Antonov An-8
| Antonov An-8 | |
|---|---|
 An-8 της Aeroflot (1992). | |
| Τύπος | μεταγωγικό αεροσκάφος |
| Κατασκευαστής | Σχεδιαστικό Γραφείο Antonov.[1] |
| Χώρα προέλευσης | ΕΣΣΔ |
| Παρθενική πτήση | 11 Φεβρουαρίου 1956 |
| Κύριος χειριστής | Σοβιετική Πολεμική Αεροπορία Aeroflot |
| Μονάδες που παρήχθησαν | περ. 151[1] |
| Εξελίχθηκε σε | Antonov An-10 |
Το Antonov An-8 (ονομασία αναφοράς NATO: Camp) ήταν σοβιετικό δικινητήριο ελικοφόρο μεταγωγικό αεροσκάφος.
Σχεδιασμός και ανάπτυξη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Τον Δεκέμβριο του 1951 ξεκίνησαν στο Σχεδιαστικό Γραφείο 153 οι εργασίες ανάπτυξης δικινητήριου μεταγωγικού αεροσκάφους υπό την ονομασία DT-5/8. Το νέο αεροσκάφος θα προωθούνταν από δύο turboprop κινητήρες Kuznetsov TV-2 και θα διέθετε μεγάλη θύρα και ράμπα στο πίσω μέρος της ατράκτου, χάρη στην οποία θα μπορούσαν να φορτοεκφορτώνονται με ευκολία οχήματα.[2] Την 11η Δεκεμβρίου 1953 το Συμβούλιο Υπουργών της ΕΣΣΔ εξέδωσε την ντιρεκτίβα No.2922-1251 σύμφωνα με την οποία το Σχεδιαστικό Γραφείο Antonov καλούνταν να αναπτύξει ένα μεταγωγικό αεροσκάφος με βάση το DT-5/8. Το αεροσκάφος αυτό, που εσωτερικά έφερε την ονομασία Izdeliye P, ήταν υψηλοπτέρυγο και προωθούνταν από δύο κινητήρες turboprop. Είχε άτρακτο ορθογώνιας διατομής και μπορούσε να μεταφέρει μέχρι εξήντα στρατιώτες ή έως και σαράντα επιβάτες. Θα μπορούσε επίσης να μεταφέρει οχήματα διάφορων ειδών και τύπων, όπως αυτοκινούμενα πυροβόλα ASU-57, θωρακισμένα οχήματα μεταφοράς προσωπικού BTR-40 ή BTR-152 καθώς και πυροβόλα. Το An-8 διέθετε τρίκυκλο ανασυρόμενο σύστημα προσγείωσης.[3]
Το πρωτότυπο πραγματοποίησε την παρθενική του πτήση στις 11 Φεβρουαρίου 1956 στο Κίεβο και παρουσιάστηκε για πρώτη φορά δημοσίως στις εκδηλώσεις για την Ημέρα Αεροπορίας που έλαβαν χώρα στο αεροδρόμιο του αεροδρόμιο του Τουσίνο την 18η Αυγούστου του έτους αυτού.[4] Ακολούθησαν οι δοκιμές αποδοχής του τύπου, όμως η ένταξή του σε παραγωγή καθυστέρησε διότι εντοπίστηκαν διάφορα προβλήματα, μεταξύ άλλων σε ό,τι αφορά την κατευθυντική του ευστάθεια, τον έλεγχο κατά τη διάρκεια της πτήσης και τη συμπεριφορά του κατά την προσγείωση όταν έπνεαν πλευρικοί άνεμοι ταχύτητας μεγαλύτερης των 6 m/s. Ακατάλληλοι αποδείχθηκαν και οι κινητήρες TV-2, διότι ήταν ασταθείς σε μεγάλα υψόμετρα, δύσκολοι στην εκκίνηση και με περιορισμένη διάρκεια ζωής.[4]
Το Σχεδιαστικό Γραφείο Antonov επικεντρώθηκε στην επίλυση των προαναφερθέντων προβλημάτων, ενσωματώνοντας διάφορες αλλαγές που βελτίωναν τα πτητικά και τα αεροδυναμικά χαρακτηριστικά του αεροσκάφους και αντικαθιστώντας τους TV-2 με τους Ivchenko AI-20D, χάρη στους οποίους μειώθηκε και το κενό βάρος του An-2 κατά τρεις τόνους. Το 1957 ακολούθησε η ένταξη του An-8 σε παραγωγή στο εργοστάσιο GAZ-34 στην Τασκένδη όπου και συνεχίστηκε μέχρι το 1961. Τα An-8 αντικατέστησαν τα Lisunov Li-2, που ήταν εκδοχές των αμερικανικών Douglas DC-3.[5] Κατασκευάστηκαν 151 μονάδες συνολικά.[4]
