Ροδόκηπος Χαλκιδικής
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
Συντεταγμένες: 40°21′20.2″N 23°7′54.8″E / 40.355611°N 23.131889°E
| Ροδόκηπος Χαλκιδικής | |
|---|---|
  Ροδόκηπος Χαλκιδικής | |
| Χώρα | Ελλάδα |
| Διοικητική υπαγωγή | Δήμος Νέας Προποντίδας |
| Πληθυσμός | 49 (2021) |
| Ταχ. κωδ. | 63080 |
| Τηλ. κωδ. | 23730 |
Ο Ροδόκηπος Χαλκιδικής είναι ένας ημιορεινός οικισμός του Νομού Χαλκιδικής ο οποίος δημιουργήθηκε το 1922 από Μικρασιάτες του Γκιούλμπαξε Ερυθραίας της Μικράς Ασίας. Σύμφωνα με την απογραφή του 2001 είχε 48 κατοίκους. Μέχρι το 2010 ανήκε στο Δημοτικό Διαμέρισμα Νέων Σιλάτων του Δήμου Καλλικράτειας. Σύμφωνα με το Πρόγραμμα Καλλικράτης ανήκει στον Δήμο Νέας Προποντίδας που προήλθε μετά την συνένωση των δήμων Καλλικράτειας, Μουδανιών και Τριγλίας που ανήκει στην Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας Η θέση του είναι περίπου 3χλμ βόρεια των Νέων Σιλάτων, 3,5χλμ ανατολικά της Νέας γωνιάς και 3χλμ νοτιοδυτικά των Πετραλώνων.
Ιστορικά στοιχεία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Στον Ροδόκηπο εγκαταστάθηκαν πρόσφυγες μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή το 1922 οι περισσότεροι εκ των οποίων προήλθαν απο τον Γκιούλμπαξε (Gulbahce) της χερσονήσου της Ερυθραίας της Μικράς Ασίας απέναντι απο τη Σμύρνη. Σύμφωνα με την Επιτροπή Αποκαταστάσεως Προσφύγων (ΕΑΠ) το 1928 στον Ροδόκηπο εγκαταστάθηκαν 27 οικογένειες προσφύγων συνολικού πληθυσμού 96 κατοίκων. Ο πληθυσμός του οικισμού ήταν καθαρά προσφυγικός.
Η oνομασία του οικισμού
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το όνομα του οικισμού πριν την εγκατάσταση των μικρασιατών προσφύγων ήταν Σενελί ή Σέλελη. Αμέσως μετά την εγκατάσταση των προσφύγων η ονομασία του οικισμού αλλάζει, το 1928, σε Ροδόκηπος απο την μετάφραση του Γκιούλμπαξε (Gulbahce)gul = ρόδο, bahce = κήπος.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Ιστότοπος του Δήμου Νέας Προποντίδας Αρχειοθετήθηκε 2012-01-16 στο Wayback Machine.
Ξεκίνησαν ξυπόλυτοι με λίγα κειμήλια από το Γκιουλμπαξε της Μικράς Ασίας ένα χωριό των Βουρλών της ευρύτερης περιοχής της Σμύρνης. Άλλοι ήρθαν με πλοία οι περισσότεροι με τα πόδια αφού διέσχιζαν βουνά με χιόνια περπατώντας μέσα από κακοτράχαλα μονοπάτια σε απόλυτη ησυχία μην γίνουν αντιληπτοί. Για να γλιτώσουν την χαντζάρα του φονιά, τον ληστή τον βιαστή, ιστορίες που όταν σου τις περιγράφουν παγώνουν την καρδιά. Ατέλειωτα χιλιόμετρα με πυξίδα την πατρίδα
 |
Αυτό το λήμμα σχετικά με ένα χωριό της Ελλάδας χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το. |