Συκοφαντία του αίματος

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Άγαλμα του Σίμον του Τρέντο, ενός Ιταλού παιδιού του οποίου η εξαφάνιση και ο θάνατος κατηγορήθηκαν στους ηγέτες της εβραϊκής κοινότητας της πόλης

Η συκοφαντία του αίματος, ή συκοφαντία τελετουργικού φόνου,[1] είναι αντισημιτική συκοφαντία,[2][3][4] που κατηγορεί ψευδώς τους Εβραίους για δολοφονίες Χριστιανών αγοριών προκειμένου να χρησιμοποιήσουν το αίμα τους στην εκτέλεση θρησκευτικών τελετουργιών.[5][1][6] Ιστορικά, απηχώντας πολύ παλιούς μύθους μυστικών λατρευτικών πρακτικών σε πολλές προϊστορικές κοινωνίες, ο ισχυρισμός όπως εκφράζεται εναντίον των Εβραίων, ήταν σπάνια επιβεβαιωμένος στην αρχαιότητα. Ωστόσο, συχνά συνδέθηκε με πρώιμες κοινότητες Χριστιανών στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία και επανεμφανίστηκε ως ευρωπαϊκή χριστιανική κατηγορία εναντίον των Εβραίων στη μεσαιωνική περίοδο.[7][8] Αυτή η συκοφαντία - μαζί με τη δηλητηρίαση των πηγαδιών και τη βεβήλωση του οικοδεσπότη - έγινε κύριο θέμα των διώξεων των Εβραίων στην Ευρώπη από εκείνη την περίοδο μέχρι σήμερα.[3]

Οι συκοφαντίες του αίματος συνήθως ισχυρίζονται ότι οι Εβραίοι απαιτούν ανθρώπινο αίμα για το ψήσιμο του μάτζα, ενός άζυμου ψωμιού που τρώγεται κατά τη διάρκεια του Πάσχα, αν και αυτό το στοιχείο της κατηγορίας φέρεται να απουσίαζε στις πρώτες συκοφαντίες αίματος, στις οποίες οι τότε σύγχρονοι Εβραίοι κατηγορήθηκαν για αναπαράσταση. της σταύρωσης. Οι κατηγορίες συχνά υποστηρίζουν ότι το αίμα των Χριστιανών παιδιών είναι ιδιαίτερα περιζήτητο, και ιστορικά, οι αξιώσεις για συκοφαντία του αίματος έχουν γίνει για να λογοδοτήσουν τους κατά τα άλλα ανεξήγητους θανάτους παιδιών. Σε ορισμένες περιπτώσεις, τα υποτιθέμενα θύματα ανθρωποθυσιών έχουν γίνει σεβαστά ως Χριστιανοί μάρτυρες. Τρία από αυτά – ο Ουίλιαμ του Νόριτς, ο Χιου του Λίνκολν και ο Σίμον του Τρέντο – έγιναν αντικείμενα τοπικής λατρείας και παρόλο που δεν ανακηρύχθηκε ποτέ άγιος, η λατρεία του Σίμον προστέθηκε στο Γενικό Ρωμαϊκό Ημερολόγιο. Ένα παιδί που φέρεται να δολοφονήθηκε από Εβραίους, ο Γαβριήλ του Μπιαουίστοκ, αγιοποιήθηκε από τη Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία.

Στην εβραϊκή λαϊκή παράδοση, οι συκοφαντίες του αίματος χρησίμευσαν ως ώθηση για τη συγγραφή του Γκόλεμ της Πράγας από τον Ραβίνο Ιούδα Λεβ Μπέν Μπεζαλέλ τον 16ο αιώνα.[9]

Ο όρος «συκοφαντία του αίματος» έχει επίσης χρησιμοποιηθεί σε σχέση με οποιαδήποτε δυσάρεστη ή επιζήμια ψευδή κατηγορία, και ως εκ τούτου, έχει αποκτήσει ένα ευρύτερο μεταφορικό νόημα. Ωστόσο, αυτή η ευρύτερη χρήση του όρου παραμένει αμφιλεγόμενη, επειδή οι εβραϊκές ομάδες αντιτίθενται σε αυτήν.[10][11]

Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η ενότητα αυτή είναι κενή, ανεπαρκώς ανεπτυγμένη ή ανολοκλήρωτη. Η βοήθειά σας είναι καλοδεχούμενη!

