Σεργκέι Κορολιόφ

Σεργκέι Κορολιόβ
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη; μητρική γλώσσα	Серге́й Па́влович Королёв (Ρωσικά)
Προφορά
Γέννηση	30 Δεκεμβρίου 1906ιουλ. / 12 Ιανουαρίου 1907γρηγ.; Ζιτόμιρ
Θάνατος	14 Ιανουαρίου 1966; Μόσχα
Αιτία θανάτου	καρκίνος και νεόπλασμα
Συνθήκες θανάτου	φυσικά αίτια
Τόπος ταφής	Νεκρόπολη Τείχους του Κρεμλίνου
Κατοικία	Οδησσός; Νίζιν; Μόσχα; Lyadov Street (1944–1946)
Χώρα πολιτογράφησης	Ένωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	Ρωσικά
Σπουδές	Πολυτεχνικό Ινστιτούτο της Ουκρανίας (1924–1926); Κρατικό τεχνικό Πανεπιστήμιο της Μόσχας - Μπάουμαν (από 1926)
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	μηχανικός αεροδιαστημικής; μηχανικός σχεδιασμού; διδάσκων πανεπιστημίου; στρατιωτικός; επιστήμονας; μηχανικός; φυσικός
Εργοδότης	ΡΚΚ Ενέργεια (από 1946); Group for the Study of Reactive Motion; Reactive Scientific Research Institute (από 1933); Nordhausen (Institut)
Αξιοσημείωτο έργο	R-7
Επηρεάστηκε από	Κονσταντίν Τσιολκόφσκι; Sergei Isayevich Utochkin; Φρίντριχ Τσάντερ
Πολιτική τοποθέτηση
Πολιτικό κόμμα/Κίνημα	Κομμουνιστικό Κόμμα της Σοβιετικής Ένωσης
Οικογένεια
Σύζυγος	d:Q97316645
Τέκνα	Natalii︠a︡ Koroleva
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Βαθμός/στρατός	συνταγματάρχης και στρατιώτης/Κόκκινος Στρατός
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμα	διευθυντής (από 1946, TsNIIMash)
Βραβεύσεις	Τάγμα του Λένιν (20 Απριλίου 1956); Τάγμα του Παράσημου της Τιμής (16 Σεπτεμβρίου 1945); βραβείο Λένιν (1957); Μετάλλιο για την αξία της εργασίας; Μετάλλιο "Για ηρωική εργασία στον Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο 1941-1945" (6 Ιουνίου 1945); Χρυσό Μετάλλιο του Σφυροδρέπανου (20 Απριλίου 1956); Τάγμα του Λένιν (29 Δεκεμβρίου 1956); Τάγμα του Λένιν (9 Φεβρουαρίου 1957); Χρυσό Μετάλλιο του Σφυροδρέπανου (17 Ιουνίου 1961); μετάλλιο για την 800η επέτειο της Μόσχας (12 Μαρτίου 1949); International Space Hall of Fame (1976)
Υπογραφή
	Σχετικά πολυμέσα
	δεδομένα

Ο Σεργκέι Πάβλοβιτς Κορολιόφ, ορθότερα Καραλιόφ (ρωσική γλώσσα Сергей Павлович Королёв, ουκρανικά: Корольов Сергій Павлович‎; ΔΦΑ: [sʲɪrˈgʲej ˈpavɫəvʲɪt͡ɕ kɐrɐˈlʲɵf] γνωστός και με τη λανθασμένη προφορά Κορόλεφ, 12 Ιανουαρίου 1907 - 14 Ιανουαρίου 1966) ήταν Σοβιετικός επιστήμονας, ο οποίος υπήρξε ο μεγάλος αρχιτέκτονας των διαστημικών επιτευγμάτων της Σοβιετικής Ένωσης κατά τον Ψυχρό Πόλεμο.

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Σεργκέι Κορολιόφ γεννήθηκε στις 12 Ιανουαρίου 1907. Κατά το διάστημα του Μεσοπολέμου συμμετείχε σε ερασιτεχνικές ομάδες που εφάρμοζαν κάμερες σε πυραύλους και τους εκτόξευαν ψηλά πάνω από την ατμόσφαιρα και κινηματογραφούσαν τη Γη από ύψος περίπου 20 μιλίων. Στα τέλη του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου εξορίστηκε σε γκούλαγκ με την κατηγορία της προδοσίας που στην πραγματικότητα δεν διέπραξε. Πέρασε εκεί έξι χρόνια, όταν ο ίδιος ο Στάλιν έδωσε διαταγή για την αποφυλάκισή του. Δουλειά του ήταν να αποκρυπτογραφήσει για τους Ρώσους την τεχνολογία των γερμανικών πολεμικών πυραύλων, των λεγόμενων V2. Κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου υπήρξε ο αρχισχεδιαστής των Σοβιετικών. Η ταυτότητά του παρέμεινε κρατικό μυστικό μέχρι τον θάνατό του στις 14 Ιανουαρίου 1966 από καρδιακή προσβολή.

Έργο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Σεργκέι Κορολιόφ ήταν ο άνθρωπος πίσω από τα βασικά διαστημικά επιτεύγματα των Σοβιετικών στις δεκαετίες του 1950 και του 1960. Συμμετείχε στην ομάδα που κατασκεύασε και προετοίμασε για εκτόξευση τον Σπούτνικ 1, τον πρώτο τεχνητό δορυφόρο, που σηματοδότησε την έναρξη της διαστημικής εποχής. Ήταν υπεύθυνος για τις προετοιμασίες της εκτόξευσης του Γιούρι Γκαγκάριν του πρώτου ανθρώπου στο διάστημα, και για το πρόγραμμα Βοσχόντ, που χάρισε στη Σοβιετική Ένωση την πρωτιά και στον διαστημικό περίπατο από τον Αλεξέι Λεόνοφ, όπως και τις πρωτιές για διμελές και τριμελές πλήρωμα στο διάστημα. Ανέπτυξε επίσης τον πύραυλο Ν1, για τις αποστολές των Σοβιετικών στη Σελήνη. Όλα του τα επιτεύγματα γιορτάζονται ακόμα στη Ρωσία. Τα δικής του σχεδίασης σκάφη R7 και Σογιούζ χρησιμοποιούνται ακόμα, σαράντα χρόνια μετά την πρώτη τους πτήση.