Μετάβαση στο περιεχόμενο

Λεονέλλο των Έστε

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Λεονέλλο των Έστε
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση21  Σεπτεμβρίου 1407 ή 1407
Φερράρα
Θάνατος1  Οκτωβρίου 1450[1] ή 1450
Βογκιέρα
Τόπος ταφήςΦερράρα
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταηγεμόνας
μαικήνας
καθηγητής
Οικογένεια
ΣύζυγοςMargherita Gonzaga
Maria of Aragon
ΤέκναNiccolò d'Este
ΓονείςΝικολό Γ΄ ντ'Έστε και Stella de' Tolomei
ΑδέλφιαΤζινέβρα των Έστε
Έρκολε Α΄ ντ'Έστε
Ούγκο των Έστε
Σιγισμούνδος των Έστε (1433-1507)
Μελιαντούζε των Έστε
Μπόρσο των Έστε
ΟικογένειαΟίκος των Έστε
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαDuke of Ferrara and of Modena
Θυρεός
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Λεονέλλο, ιταλ. Leonello, (21 Σεπτεμβρίου 14071 Οκτωβρίου 1450) από τον Οίκο των Έστε ήταν μαρκήσιος της Φερράρα και δούκας της Μόντενα και του Ρέτζο (1441-1450).

Ο Λεονέλλο ήταν ένας από τους νόθους γιους του Νικολό Γ΄ μαρκήσιου της Φερράρα και της Μόντενα και της ερωμένης του Στέλλα ντε' Τολομέι. Αμφιθαλείς αδελφοί του ήταν ο μεγαλύτερος Ούγκο και ο μικρότερος Μπόρσο.

Ο πατέρας του είχε άλλους τρεις νόθους γιους από άλλες ερωμένες και τον Αλφόνσο Α΄ από την τρίτη σύζυγό του. O Ούγκο, που ήταν 26 έτη μεγαλύτερος του Αλφόνσου Α΄, ορίστηκε διάδοχος, αλλά κατηγορήθηκε για μοιχεία και αποκεφαλίστηκε. Έτσι ο Λεονέλλο που είχε υψηλή μόρφωση, αρετές, την αναγνώριση του πάπα και ήταν δημοφιλής, έγινε διάδοχος[2].

Είχε μικρή επιρροή στα πολιτικά πράγματα της Ιταλίας. Σε αντίθεση με τους προηγούμενους των Έστε, τον Νικολό Γ΄ ή τον Άτσο Ζ΄, που με τη δύναμή τους έλεγχαν το πολιτικό γίγνεσθαι, ο Λεονέλλο έγινε γνωστός ως προστάτης των Τεχνών. Η Φερράρα αναπτύχθηκε πολιτιστικά[3]. Με την καθοδήγησε του διδασκάλου του, του ανθρωπιστή Γκουαρίνο Βερονέζε, αναμόρφωσε το Πανεπιστήμιο της Φερράρα[4]. Επηρέασε τους μετέπειτα ηγεμόνες της πόλης και είναι ο πρόδρομος των μετέπειτα επιτευγμάτων.

Απεβίωσε το 1450 άτεκνος και τον διαδέχθηκε ο επόμενος αδελφός του Μπόρσο.

Το 1435 νυμφεύτηκε τη Μαργαρίτα Γκοντζάγκα, κόρη του Ιωάννη-Φραγκίσκου μαρκήσιου της Μάντοβα. Το 1439 η Μαργαρίτα απεβίωσε χωρίς να αποκτήσουν απογόνους.

Το 1444 ο Λεονέλλο νυμφεύτηκε, για δεύτερη φορά, τη Μαρία της Ιβρέας-Τρασταμάρα, νόθη κόρη του Αλφόνσου Ε΄ της Αραγωνίας και Α΄ της Νάπολης· δεν απέκτησαν απογόνους.

