Το τρίγωνο της θλίψης

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Το τρίγωνο της θλίψης
ΣκηνοθεσίαΡούμπεν Έστλουντ[1]
ΠαραγωγήErik Hemmendorff και Philippe Bober
ΣενάριοΡούμπεν Έστλουντ[1]
ΠρωταγωνιστέςΧάρις Ντίκινσον[1], Τσάρλμπι Ντιν[2][1], Γούντι Χάρελσον[3], Ζλάτκο Μπούριτς, Σούνγι Μέλλες, Άιρις Μπέρμπεν[3], Χένρικ Ντόρσιν[2], Όλιβερ Φορντ Ντέιβις[2], Ντόλι ντε Λεόν[4], Βίκι Μπερλίν[4], Αμάντα Γουόκερ[4], Malte Gårdinger[3], Jean-Christophe Folly[5], Arvin Kananian[5], Καμίλα Λάκμπεργκ[5], Mia Benson[5] και Carolina Gynning[5]
ΦωτογραφίαFredrik Wenzel
ΜοντάζMikel Cee Karlsson[5] και Ρούμπεν Έστλουντ[5]
Εταιρεία παραγωγήςFilm i Väst[6], BBC Films[6], 30West[6], Coproduction Office[6], Sveriges Television[6], ZDF[6], Arte France Cinéma[6], Τουρκική Ραδιοφωνία Τηλεόραση[6], Nordisk Film[6], Canal+[6] και Cine+[6]
ΔιανομήBAC Films[7], SF Studios, Curzon Artificial Eye, Neon και Vertigo Média[8]
Πρώτη προβολή21  Μαΐου 2022 (Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών)[9], 28  Σεπτεμβρίου 2022 (Γαλλία)[7], 7  Οκτωβρίου 2022 (Σουηδία, Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής και Καναδάς)[9], 13  Οκτωβρίου 2022 (Γερμανία)[9][10] και 6  Οκτωβρίου 2022 (Ουγγαρία)[8]
Διάρκεια149 λεπτά[11]
ΠροέλευσηΣουηδία[7][12][6], Γερμανία[12][6], Ηνωμένο Βασίλειο[7][12], Γαλλία[7][12][6], Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής[7], Ελλάδα[7][12], Τουρκία[12], Δανία[6] και Μεξικό[13]
ΓλώσσαΑγγλικά
δεδομένα (π • σ • ε )

Το τρίγωνο της θλίψης (πρωτότυπος τίτλος: Sans filtre) είναι σατιρική μαύρη κωμωδία διεθνούς παραγωγής του 2022 σε σενάριο και σκηνοθεσία του Ρούμπεν Έστλουντ στο αγγλόφωνο ντεμπούτο του. Είναι μία διεθνής συμπαραγωγή εταιρειών από τη Σουηδία, τη Γαλλία, τη Μεγάλη Βρετανία και τη Γερμανία.[14] Τα γυρίσματα έγιναν στη Σουηδία και στην Ελλάδα (στην παραλία Χιλιαδού Εύβοιας).[15] Στην ταινία πρωταγωνιστούν οι Χάρις Ντίκινσον, Σάρλμπι Ντιν, Ντόλι ντε Λεόν, Ζλάτκο Μπούριτς, Χένρικ Ντόρσιν, Βίκι Μπερλίν και Γούντι Χάρελσον.

