Το δέντρο με τα τσόκαρα
| Το δέντρο με τα τσόκαρα (L'Albero degli zoccoli) | |
|---|---|
| Σκηνοθεσία | Ερμάννο Όλμι |
| Σενάριο | Ερμάννο Όλμι |
| Πρωταγωνιστές | Λουίτζι Ορνάγκι, Φραντσέσκα Μορίτζι, Ομάρ Μπρινιόλι |
| Φωτογραφία | Ερμάνο Όλμι |
| Μοντάζ | Ερμάνο Όλμι |
| Κυκλοφορία | 21 Σεπτεμβρίου 1978 |
| Διάρκεια | 186 λεπτά |
| Προέλευση | Ιταλία |
| Γλώσσα | λομβαρδική, ιταλική |
| δεδομένα () | |
Το δέντρο με τα τσόκαρα (ιταλ. L'Albero degli zoccoli) είναι πολυβραβευμένη ιταλική κινηματογραφική ταινία του 1978, σε σενάριο και σκηνοθεσία του Ερμάννο Όλμι. Η ταινία έχει ως θέμα τη ζωή των αγροτών της Λομβαρδίας στα τέλη του 19ου αιώνα. Παρουσιάζει ομοιότητες με το προηγηθέν καλλιτεχνικό κίνημα του ιταλικού νεορεαλισμού, όπως το ότι εστιάζει στις ζωές των φτωχών και σε αυτή πρωταγωνιστούν πραγματικοί αγρότες και ντόπιοι αντί επαγγελματιών ηθοποιών. Στην αρχική κόπια της ταινίας όλοι σχεδόν οι διάλογοι είναι στη λομβαρδική γλώσσα, και μάλιστα στις τοπικές διαλέκτους της του Μπέργκαμο και του Μιλάνου. Η φωτογραφία και το μοντάζ είναι επίσης του Ερμάννο Όλμι.
Η ταινία κέρδισε 14 βραβεία, με σημαντικότερο τον Χρυσό Φοίνικα στο 31ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών[1].
Υπόθεση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Μια τετράδα από οικογένειες ακτημόνων αγροτών καλλιεργούν τη γη του ίδιου γαιοκτήμονα στην ύπαιθρο έξω από το Μπέργκαμο το 1898]. Μέσα στη διάρκεια ενός έτους, παιδιά γεννιούνται, αγροί σπέρνονται, ζώα σφάζονται, ζευγάρια παντρεύονται, αφηγήσεις και προσευχές ανταλλάσσονται στην αγροικία (cascina) που μοιράζονται οι 4 οικογένειες. Κάποια επαναστατικά ρεύματα γίνονται αντιληπτά από τους απλοϊκούς αυτούς ανθρώπους, αλλά τα παραβλέπουν, όπως όταν ένας κομμουνιστής rabble-rouser βγάζει έναν λόγο σε ένα τοπικό πανηγύρι, και όταν ένα ζευγάρι νεονύμφων επισκέπτεται τη μεγάλη πόλη (Μιλάνο) και γίνονται μάρτυρες στη σύλληψη πολιτικών κρατουμένων. Με τον ερχομό της ανοίξεως, ο πατέρας της μιας από τις οικογένειες κόβει ένα δέντρο για να φτιάξει ξύλινα τσόκαρα (μια σκλήθρα, καθώς το ξύλο αυτού του είδους δέντρων χρησιμοποιείτο συνήθως για τέτοιου τύπου χειροτεχνήματα[2][3], δηλαδή ένα μικρό δεντράκι) για τον γιο του, ώστε να μπορεί να περπατά μέχρι το σχολείο. Αλλά ο γαιοκτήμονας το ανακαλύπτει και, προσβεβλημένος από την αυθαιρεσία, εκδιώκει όλη την οικογένεια από τη γη του. Οι υπόλοιπες τρεις οικογένειες τους βλέπουν να φεύγουν, προσευχόμενοι για αυτούς και αναγνωρίζοντας τη δική τους αβέβαιη ύπαρξη.
Προειδοποίηση προς φιλόζωους[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η ταινία περιέχει σκηνές με αληθινή σφαγή οικόσιτων ζώων, μιας χήνας και ενός γουρουνιού.
