Χρήστος Μαλτέζος

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Χρήστος Μαλτέζος
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση1908
Μέθανα
Θάνατος22  Νοεμβρίου 1938
Κέρκυρα
Αιτία θανάτουβασανιστήριο
Πληροφορίες ασχολίας

Ο Χρήστος Μαλτέζος (1908 - 22 Νοεμβρίου 1938) ήταν Έλληνας φοιτητής νομικής και στέλεχος του ΚΚΕ. Διετέλεσε γραμματέας της νεολαίας του ΚΚΕ, ΟΚΝΕ. Πέθανε, μετά από σκληρά βασανιστήρια στην ακτίνα Θ' των φυλακών της Κέρκυρας, κατά τη διάρκεια της δικτατορίας του Μεταξά.

Βιογραφικό[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σπουδές και πολιτική δράση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Χρήστος Μαλτέζος γεννήθηκε το 1908, στα Μέθανα Τροιζηνίας[1][2], όπου ολοκλήρωσε τις εγκύκλιες σπουδές του. Σύμφωνα με κάποιες άλλες πηγές γεννήθηκε στη Μεθώνη της Μεσσηνίας.[3][4]

Κατά τη διάρκεια της φοίτησής του στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών - η οποία τελικά δεν ολοκληρώθηκε[1] - ήλθε σε επαφή με τη μαρξιστική ιδεολογία και εντάχθηκε στην ΟΚΝΕ το 1928. Ανέλαβε ηγετικά, οργανωτικά και πολιτικά καθήκοντα σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη και Βόλο.[2] Είχε αποκτήσει ευρεία μαρξιστική παιδεία και ανέλαβε τη διεύθυνση της εφημερίδας της ΟΚΝΕ Νεολαία. Τόσο οι συνθήκες έκδοσης της εφημερίδας, όσο και η γενικότερη πολιτική δράση του Μαλτέζου και των συντρόφων του στην οργάνωση, γίνονταν σε συνθήκες συνεχούς καταδίωξης εκ μέρους των Αρχών. Ο Μαλτέζος, που έπασχε από φυματίωση, με δράση σε νόμιμες αλλά και παράνομες συνθήκες, βιοποριζόταν με δυσκολία. Έχοντας αφιερώσει τη ζωή του ολοκληρωτικά στην πολιτική δράση, δεν είχε τρόπο να κερδίζει όσα του ήταν αναγκαία για την επιβίωση. Γι' αυτό αναγκάστηκε να πουλά τα χωράφια που είχε κληρονομήσει από τους γονείς του το ένα ύστερ' από το άλλο.[4] Τον Απρίλιο του 1934 συνελήφθη για πρώτη φορά, στα γραφεία της Νεολαίας, από τη Γενική Ασφάλεια και κρατήθηκε για τρεις ημέρες. Αφέθηκε ελεύθερος, χωρίς να του απαγγελθούν κατηγορίες.[4] Το 1935, ο Μαλτέζος συντόνισε απεργία των φοιτητών, η οποία διήρκεσε 40 ημέρες.[3] Τον Οκτώβριο του 1937 έγινε γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής της οργάνωσης.[1]

Φυλακές Κέρκυρας: το τέλος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Μαλτέζος κατά τη διάρκεια της μεταξικής δικτατορίας πέρασε στην παρανομία και συνέχισε την πολιτική του δράση. Συνελήφθη στην Αθήνα τον Μάιο του 1938[1] και κρατήθηκε στην Ειδική Ασφάλεια. Εκεί υποβλήθηκε σε βασανιστήρια επί 35 ημέρες. Στη συνέχεια μεταφέρθηκε στις φυλακές της Κέρκυρας, στην περιβόητη Ακτίνα Θ', μαζί με άλλα ηγετικά στελέχη του ΚΚΕ, όπως οι Μήτσος Παρτσαλίδης, Στέλιος Σκλάβαινας και Βασίλης Νεφελούδης. Ο γραμματέας του κόμματος Νίκος Ζαχαριάδης βρισκόταν έγκλειστος ήδη εκεί.[5] Ο Μαλτέζος, που είχε ήδη υποστεί διάσειση από την κακομεταχείριση στην Αθήνα, οδηγείτο καθημερινά από το κελί του στο αρχιφυλακείο και βασανιζόταν με αγριότητα,[6] προκειμένου να υπογράψει δήλωση μετανοίας και αποκήρυξης των κομμουνιστικών ιδεών - πράγμα όμως που δεν έγινε. Ο σαδισμός των βασανιστών του, όπως ελέχθη, έφτασε μέχρι του σημείου να αποπειραθούν να του καρφώσουν πέταλο στο αριστερό πόδι.[1] Εξέπνευσε στις 22 Νοεμβρίου 1938[7] στο Ψυχιατρείο, όπου είχε μεταφερθεί, ώστε στο πιστοποιητικό θανάτου να μην αναφέρεται "επίσημα πως πέθανε στη φυλακή".[8]

