Πολ Ντι Άνο

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Πολ Ντι Άνο
Ο Ντι Άνο το 2003
Πληροφορίες
Όνομα γέννησηςΠολ Άντριους (Paul Andrews)
ΨευδώνυμοPaulo Baiano
Γέννηση17  Μαΐου 1958[1]
Μείζον Λονδίνο[2]
ΚαταγωγήΤσίνγκφορντ, Λονδίνο, Αγγλία
EίδοςHeavy Metal, Punk Rock
ΙδιότητεςΜουσικός, Συνθέτης
Μουσικά όργαναΦωνητικά
Παρουσία1978 - σήμερα
ΣυμμετοχέςIron Maiden, Fear, Battlezone, Gogmagog, Killers, Icarus Witch, Hollywood Monsters
Ιστότοπος
http://www.pauldianno.com/

Ο Πολ Ντι Άνο (πραγ. όνομα Paul Andrews) είναι Άγγλος τραγουδιστής της χέβι μέταλ μουσικής σκηνής, γνωστός σαν αρχικός τραγουδιστής των Iron Maiden.

Βιογραφία και Καριέρα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Πολ Άντριους γεννήθηκε στο Τσίνγκφορντ του Βόρειου Λονδίνου στις 17 Μαΐου 1958.

Ξεκίνησε την καριέρα του στη μουσική συμμετέχοντας σε διάφορα συγκροτήματα κατά την εφηβεία του. Το 1978 αντικατέστησε τον Ντένις Γουίλκοκ στους Iron Maiden και πήρε το προσωνύμιο Πολ Ντι Άνο. Το 1980, τραγούδησε στον πρώτο δίσκο του συγκροτήματος, ενός από τα σπουδαιότερα άλμπουμ του New Wave of British Heavy Metal. Την επόμενη χρονιά κυκλοφόρησαν το "Killers" και το ΕΡ "Maiden Japan", γνωρίζοντας μεγάλη επιτυχία αλλά το συγκρότημα αναγκάστηκε να ακυρώσει αρκετές ζωντανές εμφανίσεις του λόγω προβλημάτων που αντιμετώπιζε ο Ντι Άνο με τη φωνή του, αποτέλεσμα των καταχρήσεων στις οποίες ήταν εθισμένος. Η κατάσταση αυτή οδήγησε τους Iron Maiden στο να τον αντικαταστήσουν με τον Μπρους Ντίκινσον στα τέλη του 1981.

Το 1983, σχημάτισε τους Di'Anno ηχογραφώντας το ομώνυμο άλμπουμ του 1984 στα "Rockfield Studios" της Ουαλίας. Ο Ντι Άνο αρνούνταν πεισματικά να παίζει τραγούδια των Iron Maiden στις συναυλίες τους παρά τις παρακλήσεις του κοινού. Το γεγονός αυτό, σε συνδυασμό με την εμπορική αποτυχία του δίσκου, οδήγησε το συγκρότημα σε διάλυση.

Ο Ντι Άνο και ο Στιβ Χάρις το 1980

Το 1985, δημιούργησε το super group Gogmagog μαζί με τον πρώην κιθαρίστα των Gillan, Τζάνικ Γκερς, τον αρχικό κιθαρίστα των Def Leppard, Πιτ Γουίλις, τον πρώην μπασίστα των Whitesnake, Νιλ Μάρεϊ και το ντράμερ των Iron Maiden στα τρία πρώτα τους άλμπουμ, Κλάιβ Μπαρ. Το συγκρότημα κυκλοφόρησε το ΕΡ "I Will Be There" μέσω της "Food for Thought", το οποίο παρά τις θετικές κριτικές δεν έκανε ικανοποιητικές πωλήσεις και το συγκρότημα διαλύθηκε.

Αμέσως μετά, δημιούργησε τους Battlezone κυκλοφορώντας το δίσκο "Fighting Back" για τον οποίο περιόδευσαν στις Ηνωμένες Πολιτείες. Μετά από αλλαγές στη σύνθεση τους, οι Battlezone κυκλοφόρησαν το "Children of Madness", ενώ μετά το "Warchild" του 1988 διαλύθηκαν.

Το 1990, ο Ντι Άνο μαζί με τον Ντένις Στράτον και τους Praying Mantis περιόδευσαν στην Ιαπωνία, οδηγώντας τους σε επανένωση και μία νέα εμπορική ακμή στην Άπω Ανατολή.

Λίγους μήνες αργότερα σχημάτισε τους Killers μαζί με τους κιθαρίστες Κλιφ Έβανς και Ρέι Ντιτόουν, τον μπασίστα Τζον Γκάλαχερ και το ντράμερ Στιβ Χόπγκουντ. Το συγκρότημα πραγματοποίησε μία περιοδεία στη Νότια Αμερική και υπέγραψε στην "RCA Records", ενώ ο Γκάλαχερ αποχώρησε δίνοντας τη θέση του στο Νικ Μπαρ. Το 1992, κυκλοφόρησαν το άλμπουμ "Murder One" με τις διασκευές στο "Remember Tomorrow" των Iron Maiden και το "Children of the Revolution" των T. Rex. Για την προώθηση του δίσκου περιόδευσαν στη Μεγάλη Βρετανία, τις Ηνωμένες Πολιτείες και την Ιαπωνία.

