Ωσηέ (βασιλιάς)
| Ωσηέ (βασιλιάς) | |
|---|---|
 Ο Ωσηέ απο το Promptuarii Iconum Insigniorum του Guillaume Rouillé | |
| Περίοδος | 732 - 721 π.Χ. ή 732 - 723 π.Χ. |
| Προκάτοχος | Φεκά |
| Διάδοχος | Η μοναρχία καταργήθηκε |
 Σχετικά πολυμέσα | |
| δεδομένα () | |
Ο Ωσηέ (εβραϊκά: הושע, αγγλικά: Hoshea) ήταν ο δέκατος ένατος και τελευταίος βασιλιάς του Βασιλείου του Ισραήλ και γιος του Ηλά. Ο Ουίλιαμ Φ. Όλμπραϊτ χρονολόγησε τη βασιλεία του στα 732-721 π.Χ., ενώ ο E. Ρ. Θιλ πρόσφερε τις ημερομηνίες 732-723 π.Χ.[1]
Άνοδος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Τα αρχεία των Ασσυρίων επιβεβαιώνουν τη Βιβλική αφήγηση για το πώς έγινε βασιλιάς. Κάτω από τον Άχαζ, ο Ιούδας είχε υποταχθεί στον Τιγκλάθ Πιλεσέρ Γ΄ της Ασσυρίας, όταν το Βόρειο Βασίλειο υπό την Φεκά, σε συνεργασία με τον Ρεζίν της Δαμασκού, προσπάθησε να εξαναγκάσει τον βασιλιά της Ιουδαίας σε κοινή δράση εναντίον της Ασσυρίας. Η Ωσηέ, αρχηγός του στρατού του Φεκά, έθεσε τον εαυτό του επικεφαλής του ασσυριακού στρατού κατά την επίθεση στη Σαμάρεια. Στη συνέχεια αφαίρεσε τον Φεκά απο βασιλιά δολοφονώντας τον. Ο Τιγκλάθ Πιλεσέρ επιβράβευσε τη Ωσηέ, τον έκανε βασιλιά επί της φυλής του Εφραίμ (ένα όνομα που χρησιμοποιείται εδώ για ολόκληρο το βόρειο βασίλειο), το οποίο είχε μειωθεί σε μικρότερες διαστάσεις.[2] Μια αχρονολόγητη επιγραφή του Τιγκλάθ Πιλεσέρ αναφέρει την υπερηφάνιά του για το ότι έκανε τον Ωσηέ βασιλιά μετά την δολοφονία του προκατόχου του:
Ισραήλ (Οίκος Όμρι Μπιτ Χούμρια) ... ανέτρεψα τον βασιλιά τους Φεκά και τοποθέτησα τον Ωσηέ ως βασιλιά τους. Έλαβα από αυτούς 10 τάλαντα χρυσού, 1.000 τάλαντα αργυρού ως φόρο τιμής και τα έφερα στην Ασσυρία.[3]
Το ποσό του φόρου που ζητήθηκε από τον Ωσηέ δεν αναφέρεται στη Γραφή, αλλά ο Μαναήμ, περίπου δέκα χρόνια νωρίτερα (743 ή 742 π.Χ.),[4] υποχρεώθηκε να πληρώσει 1.000 τάλαντα αργύρου στον Τιγκλάθ Πιλεσέρ για να «ενισχύσει την παραμονή του στο βασίλειο" (Δ' Βασιλειών 15:19Αρχειοθετήθηκε 2019-02-13 στο Wayback Machine.), προφανώς εναντίον του αντιπάλου του Φεκά.
