Leonardo da Vinci (υποβρύχιο)
Συντεταγμένες: 42°16′0″N 15°40′0″W / 42.26667°N 15.66667°W
| Πληροφορίες | |
|---|---|
| Ναυπηγείο | Cantieri Riuniti dell'Adriatico (CRDA), Μονφαλκόνε, Ιταλία |
| Καθέλκυση | 16 Σεπτεμβρίου 1939 |
| Δίδυμα σκάφη | Alessandro Malaspina, Guglielmo Marconi, Luigi Torelli, Maggiore Baracca, Michele Bianchi |
| Γενικά χαρακτηριστικά | |
| Εκτόπισμα | standard: 1.194 t (1.175 LT) με πλήρη φόρτο μάχης: 1.489 t (1.465 LT) |
| Μήκος | 76,5 m |
| Πλάτος | 4,72 m |
| Πρόωση | 3.600 hp στην επιφάνεια 1.500 hp σε βύθιση |
| Πλήρωμα | 57 αξιωματικοί και ναύτες |
| Οπλισμός | 1 πυροβόλο των 100 mm 4 πολυβόλα των 13,2 mm 8 τορπιλοσωλήνες των 533 mm |
Το Leonardo da Vinci ήταν ιταλικό υποβρύχιο κλάσης Marconi. Από τον Σεπτέμβριο του 1940 μέχρι και την απώλειά του τον Μάιο του 1943 αποτελούσε μέρος των δυνάμεων του Ιταλικού Βασιλικού Ναυτικού (Regia Marina) που επιχειρούσαν στον Ατλαντικό Ωκεανό προς υποστήριξη του Kriegsmarine. Η πολεμική δράση του ήταν αξιόλογη: πρόκεται για το πρώτο σε βυθίσεις εχθρικών σκαφών υποβρύχιο του πολέμου, εξαιρουμένων των γερμανικών.
Περιγραφή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το Leonardo da Vinci ήταν ένα από τα έξι ωκεανοπόρα υποβρύχια της κλάσης Marconi. Τα σκάφη αυτά κατασκευάστηκαν στα 1938-39 και μπορούσαν να επιχειρούν στην Μεσόγειο και τον Ατλαντικό. Το da Vinci ναυπηγήθηκε στις εγκαταστάσεις της Cantieri Riuniti dell'Adriatico (CRDA) στο Μονφαλκόνε κοντά στην Τεργέστη. Καθελκύστηκε τον Σεπτέμβριο του 1939.
Επιχειρησιακή ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Με την είσοδο της Ιταλίας στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο τον Ιούνιο του 1940, το Leonardo da Vinci στάλθηκε στο Μπορντώ στην κατεχόμενη Γαλλία. Μαζί με άλλα θα σχημάτιζε την ιταλική δύναμη υποβρυχίων στην περιοχή, την BETASOM. Αποστολή των σκαφών αυτών ήταν η υποστήριξη των υποβρυχίων του Kriegsmarine. Το da Vinci έφτασε στην βάση του τον Οκτώβριο του 1940, διασχίζοντας χωρίς προβλήματα το άκρως επικίνδυνο για τα σκάφη του Άξονα Στενό του Γιβραλτάρ.
Πραγματοποίησε έντεκα πολεμικές αποστολές και βύθισε 13 πλοία συνολικού εκτοπίσματος 90.415 GRT,[1] συμπεριλαμβανομένου του μεγάλου υπερωκεάνιου RMS Empress of Canada. Επίσης βύθισε τέσσερα σκάφη ολικού εκτοπίσματος 29.828 τόνων στην Μεσόγειο. Το Leonardo da Vinci ήταν το πρώτο σε βυθίσεις ιταλικό υποβρύχιο και ο κυβερνήτης του Gianfranco Gazzana-Priaroggia ο καλύτερος Ιταλός κυβερνήτης υποβρυχίου. Τον Ιούλιο του 1942 το da Vinci ανέλαβε να πλήξει στόχους σε λιμένες των ανατολικών ακτών των Ηνωμένων Πολιτειών. Προκειμένου να πραγματοποιήσει τη νέα του αποστολή μετατράπηκε ώστε να μπορεί να μεταφέρει ένα μικρό υποβρύχιο τύπου CA.[2] Το φθινόπωρο αυτού του έτους ξεκίνησαν οι θαλάσσιες δοκιμές,[2] όμως το όλο εγχείρημα καθυστέρησε εξαιτίας τροποποιήσεων πάνω στο CA. Το da Vinci επέστρεψε στις συνήθεις επιχειρήσεις στον Ατλαντικό.
Στις 19 Μαρτίου 1943 βύθισε το βρετανικό εμπορικό πλοίο SS Lulworth Hill στο νότιο Ατλαντικό.[3] Ένας από τους ναυαγούς διασώθηκε από το ιταλικό υποβρύχιο[4] ενώ άλλοι δύο επέζησαν έπειτα από πενήντα ημέρες παραμονής στη θάλασσα.[5]
Τον Απρίλιο του 1943 το Leonardo da Vinci βύθισε τρία πλοία στον Ινδικό Ωκεανό, στα ανοικτά του Ντέρμπαν.[6] Ακολούθησαν άλλες τέσσερις βυθίσεις μέχρι τις 22 Μαΐου 1943, οπότε και έγινε το σφάλμα να μεταδοθεί σήμα ότι το σκάφος θα επέστρεφε πίσω στο Μπορντώ έχοντας ολοκληρώσει την αποστολή του.[7] Η εκπομπή του σήματος επέτρεψε τον εντοπισμό του υποβρυχίου από το αντιτορπιλικό HMS Active και την φρεγάτα HMS Ness του Βασιλικού Ναυτικού που κατάφεραν να το βυθίσουν με βόμβες βυθού 480 χλμ. δυτικά του Βίγο.
Σημειώσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Για την εκτιμώμενη θέση του κύτους του Leonardo da Vinci, βλέπε WRECKsite - Leonardo da Vinci (Αγγλικά)
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Blair p.739
- ↑ 2,0 2,1 Kemp p.59-60
- ↑ Piccinotti, Andrea (2000–2006). «Sommergibili Classe Marconi». La storia della Regia Marina Italiana nella seconda guerra mondiale. Andrea Piccinotti. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Οκτωβρίου 2009. Ανακτήθηκε στις 1 Ιουλίου 2010.
- ↑ Allen, Tony (9 Μαΐου 2008). «SS Lulworth Hill (+1943)». The Wreck Site. Ανακτήθηκε στις 1 Ιουλίου 2010.
- ↑ "What Cares the Sea?" by Kenneth Cooke, published by McGraw-Hill, New York, 1960.
- ↑ Bizley, Bill. «U-Boats off Natal». Natalia 23&24: 78. http://www.natalia.org.za/Files/23-24/Natalia%20v23-24%20article%20p76-98%20C.pdf. Ανακτήθηκε στις 10 March 2011.
- ↑ Christiano D'Adamo. «Regia Marina Italiana - Boats - Leonardo da Vinci».
Βιβλιογραφίας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Erminio Bagnasco, Submarines of World War Two, Cassell & Co, London. 1977 ISBN 1-85409-532-3
- Blair, Clay, Hitler's U-boat War: The Hunters, 1939-1942. Random House 1996. ISBN 0-304-35260-8
- Roger Chesneau, Robert Gardiner: Conway's All the Worlds Fighting Ships 1922-1946 (1980). ISBN 0-85177-146-7
- Paul Kemp : Underwater Warriors (1997) ISBN 1-85409-455-6
| ||||||||
