικό Tu-124A.
Tu-134A - Η αναβαθμισμένη Σειρά "Α", με νέους κινητήρες, όργανα ναυτιλίας και θέσεις για 84 επιβάτες.
Tu-134A-2 - Το γυάλινο ρύγχος αντικαταστάθηκε.
Tu-134A-3 - Νέοι turbofan κινητήρες τύπου Soloviev D-30.
Tu-134B - Η Σειρά "Β", με 80 θέσεις και νέο, μεταλλικό ρύγχος.
Tu-134B-1 - Δεν υπάρχουν στοιχεία.
Tu-134B-3 - Αναβαθμισμένη Σειρά "Β", με 96 θέσεις.
Tu-134BV - Για αποκλειστική χρήση της Σοβιετικής Διαστημικής Υπηρεσίας, με ερευνητικό ρόλο για το Σοβιετικό Διαστημικό Λεωφορείο.
Tu-134LK - Για την εκπαίδευση κοσμοναυτών, από την ανωτέρω υπηρεσία.
Tu-134UBL - Εκπαιδευτική έκδοση για τα πληρώματα του Tupolev Tu-160.
Tu-134BSh - Για τη ρύθμιση επίγειων οργάνων ναυσιπλοϊας.
Tu-134SKh - Για εναέριους ελέγχους των καλλιεργειών.
Tu-135 - Tu-134 με νέο ουραίο πτερύγιο.

Ορισμένα μοντέλα της Σειράς "Β" έχουν μεγαλύτερες δεξαμενές καυσίμων για περισσότερη ακτίνα δράσεις. Οι δεξαμενές αυτές φαίνονται σαν μεγάλα εξογκώματα στα φτερά.