Διανομή ρόλων[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Λουίτζι Ορνάγκι ... Μπατίστι
- Φραντσέσκα Μορίτζι ... Μπατιστίνα
- Ομάρ Μπρινιόλι ... Μινέκ
- Αντόνιο Φερράρι ... Τούνι
- Τερέζα Μπρεσιανίνι ... χήρα Ρουνκ
- Τζουζέππε Μπρινιόλι ... Άνσελμο
- Κάρλο Ρότα ... Πεππίνο
- Πασκουαλίνα Μπρόλις ... Τερεζίνα
- Μάσσιμο Φράτους ... Πιερίνο
- Φραντσέσκα Βίλλα ... Αννέττα
- Μαρία Γκράτσια Καρόλι ... Μπεττίνα
- Μπαττίστα Τρεβαΐνι ... Φινάρντι
Υποδοχή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Βρετανός Μάικ Λη εξύμνησε την ταινία σε συνέντευξή του στην Daily Telegraph' το 2002. Ο Λη αποτίει φόρο τιμής στην ανθρωπιά του έργου, στον ρεαλισμό του και στην κλίμακα του θέματός του. Απεκάλεσε την ταινία «ασυνήθιστη σε διάφορα επίπεδα» και κατέληξε «αυτός ο τύπος [ο Όλμι] είναι μια ιδιοφυΐα, και αυτό είναι όλο».[4] Δηλώνει επιπλέον: «Ευθέως, με αντικειμενικότητα, αλλά και με συμπάθεια, απλώνει πάνω στην οθόνη τη μεγάλη, σκληρή αληθινή περιπέτεια του να ζεις και να επιβιώνεις ημέρα την ημέρα, χρονιά τη χρονιά, την εμπειρία των συνηθισμένων ανθρώπων παντού ... η κάμερα βρίσκεται πάντοτε ακριβώς στο σωστό σημείο ... αλλά το μεγάλο ερώτημα, που ξεπηδά από αυτές τις ειλικρινείς και τελείως πειστικές ερμηνείες που επιτυγχάνονται από μη-ηθοποιούς, παραμένει πάντοτε: πώς στα αλήθεια τα καταφέρνει;»[5] Επίσης, όταν ο Αλ Πατσίνο ερωτήθηκε από το AFI ποια είναι η αγαπημένη του ταινία, παραδέχθηκε ότι «πάντα του άρεσε» Το δέντρο με τα τσόκαρα,[6] ενώ και ο κριτικός κινηματογράφου Τζιν Σίσκελ εκτίμησε την ταινία ως μία από τις 10 καλύτερες της χρονιάς.
Βραβεύσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Χρυσός Φοίνικας του Φεστιβάλ των Καννών
- Βραβείο BAFTA καλύτερου ντοκιμαντέρ
- Βραβείο Σεζάρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας
- Βραβείο Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας της Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου της Νέας Υόρκης
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ «Festival de Cannes: The Tree of Wooden Clogs». festival-cannes.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Σεπτεμβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 20 Μαΐου 2009.
- ↑ http://uomoenatura.it/wp-content/uploads/2018/03/Ontano-nero.pdf
- ↑ http://www.officinadellambiente.com/it/articolo.php?idl1=0&idl2=0&id=3320
- ↑ Monahan, Mark (2002-10-19). «Film makers on film: Mike Leigh». The Daily Telegraph (Λονδίνο). https://www.telegraph.co.uk/arts/main.jhtml?xml=/arts/2002/10/19/bffmof19.xml. Ανακτήθηκε στις 2010-05-25.[νεκρός σύνδεσμος]
- ↑ Michael Coveney: The world according to Mike Leigh, σελ. 13
- ↑ «What's Your Favorite Movie AL PACINO?». Ανακτήθηκε στις 23 Αυγούστου 2011.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Το δέντρο με τα τσόκαρα στην IMDb
- Η ταινία στο Rotten Tomatoes
- «The Tree of Wooden Clogs: The Sacredness of Life as Understatement», δοκίμιο της Deborah Young στην Criterion Collection
|