Υιέ μου... Υιέ μου...

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
(Ανακατεύθυνση από Υιέ μου υιέ μου)
Υιέ μου... Υιέ μου...
Εξώφυλλο DVD.
ΣκηνοθεσίαΓρηγόρης Γρηγορίου
ΠαραγωγήΓιώργος Λαζαρίδης
Κώστας Ψαρράς
Δημήτρης Σαρρής
ΣενάριοΓιώργος Λαζαρίδης
ΙστορίαΑλέκου Σακελλάριου
Χρήστου Γιαννακόπουλου
Βασισμένο σεΔελησταύρους και υιός (θεατρικό)
ΠρωταγωνιστέςΛάμπρος Κωνσταντάρας
Μάρω Κοντού
Κώστας Καρράς
Λίλιαν Μηνιάτη
ΜουσικήΓιώργος Θεοδοσιάδης
ΤραγούδιΤόνυ Πινέλι
Κλειώ Δενάρδου
Steffens
ΦωτογραφίαΓρηγόρης Δανάλης
Συράκος Δανάλης
ΜοντάζΑριστείδης Καρύδης-Φουκς
ΣκηνογραφίαΝίκος Νικολαΐδης
Εταιρεία παραγωγήςΑφοί Ρουσσόπουλοι
ΔιανομήVictory
Πρώτη προβολή1965 (Ελλάδα)
Κυκλοφορία11 Μαΐου 2005 (DVD)
Διάρκεια84΄
ΠροέλευσηΕλλάδα
ΓλώσσαΕλληνική

Το Υιέ μου... Υιέ μου... είναι μια ελληνική κωμική ταινία του 1965, σε σκηνοθεσία Γρηγόρη Γρηγορίου. Το σενάριο γράφτηκε από τον Γιώργο Λαζαρίδη, το οποίο, όμως, είναι διασκευή από το θεατρικό έργο του Αλέκου Σακελλάριου και Χρήστου Γιαννακόπουλου, "Δελησταύρου και υιός". Πρωταγωνιστούν οι Λάμπρος Κωνσταντάρας και Μάρω Κοντού.[1]

Πλοκή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Αντώνης Χατζηλουκάς, ένας βιομήχανος θέλει να παντρευτεί τη Ρένα, μια ζωντοχήρα με την οποία, όμως, είναι ερωτευμένος και ο γιος του, ο Γιώργος. Πατέρας και γιος διεκδικούν τη νύφη, χωρίς ο ένας να γνωρίζει για τον άλλο. Μόλις γίνεται γνωστό το ειδύλλιο του γιου με τη Ρένα, ο Αντώνης υποχωρεί ντροπιασμένος υπέρ του Γιώργου. Αφού χάσει τη Ρένα, που τη λογάριαζε για σίγουρη, όπως χάνει και τη φιλενάδα της Ρένας, την Μπίλυ, την οποία προσεγγίζει δειλά και προσεχτικά όταν χάνει τη Ρένα. Κάθε φορά, ο Γιώργος είναι εκεί. Τελικά αποφασίζει να φλερτάρει με τη θεία της Μπίλυς, την Αμαλία, που είναι χήρα και ζει κι αυτή μόνη της πάρα πολύ καιρό. Εν τέλει, αποκαλύπτεται όμως ότι δεν ήταν χήρα, αφού ο σύζυγος, που νόμιζε για νεκρό, επιστρέφει. Για μία ακόμη φορά, ο Αντώνης μένει μόνος του.

Διανομή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραγωγή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πρόκειται για ριμέικ της κινηματογραφικής ταινίας Δελησταύρου και υιός, που βασίστηκε και εκείνη στο θεατρικό έργο των Σακελλάριου-Γιαννακόπουλου. [2]

Στην ταινία, η Κλειώ Δενάρδου ερμηνεύει το τραγούδι "Σαν μια βροχή" και ο Τόνι Πινέλι το "Per sempre". [3]

Η ταινία προβλήθηκε στις κινηματογραφικές αίθουσες τη σεζόν 1965-1966 και, κόβοντας 239.491 εισιτήρια, κατατάχθηκε στην 22η θέση ανάμεσα σε 101 ταινίες της ίδιας σεζόν. [4] Κυκλοφόρησε και με τη μορφή ντιβιντί στις 11 Μαΐου 2005. [5]

Στην ταινία αντικατοπτρίζονται τα ήθη της εποχής, σύμφωνα με τα οποία ο έρωτας και ο γάμος ταιριάζουν μόνο στους νέους, οι οποίοι οφείλουν να συμπεριφέρονται με σοβαρότητα και κοσμικότητα, διαφορετικά γίνονται γελοίοι στα μάτια της κοινωνίας.[6]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. «Υιέ μου υιέ μου». Ψηφιοποιημένες συλλογές ΕΛΙΑ. ΕΛΙΑ. Ανακτήθηκε στις 16 Σεπτεμβρίου 2023. 
  2. «Υιέ μου... Υιέ μου... - retroDB». www.retrodb.gr. Ανακτήθηκε στις 30 Αυγούστου 2021. 
  3. «Υιέ μου... Υιέ μου... (1965) ⋆ Filmy.gr». Filmy.gr. Ανακτήθηκε στις 30 Αυγούστου 2021. 
  4. «Υιέ μου Υιέ μου - Ελληνικός κινηματογράφος». Ανακτήθηκε στις 30 Αυγούστου 2021. 
  5. «Υιέ μου... Υιέ μου... (1965)». cine.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Οκτωβρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 30 Αυγούστου 2021. 
  6. Ψαρρή, Κωνσταντινιά (2021). Αναπαράσταση της περιθωριοποιημένης ετερότητας (πορνεία –ομοφυλοφιλία) μέσα από τον ελληνικό κινηματογράφο της περιόδου 1950-1970. Αλεξανδρούπολη: ΔΠΘ. σελ. 42. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]