Στεργιουίτης
 Στεργιουίτης. Προέλευση: «Φιλόνι 80», Ορυχεία Πλάκας Λαυρεωτικής, Ελλάδα | |
| Γενικά | |
|---|---|
| Κατηγορία | Αρσενικικά |
| Χημικός τύπος | CaZn2(AsO4)2·4H2O |
| Ορυκτολογικά χαρακτηριστικά | |
| Πυκνότητα | 3,18 g/cm3 |
| Χρώμα | Άγχρωμο ως υπόλευκο |
| Σύστημα κρυστάλλωσης | Μονοκλινές |
| Κρύσταλλοι | Συμπλέγματα λεπτών πλακιδόμορφων κρυστάλλων |
| Διδυμία | Άγνωστο |
| Σκληρότητα | 3 |
| Λάμψη | Μαργαριτώδης |
| Γραμμή κόνεως | Λευκή |
| Διαφάνεια | Διαφανής |
| Παρατηρήσεις | Δεν φθορίζει |
| Ανευρίσκεται | Στα ορυχεία της Πλάκας («Φιλόνι 80») στο Λαύριο |
Ο στεργιουίτης (αγγλικά: stergiouite) είναι υπεργενετικό ένυδρο αρσενικικό ορυκτό του ασβεστίου και του ψευδαργύρου.
Το ορυκτό εντοπίστηκε για πρώτη φορά το 2018 από τον ορυκτολόγο B. Rieck στο μεταλλείο της Πλάκας («Φιλόνι 80») της Λαυρεωτικής[1][2].
Ο στεργιουΐτης σχηματίζεται με υπεργενετικές διαδικασίες από σφαλερίτη και αυτοφυές αρσενικό, σε πολυμεταλλικά υδροθερμικά κοιτάσματα πλούσια σε ψευδάργυρο και αρσενικό και τη διάλυση του περιβάλλοντος ασβεστίτη.
Στη Λαυρεωτική βρίσκεται στα ορυχεία της Πλάκας (βλ. σχετικό κατάλογο), μαζί με δολομίτη, γαληνίτη, σφαλερίτη, αυτοφυές αρσενικό και θείο, φαρμακολίτη, κοτιγγίτη, πικροφαρμακολίτη και χορνεσίτη. Δεν έχουν αναφερθεί εμφανίσεις του ορυκτού σε άλλα σημεία του πλανήτη.
Η δομή του έχει τη μορφή λεπτών πλακιδόμορφων κρυστάλλων. Tα περισσότερα πλακίδια έχουν πάχος μικρότερο από 2 μm. Είναι άγχρωμο έως υπόλευκο, με μαργαριτώδη λάμψη και λευκή γραμμή κόνεως. Το ορυκτό δεν έχει μελετηθεί ακόμη πλήρως ως προς τις οπτικές του ιδιότητες και οι έρευνες σε αυτό το πεδίο συνεχίζονται.
Η ονομασία του προέρχεται από το όνομα του Έλληνα συλλέκτη ορυκτών και ερευνητή Βασίλη Στεργίου (γεν. 1958), σε αναγνώριση της συνεισφοράς του στην ορυκτολογία των κοιτασμάτων της Λαυρεωτικής. Το όνομα εγκρίθηκε από τη Διεθνή Ορυκτολογική Ένωση (International Mineralogical Association) το 2019[1].
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 Rieck, B.; Giester, G.; Lengauer, C.; Topa, D. (2019). «IMA Commission on New Minerals, Nomenclature and Classification (CNMNC) Newsletter 47: New minerals and nomenclature modifications approved in 2018 and 2019». European Journal of Mineralogy 31: 199-204. https://pubs.geoscienceworld.org/eurjmin/article/31/1/197/568608/IMA-Commission-on-New-Minerals-Nomenclature-and. Ανακτήθηκε στις 31 Ιανουαρίου 2021.
- ↑ Rieck, B.; Giester, G.; Lengauer, L.C.; Chanmuang N., C.; Topa, D. (2020). «Stergiouite, CaZn2(AsO4)2·4H2O – A new mineral from the Lavrion Mining District, Greece». Mineralogy and Petrology 114: 319-327. https://link.springer.com/article/10.1007/s00710-020-00702-2. Ανακτήθηκε στις 31 Ιανουαρίου 2021.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
| ||||||||||
