Θωμάς Μαίτλαντ
Ο σερ Θωμάς Μαίτλαντ (10 Μαρτίου 1760 – 17 Ιανουαρίου 1824) ήταν αξιωματικός, ύπατος αρμοστής και βουλευτής της Βρετανικής Αυτοκρατορίας. Διετέλεσε λόρδος ύπατος Αρμοστής των Ιονίων Νήσων.
.jpg)
Η δράση του στα Ιόνια Νησιά[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Τον Δεκέμβρη του 1815, τον πρώτο χρόνο της βρετανικής προστασίας, ο Μαίτλαντ διορίστηκε λόρδος ύπατος αρμοστής των Ιονίων Νήσων, το πρώτο άτομο σε αυτήν τη θέση.[8] Ταυτόχρονα διατηρούσε τη θέση του κυβερνήτη της Μάλτας, ενώ διατελούσε διοικητής στη Μεσόγειο εκτός του Γιβραλτάρ, θέσεις για τις οποίες αμειβόταν ξεχωριστά και πλουσιοπάροχα. Η εκλογή του Μαίτλαντ για τη θέση του λόρδου ύπατου αρμοστή κρίνεται επιτυχημένη για την υπεράσπιση των βρετανικών συμφερόντων στα Επτάνησα, επειδή ο Μαίτλαντ ήταν διορατικός, έμπειρος, ευφυής, διπλωμάτης και πολιτικά ενεργός.
Ο Μαίτλαντ ως στρατιωτικός διακρινόταν για τον αυταρχικό και βίαιο χαρακτήρα του και δεν δεχόταν αντιρρήσεις για το μεγαλείο της πατρίδας του. Είχε συντηρητικές και ολιγαρχικές απόψεις. Ως υποστηρικτής της Ιεράς Συμμαχίας, δεν ήταν φιλέλληνας. Πιο συγκεκριμένα, κατά τη διάρκεια του ελληνικού αγώνα για απελευθέρωση, ο Μαίτλαντ μέσω διατάγματος που εξέδωσε η Γερουσία και επικύρωσε ο Άγγλος βασιλιάς, απαγόρευε αυστηρά κάθε είδος εμπλοκής των Επτανησίων στην επανάσταση, προτάσσοντας ουδετερότητα. Οι συνέπειες για τους παραβάτες θα ήταν εξορία, δήμευση περιουσιών, σύλληψη και δίκη.[9] Μάλιστα, ακόμα και τους απλούς υποστηρικτές περίμενε αυστηρή τιμωρία: όσοι συνέλεγαν χρηματικά ποσά και τρόφιμα με έρανο, μέχρι και οι ιερείς, οι οποίοι με δεήσεις παρακαλούσαν για την αίσια έκβαση του αγώνα, τιμωρούνταν. Οι ίδιοι οι πρόσφυγες ήταν ανεπιθύμητοι στα Ιόνια.
Ο Μαίτλαντ αντιμετώπιζε υποτιμητικά τους κατοίκους του Ιονίου και γενικότερα όσους δεν ήταν Βρετανοί. Αν και ο ίδιος δεν επιθυμούσε να παραχωρήσει Σύνταγμα στους Ιόνιους (επειδή "αν έδινε σε τέτοιους ανθρώπους πραγματικό Σύνταγμα, απλώς θα το καταπατούσαν")[10] αναγκάστηκε από τη Συνθήκη των Παρισίων να το πράξει. Παρά τις ελευθεριάζουσες μεγαλοστομίες του Συντάγματος του 1817, αποδείχτηκε ότι οι Άγγλοι ακολουθούσαν παρελκυστική πολιτική όσον αφορά στην εφαρμογή του. Στο απολυταρχικό αυτό "σύνταγμα του Μαίτλαντ", όπως είναι γνωστό, οφείλεται επιπρόσθετα η έντεχνη εισαγωγή της λογοκρισίας στην Επτάνησο προβλέποντας τη χορήγηση κυβερνητικής άδειας για την ίδρυση ιδιωτικού τυπογραφείου, η οποία και ποτέ δεν χορηγήθηκε. Έτσι, το Σύνταγμα του 1817 μπορούμε να ισχυριστούμε ότι είχε σύμφωνα με τον W. F. Lord ως μοναδική λειτουργία "να ρίξει ένα πέπλο αξιοπρέπειας πάνω από τον δεσποτισμό" του αρμοστή. Κάποιες από τις μεταρρυθμίσεις που επεβλήθησαν ήταν: ο αφοπλισμός των νησιωτών, η βελτίωση στη διοίκηση, η αύξηση των μισθών των δημοσίων υπαλλήλων, η προσπάθεια να τερμανιστεί η διαφθορά και η δωροδοκία, η κατάργηση του φόρου για τις καλλιέργειες, η συστηματοποίηση των τελωνιακών δασμών, αλλαγές στο δικαστικό σύστημα και στη μεταχείριση των Εβραίων.[11]
Γενικότερα, στα μέτρα που έλαβε μπορούμε να αναφέρουμε τα παρακάτω: ίδρυσε κρατικές τράπεζες, κατασκεύασε δρόμους και φάρους και παρότι ο ίδιος είχε ελλιπή μόρφωση, δεν ενδιαφέρθηκε καθόλου για την εκπαίδευση και αντιστάθηκε στο φιλελληνικό σχέδιο δημιουργίας πανεπιστημίου στα νησιά. Το 1818 δημιούργησε το Τάγμα των Αγίων Μιχαήλ και Γεωργίου στους οποίους αφιέρωσε και το νέο του ανάκτορο, ένα νεοκλασικό παλάτι που χρησίμευσε ως έδρα του Τάγματος και κατοικία του αρμοστή.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage. p8516.htm#i85153.
