Μεραϊτερίτης
| Γενικά | |
|---|---|
| Κατηγορία | Θειικά |
| Χημικός τύπος | K2Fe+2(SO4)2 . 4H2O |
| Ορυκτολογικά χαρακτηριστικά | |
| Πυκνότητα | 2,36 g/cm3 |
| Χρώμα | Ανοικτό κίτρινο |
| Σύστημα κρυστάλλωσης | Μονοκλινές |
| Κρύσταλλοι | Με κακοαναπτυγμένες έδρες, μήκους μέχρι 1 εκ. |
| Υφή | Συμπαγής |
| Διδυμία | Δεν αναφέρεται |
| Σκληρότητα | 2,5 - 3 |
| Σχισμός | Όχι |
| Θραύση | Κογχοειδής |
| Λάμψη | Υαλώδης |
| Γραμμή κόνεως | Λευκή |
| Πλεοχρωισμός | Όχι |
| Διαφάνεια | Διαφανής |
Ο μεραϊτερίτης (αγγλικά: mereiterite) είναι θειικό ορυκτό του δισθενούς σιδήρου. Το όνομα τού αποδόθηκε προς τιμήν του Δρα Κουρτ Χέλμουτ Μεράιτερ (Kurt Helmut Mereiter, 1945– ), Καθηγητή Ορυκτολογίας στο Πολυτεχνείο της Βιέννης, σε αναγνώριση των εργασιών του επί των σουλφιδίων του σιδήρου.[1]
Είναι σπανιότατο ορυκτό σχηματισμένο σε ρωγμές γύψου[2] σχηματιζόμενο από αποσύνθεση θειούχων ορυκτών σε σιδηρομιγείς μεταλλευτικές αποθέσεις που περιέχουν χαλκό, ψευδάργυρο και μόλυβδο. Αντίστοιχό του ορυκτό με το μαγνήσιο να υποκαθιστά το σίδηρο είναι ο λεονίτης (K2Mg(SO4)2 . 4H2O).
Ορυκτά με τα οποία συνδέεται είναι η γύψος, ο σμιθσονίτης και ο γκετίτης.
Η μόνη περιοχή στην οποία αναφέρεται ότι εντοπίστηκε είναι τα μεταλλεία Λαυρίου (περιοχή Καμάριζα, μεταλλείο «Ιλάριον αρ. 50»), όπου αποτελεί χαρακτηριστικό ορυκτό (type locality, TL).
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Σημειώσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
| ||||||||||
