Χαμελίν του Σάρρεϋ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Χαμελίν του Σάρρεϋ
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Hamelin de Warenne (Αγγλικά)
Γέννηση1130
Θάνατος7  Μαΐου 1202
Τόπος ταφήςLewes Priory
Χώρα πολιτογράφησηςΒασίλειο της Αγγλίας
Πληροφορίες ασχολίας
ΙδιότηταΙππότης
Οικογένεια
ΣύζυγοςIsabel de Warenne, Countess of Surrey (από 1164)[1][2]
ΤέκναWilliam de Warenne, 5th Earl of Surrey
Adela de Warenne[3]
Isabella de Warenne[3]
Ela de Warenne[3]
Mahant de Warenne[3][1]
ΓονείςΓοδεφρείδος Ε΄ του Ανζού[1] και Adelaide of Angers[3][1]
ΑδέλφιαΕρρίκος Β΄ της Αγγλίας
Γουλιέλμος Ι΄ του Πουατιέ
Γοδεφρείδος της Νάντης
Οικογένειαde Warenne family
Θυρεός
Arms of Hamelin de Warenne.svg
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Χαμελίν του Σάρρεϋ, κόμης του Σάρρεϋ (περί το 1170 - 7 Μαίου 1202), Αγγλοσάξονας πρίγκιπας ήταν μεγαλύτερος ετεροθαλής αδελφός του βασιλιά της Αγγλίας Ερρίκου Β΄ από τη δυναστεία των Πλανταγενετών, ήταν εξέχουσα φυσιογνωμία στη βασιλική αυλή την εποχή που ήταν βασιλείς οι ανεψιοί του Ριχάρδος ο Λεοντόκαρδος και Ιωάννης της Αγγλίας. Ο Χαμελίν ήταν νόθος γιος του κόμητος του Ανζού Γοδεφρείδου Πλανταγενέτη γενάρχη της δυναστείας των Πλανταγενετών και μεγαλύτερος ετεροθαλής αδελφός του Ερρίκου Β΄ πρώτου βασιλιά της Αγγλίας από τη δυναστεία του.[4][5] Ο Ερρίκος Β΄ τακτοποίησε τον γάμο του με μια πλούσια Αγγλίδα ευγενή την Ισαβέλλα του Βαρέν, 4η κόμισσα του Σάρρεϋ, χήρα του Γουλιέλμου Α΄ του Μπλουά.[6] Ο γάμος έγινε τον Απρίλιο του 1164 και ορίστηκε αμέσως κόμης του Βαρέν κάτι που ήταν συνηθισμένο για τους κόμητες του Σάρρεϋ.[7][8] Με τον γάμο πήραν και οι απόγονοι του τον τίτλο του κόμη του Βάρεν, απέκτησε έναν γιο και τρεις κόρες :

Τα εδάφη του Χαμελίν βρισκόντουσαν στο Γιόρκσιρ όπου είχε οικοδομήσει ένα πανίσχυρο κάστρο, έπαιρνε το ένα τρίτο των φόρων της κομητείας του Σάρρεϋ και κατείχε δύο κάστρα στη Νορμανδία. Υποστήριξε τον αρχιεπίσκοπο του Καντέρμπερι Τόμας Μπέκετ (1164), μετά τον θάνατο του έγινε πιστός οπαδός της αγιοποίησης του, ακούγεται ότι απέκτησε ξανά την όραση του με θεία επέμβαση του Αγίου. Συνόδευσε τη μικρότερη ανεψιά του Ιωάννα της Αγγλίας στη Σικελία για να παντρευτεί (1176). Παρέμεινε πιστός στον αδελφό του Ερρίκο Β΄ παρά τα προβλήματα που αντιμετώπιζαν οι σχέσεις του, όταν εξεγέρθηκαν οι γιοι του υποστήριξε τον τρίτο γιο του βασιλιά Ριχάρδο.[15] Όταν ο Ριχάρδος ο Λεοντόκαρδος απουσίαζε για την Γ΄ Σταυροφορία υποστήριξε τον αντιβασιλέα Γουίλιαμ ντε Λόνγκτσεμπ. Ο Χαμελίν βρέθηκε στη δεύτερη στέψη του βασιλιά Ριχάρδου του Λεοντόκαρδου (1194) και στη στέψη του βασιλιά Ιωάννη του Ακτήμονα (1199). Πέθανε (1202) και τάφηκε στη μονή Λιους του Σάσσεξ, τον διαδέχθηκε ο γιος του Γουλιέλμος του Βάρεν, 5ος κόμης του Σάρρεϋ.[16]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 «Kindred Britain»