Η ταινία έκανε την παγκόσμια πρεμιέρα της στις 21 Μαΐου 2022 στο Φεστιβάλ Καννών, όπου κέρδισε τον Χρυσό Φοίνικα.[16] Στα 35α Βραβεία Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου κέρδισε σε όλες τις κατηγορίες που ήταν υποψηφια: καλύτερης ταινίας, σκηνοθέτη (Έστλουντ), σεναριογράφου (Έστλουντ) και ηθοποιού (Μπούριτς).[17]

Πλοκή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Carl, μοντέλο, και η Yaya, influencer, βγαίνουν ραντεβού. Ο Carl δυσανασχετεί με τη Yaya επειδή περιμένει από αυτόν να πληρώνει για τα γεύματα, παρόλο που αυτή κερδίζει περισσότερα από εκείνον- τσακώνονται για τα χρήματα και τους ρόλους των δύο φύλων. Τους προσκαλούν σε μια πολυτελή κρουαζιέρα σε ένα υπερπολυτελές σκάφος με αντάλλαγμα την προώθησή του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Ανάμεσα στους πλούσιους καλεσμένους είναι ο Ρώσος ολιγάρχης Ντιμίτρι και η σύζυγός του Βέρα- το ηλικιωμένο ζευγάρι Κλημεντίνη και Ουίνστον, που έκαναν την περιουσία τους κατασκευάζοντας όπλα- η Τερέζ, που μετά από εγκεφαλικό επεισόδιο είναι ικανή να αρθρώσει μόνο μια πρόταση στα γερμανικά- και ένας μοναχικός εκατομμυριούχος της τεχνολογίας, ο Τζάρμο. Οι καλεσμένοι απολαμβάνουν τη χλιδή τους στο γιοτ, αγνοώντας το πλήρωμα που εργάζεται για να ικανοποιήσει κάθε τους ανάγκη και ιδιοτροπία. Η επικεφαλής του προσωπικού, Paula, απαιτεί να υπακούσουν στα παράλογα αιτήματα των επισκεπτών, στα οποία περιλαμβάνεται και το κολύμπι κάθε μέλους του πληρώματος στην πισίνα. Εν τω μεταξύ, ο καπετάνιος του γιοτ, ο Τόμας Σμιθ, περνάει το χρόνο του μεθυσμένος στην καμπίνα του.

Η Πόλα πείθει τον Τόμας να ξεμεθύσει και να παραστεί στο δείπνο του καπετάνιου, καθώς το γιοτ περνάει μέσα από μια καταιγίδα. Αρκετοί καλεσμένοι αρρωσταίνουν βίαια και ξεσπά πανικός. Ο μεθυσμένος Τόμας και ο Ντιμίτρι διαφωνούν για τον σοσιαλισμό και τον καπιταλισμό μέσω της ενδοεπικοινωνίας και αρκετοί καλεσμένοι τραυματίζονται καθώς η καταιγίδα ανατρέπει το πλοίο και το ρεύμα κόβεται. Όταν ξημερώσει, οι πειρατές επιτίθενται, σκοτώνοντας την Κλημεντίνη και τον Ουίνστον με μια από τις δικές τους χειροβομβίδες και ανατρέποντας το γιοτ.

Μια μικρή ομάδα επιζώντων, αποτελούμενη από τον Καρλ, τη Γιάγια, τον Ντιμίτρι, την Τερέζ, την Πόλα, τον Τζάρμο, τον Νέλσον (που ισχυρίζεται ότι είναι μηχανικός του πλοίου, αλλά στην πραγματικότητα μπορεί να είναι ένας από τους πειρατές) και την καθαρίστρια Αμπιγκέιλ καταφέρνουν να διαφύγουν σε ένα νησί. Η Αμπιγκέιλ, η μόνη που διαθέτει ικανότητες επιβίωσης, αποβάλλει γρήγορα την ταπεινή ιδιότητα του μέλους του πληρώματος και σφετερίζεται τη διοίκηση. Καθώς οι επιζώντες δένονται και συμβιβάζονται με τη νέα τους κατάσταση, η Abigail αποκτά περισσότερη δύναμη, αποκτώντας το δικό της ιδιωτικό κρεβάτι μέσα στη σωσίβια λέμβο και εξαναγκάζοντας τον Carl σε σεξουαλική σχέση με αντάλλαγμα να παίρνει ο Carl ειδικά προνόμια και φαγητό. Η Γιάγια ζηλεύει και ο Καρλ σκέφτεται να την αφήσει για την Αμπιγκέιλ.

