Μάρκος Αντώνιος ο ρήτορας
| Μάρκος Αντώνιος ο ρήτορας | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | M.Antonius M.f.M.n. (Λατινικά) |
| Γέννηση | 143 π.Χ.[1] |
| Θάνατος | 87 π.Χ.[1] Ρώμη |
| Αιτία θανάτου | αποκεφαλισμός |
| Συνθήκες θανάτου | ανθρωποκτονία |
| Χώρα πολιτογράφησης | Αρχαία Ρώμη |
| Θρησκεία | Θρησκεία στην αρχαία Ρώμη |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | λατινική γλώσσα |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | ιερέας της αρχαίας Ρώμης Ρωμαίος πολιτικός Ρωμαίος στρατιωτικός |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | anonyma[2] NN |
| Τέκνα | Μάρκος Αντώνιος Κρητικός[2][3][4] Αντωνία[2][3][5] Γναίος Αντώνιος Υβρίδα[2][3][6] |
| Γονείς | Μάρκος Αντώνιος[2] |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Κήνσορας (97 π.Χ.) Πραίτορας (102 π.Χ.) Ταμίας (Quaestor) (113 π.Χ.) Ρωμαίος συγκλητικός (άγνωστη τιμή)[7] Ύπατος στην αρχαία Ρώμη (99 π.Χ.)[7] Ρωμαίος έπαρχος (102 π.Χ.–100 π.Χ., Επαρχία Κιλικίας) augur (100 π.Χ.–87 π.Χ.) Λεγάτος (87 π.Χ.) |
Ο Μάρκος Αντώνιος (143-87 π.Χ.[8]) ήταν Ρωμαίος πολιτικός της οικογένειας των Αντωνίων και ένας από τους πιο διακεκριμένους Ρωμαίους ρήτορες της εποχής του. Ήταν επίσης παππούς του διάσημου στρατηγού, Μάρκου Αντώνιου.
Καριέρα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το Cursus honorum του ξεκινά με την εκλογή του ως questor το 113 π.Χ. και ένα περιστατικό που αφορούσε τις Εστιάδες[9], και το 102 εξελέγη πραίτορας με εξουσίες ανθύπατου για την Ρωμαϊκή επαρχία της Κιλικίας. Κατά τη διάρκεια της θητείας του, ο Μάρκος Αντώνιος πολέμησε τους πειρατές με τέτοια επιτυχία, ώστε η Σύγκλητος ψήφισε ναυτικό θρίαμβο προς τιμήν του. Στη συνέχεια εξελέγη ύπατος το 99, μαζί με τον Aulus Postumius Albinus, και το 97 εξελέγη κήνσορας. Διετέλεσε διοικητής στον «Κοινωνικό Πόλεμο» το 90. Κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου μεταξύ του Γάιου Μαρίου και του Λούκιου Κορνήλιου Σύλλα, ο Μάρκος Αντώνιος υποστήριξε τον τελευταίο. Αυτό του κόστισε τη ζωή του. Ο Γάιος Μάριος και ο Λούκιος Κορνήλιος Κίννας τον εκτέλεσαν όταν επανακατέλαβαν την Ρώμη το 87 π.Χ.[10]
Καθ'όλη τη διάρκεια της πολιτικής σταδιοδρομίας του, ο Μάρκος Αντώνιος συνέχισε να εμφανίζεται ως υπερασπιστής ή κατήγορος στα ρωμαϊκά δικαστήρια. Η σύγχρονη φήμη του σχετικά με την ευγλωττία του προέρχεται από αναφορές του Κικέρωνα, καθώς καμία από τις ομιλίες του δεν σώζεται. Είναι ένας από τους κύριους ομιλητές στο έργο του Κικέρωνα De Oratore[10].
Οικογένεια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο πατέρας του ονομαζόταν Γάιος Αντώνιος.
Είχε μια κόρη, την Αντωνία, και δύο γιους, τον Μάρκο Αντώνιο Κρητικό και τον Γάιο Αντώνιο Υβρίδα. Ο Μάρκος Αντώνιος Κρητικός ήταν ο πατέρας του Μάρκου Αντώνιου.