Όσο ο Τιγκλάθ Πιλεσέρ βρισκόταν στο θρόνο, ο Ωσηέ παρέμεινε πιστός αλλά όταν ο Σαλμανασέρ Ε΄ τον διαδέχθηκε, ο Ωσηέ έκανε μια προσπάθεια να ανακτήσει την ανεξαρτησία του και ξεκίνησε διαπραγματεύσεις με την Αίγυπτο. Πιθανώς παραπλανημένος από ευνοϊκές υποσχέσεις της Αιγύπτου, ο Ωσηέ διέκοψε να αποτίσει φόρο τιμής. Ο Ουίνκλερ ισχυρίζεται ότι σε αυτό το αντι-ασσυριακό κίνημα, στο οποίο είχε επίσης λάβει μέρος και η Τύρος, έγινε μια τελευταία προσπάθεια εκ μέρους των αραβικών εμπορικών κρατών για τον αποκλεισμό της Ασσυρίας από το αραβο-ινδικό εμπόριο, για το οποίο η κατοχή των μεσογειακών λιμένων ήταν ζωτικής σημασίας.[2]
Ο Σαλμανασέρ σύντομα το ερμήνευσε ως επανάσταση, και έστρεψε τα στρατεύματά του εναντίον της Σαμάρειας. Ο Ασσύριος Επώνυμος Κανόνας δείχνει ότι ο Σαλμανασέρ έκανε εκστρατεία εναντίον κάποιου (το όνομα λείπει) στα χρόνια 727, 726 και 725 π.Χ., και θεωρείται ότι το όνομα που λείπει ήταν της Σαμάρειας.[5] Τα Χρονικά της Βαβυλώνας αναφέρουν ότι ο Σαλμανασέρ κατέστρεψε την πόλη Σαμάρεια.[5] Πρόσθετες αποδείξεις ότι ήταν ο Σαλμανασέρ, και όχι ο Σαργών Β' που αρχικά κατέλαβε τη Σαμάρεια, παρά τον ισχυρισμό του τελευταίου, ότι ήταν ο κατακτητής της, παρουσιάστηκε από τον Τάντμορ, ο οποίος έδειξε ότι ο Σαργών δεν είχε καμία εκστρατεία στα δυτικά στα πρώτα του δύο χρόνια ως βασιλιάς (722 και 721 π.Χ.).[6]
Τέλος της βασιλείας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Είναι πιθανό ότι ο Ωσηέ, απογοητευμένος από την έλλειψη αιγυπτιακής υποστήριξης, προσπάθησε να αποτρέψει την καταστροφή επαναλαμβάνοντας την πληρωμή του φόρου, αλλά αυτό δεν απέδωσε και έτσι αναγκάστηκε να πολεμήσει και τελικά να πιαστεί αιχμάλωτος στη μάχη. Η πρωτεύουσα, αν και στερημένη του κυβερνήτη της, έκανε μια αποτελεσματική άμυνα.[2] Ωστόσο, οι Ασσύριοι κατέλαβαν τη Σαμάρεια μετά από πολιορκία τριών ετών. Ωστόσο, ο Σαλμανασέρ πέθανε λίγο μετά την πτώση της πόλης και ο Ασσυριακός στρατός ανακλήθηκε για να εξασφαλίσει τη διαδοχή του Σαργών Β'. Η γη του Ισραήλ, που αντιστάθηκε επί χρόνια στους Ασσύριους χωρίς βασιλιά, επαναστάτησε ξανά. Ο Σαργών επέστρεψε με τον ασσυριακό στρατό το 720 π.Χ., και έφερε ειρήνη στην επαρχία, απελάνοντας τους πολίτες του Ισραήλ πέρα από τον Ευφράτη (περίπου 27.290 άτομα σύμφωνα με την επιγραφή του Σαργών Β') και εγκαθιστώντας ανθρώπους από τη Βαβυλώνα, την Κούθα, την Άββα, την Χάμα και την Σεφαρβαΐμ στη θέση τους.[7] Ο συγγραφέας των Βιβλίων των Βασιλέων δηλώνει ότι αυτή η καταστροφή συνέβη «επειδή τα παιδιά του Ισραήλ αμάρτησαν εναντίον του Κυρίου».[8] Αυτό που συνέβη στον Ωσηέ μετά το τέλος του βασιλείου του Ισραήλ και πότε ή πού πέθανε, είναι άγνωστο.
