Παύλος Νιρβάνας
| Παύλος Νιρβάνας | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Παύλος Νιρβάνας (Ελληνικά) |
| Γέννηση | 1866[1][2][3] Μαριούπολη |
| Θάνατος | 28 Νοεμβρίου 1937 ή 1937[4] Αθήνα |
| Αιτία θανάτου | πνευμονία |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | νέα ελληνική γλώσσα[5][6] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | συγγραφέας δημοσιογράφος[7] πάροχος ιατρικών υπηρεσιών[7] |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | μέλος της Ακαδημίας Αθηνών |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Με το λογοτεχνικό ψευδώνυμο Παύλος Νιρβάνας είναι γνωστός ο λογοτέχνης Πέτρος Κ. Αποστολίδης. Ο πατέρας του, έμπορος Κωνσταντίνος Αποστόλου Κουμιώτης, ήταν από τη Σκόπελο και η μητέρα του, Μαριέττα Ιωάννου Ράλλη, από τη Χίο[8]. Γεννήθηκε στη Μαριούπολη της Ρωσίας (σήμερα ανήκει στην Ουκρανία) το 1866 και πέθανε στην Αθήνα στις 28 Νοεμβρίου 1937.
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Παύλος Νιρβάνας εξέδωσε πολλές ποιητικές συλλογές και δημοσίευσε πολλά χρονογραφήματα σε εφημερίδες. Διατηρούσε στενούς δεσμούς με αρκετούς λογοτέχνες της εποχής του και συνέβαλε στην ανάδειξη νεότερων λογοτεχνών π.χ. Ιωάννης Κονδυλάκης, Γρηγόριος Ξενόπουλος, Νίκος Καββαδίας[9]. Τον συνέδεε αδελφική φιλία με τον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη.
Λογοτεχνικά, τοποθετείται στον κύκλο του Κωστή Παλαμά. Επηρεάζεται από τον αισθητισμό και το συμβολισμό, καθώς και από το φιλόσοφο Νίτσε. Η πεζογραφία του διέπεται από ηθογραφικά και ψυχογραφικά στοιχεία, ενώ γλωσσικά ξεκίνησε από καθαρεύουσα και κατέληξε στη δημοτική γλώσσα. Ο Τέλλος Άγρας έγραψε πως "η ηθογραφία του είναι τραγική και αποκλίνει προς το ζωηρό λυρισμό, όταν δεν τρέπεται προς τον πραγματικό σαρκασμό", ενώ ο Κώστας Ουράνης ανέφερε πως "ακόμη και το χιούμορ του το χρησιμοποιεί για να προκαλέσει μειδίαμα και όχι για να καυτηριάσει [10].
Υπήρξε φίλος με τον Λευκαδίτη ζωγράφο Απόστολο Χαμοσφακίδη, στον οποίο προσέδωσε το χαρακτηριστικό καλλιτεχνικό ψευδώνυμο "Λευκάδιος".
Το 1923, βραβεύτηκε για το λογοτεχνικό του έργο με το Αριστείο Γραμμάτων και Τεχνών, ενώ το 1928 έγινε μέλος της Ακαδημίας Αθηνών. Πέθανε από βρογχοπνευμονία στο Μαρούσι το 1937.
Έργα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Εμφανίστηκε στα γράμματα το 1884, όταν εξέδωσε την πρώτη ποιητική του συλλογή και άρχισε να δημοσιεύει χρονογραφήματα στις εφημερίδες Άστυ, Ακρόπολη και από το 1905 στην Εστία με το ψευδώνυμο Κύριος Άσοφος[8]. Πήρε επίσης μέρος στην έκδοση του σατιρικού περιοδικού Αθήναι.
Ασχολήθηκε με πολλά είδη γραπτού λόγου, όπως διηγήματα, ποιήματα, μυθιστορήματα, δράματα, κριτικές μελέτες, δοκίμια, θεατρικά έργα, χρονογραφήματα και τη «Γλωσσική Αυτοβιογραφία», ενώ ασχολήθηκε και με τη μετάφραση.
