Μλεχ της Αρμενίας

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Μλεχ της Αρμενίας
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Մլեհ (Αρμενικά)
Θάνατος15  Μαΐου 1175
Κοζάν
ΚατοικίαΣανλιούρφα (1137–1143)[1]
ΕθνικότηταΑρμένιοι
ΘρησκείαΑρμενική Αποστολική Εκκλησία
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταμονάρχης[1]
Οικογένεια
ΓονείςΛέων Α΄[1]
ΑδέλφιαΘόρος Β΄
Ruben of Armenia
ΟικογένειαΟίκος των Ρουπενιδών
δεδομένα

Ο Μλέχ της Αρμενίας ή Μελέχ της Αρμενίας, (Αρμενικά : Մլեհ , πριν το 1120 - 15 Μαΐου 1175) μέλος του Οίκου των Ρουπενιδών ήταν ο 8ος Πρίγκιπας του Αρμενικού βασιλείου της Κιλικίας ή "κύριος των βουνών του Ταύρου" (1170 - 1175).[2][3] [4] Ο Μλέχ της Αρμενίας ήταν τέταρτος γιος του Λέων Α΄ της Αρμενίας και της Βεατρίκης, κόρης του Ούγου Α΄ του Ρετέλ ή του Γαβριήλ της Μελιτήνης[5]

Ο δεύτερος αδελφός του Θόρος Β΄ της Αρμενίας έβαλε την Αρμενία σε σταθερή τροχιά αλλά ο Μελέχ που είχε ασπαστεί το Ισλάμ και ο αδελφός του τον είχε διώξει από την χώρα ανέτρεψε το έργο του προκατόχου του.[6] Όταν απεβίωσε ο Θόρος Β΄ (1170), ο Μελέχ εισέβαλε στην Κιλικία με την βοήθεια του Νουρεντίν Ζενγκί εμίρη του Χαλεπίου (Αλέππο). Ο στρατός παρέμεινε στην υπηρεσία του και τον βοήθησε να εκτοπίσει τους Έλληνες και τους Ναΐτες ιππότες από διάφορα φρούρια και πόλεις (1173) που κατείχαν στη Μικρή Αρμενία.[7] Ο Νουρεντίν απεβίωσε (1175) και ο Ρουπέν Γ΄ της Αρμενίας ανέτρεψε τον θείο του Μελέχ.[8][9] Ο νέος πρίγκιπας ήταν γιος του Στεφάνου, τρίτου αδελφού του Μελέχ.

Βυζαντινή κυριαρχία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις αρχές του καλοκαιριού του 1137 ο Βυζαντινός Αυτοκράτορας Ιωάννης Β΄ Κομνηνός πέρασε με ισχυρό στρατό από την Κιλικία με στόχο να ανακαταλάβει την Αντιόχεια. Ο στρατός του κατέλαβε την Σελεύκεια, την Κώρυκο, την Ταρσό, την Μοψουεστία, και τα Άδανα.[10] Ο Μλέχ και οι δύο αδελφοί του Στέφανος της Αρμενίας και ο τυφλός Κωνσταντίνος βρήκαν καταφύγιο στην αυλή του ξαδέλφου τους Ζοσλέν Β΄ της Έδεσσας.[11] Το οικογενειακό κάστρο του Βάχκα στην Κιλικία αμύνθηκε για δυο εβδομάδες αλλά μετά από την πτώση του ο πατέρας του και δυο από τους αδελφούς του ο Ρουπέν και ο Θόρος Β΄ αιχμαλωτίστηκαν.[12] Ο Λέων Α΄ και οι δυο γιοι του φυλακίστηκαν στην Κωνσταντινούπολη, ο Λέων Α΄ πέθανε αμέσως μετά και ο Ρουπέν φυλακίστηκε και αργότερα θανατώθηκε.[13] Η Κιλικία παρέμεινε σε Βυζαντινή κυριαρχία για οκτώ περίπου χρόνια.[14] Ο αδελφός του Μλέχ Θόρος δραπέτευσε από την Κωνσταντινούπολη και ανακατέλαβε το οικογενειακό κάστρο του Βάχκα, ο Μλέχ και ο αδελφός του Στέφανος συμμάχησαν μαζί του.[15] Ο Θόρος Β΄ ανακατέλαβε πολλές πόλεις από τους Βυζαντινούς όπως τα Άδανα και την Κοζάν.[16]

