Πανελλήνιο πρωτάθλημα ποδοσφαίρου ανδρών 1906-1907
| Περίοδος | 1906–07 | ||
|---|---|---|---|
| Πρωταθλήτρια ομάδα | |||
| Εθνικός ΓΣ | |||
← 1905–06 1907–08 → | |||
Το Πανελλήνιο πρωτάθλημα ποδοσφαίρου 1906-07 κατέκτησε ο περυσινός νικητής Εθνικός Γυμναστικός Σύλλογος, χωρίς προς το παρόν να είναι εξακριβωμένα περισσότερα στοιχεία για τη διοργάνωση. Καταγράφεται μόνο ο τελευταίος (τελικός;) αγώνας και συγκεκριμένα η νίκη 3-0 του πρωταθλητή επί του Πανελλήνιου Γυμναστικού Συλλόγου,[1] [2] με άγνωστο να παραμένει εάν πήρε μέρος ο Σύλλογος Ποδοσφαιρίσεως Γουδή, το θεωρούμενο ως πρώτο σωματείο στην –τότε– χώρα που προς τα τέλη του 1906 ιδρύθηκε για την αποκλειστική ενασχόληση με το άθλημα.[3]
Η επίσημη πλέον εισαγωγή του ποδοσφαίρου σε σχολικό και πανεπιστημιακό επίπεδο,[4] προκάλεσε αρνητικές αντιδράσεις και η γενικότερη κίνηση γύρω από αυτό μειώθηκε προσωρινά εξαιτίας των επακόλουθων κρατικών απαγορεύσεων.[1] Ωστόσο, η Επιτροπή Ολυμπιακών Αγώνων (ΕΟΑ, τώρα ΕΟΕ) και ο Σύνδεσμος Ελληνικών Αθλητικών Γυμναστικών Σωματείων (ΣΕΑΓΣ, πλέον ΣΕΓΑΣ) διοργάνωσαν στο Ποδηλατοδρόμιο του Νέου Φαλήρου ακόμη ένα ποδοσφαιρικό τουρνουά το Φεβρουάριο του 1907, με συμμετοχή τεσσάρων ομάδων, σύστημα νοκ άουτ και νικητή –επίσης– τον Εθνικό ΓΣ.
Η αναφερόμενη ύφεση της δραστηριότητας ενδέχεται να οδήγησε στη μη ανεξάρτητη διεξαγωγή του νέου πρωταθλήματος –αντίθετα δηλαδή από την προηγούμενη χρονιά–[σ 1] και την ένταξή του στα πλαίσια ενός ευρύτερου αθλητικού γεγονότος (πρακτική ακολουθούμενη σποραδικά κατά το μέλλον).[6] Τέτοια υπήρξαν για το 1907 οι αθλητικοί και γυμναστικοί αγώνες της ΕΟΑ το Μάρτιο προς τιμήν της επίσκεψης του ιταλικού βασιλικού ζεύγους και οι συνδιοργάνωσης ΕΟΑ/ΣΕΑΓΣ ΣΤ΄ Πανελλήνιοι στίβου του Απριλίου με τους Α΄ Τακτούς (handicap)[σ 2] Φθινοπωρινούς τον Οκτώβριο.[8] Σε κάθε έναν από τους τρεις αγώνες μετείχαν οι σύλλογοι που διατηρούσαν τμήμα ποδοσφαίρου –και είχαν λάβει μέρος στο περυσινό πρωτάθλημα–, με πλήθος δε αποστολής που επέτρεπε επιλογές σε πιθανό καταρτισμό 11άδας: Πανελλήνιος ΓΣ (αντίστοιχα 25, 36 και 31 αθλητές), Εθνικός ΓΣ (24, 42 και 39), Πειραϊκός Σύνδεσμος (16, 19 και 17).[9]
Σημειώσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ με τους Πανελλήνιους Αγωνιστικών Παιδιών (αντισφαίριση και ποδοσφαίριση)[5]
- ↑ αγγλικός όρος για τη πρότερη διάκριση των αγωνιζόμενων σε κατηγορίες, τον καθορισμό του κορυφαίου ("χαριστής") και την προσμέτρηση –διαφορετικού– πλεονεκτήματος στην τελική επίδοση όλων των υπολοίπων, με σκοπό την αύξηση του συναγωνισμού[7]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 Ανδρέας Μπόμης, Γκολ 2000 • Ένας αιώνας ποδόσφαιρο: αλμανάκ, ιστορία, σχόλια, Εκδ. Πελεκάνος, Αθήνα 2000, ISBN 978-000-4000-05-3, σελ. 39
- ↑ Greece - Final Table 1906/07, Αλέξανδρος Μαστρογιαννόπουλος, Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation (RSSSF) (Αγγλικά)
- ↑ συλλογικό έργο, Ελληνικός αθλητισμός • Ιστορική αναδρομή 1896-1996 / Στατιστικά όλων των αθλημάτων, έκδοση Γενικής Γραμματείας Αθλητισμού (ΓΓΑ), Υφυπουργείο Αθλητισμού, Αθήνα 1997, τμ. Α΄, σελ. 39
- ↑ συλλογικό έργο της ΓΓΑ, ό.π, σελ. 40
- ↑ Αθλητισμός και όψεις της αστικής κοινωνικότητας • Γυμναστικά και αθλητικά σωματεία 1870-1922, Χριστίνα Κουλούρη, έκδοση Κέντρου Νεοελληνικών Ερευνών, Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών (ΕΙΕ), Αθήνα 1997, ISBN 960-7138-19-8, σελ. 135 [προσβάσιμο και μέσω του academia.edu
- ↑ Αθηνά Κ. Σπανούδη, Ο αθλητισμός • Σύγχρονη θρησκεία, Εκδόσεις Φλάμμα, Αθήνα 1931, σελ. 70
- ↑ Παύλος Μανιτάκης, 100 χρόνια νεοελληνικού αθλητισμού • 1830-1930, ιδιωτική έκδοση, Αθήνα 1962, σελ. 209
- ↑ Κουλούρη, ό.π, σελ. 136 Αρχειοθετήθηκε 2012-08-28 στο Wayback Machine. [προσβάσιμο και μέσω του academia.edu]
- ↑ Μανιτάκης, ό.π, σελ. 199, 201 και 211
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Ανδρέας Μπόμης, Γκολ 2000 • Ένας αιώνας ποδόσφαιρο: αλμανάκ, ιστορία, σχόλια, Εκδόσεις Πελεκάνος, Αθήνα 2000, ISBN 978-000-4000-05-3
- συλλογικό έργο, Ελληνικός αθλητισμός • Ιστορική αναδρομή 1896-1996 / Στατιστικά όλων των αθλημάτων, έκδοση Γενικής Γραμματείας Αθλητισμού (ΓΓΑ), Υφυπουργείο Αθλητισμού, Αθήνα 1997
- Αθλητισμός και όψεις της αστικής κοινωνικότητας • Γυμναστικά και αθλητικά σωματεία 1870-1922, Χριστίνα Κουλούρη, έκδοση Κέντρου Νεοελληνικών Ερευνών, Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών (ΕΙΕ), Αθήνα 1997, ISBN 960-7138-19-8 [προσβάσιμο και μέσω του academia.edu]
- Παύλος Μανιτάκης, 100 χρόνια νεοελληνικού αθλητισμού • 1830-1930, ιδιωτική έκδοση, Αθήνα 1962.
| |||||||||||||