Ένα από τα χρονογραφήματά του, το Η βιβλιοφιλία των Ελλήνων ή πόνος ψυχής πρωτοδημοσιεύτηκε στη εφημερίδα «Εστία» το 1950 και στη συνέχεια συμπεριλήφθηκε στα Νεοελληνικά Αναγνώσματα για τους μαθητές των τότε Γυμνασίων.
- Δάφναι εις την 25ην Μαρτίου 1821 (1884)
- Η φιλοσοφία του Νίτσε (1898)
- Γλωσσική Αυτοβιογραφία (1905)
- Παγά Λαλέουσα (1907)
- Ο αρχιτέκτων Μάρθας (1907)
- Το χελιδόνι (1908)
- Μαρία Πενταγιώτισσα (1909)
- Όταν σπάση τα δεσμά του (1910)
- Το συναξάρι του παπα-Παρθένη (1915)
- Αριστοτέλης Βαλαωρίτης (1916)
- Η ηθική επίδρασις της επαναστάσεως (1923)
- Το αγριολούλουδο (1924)
- Ξενιτιά (1925)
- Το έγκλημα του Ψυχικού (1928)
- Εκλεκτές Ιστορίες (1930)
- Ένας ίσκιος στη νύχτα (1934)
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb13757913b. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ 2,0 2,1 Άαρον Σβαρτς: (Αγγλικά, Ισπανικά, Γαλλικά, Γερμανικά, Τσεχικά, Κροατικά, Τελούγκου) Open Library. OL4951366A. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 3,0 3,1 LIBRIS. Εθνική Βιβλιοθήκη της Σουηδίας. 345465. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. mub20211129772. Ανακτήθηκε στις 17 Νοεμβρίου 2021.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb13757913b. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. mub20211129772. Ανακτήθηκε στις 1 Μαρτίου 2022.
- ↑ 7,0 7,1 Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. mub20211129772. Ανακτήθηκε στις 20 Δεκεμβρίου 2022.
- ↑ 8,0 8,1 «Παύλος Νιρβάνας». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Απριλίου 2012. Ανακτήθηκε στις 29 Αυγούστου 2009.
- ↑ «Νίκος Καββαδίας». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Ιανουαρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 29 Αυγούστου 2009.
- ↑ ANA-MPA Culture[νεκρός σύνδεσμος]
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ανώνυμος (1906). Κωνσταντίνος Σκόκος, επιμ. Ημερολόγιον Σκόκου. Εν Αθήναις: Εκ του Τυπογραφείου των Καταστημάτων Ανέστη Κωνσταντινίδου. σελίδες 311–312. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Μαρτίου 2009. Ανακτήθηκε στις 5 Απριλίου 2010.
- ΚΥΜΗ-Πολιτιστικό Περιοδικό για την Κύμη και την Εύβοια
- Ίνδικτος - Βιογραφικό του Παύλου Νιρβάνα
- Αποσπάσματα έργων του από το Σπουδαστήριο Νέου Ελληνισμού
- Ιατρικές μελέτες του Παύλου Νιρβάνα
- Κανάλι Παύλος Νιρβάνας με διαλέξεις από το επιστημονικό συνέδριο υπό την αιγίδα Του Τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, του Οργανισμός Πολιτισμού, Αθλητισμού και Νεολαίας του Δήμου Αθηναίων και του Θέατρο Τέχνης που τίμησαν τον επιφανή απόφοιτο της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών (1888), λογοτέχνη, χρονογράφο, θεατρικό συγγραφέα, ανώτερο αρχίατρο του Πολεμικού Ναυτικού για τα 80 χρόνια από τον θάνατο του.
- Επιλογές έργων και εκδηλώσεων για τον Παύλο Νιρβάνα