Granatiere (αντιτορπιλικό, 1938)

Granatiere

Το αντιτορπιλικό Granatiere εν πλω.
Πληροφορίες
Τύπος και κλάση	αντιτορπιλικό κλάσης Soldati
Ναυπηγείο	Cantieri Navali Riuniti, Παλέρμο
Έναρξη ναυπήγησης	5 Απριλίου 1937
Καθέλκυση	24 Απριλίου 1938
Ένταξη σε υπηρεσία	1η Φεβρουαρίου 1939
Κατάληξη	Διαλύθηκε σκραπ το 1958.
Γενικά χαρακτηριστικά
Εκτόπισμα	κανονικό: 1850–1880 t (1820-1850 LT) πλήρες: 2490–2590 t (2450–2550 LT)
Μήκος	ολικό: 106,7 m
Πλάτος	10,15 m
Βύθισμα	3,15-4,3 m
Πρόωση	Το προωστικό σύστημα απέδιδε έως και 48000 shp.
Ταχύτητα	34-35 kn (σε επιχειρησιακές συνθήκες)
Αυτονομία	2340 ναυτικά μίλια με ταχύτητα πλεύσης 14 kn.
Πλήρωμα	206 αξιωματικοί, υπαξιωματικοί και ναύτες
Οπλισμός	2×2 πυροβόλα των 120 mm 1 πυροβόλο κατάδειξης στόχων των 120 mm 8 αντιαεροπορικά πυροβόλα των 20 mm 2 τρίδυμοι τορπιλοσωλήνες των 533 mm 2 εκτοξευτές βομβών βυθού 48 νάρκες
Σχετικά πολυμέσα

Το Granatiere ήταν ένα από τα δεκαεννέα αντιτορπιλικά κλάσης Soldati που ναυπηγήθηκαν για το Ιταλικό Βασιλικό Ναυτικό (Regia Marina) στα τέλη της δεκαετίας του 1930 και στις αρχές της δεκαετίας του 1940. Ολοκληρώθηκε το 1939 και είχε πολεμική δράση στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Περιγραφή

Τα αντιτορπιλικά κλάσης Soldati ήταν ελαφρώς βελτιωμένες εκδοχές της προηγούμενης κλάσης Oriani. Είχαν ολικό μήκος 106,7 m. Το πλάτος τους ήταν 10,15 m και το μέσο βύθισμά τους έφτανε τα 3,15 m, ενώ με πλήρες φορτίο ανέρχονταν σε 4,3 m. Τα Soldati είχαν εκτόπισμα 1830-1850 t (1800-1820 LT) με κανονικό φορτίο και 2450-2550 t (2410-2510 LT) με πλήρες. Το πλήρωμα κατά τη διάρκεια του πολέμου ανερχόταν σε 206 αξιωματικούς υπαξιωματικούς και ναύτες.

Σχεδιασμένα για μέγιστη ισχύ 48000 shp και ταχύτητα 34-35 kn σε επιχειρησιακές συνθήκες, τα πλοία της κλάσης αυτής έφτασαν σε ταχύτητες 39-40 kn κατά τη διάρκεια των θαλάσσιων δοκιμών τους, όντας όμως ελαφρώς φορτωμένα. Είχαν ακτίνα δράσης 2340 ναυτικών μιλίων με ταχύτητα πλεύσης 14 kn και 682 ναυτικών μιλίων με ταχύτητα 34 kn.

Ο κύριος οπλισμός αποτελούνταν από τέσσερα πυροβόλα των 120 mm εγκατεστημένα σε ζεύγη σε δύο πυργίσκους, έναν στην πλώρη μπροστά από την υπερκατασκευή, καθώς και έναν ακόμη στην πρύμνη. Υπήρχε επίσης ένα πυροβόλο των 120 mm που μπορούσε να βάλει βλήματα φωτισμού/κατάδειξης στόχων. Αντιαεροπορική προστασία παρείχαν οκτώ πυροβόλα των 20 mm, ενώ ο οπλισμός συμπληρώνονταν από δύο τρίδυμους τορπιλοσωλήνες των 533 mm εγκατεστημένους στο μέσον του πλοίου. Παρόλο που δεν ήταν εφοδιασμένα με σύστημα σόναρ για ανθυποβρυχιακό πόλεμο, τα πλοία της κλάσης αυτής διέθεταν ζεύγος εκτοξευτών βομβών βυθού. Μπορούσαν επίσης να μεταφέρουν έως και 48 νάρκες.

Επιχειρησιακή ιστορία

Το Granatiere ναυπηγήθηκε στις εγκαταστάσεις της CNR στο Παλέρμο. Οι εργασίες άρχισαν στις 5 Απριλίου 1937, καθελκύστηκε στις 24 Απριλίου 1938 και εντάχθηκε σε υπηρεσία την 1η Φεβρουαρίου 1939. Παρέμεινε σε υπηρεσία μεταπολεμικά με το Ιταλικό Ναυτικό (Marina Militare) μέχρι τον παροπλισμό του το 1958.

Βιβλιογραφία

• Brescia, Maurizio (2012). Mussolini's Navy: A Reference Guide to the Regina Marina 1930–45. Annapolis, Maryland: Naval Institute Press. ISBN 978-1-59114-544-8. 
• Fraccaroli, Aldo (1968). Italian Warships of World War II. Shepperton, UK: Ian Allan. ISBN 0-7110-0002-6. 
• Roberts, John (1980). «Italy». Στο: Chesneau, Roger. Conway's All the World's Fighting Ships 1922–1946. New York: Mayflower Books. σελίδες 280–317. ISBN 0-8317-0303-2. 
• Rohwer, Jürgen (2005). Chronology of the War at Sea 1939–1945: The Naval History of World War Two (Third Revised έκδοση). Annapolis, Maryland: Naval Institute Press. ISBN 1-59114-119-2. 
• Smigielski, Adam (1995). «Italy». Στο: Chumbley, Stephen. Conway's All the World's Fighting Ships 1947-1995. Annapolis, Maryland: Naval Institute Press. σελίδες 195–218. ISBN 1-55750-132-7. 
• Whitley, M. J. (1988). Destroyers of World War 2: An International Encyclopedia. Annapolis, Maryland: Naval Institute Press. ISBN 1-85409-521-8. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Granatiere (D 550) στο Wikimedia Commons