Ματτέο Μπαντέλλο

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ματτέο Μπαντέλλο
Ritratto di Matteo Bandello, ante 1829 - Accademia delle Scienze di Torino - Ritratti 0007 B.jpg
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Matteo Bandello (Ιταλικά)
Γέννηση1485 (πιθανώς)[1][2][3]
Καστελνουόβο Σκρίβια
Θάνατος1561[4][1][2]
Αζέν
ΘρησκείαΡωμαιοκαθολική Εκκλησία[5]
Θρησκευτικό τάγμαΤάγμα των Δομινικανών
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΙταλικά[6]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητακαθολικός ιερέας
ποιητής
συγγραφέας[7][8]
ΣυγγενείςVincenzo Bandello (θείος)
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμακαθολικός επίσκοπος[9]
επιχώριος επίσκοπος (1550–1554)[9][10]
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Ματτέο Μπαντέλλο (ιταλικά: Matteo Bandello, 1485 - 1561) ήταν Ιταλός διηγηματογράφος και ποιητής.

Διετέλεσε μοναχός, παιδαγωγός στην δουκική αυλή της Μάντοβας, υποστηρικτής των Γάλλων κατά των Ισπανών στον ανταγωνισμό τους για την Ιταλία, φυγάς στη Γαλλία και τελικά επίσκοπος Αζάν (Agen).

Οφείλει την φήμη του όχι τόσο στα ερωτικά του ποιήματα όσο στα 214 διηγήματά του («Novelle», τρεις τόμοι το 1554 και ένας τέταρτος το 1573), τα οποία έγραψε κατά το πρότυπο του Βοκάκιου και της Μαργαρίτας της Ναβάρρας. Την τελευταία την συνάντησε όταν κατέφυγε στη Γαλλία και της αφιέρωσε την μετάφρασή του της «Εκάβης» του Ευριπίδη.

Αρκετά θεατρικά έργα, ιδίως Άγγλων δραματουργών, βασίστηκαν σε διηγήματα του Μπαντέλλο. Περιφημότερο από αυτά το «Ρωμαίος και Ιουλιέτα» του Ουίλιαμ Σαίξπηρ.

Παρά την ιερατική ιδιότητα του Μπαντέλλο, σε πολλά από τα διηγήματά του κυριαρχεί το σεξ και η βία.

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Matteo Bandello στο Wikimedia Commons