Υπηρεσίες στον Νουρεντίν[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Νουρεντίν επιτέθηκε στο Πριγκιπάτο της Αντιόχειας (1164) και πολιόρκησε το κάστρο του Χάρενς, ο Βοημούνδος Γ΄ της Αντιόχειας κάλεσε τον Θόρος Β΄ να έρθει να τον ελευθερώσει και ο Μλέχ ακολούθησε τον αδελφό του.[17] Όταν έγινε γνωστή η άφιξη Βυζαντινού και Αρμενικού στρατού o Νουρεντίν ξεκίνησε την πολιορκία, οι δυο στρατοί συναντήθηκαν λίγο πρίν την μάχη του Χαρίμ (10 Αυγούστου 1164).[18] Ο Βοημούδος Γ΄ έπεσε σε παγίδα, ο ίδιος και οι ιππότες του περικυκλώθηκαν από τον στρατό της Μοσούλης αλλά ο Θόρος Β΄ και ο Μλέχ δραπέτευσαν από το πεδίο της μάχης.[19]

Ο Μλέχ είχε πάρει όρκους να βοηθήσει τον αδελφό του σαν Ναίτης αλλά ύστερα από μια σύγκρουση που είχε με τον Θόρος Β΄ και την προσπάθεια του να τον δολοφονήσει δραπέτευσε στον Νουρεντίν.[20] Ο Μλέχ ασπάστηκε το Ισλάμ εγκαταλείποντας την Αρμενική Αποστολική Εκκλησία, αυτό διευκόλυνε τα σχέδια του Νουρεντίν, κράτησε την Κύρρος σαν δώρο από τον εμίρη του Χαλεπίου.[21][22] Ο αδελφός του Θόρος Β΄ πέθανε (1168) αφήνοντας διάδοχο ένα μικρό παιδί τον Ρουπέν Β΄ της Αρμενίας με αντιβασιλιά τον Φράγκο λόρδο Τόμας.[23] Ο Μλέχ αμφισβήτησε την διαδοχή, στις αρχές τις δεκαετίας του 1170 ο Νουρεντίν επιτέθηκε με τον στρατό του στην Κιλικία με στόχο να εκθρονίσει τον μικρό Ρουπέν, κατέλαβε τα Άδανα, την Ταρσό και την Μοψουεστία από την Ελληνική φρουρά.[24] Ο νεαρός Ρουπέν θανατώθηκε από τους άντρες του Μλέχ.[25]

Βασιλεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Με τον νόμιμο διάδοχο του Θόρος νεκρό ο Μλέχ προσπάθησε να κατακτήσει το βασίλειο με την βία, πολιόρκησε τους Χετουμίδες στο Λαμπρόν αλλά παρά τις σκληρές προσπάθειες απέτυχε.[26] Ο Μλέχ επιτέθηκε στους Ναΐτες στο Βαγκράς, ο Βοημούνδος Γ΄ συμμάχησε με τον Αμωρί Α΄ της Ιερουσαλήμ, τα στρατεύματα τους βάδισαν στην Κιλικία και αποκαταστάθηκε προσωρινά η εξουσία του.[27] Ο Βυζαντινός κυβερνήτης Κωνσταντίνος Δούκας Καλαμανός παρά την βοήθεια που είχε αδιαφόρησε με αποτέλεσμα ο Μλέχ να τον συλλάβει και να τον παραδώσει στον Νουρεντίν που ζήτησε ψηλά λίτρα για να τον ελευθερώσει.[28]

