Μεγάλη Μετανάστευση
Η Μεγάλη Μετανάστευση[1][2] (πολωνικά: Wielka Emigracja) ήταν η μετανάστευση χιλιάδων Πολωνών και Λιθουανών, ιδιαίτερα από της πολιτικής και πολιτιστικής ελίτ, από το 1831 έως το 1870, μετά την αποτυχία της Νοεμβριανής Εξέγερσης του 1830-1831 και άλλων εξεγέρσεων, όπως η Εξέγερση της Κρακοβίας του 1846 και η Ιανουαριανή Εξέγερση του 1863-1864 Ο αριθμός των πολιτικών εξόριστων δεν ξεπέρασε τους 6.000 κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου.[3] Η μετανάστευση επηρέασε σχεδόν το σύνολο της πολιτικής ελίτ στο Βασίλειο της Πολωνίας.[4] Οι εξόριστοι περιελάμβαναν καλλιτέχνες, στρατιώτες και αξιωματικούς της εξέγερσης, μέλη του Σέιμ της Πολωνίας του Κονγκρέσου του 1830-31 και αρκετούς αιχμάλωτους πολέμου που διέφυγαν από την αιχμαλωσία.
Πολωνική μετανάστευση μετά τους διαμελισμούς[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Από τα τέλη του 18ου αιώνα, ένα μεγάλο μέρος του πολιτικού τοπίου της Πολωνίας κυριαρχήθηκε από εκείνους που πραγματοποιούσαν τις δραστηριότητές τους εκτός της χώρας ως απόδημοι. Η εξορία τους ήταν το αποτέλεσμα των διαμελισμών της Πολωνίας, που χώρισαν εντελώς τα εδάφη της Πολωνικής-Λιθουανικής Κοινοπολιτείας μεταξύ της Ρωσικής Αυτοκρατορίας, του Βασιλείου της Πρωσίας και της Μοναρχίας των Αψβούργων της Αυστρίας.
Λόγω της μετανάστευσης της πολιτικής ελίτ, μεγάλο μέρος της πολιτικής και ιδεολογικής δραστηριότητας της πολωνικής ιντελιγκέντσια τον 18ο και τον 19ο αιώνα πραγματοποιήθηκε εκτός των περιφερειών της διαμελισμένης Πολωνίας. Οι περισσότεροι από τους πολιτικούς μετανάστες είχαν έδρα τη Γαλλία.
Μετά τη Νοεμβριανή Εξέγερση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το πιο σημαντικό κύμα μετανάστευσης ήρθε μετά τη Νοεμβριανή Εξέγερση του 1830-1831.
Αυτοί οι Πολωνοί πολέμησαν αργότερα και παρείχαν πολύτιμη υποστήριξη κατά τη διάρκεια των επαναστάσεων του 1846 και του 1848 στην Πολωνία . Η αντίστασή τους δεν περιορίστηκε στην πολωνική επαναστατική δράση, καθώς συμμετείχαν επίσης σε διάφορα εδάφη κατά τη διάρκεια των Επαναστάσεων του 1848, συμπεριλαμβανομένης της Γαλλίας, των μικρών πριγκηπάτων της Γερμανίας και της Ιταλίας, της Αυστρίας, της Ουγγαρίας και των παραδουνάβιων πριγκηπάτων της Βλαχίας και της Μολδαβίας, των χωρών της Νότιας Αμερικής, Αργεντινή και Ουρουγουάη (συμμετείχαν στον Εμφύλιο Πόλεμο της Ουρουγουάης του 1839-1852) και του Κριμαϊκού Πολέμου του 1853-1856. Επιπρόσθετα κύματα μεταναστών έφυγαν από τα πολωνικά εδάφη μετά τις αποτυχίες της απόπειρας επανάστασης του 1848 και της Ιανουαριανής Εξέγερσης του 1863-1864.
Σημαντικοί Πολωνοί και Λιθουανοί της Μεγάλης Μετανάστευσης περιελάμβαναν τον Πρίγκιπα Άνταμ Γέζι Τσαρτορίσκι, αρχηγό της πολωνικής εξόριστης κυβέρνησης στο Παρίσι (με πρεσβείες στο Λονδίνο και στην Κωνσταντινούπολη), τον πολιτικό Γιόαχιμ Λελέβελ, τον συνθέτης Φρεντερίκ Σοπέν, του Εθνικούς Βάρδους Άνταμ Μιτσκιέβιτς, Γιούλιους Σλοβάτσκι, Τσίπριαν Νόρβιντ και Ζίγκμουντ Κρασίνσκι, καθώς και τους Λεόναρντ Χότσκο, Ιγκνάτσι Ντομέικο, Μαουρίτσι Μοχνάτσκι, Πιότρ Μιχαουόφσκι, Σεβέριν Γκοστσίνσκι, Γιούζεφ Μπόχνταν Ζαλέσκι, Αλεξάντερ Μιρέτσκι, Έμιλ Κορίτκο, Αντόνι Πάτεκ, Κασίμιρ Γκζόφσκι και Ιγκνάτσι Σιμάνσκι.
Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Μπάντε, Κλάους Γ. (2003). Migration in European History. Blackwell Publishing. σελ. 134. ISBN 0-631-18939-4.
- ↑ Μπέλμαν, Τζόναθαν Ν. (2009). Chopin's Polish Ballade: Op. 38 as Narrative of National Martyrdom. Oxford University Press. σελίδες 114–116. ISBN 978-0195338867.
- ↑ Ζουμπζίτσκι, Γ. (1953). «Emigration from Poland in the Nineteenth and Twentieth Centuries». Population Studies: A Journal of Demography 6 (3): 248–272. doi:.
- ↑ Ντέιβις, Νόρμαν (2005). God's Playground: A History of Poland, Vol. 2: 1795 to the Present. Oxford University Press. σελ. 202. ISBN 978-0231128193.