Η φρικτή εικόνα -και τελικά ο θάνατος- του βασανισμένου Χρήστου Μαλτέζου ήταν ένας από τους λόγους που κατέρρευσε, μετά από λίγο, το ηθικό μερικών κρατουμένων κομμουνιστών στις φυλακές της Κέρκυρας και υπέγραψαν "δήλωση". Ανάμεσά τους: ο Μανώλης Μανωλέας, ο Στέλιος Σκλάβαινας και ο αγροτιστής ηγέτης Κώστας Γαβριηλίδης.[9] Για άλλους, λειτούργησε ως παράδειγμα αποφασιστικότητας και αντίστασης.[3] Ο Νίκος Ζαχαριάδης έγραψε για τον Μαλτέζο:«Στις 22 Νοέμβρη 1938, εδώ στην Κέρκυρα ένας ήρωας, ο Χρήστος Μαλτέζος πέθανε. Και ένας προδότης ο Μανωλέας έκανε δήλωση. Συμβολική σύμπτωση. Αναδείχνοντας τέτοιους ήρωες και ξεκαθαρίζοντας τέτοιους προδότες, το ΚΚΕ στέρεα, ακλόνητα, αποφασιστικά βαδίζει προς τη νίκη, παρ' όλες τις δυσκολίες, τις θυσίες και τις προδοσίες».[10]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 Τσιντζιλώνης 2004
  2. 2,0 2,1 Πετρόπουλος 2001.
  3. 3,0 3,1 3,2 Μπόσης 1967.
  4. 4,0 4,1 4,2 Μαυρομμάτης 1972.
  5. Νεφελούδης 1974, σ.130.
  6. Νεφελούδης 1974, σ.158.
  7. «Από την ΟΚΝΕ στην ΚΝΕ». Κομμουνιστική Επιθεώρηση. 2008 (αρ. 5). http://www.komep.gr/2008-teyxos-5/apo-thn-okne-sthn-kne-syntomo-xroniko-ton-neolaiistikon-organoseon-toy-kke?highlight=WyJcdTAzYmZcdTAzYmFcdTAzYmRcdTAzYjUiXQ==. Ανακτήθηκε στις 25 Νοεμβρ. 2015. [νεκρός σύνδεσμος]
  8. Νεφελούδης 1974, σ.161.
  9. Νεφελούδης 1974, σ.131-132, 159.
  10. Νίκος Ζαχαριάδης, Θέσεις για την ιστορία του ΚΚΕ (Εκδοτικό της ΚΕ του ΚΚΕ, Αθήνα 1945), σ.11.

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Τσιντζιλώνης, Χρήστος (1989). ΟΚΝΕ 1922-1943: λενινιστικό, μαχητικό σχολείο των νέων. Αθήνα: Σύγχρονη Εποχή. 
  • Νεφελούδης, Βασίλης (1974). Ακτίνα Θ'.Αναμνήσεις 1930-1940. Αθήνα: Ολκός.  Επανέκδοση: Βιβλιοπωλείον της Εστίας (Αθήνα 2007), ISBN 978-960-05-1308-0.
  • Λιναρδάτος, Σπύρος (1988). Η 4η Αυγούστου. Α' έκδοση: 1966. Αθήνα: Θεμέλιο. ISBN 978-960-310080-5.