Ο Αμαλρίκ Α΄ έφυγε από την Άκρα για την Κωνσταντινούπολη προκειμένου να συμμαχήσει με τον Μανουήλ Α΄ Κομνηνό εναντίον του Μλέχ.[29] Μια εκστρατεία που οργανώθηκε μετά την επιστροφή του βασιλιά από την Κωνσταντινούπολη (1171) διακόπηκε με την επίθεση του Νουρεντίν στο Αλ Καράκ.[30] Το καλοκαίρι του 1171 ο Μλέχ εμπόδισε τον κόμη Στέφανο Α΄ του Σανσέρ να περάσει από την Κιλικία ενώ πήγαινε από τους Αγίους Τόπους για την Κωνσταντινούπολη.[31] Ο Αμαλρίκ βάδισε βόρεια στην Κιλικία για να τιμωρήσει τον Μλέχ αλλά η εκστρατεία δεν μπόρεσε να εμποδίσει την επέκταση του.[32] Ο Μανουήλ Α΄ Κομνηνός αναγνώρισε τελικά τον Μλέχ σαν "Βαρόνο της Αρμενικής Κιλικίας" και συμφώνησε να ρυθμίσει μαζί του όλες τις Αρμενικές υποθέσεις στην Κιλικία.[33] Με τον θάνατο του Νουρεντίν (15 Μαΐου 1174) ο Μλέχ έχασε όλη την δύναμη του, τα μέλη της Αρμενικής αριστοκρατίας ανέλαβαν την πρωτοβουλία και τον δολοφόνησαν στην Κοζάν (1175).[34] Το σώμα του τάφηκε στην Μέντζκαρ.[35]

Οικογένεια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Νυμφεύτηκε μία κόρη του Βασίλ του Γκαργκάρ, αδελφή του Γρηγορίου επισκόπου της Κιλικίας. Δεν απέκτησαν τέκνα.[36]

Από μία μη νόμιμη σχέση του είχε ένα εκτός γάμου τέκνο:

  • (νόθος) Γρηγόριος απεβ. 1209/10.[37]


Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 «Հայկական սովետական հանրագիտարան» (Aρμενικά) Γερεβάν. 1981.
  2. ↑ Ghazarian, Jacob G. The Armenian Kingdom in Cilicia during the Crusades: The Integration of Cilician Armenians with the Latins (1080–1393).
  3. ↑ Runciman, Steven. A History of the Crusades – Volume II.: The Kingdom of Jerusalem and the Frankish East: 1100–1187.
  4. ↑ Cawley, Charles (April 1, 2009), Lords of the Mountains, Kings of (Cilician) Armenia (Family of Rupen)
  5. ↑ Cawley, Charles (April 1, 2009), Lords of the Mountains, Kings of (Cilician) Armenia (Family of Rupen)
  6. ↑ Ghazarian, Jacob G. The Armenian Kingdom in Cilicia during the Crusades: The Integration of Cilician Armenians with the Latins (1080–1393).
  7. ↑ Gibb, Sir Hamilton A. R. The Career of Nūr-ad-Dīn.
  8. ↑ Ghazarian, Jacob G. The Armenian Kingdom in Cilicia during the Crusades: The Integration of Cilician Armenians with the Latins (1080–1393).
  9. ↑ Runciman, Steven. A History of the Crusades – Volume II.: The Kingdom of Jerusalem and the Frankish East: 1100–1187.
  10. ↑ Ghazarian, Jacob G. The Armenian Kingdom in Cilicia during the Crusades: The Integration of Cilician Armenians with the Latins (1080–1393).
  11. ↑ Runciman, Steven. A History of the Crusades – Volume II.: The Kingdom of Jerusalem and the Frankish East: 1100–1187.
  12. ↑ Runciman, Steven. A History of the Crusades – Volume II.: The Kingdom of Jerusalem and the Frankish East: 1100–1187.
  13. ↑ Ghazarian, Jacob G. The Armenian Kingdom in Cilicia during the Crusades: The Integration of Cilician Armenians with the Latins (1080–1393).
  14. ↑ Vahan M. Kurkjian (April 5, 2005). "A History of Armenia". Website. Bill Thayer. Retrieved July 23, 2009.
  15. ↑ Runciman, Steven. A History of the Crusades – Volume II.: The Kingdom of Jerusalem and the Frankish East: 1100–1187.
  16. ↑ Vahan M. Kurkjian (April 5, 2005). "A History of Armenia". Website. Bill Thayer. Retrieved July 23, 2009.
  17. ↑ Runciman, Steven. A History of the Crusades – Volume II.: The Kingdom of Jerusalem and the Frankish East: 1100–1187.
  18. ↑ Runciman, Steven. A History of the Crusades – Volume II.: The Kingdom of Jerusalem and the Frankish East: 1100–1187.
  19. ↑ Runciman, Steven. A History of the Crusades – Volume II.: The Kingdom of Jerusalem and the Frankish East: 1100–1187.
  20. ↑ Runciman, Steven. A History of the Crusades – Volume II.: The Kingdom of Jerusalem and the Frankish East: 1100–1187.
  21. ↑ Ghazarian, Jacob G. The Armenian Kingdom in Cilicia during the Crusades: The Integration of Cilician Armenians with the Latins (1080–1393).
  22. ↑ Gibb, Sir Hamilton A. R. The Career of Nūr-ad-Dīn.
  23. ↑ Runciman, Steven. A History of the Crusades – Volume II.: The Kingdom of Jerusalem and the Frankish East: 1100–1187.
  24. ↑ Runciman, Steven. A History of the Crusades – Volume II.: The Kingdom of Jerusalem and the Frankish East: 1100–1187.
  25. ↑ Ghazarian, Jacob G. The Armenian Kingdom in Cilicia during the Crusades: The Integration of Cilician Armenians with the Latins (1080–1393).
  26. ↑ Ghazarian, Jacob G. The Armenian Kingdom in Cilicia during the Crusades: The Integration of Cilician Armenians with the Latins (1080–1393).
  27. ↑ Runciman, Steven. A History of the Crusades – Volume II.: The Kingdom of Jerusalem and the Frankish East: 1100–1187.
  28. ↑ Ghazarian, Jacob G. The Armenian Kingdom in Cilicia during the Crusades: The Integration of Cilician Armenians with the Latins (1080–1393).
  29. ↑ Runciman, Steven. A History of the Crusades – Volume II.: The Kingdom of Jerusalem and the Frankish East: 1100–1187.
  30. ↑ Gibb, Sir Hamilton A. R. The Career of Nūr-ad-Dīn.
  31. ↑ Runciman, Steven. A History of the Crusades – Volume II.: The Kingdom of Jerusalem and the Frankish East: 1100–1187.
  32. ↑ Runciman, Steven. A History of the Crusades – Volume II.: The Kingdom of Jerusalem and the Frankish East: 1100–1187.
  33. ↑ Ghazarian, Jacob G. The Armenian Kingdom in Cilicia during the Crusades: The Integration of Cilician Armenians with the Latins (1080–1393).
  34. ↑ Ghazarian, Jacob G. The Armenian Kingdom in Cilicia during the Crusades: The Integration of Cilician Armenians with the Latins (1080–1393).
  35. ↑ Cawley, Charles (April 1, 2009), Lords of the Mountains, Kings of (Cilician) Armenia (Family of Rupen)
  36. ↑ Cawley, Charles (April 1, 2009), Lords of the Mountains, Kings of (Cilician) Armenia (Family of Rupen)
  37. ↑ Cawley, Charles (April 1, 2009), Lords of the Mountains, Kings of (Cilician) Armenia (Family of Rupen)

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Ghazarian, Jacob G: The Armenian Kingdom in Cilicia during the Crusades: The Integration of Cilician Armenians with the Latins (1080–1393); RoutledgeCurzon (Taylor & Francis Group), 2000, Abingdon; ISBN 0-7007-1418-9
  • Gibb, Sir Hamilton A. R.: The Career of Nūr-ad-Dīn (in: Setton, Kenneth M. (General Editor) – Baldwin, Marshall W. (Editor): A History of the Crusades – Volume I: The First Hundred Years; The University of Wisconsin Press, 1969, Madison, Milwaukee, and London; ISBN 978-0-299-04834-1)
  • Runciman, Steven: A History of the Crusades – Volume II.: The Kingdom of Jerusalem and the Frankish East: 1100–1187; Cambridge University Press, 1988, Cambridge; ISBN 0-521-06162-8
  • Τα Χρονικά του Σεμπάντ του Κοντόσταυλου

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μλεχ της Αρμενίας
 Θάνατος: 15 Μαΐου 1175
Βασιλικοί τίτλοι
Προκάτοχος
Ρουπέν Β΄ 		Πρίγκιπας του Αρμενικού βασιλείου της Κιλικίας

1170 - 1175 		Διάδοχος
Ρουπέν Γ΄
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Μλεχ_της_Αρμενίας&oldid=8240011"