Ούλριχ Β΄ της Καρινθίας
| Ούλριχ Β΄ της Καρινθίας | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1176 (περίπου)[1][2] |
| Θάνατος | 10 Αυγούστου 1202[3] ή 1202[4][5][1] |
| Αιτία θανάτου | λέπρα |
| Χώρα πολιτογράφησης | Δουκάτο της Αυστρίας[6][4][7] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | φεουδάρχης[4][7][1] |
| Οικογένεια | |
| Γονείς | Ερμάνος της Καρινθίας[8][1][2] και Αγνή της Αυστρίας (π.1151-1182)[8][1][2] |
| Αδέλφια | Béla, Heir of Hungary Βερνάρδος του Σπόνχαϊμ |
| Οικογένεια | Οίκος του Σπόνχαϊμ[3][8][2] |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Δούκας της Καρινθίας[1] φεουδάρχης[2] |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Ούλριχ Β΄, γερμ.: Ulrich II (απεβ. 1181 – 10 Αυγούστου 1202), μέλος του Οίκου του Σπόνχαϊμ, ήταν δούκας της Καρινθίας από το 1181 μέχρι το τέλος του. Ήταν ένας από τους ευγενείς Γερμανούς, που έλαβαν μέρος στη Σταυροφορία του 1197.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ήταν ο μεγαλύτερος γιος του δούκα Ερμάνος της Καρινθίας, ο οποίος είχε παντρευτεί την Agnes of Babenberg, κόρη του δούκα Henry Jasomirgott της Αυστρίας [9] και πρώην σύζυγο της βασίλισσας της Ουγγαρίας . Ανήλικος ακόμη, όταν ο πατέρας του πέθανε το 1181, ήταν αρχικά υπό την κηδεμονία του θείου του από τη μητέρα του, Δούκα Λεοπόλδο Ε' της Αυστρίας . Ως εκ τούτου, έπρεπε να σταθεί πίσω όταν οι ηγεμόνες των Otakar της Στυρίας εξαφανίστηκαν και ο Λεοπόλδος συνήψε το Σύμφωνο Georgenberg του 1186 με τον Ottokar IV προκειμένου να διατηρήσει το δικαίωμα διαδοχής για τον Αυστριακό Οίκο του Babenberg . Ο θείος του από τον πατέρα του ήταν ο Pellegrino του Ortenburg-Spanheim, ο οποίος κυβέρνησε ως Πατριάρχης της Aquileia από το 1195 έως το 1204. [10] Το 1192 έκανε μια δωρεά στο Αβαείο του Αγίου Παύλου .
Ο Ούλριχ Β΄ ενηλικιώθηκε για να κυβερνήσει ανεξάρτητα από το 1194 και, όπως ο πατέρας του, παρέμεινε πιστός υποστηρικτής της βασιλικής δυναστείας των Χοενστάουφεν. Όταν ο Ερρίκος ΣΤ΄ της Γερμανίας κάλεσε για τη Γερμανική Σταυροφορία το 1195, ο δούκας της Καρινθίας ήταν μεταξύ των πολλών ευγενών, που ανέλαβαν να πάνε, [11] παρόλο που μόλις είχε ενηλικιωθεί. [12] Ξεκινώντας τον Μάρτιο του 1197, αυτοί οι ευγενείς με τα στρατεύματά τους έφυγαν από τη νότια Ιταλία και τη Σικελία. Ο κύριος στόλος έφτασε στην Άκρα τον Σεπτέμβριο του 1197. [13] Η Σταυροφορία έληξε μετά την πτώση της Σιδώνας και της Βηρυτού. Ο Ερρίκος ΣΤ΄ απεβίωσε από πυρετό στη Μεσσήνη τον Οκτώβριο του 1197. Όταν άκουσαν τα νέα, πολλοί από τους υψηλόβαθμους ευγενείς επέστρεψαν στη Γερμανία, για να προστατεύσουν τα συμφέροντά τους στις επερχόμενες βασιλικές εκλογές. [14]
Έχοντας επιστρέψει στη Γερμανία, ο Ούλριχ Β΄ συμμετείχε στην εκλογή του Φιλίππου της Σουαβίας ως βασιλιά της Γερμανίας το 1198. Ωστόσο, αρρώστησε λίγο αργότερα και έγινε ανίκανος να κυβερνήσει, οπότε ο μικρότερος αδελφός του Βερνάρδος έδρασε ως επίτροπος. Υπάρχει ία καταγραφή για τον δούκα, που έκανε άλλη μία δωρεά στο αβαείο του Αγίου Γεωργίου στις 31 Μαρτίου 1199. Σύμφωνα με τον κατάλογο τεθνεώτων του αβαείου Σέκαου, ο Ούλριχ Β΄ απεβίωσε στις 12 Αυγούστου 1202.