Επιχειρησιακή ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Τα πρώτα αεροσκάφη παραγωγής ολοκληρώθηκαν τον Δεκέμβριο του 1938.[4] Τα περισσότερα παραδόθηκαν στην Σοβιετική Πολεμική Αεροπορία. Μάλιστα δύο χρησιμοποιήθηκαν για την κατάληψη του αεροδρομίου του Πίλζεν κατά την εισβολή των δυνάμεων του Συμφώνου της Βαρσοβίας στην Τσεχοσλοβακία το 1968. Ορισμένα έδρασαν ως αεροσκάφη ηλεκτρονικής αναγνώρισης, ενώ ένα An-8 χρησιμοποιήθηκε για την συλλογή δειγμάτων έπειτα από τη κινέζικη πυρηνική δοκιμή του 1966.[6] Παρέμειναν στην ενεργό δράση με τη Σοβιετική Αεροπορία μέχρι τη δεκαετία του 1970. Έπειτα αποσύρθηκαν και αρκετά δόθηκαν στην Aeroflot, που τα χρησιμοποίησε για την μεταφορά φορτίου. Έπειτα από αρκετά ατυχήματα στις αρχές της δεκαετίας του 1990, όλα τα An-8 που βρίσκονταν στη Ρωσία αποσύρθηκαν. Αρκετά πωλήθηκαν στο εξωτερικό και μερικά πετούσαν ακόμα σε χώρες της Μέσης Ανατολής και της Αφρικής,[5][7] παρόλο που η κατασκευάστρια Antonov είχε αποσύρει το πιστοποιητικό αξιοπλοΐας του τύπου ήδη από το 2004.[1]
Εκδόσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- An-8
- Αρχική έκδοση παραγωγής.[4]
- An-8M
- Έκδοση ανθυποβρυχιακού πολέμου, δεν εντάχθηκε σε υπηρεσία.[8]
- An-8T
- Εξειδικευμένη έκδοση για την μεταφορά παντός είδους καυσίμων.[4]
- An-8Sh
- Εξειδικευμένη έκδοση για την εκπαίδευση πλοηγών.[8]
- An-8PS
- Αεροσκάφος έρευνας και διάσωσης, δεν εντάχθηκε σε παραγωγή.[8]
Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Αεροσκάφη που σχετίζονται με την ανάπτυξη του An-8
- Συγκρίσιμα αεροσκάφη
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Gordon,Yefim & Komissarov, Dmitry. Antonov An-12. Midland. Hinkley. 2007. (ISBN 978-1-85780-255-9)
- ↑ Gordon and Komissarov 2007, p. 4
- ↑ Gordon and Komissarov 2007, pp. 4–6
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 4,5 Gordon and Komissarov 2007, p. 7
- ↑ 5,0 5,1 Simpson, Rod. "Airlife's World Aircraft". Airlife Publishing Ltd. London. 2001. (ISBN 1-84037-115-3)
- ↑ Lake 2004, p. 25.
- ↑ Lake 2004, pp. 26–27.
- ↑ 8,0 8,1 8,2 Gordon and Komissarov 2007, p. 8
Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Alexander, Jean. Russian Aircraft since 1940. London: Purnell Book Services, 1975.
- Gordon,Yefim & Komissarov, Dmitry. Antonov An-12. Midland. Hinkley. 2007. (ISBN 1 85780 255 1) (ISBN 978 1 85780 255 9)
- Gunston, Bill. The Osprey Encyclopedia of Russian Aircraft 1875–1995. London: Osprey, 1995. (ISBN 1-85532-405-9).
- Lake, Jon. "Antonov's An-8 Camp: The Little Known Pioneer". Air International, September 2004, Vol 67 No 3. pp. 24–27.
- Simpson, Rod. Airlife's World Aircraft. Airlife Publishing Ltd. London. 2001. (ISBN 1-84037-115-3)
- International Institute for Strategic Studies (Φεβρουαρίου 2023). The Military Balance 2023 (στα Αγγλικά). Routledge, Chapman & Hall, Incorporated. ISBN 978-1-032-50895-5.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Antonov An-8 στο Wikimedia Commons
| |||||||||||||||||||||||