- ↑ mr-thomas-maitland-1. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ (Αγγλικά) Hansard 1803–2005. mr-thomas-maitland-1. Ανακτήθηκε στις 22 Απριλίου 2022.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
- ↑ www
.worldstatesmen .org /Greece .html. - ↑ www
.worldstatesmen .org /Sri _Lanka .html. - ↑ www
.worldstatesmen .org /Malta .htm. - ↑ Βελιαρούτης, Κώστας (1964). «Χριστόφορος Φιλήτας, ο διδάσκαλος του Γένους». Ηπειρώτικη Εστία (150): 710. https://olympias.lib.uoi.gr/jspui/bitstream/123456789/27474/1/%CE%97%CF%80%CE%B5%CE%B9%CF%81%CF%89%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20%CE%B5%CF%83%CF%84%CE%AF%CE%B1%20%CF%84%CE%B5%CF%85%CF%87.%20150.%201964.pdf.
- ↑ Βερύκιος, Σπύρος (1964). Ιστορία των "Ηνωμένων Κρατών" των Ιονίων Νήσων. Αθήνα. σελ. 178.
- ↑ Lord, W. F. (1897). Sir Thomas Maitland: mastery of the Mediterranean. σελ. 186.
- ↑ Chichester, H. M. (2004). accessed 10 Jan 2017 «Maitland, Sir Thomas (1760–1824)». Oxford University Press. http://www.oxforddnb.com/view/article/17835, accessed 10 Jan 2017.
Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- W. F. Lord, Sir Thomas Maitland: the mastery of the Mediterranean (1897)
- C. W. Dixon, The colonial administrations of Sir Thomas Maitland (1939)
- HoP, Commons, 1790–1820 · GEC, Peerage, new edn, vol. 7 · Burke, Peerage (1999), vol. 2
- GM, 1st ser., 94/1 (1824), 370–72
- Army List (1823)
- W. Napier, The life and opinions of General Sir Charles James Napier, G.C.B., vol. 1 (1857)
- D. P. Geggus, Slavery, war and revolution: the British occupation of Saint Domingue, 1793–1798 (1982)
- W. N. Bruce, Life of General Sir Charles Napier G.C.B. (1885)
- L. A. Mills, Ceylon under British rule, 1795–1932 (1933)
- C. R. De Silva, Ceylon under the British occupation, 1795–1833, 1 (1941)
- M. Duffy, Soldiers, sugar and seapower: the British expeditions to the West Indies and the war against revolutionary France (1987)
- Fortescue, Brit. army, vol. 4 · J. B. Hedderwick, The captain's clerk (1957)
- R. Cannon, ed., Historical record of the seventy-second regiment, or the duke of Albany's own highlanders (1848)
- D. Geggus, ‘The British government and the Saint Domingue slave revolt, 1791–1793’, EngHR, 96 (1981), 285–305
- Oxford history of the British empire, 2 (1998)
- H. Smith, Britain in Malta, 1: Constitutional development of Malta in the nineteenth century (1953)
- H. Luke, Malta: an account and an appreciation (1960)
- N. C. E. Kenrick, The story of the Wiltshire regiment (duke of Edinburgh's): the 62nd and 99th foot (1963)
- M. Young, Corfu and the other Ionian islands (1977)
|