  2. ↑ p10676.htm#i106759. Ανακτήθηκε στις 7  Αυγούστου 2020.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
  4. ↑ Malden, Henry Elliot, A History of Surrey, (Eliot Stock, 1900), 105
  5. ↑ Detlev Schwennicke, Europäische Stammtafeln: Stammtafeln zur Geschichte der Europäischen Staaten, Band II, (Marburg, Germany: Verlag von J. A. Stargardt, 1984), Taflen 46, 82-3
  6. ↑ John Guy, Thomas Becket: Warrior, Priest, Rebel (New York: The Random House Publishing Group, 2012), σ. 161
  7. ↑ George Edward Cokayne, The complete peerage; or, A history of the House of lords and all its members from the earliest times, Volume XII, Part 1, Ed. Geoffrey H. White (London: The St. Catherine Press, Ltd., 1953), σ. 500
  8. ↑ George Edward Cokayne, The complete peerage; or, A history of the House of lords and all its members from the earliest times, Volume XII, Part 1, Ed. Geoffrey H. White (London: The St. Catherine Press, Ltd., 1953), σ. 500
  9. ↑ George Edward Cokayne, The complete peerage; or, A history of the House of lords and all its members from the earliest times, Vol. XII/1, Ed. Geoffrey H. White (London: The St. Catherine Press, Ltd., 1953), σ. 500
  10. ↑ George Edward Cokayne, The complete peerage; or, A history of the House of lords and all its members from the earliest times, Vol. XII/1, Ed. Geoffrey H. White (London: The St. Catherine Press, Ltd., 1953), σ. 500
  11. ↑ Sanders, I.J. English Baronies: A Study of their Origin and Descent 1086-1327, Oxford, 1960, σ.111
  12. ↑ Walter Lee Sheppard, Jr., 'Royal Bye-Blows, The Illegitimate Children of the English Kings From William I to Edward III', The New England Historical and Genealogical Register, Vol. 119 (April 1965), σ. 98
  13. ↑ George Edward Cokayne, The complete peerage; or, A history of the House of lords and all its members from the earliest times, Vol. XII/1, Ed. Geoffrey H. White (London: The St. Catherine Press, Ltd., 1953), σ. 500
  14. ↑ George Edward Cokayne, The complete peerage; or, A history of the House of lords and all its members from the earliest times, Vol. XII/1, Ed. Geoffrey H. White (London: The St. Catherine Press, Ltd., 1953), σ. 500
  15. ↑ Chisholm, Hugh, ed. (1911). "Warenne, Earls" . Encyclopædia Britannica. 28 (11th ed.). Cambridge University Press. σ. 324
  16. ↑ Attree, F. W. T. "Wivelsfield". Sussex Archaeological Collections. 35

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • George Edward Cokayne, The complete peerage; or, A history of the House of lords and all its members from the earliest times, Volume XII, Part 1, Ed. Geoffrey H. White (London: The St. Catherine Press, Ltd., 1953)
  • John Guy, Thomas Becket: Warrior, Priest, Rebel (New York: The Random House Publishing Group, 2012)
  • Malden, Henry Elliot, A History of Surrey, (Eliot Stock, 1900)
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Χαμελίν_του_Σάρρεϋ&oldid=9503601"