Το 1994, υπέγραψαν στην "Bleeding Hearts Records" ηχογραφώντας το δίσκο "Menace To Society", την περίοδο που ο Ντι Άνο φυλακίστηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες για κατοχή ναρκωτικών και όπλων. Μετά από κάθειρξη τριών μηνών, αποφυλακίστηκε και επέστρεψε στην πατρίδα του για να ολοκληρώσει το δίσκο. Το 1997 κυκλοφόρησαν το ζωντανά ηχογραφημένο "Killers Live" , μετά από το οποίο ο Ντι Άνο σχημάτισε και πάλι τους Battlezone για μία νοτιοαμερικανική περιοδεία, τον Ιανουάριο του 1998, όπως και το δίσκο "Feel My Pain".

Το 2000 μετακόμισε στο Σάο Πάολο και δημιούργησε τους Nomad μαζί με τον κιθαρίστα Πάουλο Τουρίν και άλλους βραζιλιάνους μουσικούς. Μαζί, κυκλοφόρησαν το "Nomad" μέσω της "Perris Records" στη Νότια Αμερική, το οποίο εκδόθηκε με τον τίτλο "The Living Dead" λίγα χρόνια αργότερα.

Το 2003, ξαναδημιούργησε τους Killers μαζί με τον Κλιφ Έβανς, ο οποίος μετά τη διάλυση τους την επόμενη χρονιά ίδρυσε την δισκογραφική εταιρεία με την ονομασία "Soundhouse Records". Εκείνη τη χρονιά, ο Ντι Άνο με εμφανιζόταν ζωντανά με το τρίο βιολιστριών Wrath Children. Μετά από μία καναδική περιοδεία, συνέχισε με τους Ιταλούς Children of the Damned, ένα tribute συγκρότημα στους Iron Maiden.

Το 2006, κυκλοφόρησε το "The Maiden Years - The Classics" και την επόμενη χρονιά το "Iron Maiden Days and Evil Nights". Στα τέλη του 2008 σχημάτισε τους RockFellas μαζί με τέσσερις βραζιλιάνους μουσικούς, παίρνοντας το προσωνύμιο "Paulo Baiano". Το συγκρότημα συνέχισε μέχρι τα τέλη του 2010, ενώ ο Ντι Άνο φυλακίστηκε και πάλι τον Μάρτιο του 2011. Συνέχισε να περιοδεύει μαζί με τους Icarus Witch μέχρι το 2013 όταν αναγκάστηκε να αποσυρθεί από την ενεργό δράση λόγω ενός σοβαρού τραυματισμού στο γόνατο.

Δισκογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

με τους Iron Maiden[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

με τους Di'Anno[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Di'Anno (1984)
  • Nomad (2000)
  • Live at the Palace (2005)

με τον Dennis Stratton[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • The Original Iron Men (1995)
  • The Original Iron Men 2 (1996)
  • As Hard As Iron (1996)

με τους Gogmagog[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • I Will Be There (EP, 1985)

με τους Praying Mantis[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Live at Last (1991)

Προσωπικές κυκλοφορίες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • The World's First Iron Man (1997)
  • As Hard as Iron (1997)
  • The Masters (1999)
  • The Beast (2001)
  • The Beast in the East (2003)
  • The Maiden Years - The Classics (2006)
  • Iron Maiden Days and Evil Nights (2007)
  • The Early Iron Maiden Songbook (2010)

με τους Battlezone[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Fighting Back (1986)
  • Children of Madness (1987)
  • Warchild (1988)
  • Feel My Pain (1998)

με τους The Almighty Inbredz[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • The Almighty Inbredz (1999)

με τους Paul Di' Anno & Killers[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Murder One (1992)
  • South American Assault Live (1994)
  • Menace to Society (1994)
  • Live (1997)
  • New Live & Rare (1998)
  • Killers Live at the Whiskey (2001)

Άλλες συμμετοχές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • English Steel: Start 'em young (1993, Song: „She goes down“)
  • English Steel: Lucky Streak Vol. II (1994, Songs: „Danger“, „Dirty“)
  • Aciarium: The Heavy Metal Superstars (1996)
  • Spearfish - Back, for the Future (2000)
  • Re-Vision - Longevity (2001)
  • Destruction - Inventor of Evil (2005)
  • Attick Demons - Attick Demons (2010)
  • Hattie Green - Here Comes The Lady (2010)[3]
  • Wolfpakk - Wolfpakk (2011)
  • Prassein Aloga - Midas Touch (2011)
  • Scelerata - The Sniper (2012)
  • Rushmore - Kingdom Of Demons (2013)

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. (Αγγλικά) Internet Movie Database. nm1318731. Ανακτήθηκε στις 21  Ιουλίου 2015.
  2. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά, Αγγλικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 13  Δεκεμβρίου 2014.
  3. «Hattie Green». Discogs (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 24 Ιουνίου 2020. 

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]