Χρονολογική σημείωση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Τα ημερολόγια για τον υπολογισμό των χρόνων των βασιλέων στον Ιούδα και του Ισραήλ αντισταθμίστηκαν από έξι μήνες, από εκείνα του Ιούδα που ξεκινούν από τον μήνα Τισρέι (το φθινόπωρο) και εκείνα του Ισραήλ στο μήνα Νισάν (την άνοιξη). (βλέπε: Εβραϊκό ημερολόγιο)
Συνεπώς, οι διασταυρούμενοι συγχρονισμοί μεταξύ των δύο βασιλείων συχνά επιτρέπουν τη μείωση της ημερομηνίας έναρξης και / ή λήξης ενός βασιλιά εντός εύρους έξι μηνών. Στην περίπτωση του Ωσηέ, ο συγχρονισμός με τη βασιλεία του Εζεκία του Ιούδα δείχνει ότι ήρθε στο θρόνο κάποια στιγμή μεταξύ του 1η Τισρέι του 732 π.Χ. και την ημέρα πριν από την πρώτη του Νισάν, 731 π.Χ. Το τέλος της βασιλείας του συνέβη μεταξύ του Νισάν του 723 π.Χ., και την ημέρα πριν από την 1η του Τισρέι του ίδιου έτους. Αυτή η μείωση των ημερομηνιών για τον Ωσηέ παρέχεται από μεταγενέστερους μελετητές που βασίστηκαν στο έργο του Θιλ, επειδή ο Θιλ δεν αποδέχθηκε τους συγχρονισμούς των Ωσηέ / Εζεκία του Δ' Βασιλειών 18. Το ότι ο Ωσηέ πέθανε πριν από την 1η του Τισρέι το φθινόπωρο του 723 π.Χ. είναι πρόσθετη απόδειξη ότι ήταν ο Σαλμανασέρ Ε' και όχι ο Σαργών Β', που κατέλαβε αρχικά τη Σαμάρεια. Ο Σαλμανασέρ δεν πέθανε μέχρι τον Δεκέμβριο του 722 ή τον Ιανουάριο του 721 π.Χ.[9][10]
Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Thiele, Edwin Richard (1994). The mysterious numbers of the Hebrew kings (New rev έκδοση). Grand Rapids, MI: Kregel. ISBN 0-8254-3825-X. 30625048.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 «HOSHEA - JewishEncyclopedia.com». www.jewishencyclopedia.com. Ανακτήθηκε στις 5 Αυγούστου 2020.
- ↑ James B. Pritchard, ed., Ancient Near Eastern Texts Relating to the Old Testament (3rd ed.; Princeton NJ: Princeton University Press, 1969) 284.
- ↑ T. C. Mitchell, "Israel and Judah until the Revolt of Jehu (931–841 BC)" in Cambridge Ancient History 3, Part 1, ed. John Boardman et al. (Cambridge: Cambridge University Press, 1991) 326.
- ↑ 5,0 5,1 Thiele, Edwin Richard (1994). The mysterious numbers of the Hebrew kings (New rev έκδοση). Grand Rapids, MI: Kregel. σελ. 165. ISBN 0-8254-3825-X. 30625048.
- ↑ Hayim Tadmor, "The Campaigns of Sargon II of Assur: A Chronological-Historical Study," Journal of Cuneiform Studies 12 (1958) 39, cited in Thiele, Mysterious Numbers 165, n. 4.
- ↑ «ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ: ΒΑΣΙΛΕΙΩΝ Δ' ΚΕΦ. 17». users.sch.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Ιανουαρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 5 Αυγούστου 2020.
- ↑ «Bible Gateway passage: 2 Kings 17:6-24 - English Standard Version». Bible Gateway (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 5 Αυγούστου 2020.
- ↑ «THE CHRONOLOGY OF KING HEZEKIAH'S REIGN».
- ↑ «Hoshea: People - Ancient Near East - Resources for Ancient Biblical Studies». www.bible-history.com. Ανακτήθηκε στις 5 Αυγούστου 2020.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Hosea στο Wikimedia Commons
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||
|