Σερπιερίτης

Σερπιερίτης
	Σερπιερίτης. Προέλευση: Βόρεια Ρηνανία-Βεστφαλία, Γερμανία. Φωτ.Leon Hupperichs
Γενικά
Κατηγορία	Θειικά. Ομάδα δεβιλλίνη
Χημικός τύπος	Ca(Cu, Zn)4(SO4)2(OH)6 . 3H2O
Ορυκτολογικά χαρακτηριστικά
Πυκνότητα	3 gr/cm3
Χρώμα	Γαλάζιο, γαλαζοπράσινο σε διάχυτο φωτισμό
Σύστημα κρυστάλλωσης	Μονοκλινές
Κρύσταλλοι	Επιμηκυσμένοι κατά {101}, πεπλατυσμένοι κατά {100}
Υφή	Βοτρυοειδής, ινώδης
Διδυμία	Όχι
Σκληρότητα	2
Σχισμός	Τέλειος κατά {100}
Θραύση	Ανώμαλη
Λάμψη	Υαλώδης, μαργαριτώδης σε σχισμογενείς επιφάνειες
Γραμμή κόνεως	Λευκή έως ανοικτογάλαζη
Πλεοχρωισμός	Χ=άχρους, Υ=γαλαζοπράσινος Ζ= βαθύ πρασινογάλαζο
Διαφάνεια	Διαφανής
Παρατηρήσεις	Type Locality (TL) για τα μεταλλεία Λαυρίου. Διμορφικός με τον ορθοσερπιερίτη

Ο σερπιερίτης (αγγλ. serpierite) είναι ένυδρο θειικό ορυκτό του ασβεστίου, του χαλκού και του ψευδαργύρου. Έλαβε το όνομά του από τον Ιταλό επιχειρηματία Τζιανμπατίστα Σερπιέρι (Gianbattista Serpieri, 1832-1897), ο οποίος πρωτοδημιούργησε τη σύγχρονη εταιρεία εκμετάλλευσης των μεταλλείων στο Λαύριο.

Αποτελεί δευτερογενές ορυκτό στη ζώνη οξείδωσης υδροθερμικών αποθέσεων χαλκού και ψευδαργύρου, συνήθως σχηματιζόμενο ως προϊόν σε απορρίμματα ή μη εξορυχθείσες ποσότητες μεταλλευμάτων, όταν η μεταλλευτική δραστηριότητα έχει εγκαταλειφθεί.

Ορυκτά με τα οποία σχετίζεται είναι ο σμιθσονίτης, ο δεβιλλίνης, ο ποσνιακίτης, ο κτενασίτης, ο λιναρίτης, ο λανγκίτης, ο βροσαντίτης, ο ναμουβίτης, ο σουλενβεργίτης, ο υδροζινκίτης, ο μαλαχίτης και η γύψος.

Απαντά σε αρκετές περιοχές του πλανήτη. Σημαντικές εκτός Ελλάδος εμφανίσεις του είναι στην Ιρλανδία, την Κάμπρια στην Αγγλία, τη Σκωτία, τη Γερμανία, τη Γαλλία, την περιοχή Κατάνγκα στο Ζαΐρ, το Tsumeb της Ναμίμπια, το Κολοράντο των ΗΠΑ, τη Σονόρα του Μεξικού, τη Νέα Νότια Ουαλία στην Αυστραλία και τη Σαρδηνία στην Ιταλία. Αναφέρεται η ύπαρξή του και σε ορισμένες άλλες χώρες.

Στην Ελλάδα αποτελεί "Type Locality" (TL) των μεταλλείων Λαυρίου και συγκεκριμένα στο μεταλλείο «Ιλάριον» αρ. 50, το «Χριστιάνα», το «Σερπιέρη»(TL), το «Εσπεράντσα», τα «Βίλλια» της περιοχής Πλάκα, το «Σούνιο» αρ. 19 και την παραλία Θορικού στα μεταλλευτικά απορρίμματα.

Πηγές

Δείτε επίσης

Βιβλιογραφία

James Dwight Dana, Manual of Mineralogy and Lithology, Containing the Elements of the Science of Minerals and Rocks, READ BOOKS, 2008 ISBN 1443742244