Το γεφύρι του Δρίνου

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Το γεφύρι του Δρίνου
ΣυγγραφέαςΊβο Άντριτς
ΜεταφραστήςΚωστής Μεραναίος (1960s)
Χρήστος Γκουβής (1997)
ΤίτλοςНа Дрини ћуприја/Na Drini ćuprija
ΓλώσσαΣερβική γλώσσα
Ημερομηνία δημιουργίαςΙουλίου 1942
Ημερομηνία δημοσίευσης1945
2001
ΜορφήΜυθιστόρημα
Θέμαhistorical prose literature
ΧαρακτήρεςMehmed - paša Sokolović, Hadži - Liačo, Abidaga, Radisav, Tusun-efendija, Ciganin Merdžan, Pljevjak, Arifbeg (Misirbaba), Daut-hodža Mutevlić, Avdaga Osmanagić, Avdagina Fata, Alihodža Mutevlić, Pop Nikola, Mula Ibrahim, Husein-efendija, David Levi, Šemsibeg Branković, Milan Glasinčanin, Bukus Gaon, Georg Fedun, Lotika, Salko Ćorkan, Pjetro Sola, Muhamed, Janko Stiković, Nikola Glasinčanin, Zorka, Vlado Marić, Jakov Herak, Velimir Stevanović, Ranko Mihailović, Toma Galus και Fehim Bahtijarević
LC ClassOL781104W[1]
Πρώτη έκδοσηProsveta
Δημοσιεύθηκε στοSarajevo Publishing
Αριθμός Σελίδων366
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Το γεφύρι του Δρίνου (σερβικά: На Дрини ћуприја, Na Drini ćuprija‎‎) είναι μυθιστόρημα του Γιουγκοσλάβου συγγραφέα Ίβο Άντριτς. Ο Ίβο Άντριτς έγραψε το βιβλίο κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πόλεμου, ενόσω ήταν υπό κατ'οίκον περιορισμό στο Βελιγράδι και το δημοσίευσε το 1945. Ο Άντριτς παρέλαβε το 1961 το βραβείο Νόμπελ λογοτεχνίας για το συνολικό λογοτεχνικό έργο του, από το οποίο το γεφύρι του Δρίνου είναι το πιο γνωστό.

Το γεφύρι του Δρίνου περιστρέφεται γύρω από την πόλη του Βίσεγκραντ στη Βοσνία και Ερζεγοβίνη και τη γέφυρα του Μεχμέτ Πασά Σοκόλοβιτς στον ποταμό Δρίνο ή Ντρίνα. Η αφήγηση καλύπτει περίπου τέσσερις αιώνες, από την Οθωμανική Αυτοκρατορία και αργότερα τη διοίκηση της Αυστροουγγαρίας και τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και περιγράφει τις ζωές, το πεπρωμένο και τις σχέσεις των κατοίκων της περιοχής[2] και την συνύπαρξη τριών εθνοτήτων και τεσσάρων θρησκειών.

Η αφήγηση του βιβλίου ξεκινάει το 1516 όταν οι Οθωμανοί παίρνουν ένα παιδί από ένα χωριό κοντά στο Βίσεγκραντ από την μητέρα του, τον μετέπειτα βεζίρη Σοκολού Μεχμέτ Πασά, ο οποίος και πραγματοποιεί το όνειρό του να χτίσει μια γέφυρα στο ποτάμι.[3] Στη συνέχεια ακολουθεί την ιστορία των κατοίκων της Βοσνίας, με το γεφύρι να δρα ως κοινό μνημείο μνήμης και να γίνεται μάρτυρας των βιωμάτων και του δράματος των ανθρώπων που το διασχίζουν και συνδέθηκαν με αυτό.[4]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. archive.org/details/bridgeondrina00ivoa_0. Ανακτήθηκε στις 14  Απριλίου 2019.
  2. Fiona Sampson (29 Σεπτεμβρίου 2012). «The book of a lifetime: The Bridge over the Drina by Ivo Andrić». the Independent. Ανακτήθηκε στις 6 Οκτωβρίου 2012. 
  3. Βιστωνίτης Αναστάσης (3 Νοεμβρίου 2002). «Η μυθική γέφυρα». Το Βήμα. Ανακτήθηκε στις 6 Απριλίου 2016. 
  4. Μαραγκόπουλος, Α. (24 Αυγούστου 1997). «Γεφύρι στεναγμών». Το Βήμα. Ανακτήθηκε στις 6 Απριλίου 2016.