Μαργαρίτα Γ΄, κόμισσα της Φλάνδρας
| Μαργαρίτα Γ΄. κόμισσα της Φλάνδρας | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Marguerite III de Flandre (Γαλλικά) και Margaretha van Male (Ολλανδικά) |
| Γέννηση | 13 Απριλίου 1350 Male |
| Θάνατος | 16 Μαρτίου 1405 Αράς |
| Τόπος ταφής | Collégiale Saint-Pierre de Lille |
| Χώρα πολιτογράφησης | Κομητεία της Φλάνδρας |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολιτικός |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Φίλιππος Α΄ της Βουργουνδίας (από 1356)[1][2] Φίλιππος Β΄ της Βουργουνδίας (από 1369)[1][2] |
| Τέκνα | Αντώνιος της Βραβάντης Ιωάννης της Βουργουνδίας[1] Μαργαρίτα της Βουργουνδίας, δούκισσα της Βαυαρίας[1] Αικατερίνη της Βουργουνδίας Μαρία της Βουργουνδίας Φίλιππος Β΄ του Νεβέρ Bonne de Bourgogne |
| Γονείς | Λουδοβίκος Β΄ της Φλάνδρας και Μαργαρίτα της Βραβάντης, κόμισσα της Φλάνδρας |
| Οικογένεια | Οίκος του Νταμπιέρ |
| Θυρεός | |
 | |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Η Μαργαρίτα Γ΄ (Margaretha van Male, 13 Απριλίου 1350 - 16 Μαρτίου 1405) ήταν η τελευταία κόμισσα της Φλάνδρας από τον Οίκο του Νταμπιέρ, καθώς και κόμισσα του Αρτουά και κόμισσα της Βουργουνδίας (ως Μαργαρίτα Β΄) (1384 - 1404).
Η Μαργαρίτα ήταν η μοναδική κόρη και παιδί του Λουδοβίκου Β΄, κόμητος της Φλάνδρας και της συζύγου του Μαργαρίτας των Ρέγκιναρ, κόρης του Ιωάννη Γ΄ δούκα της Βραβάντης.[3]
Το 1355 η Μαργαρίτα αρραβωνιάστηκε τον νεαρό Φίλιππο του Ρούβρ εγγονό και διάδοχο του Εύδη Δ΄ της Βουργουνδίας.[4] κόμη της Βουργουνδίας και του Αρτουά (1347 - 1361), δούκα της Βουργουνδίας (1350 - 1361) και κόμη του Οβέρν και της Βουλώνης. Μετά τον θάνατό του το 1361 ο βασιλιάς Ιωάννης ο Αγαθός απαίτησε την προσάρτηση του δουκάτου στο Γαλλικό στέμμα.[5] Ο πατέρας της αποφάσισε να την παντρέψει με τον μικρότερο γιο του Γάλλου βασιλιά Φίλιππο της Βουργουνδίας, ο γάμος πραγματοποιήθηκε το 1369.[6] Η Μαργαρίτα κληρονόμησε από τον πατέρα της τις κομητείες του Αρτουά, της Βουργουνδίας, της Φλάνδρας, του Νεβέρ και του Ρετέλ (1384).[7]
Ο σύζυγος της Φίλιππος πέθανε το 1404 και η Μαργαρίτα τον επόμενο χρόνο. Με τον θάνατο της έληξε ο κύριος κλάδος του Οίκου του Νταμπιέρ. Η κομητεία της Φλάνδρας έχασε την ανεξαρτησία της, περιήλθε στον μεγαλύτερο γιο της Κάρολο τον Άφοβο και αργότερα στον Οίκο των Αψβούργων.
Οικογένεια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Παντρεύτηκε πρώτα το 1355 τον Φίλιππο Α΄ του Οίκου των Καπετιδών-Βουργουνδίας δούκα της Βουργουνδίας. Δεν απέκτησαν απογόνους και ο Φίλιππος Α΄ απεβίωσε το 1361.
Η Μαργαρίτα Γ΄ το 1369 έκανε δεύτερο γάμο με τον Φίλιππο Β΄ των Βαλουά δούκα της Βουργουνδίας και είχε τέκνα:
- Ιωάννης ο Άφοβος 1371-1419, δούκας της Βουργουνδίας.
- Μαργαρίτα 1374-1441, παντρεύτηκε τον Γουλιέλμο Β΄ των βίττελσμπαχ δούκα της Βαυαρίας.
- Αικατερίνη 1378-1425, παντρεύτηκε τον Λεοπόλδο Δ΄ των Αψβούργων
- Μπόννη 1379-1399, απεβίωσε 20 ετών.
- Αντώνιος 1384-1415, κυβερνήτης της Βραβάντης.
- Μαρία 1380-1422, παντρεύτηκε τον Αμεδαίο Δ΄ της Σαβοΐας
- Φίλιππος Β΄ 1389-1415, κόμης του Νεβέρ.
Ο μεγαλύτερος γιος της Ιωάννης ο Άφοβος κληρονόμησε τον σύζυγό της ως δούκας της Βουργουνδίας (1404) και την ίδια ως κόμης της Βουργουνδίας, του Αρτουά και της Φλάνδρας. Το 1406 ο δεύτερος γιος της Αντώνιος κληρονόμησε την Βραβάντη και τη Λιμβουργία. Αρχικά το Νεβέρ είχε δόθεί όσο ζούσε στον υιό της Ιωάννη και το Ρετέλ στον υιό της Αντώνιο, αλλά μετά την άνοδο του Ιωάννη στο δουκάτο, το Νεβέρ δόθηκε στον μικρότερο γιο της Φίλιππο. Το Ρετέλ δόθηκε επίσης στον Φίλιππο (1402), όταν φάνηκε καθαρά ότι ο Αντώνιος θα κληρονομήσει τη Βραβάντη.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 «Kindred Britain»
- ↑ 2,0 2,1 p11364.htm#i113639. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2020.
- ↑ Sergio Boffa, Warfare in Medieval Brabant, 1356-1406, (Boydell & Brewer, 2004), xvii.
- ↑ David M Nicholas, Medieval Flanders, (Routledge, 1992), 225-226, 442.
- ↑ W. Mark Ormrod, Edward III, (Yale University Press, 2011), 417
- ↑ Wim Blockmans, Walter Prevenier, The Promised Lands: The Low Countries Under Burgundian Rule, 1369-1530, ed. Edward Peters, transl. Elizabeth Fackelman, (University of Pennsylvania Press, 1988), 1.
- ↑ Duchy of Burgundy, Cathal J. Nolan, The Age of Wars of Religion, 1000-1650: An Encyclopedia of Global Warfare and Civilization, τομ. 1, (Greenwood Publishing, 2006), 100.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Wim Blockmans, Walter Prevenier, The Promised Lands: The Low Countries Under Burgundian Rule, 1369-1530, ed. Edward Peters, transl. Elizabeth Fackelman, (University of Pennsylvania Press, (1988)
- Richard Vaughan, Philip the Bold: The Formation of the Burgundian State, Vol. 1, (The Boydell Press, 2005)
- David M Nicholas, Medieval Flanders, (Routledge, 1992)
- Sergio Boffa, Warfare in Medieval Brabant, 1356-1406, (Boydell & Brewer, 2004)
- W. Mark Ormrod, Edward III, (Yale University Press, 2011)
|