  1. (Αγγλικά) SNAC. w6p86j14. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  2. Bestor, Jane Fair. Bastardy and Legitimacy in the Formation of a Regional State in Italy: The Estense Succession. Comparative Studies in Society and History, 1996, p. 571-2
  3. Martin Gosman, Alasdair James Macdonald and Arie Johan Vanderjagt.Princes and Princely Culture: 1450-1660, 2005, p.32
  4. Paful F. Grendler. The Universities of the Italian Renaissance, 2002.
  • Banker, James R. Piero della Francesca: Artist and Man, United Kingdom: Oxford University Press, 2014.
  • Baxandall, Michael. "A Dialogue on Art from the Court of Leonello d'Este: Angelo Decembrio's De Politia Litteraria Pars LXVIII." Journal of the Warburg and Courtauld Institutes 26, no. 3 - 4 (1963): 304 - 326.
  • Bayer, Andrea (2008). Art and Love in Renaissance Italy. Metropolitan Museum of Art.
  • Bestor, Jane Fair (1996). «Bastardy and Legitimacy in the Formation of a Regional State in Italy: The Estense Succession». Comparative Studies in Society and History 38 (3): 549–585. doi:10.1017/s0010417500020053. https://archive.org/details/sim_comparative-studies-in-society-and-history_1996-07_38_3/page/549. 
  • Blaisdell, Charmarie Jenkins. 1975. Politics and heresy in ferrara, 1534-1559. The Sixteenth Century Journal 6, (1): 67-93.
  • Carroll, Linda L. "'Fools of the Dukes of Ferrara': Dosso, Ruzante, and Changing Este Alliances." MLN 118, no. 1 (2003): 60-84.
  • Cavallo, Jo Ann (2004). The Romance Epics of Boiardo, Ariosto, and Tasso: From Public Duty to Private Pleasure. University of Toronto Press.
  • da Oriolo, Giovanni. Leonello d’Esta (Portrait) 1447, The National Gallery. Trafalgar Square, London WC2N 5DN, United Kingdom. Visited: 23 March 2015. http://www.nationalgallery.org.uk/
  • Dean, Trevor (2002). Land and Power in Late Medieval Ferrara: The Rule of the Este, 1350-1450. Cambridge University Press.
  • Ferrara, City of the Renaissance, and Its Po Delta. UNESCO World Heritage Centre. Retrieved from http://whc.unesco.org/en/list/733 on 26 March 2015.
  • Fry, Roger (1911). «A Portrait of Leonello d'Este by Roger van der Weyden». The Burlington Magazine for Connoisseurs 18 (94): 200–202. 
  • Grendler, Paul F. The Universities of the Italian Renaissance, Baltimore: The Johns Hopkins University Press, 2002.
  • Hourihane, Colum (2012). The Grove Encyclopedia of Medieval Art Architecture. Oxford University Press.
  • James, Carolyn. "Machiavelli in Skirts." Isabella d'Este and Politics. Netherlands: Springer, 2007.
  • Kantorowicz, Ernst. "The Este Portrait by Roger van der Weyden." Journal of the Warburg and Courtauld Institutes 3, no. 3 - 4 (1940): 165 - 180.
  • Lockwood, Lewis. Leonello’s rule, 1441–50; the court chapel. England: Oxford University Press, 2009.
  • Lockwood, Lewis (2009). Renaissance Ferrara 1400-1505: The Creation of a Musical Center in the Fifteenth Century. Oxford University Press.
  • Pisanello, Antonio di Puccio. Cast bronze medal of Leonello d’Este Marchese of Ferrara (Medal) 1441, The British Museum. Great Russell Street London WC1B 3DG, United Kingdom. Visited: 9 February 2015. http://www.britishmuseum.org/
  • Pisanello, Antonio di Puccio. Leonello d’Este (Medal) 1444, Victoria and Albert Museum. Cromwell Road, London SW7 2RL, United Kingdom. Visited: 7 February 2015. http://www.vam.ac.uk/.
  • Pisanello, Antonio di Puccio. Bust of Leonello, Marquess of Este (Medal) 1450, Victoria and Albert Museum. Cromwell Road, London SW7 2RL, United Kingdom. Visited: 7 February 2015. http://www.vam.ac.uk/.
  • Shephard, Tim. Echoing Helicon: Music, Art and Identity in the Este Studioli, 1440-1530, United Kingdom: Oxford University Press, 2014.
  • Tavernor, Robert. On Alberti and the Art of Building, Yale University Press, 1999.
  • Tuohy, Thomas. Herculean Ferrara: Ercole D'Este (1471-1505) and the Invention of a Ducal Capital. England: Cambridge University Press, 2002.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]