Οι παλαιότερες εκδοχές των κατηγοριών που αφορούσαν Εβραίους που υποτίθεται ότι σταύρωσαν παιδιά Χριστιανούς το Πάσχα/Εβραϊκό Πάσχα λέγεται ότι οφείλονται σε μια προφητεία. Δεν υπάρχει ακόμη αναφορά στη χρήση αίματος σε άζυμο ψωμί μάτζα αυτή τη στιγμή, κάτι που εξελίσσεται αργότερα ως κύριο κίνητρο για το έγκλημα.[12]

Πιθανές πρόδρομες αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το παλαιότερο γνωστό προηγούμενο προέρχεται από έναν άνθρωπο ονόματι Δημόκριτος (όχι το φιλόσοφος) που αναφέρεται στη Σούδα,[13] ο οποίος ισχυρίστηκε ότι «κάθε επτά χρόνια οι Εβραίοι αιχμαλώτιζαν έναν ξένο, τον έφερναν στο ναό της Ιερουσαλήμ και τον θυσίαζαν, κόβοντάς την σάρκα σε κομμάτια».[14] Ο Ελληνοαιγύπτιος συγγραφέας Απίων, υποστήριξε ότι οι Εβραίοι θυσίαζαν Έλληνες θύματα στον ναό τους. Εδώ, ο συγγραφέας αναφέρει ότι όταν ο Αντίοχος Δ΄ Επιφανής μπήκε στο ναό της Ιερουσαλήμ, ανακάλυψε έναν Έλληνα αιχμάλωτο, ο οποίος του είπε ότι τον πάχυναν για θυσία. Κάθε χρόνο, ισχυριζόταν ο Απίων, οι Εβραίοι θυσίαζαν έναν Έλληνα και κατανάλωναν τις σάρκες του, ενώ ταυτόχρονα ορκίζονταν αιώνιο μίσος για τους Έλληνες.[15] Ο ισχυρισμός του Απίονα πιθανότατα αντανακλά ήδη κυκλοφορούσες συμπεριφορές απέναντι στους Εβραίους, καθώς παρόμοιοι ισχυρισμοί διατυπώνονται από τον Ποσειδώνιος το Ρόδιο και τον Απολλώνιο το Μόλων τον 1ο αιώνα π.Χ..[16] Αυτή η ιδέα παρουσιάζεται αργότερα στην ιστορία, όταν ο Σωκράτης ο Σχολαστικός (5ος αιώνας) ανέφερε ότι σε ένα μεθυσμένο γλέντι, μια ομάδα Εβραίων έδεσε ένα Χριστιανό παιδί σε έναν σταυρό για να χλευάσει τον θάνατο του Χριστού και το μαστίγωσε μέχρι που πέθανε.[17]

Ο ακαδημαϊκός Ισραήλ Γιουβάλ πρότεινε ότι η συκοφαντία του αίματος μπορεί να προήλθε τον 12ο αιώνα λόγω των χριστιανικών απόψεων σχετικά με τη συμπεριφορά των Εβραίων κατά τη διάρκεια της Α΄ Σταυροφορίας. Μερικοί Εβραίοι αυτοκτόνησαν και σκότωσαν τα ίδια τους τα παιδιά αντί να τα εκθέσουν σε αναγκαστικό προσηλυτισμό στον Χριστιανισμό. Ο Γιουβάλ έγραψε ότι οι Χριστιανοί μπορεί να υποστήριξαν ότι αν οι Εβραίοι μπορούσαν να σκοτώσουν τα δικά τους παιδιά, θα μπορούσαν επίσης να σκοτώσουν παιδιά Χριστιανούς.[18][19]

Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ 1,0 1,1 Dundes, Alan, επιμ. (1991). The Blood Libel Legend: A Casebook in Anti-Semitic Folklore. University of Wisconsin Press. ISBN 978-0-299-13114-2. 
  2. ↑ Turvey, Brent E. Criminal Profiling: An Introduction to Behavioral Evidence Analysis, Academic Press, 2008, p. 3. "Blood libel: An accusation of ritual murder made against one or more persons, typically of the Jewish faith".
  3. ↑ 3,0 3,1 Chanes, Jerome A. Antisemitism: A Reference Handbook, ABC-CLIO, 2004, pp. 34–45. "Among the most serious of these [anti-Jewish] manifestations, which reverberate to the present day, were those of the libels: the leveling of charges against Jews, particularly the blood libel and the libel of desecrating the host."
  4. ↑ Goldish, Matt. Jewish Questions: Responsa on Sephardic Life in the Early Modern Period, Princeton University Press, 2008, p. 8. "In the period from the twelfth to the twentieth centuries, Jews were regularly charged with blood libel or ritual murder – that Jews kidnapped and murdered non-Jews as part of a Jewish religious ritual."
  5. ↑ . 
  6. ↑ Zeitlin, S "The Blood Accusation" Vigiliae Christianae, Vol. 50, No. 2 (1996), pp. 117–124
  7. ↑ Norman Cohn, Europe's Inner Demons, (1975) Paladin Books 1976 pp.1-8.
  8. ↑ Albert Ehrman, 'The Origins of the Ritual Murder Accusation and Blood Libel,' Tradition vol.14, No.4 Spring 1976 p.83
  9. ↑ «Angelo S. Rappoport The Folklore of the Jews (London: Soncino Press, 1937), pp. 195–203». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Απριλίου 2011. 
  10. ↑ «What does 'blood libel' mean?». BBC. 12 January 2011. https://www.bbc.com/news/world-us-canada-12176503. Ανακτήθηκε στις 16 April 2018. 
  11. ↑ Boteach, Shmuley (14 Ιανουαρίου 2011). «Sarah Palin Is Right About 'Blood Libel'». The Wall Street Journal. 
  12. ↑ Paul R. Bartrop, Samuel Totten, Dictionary of Genocide, ABC-CLIO, 2007, p. 45.
  13. ↑ BLOOD ACCUSATION in Jewish Encyclopedia. (Richard Gottheil, Hermann L. Strack, Joseph Jacobs). Accessed 10/31/18. Note that the version of the Jewish Encyclopedia here quoted misspells the name Damocritus as Democritus, the name of an unrelated philosopher.
  14. ↑ David Patterson (2015). Anti-Semitism and Its Metaphysical Origins. Cambridge University Press. σελ. 1. ISBN 978-1-107-04074-8. 
  15. ↑ Louis H. Feldman, Jew and Gentile in the Ancient World: Attitudes and Interactions from Alexander to Justinian, Princeton University Press, Princeton, New Jersey, 1993. pp. 126–27.
  16. ↑ Feldman, Louis H. Studies in Hellenistic Judaism, Brill, 1996, p. 293.
  17. ↑ «Blood libel in Syria». Jewishvirtuallibrary.org. Ανακτήθηκε στις 23 Ιανουαρίου 2010. 
  18. ↑ Lily Galili (18 Φεβρουαρίου 2007). «And if it's not good for the Jews?». Haaretz. Ανακτήθηκε στις 18 Φεβρουαρίου 2007. 
  19. ↑ Two Nations in Your Womb: Perceptions of Jews and Christians in Late Antiquity and the Middle Ages by Israel J. Yuval; translated by Barbara Harshav and Jonathan Chipman, University of California Press, 2006

Περαιτέρω ανάγνωση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Bemporad, Elissa (2019). Legacy of Blood: Jews, Pogroms, and Ritual Murder in the Lands of the Soviets (στα Αγγλικά). Oxford University Press. ISBN 978-0-19-046647-3. 
  • Dundes, Alan (1991). The Blood Libel Legend: A Casebook in Anti-Semitic Folklore. University of Wisconsin Press. ISBN 978-0-299-13114-2. 
  • Hsia, R. Po-chia (1998) The Myth of Ritual Murder: Jews and Magic in Reformation Germany. New Haven: Yale University Press. (ISBN 0-300-04120-9) ISBN 0-300-04120-9
  • Kieval, Hillel J. (2022). Blood Inscriptions: Science, Modernity, and Ritual Murder at Europe's Fin de Siecle (στα Αγγλικά). University of Pennsylvania Press. ISBN 978-0-8122-9838-3. 
  • O'Brien, Darren (2011) The Pinnacle of Hatred: The Blood Libel and the Jews. Jerusalem: Vidal Sassoon International Center for the Study of Antisemitism, Hebrew University Magnes Press. (ISBN 978-9654934770) ISBN 978-9654934770
  • Rose, E. M. (2015) The Murder of William of Norwich: The Origins of the Blood Libel in Medieval Europe. Oxford University Press (ISBN 9780190219628)
  • Teter, Magda (2020). Blood Libel: On the Trail of an Antisemitic Myth (στα Αγγλικά). Harvard University Press. ISBN 978-0-674-24355-2. 
  • Yuval, Israel Jacob (2006) Two Nations in Your Womb: Perceptions of Jews and Christians in Late Antiquity and the Middle Ages. Μπέρκλεϊ: University of California Press. σελ. 135–204
Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Συκοφαντία_του_αίματος&oldid=10531049"