Βιβλιογραφικές αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Αναφορές
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 1,6 1,7 1,8 Ανακτήθηκε στις 6 Ιουλίου 2019.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 2,6 2,7 Ανακτήθηκε στις 6 Ιουλίου 2019.
- ↑ 3,0 3,1 Ανακτήθηκε στις 6 Ιουλίου 2019.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. portal
.dnb .de /opac .htm?method=simpleSearch&cqlMode=true&query=nid%3D13732684X. Ανακτήθηκε στις 6 Ιουλίου 2019. - ↑ Ανακτήθηκε στις 6 Ιουλίου 2019.
- ↑ (πολλαπλές γλώσσες) Virtual International Authority File. OCLC. Dublin. viaf
.org /viaf /81532907 /. Ανακτήθηκε στις 6 Ιουλίου 2019. - ↑ 7,0 7,1 data
.cerl .org /thesaurus /cnp01165839. Ανακτήθηκε στις 6 Ιουλίου 2019. - ↑ 8,0 8,1 8,2 8,3 8,4 Ανακτήθηκε στις 6 Ιουλίου 2019.
- ↑ Cyrus 2013, σελ. 262.
- ↑ Bannato 2008.
- ↑ Loud 2010, σελ. 132-133.
- ↑ Hunyadi & Laszlovszky 2001, σελ. 132.
- ↑ Setton, Wolff & Hazard 1969, σελ. 120.
- ↑ Norwich 1997, σελ. 298.
Πηγές
- Bannato, U. (11 Φεβρουαρίου 2008). «I Patriarchi Ghibellini di Aquileia». Ανακτήθηκε στις 30 Νοεμβρίου 2013.
- Cyrus, Cynthia J. (13 Ιουνίου 2013). Received Medievalisms: A Cognitive Geography of Viennese Women's Convents. Palgrave Macmillan. ISBN 978-0-230-39359-2. Ανακτήθηκε στις 1 Δεκεμβρίου 2013.
- Loud, G.A. (2010). The Crusade of Frederick Barbarossa: The History of the Expedition of the Emperor Frederick and Related Texts. Ashgate Publishing, Ltd. ISBN 978-1-4094-0681-5. Ανακτήθηκε στις 1 Δεκεμβρίου 2013.
- Norwich, John Julius (1997). A Short History of Byzantium. New York: Vintage Books. ISBN 0241953057.
- Hunyadi, Zsolt· Laszlovszky, József, επιμ. (Ιανουαρίου 2001). The Crusades and the Military Orders: Expanding the Frontiers of Medieval Latin Christianity. Central European University Press. ISBN 978-963-9241-42-8.
- Setton, Kenneth M.· Wolff, Robert Lee· Hazard, Harry W. (15 Δεκεμβρίου 1969). The Later Crusades, 1189–1311. Univ of Wisconsin Press. ISBN 978-0-299-04844-0. Ανακτήθηκε στις 1 Δεκεμβρίου 2013.
|