Η Yaya αποφασίζει να περπατήσει στην άλλη πλευρά του νησιού και η Abigail προσφέρεται να πάει μαζί της, παρά τις ανησυχίες του Carl. Ανακαλύπτουν ένα ασανσέρ και συνειδητοποιούν ότι έχουν ξεμείνει κοντά σε ένα πολυτελές θέρετρο. Επιστρέφοντας στον καταυλισμό τους, η Therese συναντά έναν πωλητή στην παραλία, αλλά δεν μπορεί να επικοινωνήσει την κατάστασή της. Η Γιάγια πανηγυρίζει για την εύρεση του ασανσέρ, αλλά η Αμπιγκέιλ διστάζει να μπει. Η Αμπιγκέιλ ετοιμάζεται να επιτεθεί στη Γιάγια με μια πέτρα, αλλά διστάζει όταν η ξεχασμένη Γιάγια προσφέρει στην Αμπιγκέιλ δουλειά ως βοηθός της. Ο Καρλ φαίνεται στη συνέχεια να τρέχει μανιωδώς μέσα στη ζούγκλα.

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 «Triangle of Sadness (2022) - IMDb». Ανακτήθηκε στις 13  Δεκεμβρίου 2022.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 Ανακτήθηκε στις 4  Φεβρουαρίου 2022.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 «Triangle of Sadness Reviews - Metacritic». Ανακτήθηκε στις 13  Δεκεμβρίου 2022.
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 Ανακτήθηκε στις 10  Αυγούστου 2022.
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 5,4 5,5 5,6 (Τσεχικά) Česko-Slovenská filmová databáze. 2001.
  6. ↑ 6,00 6,01 6,02 6,03 6,04 6,05 6,06 6,07 6,08 6,09 6,10 6,11 6,12 6,13 6,14 medias.unifrance.org/medias/155/209/250267/presse/sans-filtre-dossier-de-presse-francais.pdf. Ανακτήθηκε στις 13  Αυγούστου 2022. σελ. 3.
  7. ↑ 7,0 7,1 7,2 7,3 7,4 7,5 7,6 Jean-David Blanc: (Γαλλικά) AlloCiné. 256851. Ανακτήθηκε στις 13  Αυγούστου 2022.
  8. ↑ 8,0 8,1 «Terjesztésre kerülő filmalkotások és artfilmek nyilvántartása». (Ουγγρικά) Terjesztésre kerülő filmalkotások és artfilmek nyilvántartása. National Media and Infocommunications Authority. Ανακτήθηκε στις 18  Ιουνίου 2023.
  9. ↑ 9,0 9,1 9,2 (Αγγλικά) Internet Movie Database. www.imdb.com/title/tt7322224/releaseinfo. Ανακτήθηκε στις 4  Ιουνίου 2022.
  10. ↑ Unifrance. 50926. Ανακτήθηκε στις 13  Αυγούστου 2022.
  11. ↑ «Triangle of Sadness | Apple TV». Ανακτήθηκε στις 13  Δεκεμβρίου 2022.
  12. ↑ 12,0 12,1 12,2 12,3 12,4 12,5 (Αγγλικά) Internet Movie Database. tt7322224. Ανακτήθηκε στις 13  Αυγούστου 2022.
  13. ↑ qcinema.ph/film/triangle-of-sadness/.
  14. ↑ «Berlinale Talents Project - Triangle of Sadness». Berlinale Talents (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 2 Δεκεμβρίου 2022. 
