Νικηφόρος Πριγγελεύς

Τέλος και τω παναλκεί θεώ δόξα και τιμή. Ειλήφασι τέλος τα άπορα της παλαιάς γραφής δια χειρός Νικηφόρου ιερομονάχου Πριγγελέως του Αθηναίου
— Σημείωση του Νικηφόρου Πριγγελέα
σε κώδικα του 1620

Ο ιερομόναχος Νικηφόρος Πριγγελεύς ήταν βυζαντινός βιβλιογράφος^{[ασαφές]} του 17ου αιώνα.

Βιογραφικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η καταγωγή του ήταν από την Αθήνα. Συνέταξε κώδικες και έγραψε δικά του κείμενα και επιστολές. Κατατάσσεται στους συγγραφείς της εποχής της Τουρκοκρατίας. Έζησε γύρω στο 1650 και ενώ είχε πάει στα Ιωάννινα επέστρεψε στην Αθήνα. Πότε αναχώρησε για τα Ιωάννινα και με ποιον σκοπό, δεν είναι γνωστό. Το όνομά του συναντάται με διαφορετικές γραφές, άλλοτε Πριγγελεύς, Πριγγελέος ή Πριγγιλέος, ίσως επειδή ήθελε να δώσει στο όνομά του έναν πιο ελληνικό τύπο. Θεωρείται ότι το οικογενειακό του όνομα παλαιότερα ήταν Πριγγιούλας, το οποίο στην Αθήνα προφερόταν Πρίντζουλας ή Πριντζούλας. Υπάρχει μια υπογραφή κάποιου μάρτυρα Μιχάλη Πρίντζουλα στα αθηναϊκά πρακτικά που φυλάγονται στα αρχεία της Ιστορικής και Εθνολογικής Εταιρείας με αύξοντα αριθμό 1850. Πιθανόν αυτός να είναι ο Μιχαήλ Πριγγιούλας σε μια άλλη πράξη του 1593 με αύξοντα αριθμό 1826.

Έργα του[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Έγραψε τον κώδικα που φυλάγεται στην Βοδληιανή βιβλιοθήκη της Οξωνίας Cod. Miscell. με αύξοντα αριθμό 256. Ο κώδικας περιέχει την συγγραφή του θεοδώρητου στα άπορα της αγίας Γραφής. Έγραψε επίσης τους κώδικες που φυλάγονται στην μονή Ιβήρων στο Άγιο Όρος με αύξοντες αριθμούς 404-406. Οι κώδικες αυτοί περιέχουν την ελληνική μετάφραση της συγγραφής κατά εθνικών του Θωμά του Ακοινάτου. Ανήκε δε στον Πριγγελέα και ο κώδικας Cod. Nan. XCI του ενδεκάτου ή δωδεκάτου αιώνα που περιείχε Γνώμες βιωφελείς πατέρων, Εκλογές εκ των θείων βιβλίων και τα Κεφάλαια Μαξίμου του Ομολογητού.

Ο Πριγγελέας ήταν και συγγραφέας δικών του κειμένων. Αυτόγραφα έργα του είναι ο κώδικας που φυλάγεται στην μονή Κουτλουμουσίου στο Άγιο Όρος με αύξοντα αριθμό 239. Ο κώδικας περιέχει την μετάφραση του Διοσκουρίδου στην καθομιλουμένη ελληνική γλώσσα. Άλλο αυτόγραφο έργο του είναι ο Λόγος του κατά του λατινόφρωνα Νεοφύτου του Ραδινού που περιέχεται στο χειρόγραφο Β27 της Ευαγγελικής σχολής Σμύρνης.

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σπυρίδων Π. Λάμπρος (1902). Αθηναίοι Βιβλιογράφοι και Κτήτορες Κωδίκων κατά τους Μέσους Αιώνας και επί Τουρκοκρατίας. Αθήνα: Κ. Μάισνερ και Ν. Καργαδούρης, Τυπογραφείον "Εστία". Ανακτήθηκε στις 10 Απριλίου 2010.

Αυτό το λήμμα σχετικά με τη βιογραφία ενός προσώπου χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το.