Το 100 π.Χ. ο Μάρκος Αντώνιος κέρδισε έναν θρίαμβο, επειδή είχε πολεμήσει με επιτυχία εναντίον των πειρατών της Κιλικίας. Λίγο καιρό αργότερα, η κόρη του, η Αντωνία, απήχθη από πειρατές από την έπαυλή του κοντά στο Misenum και απελευθερώθηκε μόνο μετά την καταβολή υψηλών λύτρων[11].
Θάνατος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στη βιογραφία του Γάιου Μάριου στους Βίους Παράλληλους του Πλουτάρχου, περιγράφεται ότι ο Μάρκος Αντώνιος πήγε να επισκεφθεί έναν ταπεινό πληβείο, ο οποίος, για να κάνει τον διακεκριμένο επισκέπτη του να νιώσει σαν στο σπίτι του, έστειλε έναν σκλάβο σε έναν κοντινό πανδοχείο για να πάρει λίγο κρασί. Όταν ο ξενοδόχος ρώτησε γιατί αγόραζε ένα τόσο ακριβό κρασί, ο σκλάβος είπε με αφέλεια στον ξενοδόχο ότι ο Μάρκος Αντώνιος επισκέπτονταν το σπίτι του κυρίου του. Όταν ο σκλάβος έφυγε, αυτός ο ξενοδόχος το είπε στον Μάριο.
Λέγεται ότι όταν το άκουσε ο Μάριος ενώ έτρωγε, χτύπησε τα χέρια του με χαρά και σχεδόν πήγε στο σπίτι ο ίδιος, ωστόσο έστειλε τον Άννιο με μια ομάδα ανδρών για να φέρει πίσω το κεφάλι του Μάρκου Αντωνίου. Όταν οι άντρες έφτασαν στο σπίτι, ο Άννιος περίμενε έξω, ενώ οι ένοπλοί του μπήκαν μέσα. Όταν βρήκαν τον Μάρκο Αντώνιο, αυτός άρχισε να ικετεύει για την ζωή του και οι ένοπλοι τον βρήκαν τόσο μαγευτικό και χαρισματικό που έσκυψαν τα κεφάλια τους και έβαλαν τα κλάματα. Τελικά ο Άννιος μπήκε στο δωμάτιο και, βρίζοντας τους άντρες του, έκοψε ο ίδιος το κεφάλι του ρήτορα[12].
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 «Digital Prosopography of the Roman Republic» (Αγγλικά) 1705. Ανακτήθηκε στις 29 Ιουνίου 2021.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 www
.strachan .dk /family /antonius .htm. - ↑ 3,0 3,1 3,2 «Digital Prosopography of the Roman Republic» (Αγγλικά) 1705. Ανακτήθηκε στις 10 Ιουνίου 2021.
- ↑ «Digital Prosopography of the Roman Republic» (Αγγλικά) 2077. Ανακτήθηκε στις 10 Ιουνίου 2021.
- ↑ «Digital Prosopography of the Roman Republic» (Αγγλικά) 4095. Ανακτήθηκε στις 10 Ιουνίου 2021.
- ↑ «Digital Prosopography of the Roman Republic» (Αγγλικά) 1969. Ανακτήθηκε στις 10 Ιουνίου 2021.
- ↑ 7,0 7,1 Thomas Robert Shannon Broughton: «The Magistrates of the Roman Republic» (Αγγλικά) Αμερικανική Φιλολογική Εταιρεία. 1951. ISBN-10 0-89130-812-1.
- ↑ George, Alexander Kennedy (1972). A History Of Rhetoric The Art Of Rhetoric In The Roman World 300 BC-300 CE Volume 2. σελίδες 80–84.
- ↑ Broughton, T. Robert S. (1952). The magistrates of the Roman Republic. American Philological Association.
- ↑ 10,0 10,1 Chisholm 1911.
- ↑ Plutarch, Pompey 24.6; Cicero, Pro lege Manilia de imperio Cn. Pompei 33.
- ↑ Plutarch, Marius, 44
|