  15. ↑ ««Τρίγωνο της Θλίψης»: Open air πρεμιέρα στην παραλία της Χιλιαδούς - Αφιερωμένη στη μνήμη της Charlbi Dean | LiFO». www.lifo.gr. 6 Σεπτεμβρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 2 Δεκεμβρίου 2022. 
  16. ↑ Newsroom. ««Το τρίγωνο της θλίψης»: Η ταινία που κέρδισε τον Χρυσό Φοίνικα από 18/9 στους κινηματογράφους». www.kathimerini.gr. Ανακτήθηκε στις 2 Δεκεμβρίου 2022. 
  17. ↑ «Ρέικιαβικ: Σάρωσε τα βραβεία το «Τρίγωνο της Θλίψης»». euronews. 11 Δεκεμβρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 11 Δεκεμβρίου 2022. 
π • σ • ε Χρυσός Φοίνικας στο Φεστιβάλ των Καννών
1939-1954
Μέγα Βραβείο
1955-1963
Χρυσός Φοίνικας
1964-1974
Μέγα Βραβείο του
Διεθνούς Φεστιβάλ Ταινιών
1975-2000
Χρυσός Φοίνικας
  • (1975) Χρονικό του έτους της φωτιάς
  • (1976) Ο Ταξιτζής
  • (1977) Πατέρας αφέντης
  • (1978) Το δέντρο με τα τσόκαρα
  • (1979) Αποκάλυψη, Τώρα!
  • (1979) Το Ταμπούρλο
  • (1980) Και η παράσταση αρχίζει
  • (1980) Καγκεμούσα
  • (1981) Ο άνθρωπος από σίδερο
  • (1982) Ο Δρόμος
  • (1982) Ο Αγνοούμενος
  • (1983) Η Μπαλάντα του Ναραγιάμα
  • (1984) Παρίσι, Τέξας
  • (1985) Ο μπαμπάς λείπει σε ταξίδι για δουλειές
  • (1986) Η αποστολή
  • (1987) Κάτω από τον Ήλιο του Σατανά
  • (1988) Πελέ ο κατακτητής
  • (1989) Σεξ, ψέματα και βιντεοταινίες
  • (1990) Ατίθαση καρδιά
  • (1991) Μπάρτον Φινκ
  • (1992) Οι καλύτερες προθέσεις
  • (1993) Αντίο, παλλακίδα μου
  • (1993) Μαθήματα Πιάνου
  • (1994) Pulp Fiction
  • (1995) Underground
  • (1996) Μυστικά και ψέματα
  • (1997) Η γεύση του κερασιού
  • (1997) Το χέλι
  • (1998) Μια αιωνιότητα και μια μέρα
  • (1999) Ροζέτα
  • (2000) Χορεύοντας στο σκοτάδι
    • 2001-σήμερα
    Χρυσός Φοίνικας
  • (2001) Το δωμάτιο του γιου μου
  • (2002) Ο Πιανίστας
  • (2003) Ελέφαντας
  • (2004) Φαρενάιτ 9/11
  • (2005) Το παιδί
  • (2006) Ο άνεμος χορεύει το κριθάρι
  • (2007) 4 μήνες, 3 εβδομάδες και 2 μέρες
  • (2008) Ανάμεσα στους τοίχους
  • (2009) Η Λευκή Κορδέλα
  • (2010) Ο θείος Μπουνμί θυμάται τις προηγούμενες ζωές του
  • (2011) Το Δέντρο της Ζωής
  • (2012) Αγάπη
  • (2013) Η Ζωή της Αντέλ
  • (2014) Χειμερία νάρκη
  • (2015) Dheepan
  • (2016) Εγώ, ο Ντάνιελ Μπλέικ
  • (2017) Το Τετράγωνο
  • (2018) Κλέφτες καταστημάτων
  • (2019) Παράσιτα
  • (2020) δεν διεξήχθη φεστιβάλ
  • (2021) Titane
  • (2022) Το τρίγωνο της θλίψης
  • (2023) Ανατομία μιας Πτώσης
    • π • σ • ε Βραβείο Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου καλύτερης ταινίας
    1988–2000
    2001–2020
    2021–σήμερα
    Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Το_τρίγωνο_της_θλίψης&oldid=9952530"