Μετάβαση στο περιεχόμενο

Παύλος Νικολαΐδης

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια


Παύλος Νικολαΐδης
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Παύλος Νικολαΐδης (Ελληνικά)
Γέννηση1877
Κρατερό
Θάνατος10  Οκτωβρίου 1910
Κρατερό
Συνθήκες θανάτουανθρωποκτονία
ΨευδώνυμοPavlos Rakovitis
Χώρα πολιτογράφησηςΕλλάδα
Οθωμανική Αυτοκρατορία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςνέα ελληνική γλώσσα
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταστρατιωτικός
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Πόλεμοι/μάχεςΜακεδονικός Αγώνας

Ο Παύλος Ηλία Νικολαΐδης ή καπετάν Ρακοβίτης (1877 - 4 Οκτωβρίου 1910) ήταν σημαντικός οπλαρχηγός Μακεδονομάχος από το Κρατερό (Ράκοβο) Φλώρινας.

Βιογραφικά στοιχεία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αρχικά συνεργάστηκε με τον Ευθύμιο Καούδη το 1905, με το σώμα του οποίου, έδρασε στην περιοχή του Περιστερίου. Συγκρούστηκε δύο φορές με Βούλγαρους κομιτατζήδες στο Κρατερό. Στη συνέχεια εντάχθηκε στο σώμα του Γεώργιου Δικώνυμου Μακρή, ως υπαρχηγός. Το 1906 ο Γ. Μακρής τραυματίστηκε σοβαρά σε μάχη με Οθωμανούς στο Μεγάροβο Πελαγονίας. Έτσι ο Παύλος Ρακοβίτης ανέλαβε την αρχηγία του σώματος, καθώς κρίθηκε ο πιο άξιος να αντικαταστήσει τον Κρητικό αξιωματικό. Ως οπλαρχηγός έδρασε σε όλη την περιοχή της Φλώρινας, στα Κορέστια και στην Πελαγονία. Συνεργάστηκε επίσης με τον Γεώργιο Τσόντο (καπετάν Βάρδα) και τον Ιωάννη Καραβίτη σε διάφορες επιχειρήσεις αλλά και στη στρατολόγηση νέων εθελοντών από την περιοχή.

Στις 8 Οκτωβρίου του 1907, δολοφονήθηκε στο Κρατερό ο πατέρας του Παύλου Ρακοβίτη, Ηλίας από τις Βουλγάρικες ομάδες των Τράικο, Πέταρ Άτσεφ, Τζόλε (Λάζαρο) Στόιτσεφ και Χρήστο Λεόντεφ, οι οποίοι είχαν επιτεθεί στο χωριό τη στιγμή που οι περισσότεροι άντρες έλλειπαν στην αγορά του Μοναστηρίου και αφού έκαψαν 70 σπίτια, δολοφόνησαν 3 γέροντες.

Ο Παύλος Ρακοβίτης (δεύτερος από δεξιά) με το Στογιάννη Τσίτσο, το Στέφο Γρηγορίου, κ.α.

Ο Παύλος Ρακοβίτης ήταν γνωστός στο χωριό του και ως τρελοπαύλος, λόγω του ατίθασου χαρακτήρα του αλλά και λόγω του ότι έπινε υπερβολικά και γίνονταν επικίνδυνος. Ήταν γενναίος και αποφασιστικός χαρακτήρας. Φάνηκε αμείλικτος στους Βουλγαρίζοντες (έστω και από φόβο) συγχωριανούς του, γεγονός που δημιούργησε προσωπικές έχθρες. Ως οπλαρχηγός του σώματος του Γ. Μακρή, απέσπασε πολλές φορές χρήματα από τους κατοίκους του Κρατερού για την ενίσχυση του αγώνα, ενέργειες που τον έφεραν σε ρήξη με το Ελληνικό κέντρο.

Προσέφυγε για λόγους ασφαλείας στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, όπου διέμεινε για σύντομο διάστημα, αλλά αναγκάστηκε να επιστρέψει στη Μακεδονία, ως λαθρεπιβάτης γιατί καταζητούνταν για το φόνο δύο Βουλγάρων εκεί.

Στις 4 Οκτωβρίου του 1910 δολοφονήθηκε μέσα στο χωριό του από Οθωμανικό απόσπασμα κατ' εντολή των Νεοτούρκων και αφού είχε δοθεί αμνηστία.

Το 1960 στήθηκε προτομή του Πάυλου Ρακοβίτη στο χωριό του, Κρατερό Φλώρινας. Το 1999, στο Κρατερό ιδρύθηκε ο Φιλεκπαιδευτικός, Φυσιολατρικός και εξωραϊστικός σύλλογος Κρατερού "Παύλος Ρακοβίτης".

  • Γεωργίου Δικωνύμου Μακρή, "Ο Μακεδονικός Αγών (Απομνημονεύματα)", Θεσσαλονίκη 1959, σσ. 36, 38, 300, 303.
  • Νικολάου Λούστα, "Οι Μακεδόνες καπετάνιοι Σίμος από τα Άλωνα και Παύλος Ρακοβίτης μιλούν σε απόρρητη έκθεσή τους", Μακεδονική Ζωή, τ. 207 (1983), σσ. 34-36.
  • "Αφανείς, Γηγενείς Μακεδονομάχοι", επιστημονική επιμέλεια: Ιωάννης Σ. Κολιόπουλος, Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών, εκδόσεις University Studio Press, 2008.
  • Ιστολόγιο Λιθοξόου, Κρατερό