Λούτρινο αρκουδάκι

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ανοιχτό καφετί λούτρινο αρκουδάκι

Το λούτρινο αρκουδάκι είναι λούτρινο παιχνίδι σε μορφή αρκούδας. Αναπτύχθηκε σχεδόν ταυτόχρονα από τον Μόρις Μίχτομ στις Η.Π.Α. και από τον Ρίχαρντ Στάιφ μέσω της εταιρείας της θείας του, Μαργκαρέτε, στη Γερμανία. Το λούτρινο αρκουδάκι είναι δημοφιλές παιδικό παιχνίδι, και μέρος του λαϊκού πολιτισμού.[1]

Από τότε που δημιουργήθηκαν τα πρώτα αρκουδάκια που προσπάθησαν να μιμηθούν τη μορφή πραγματικών αρκούδων, τα «αρκουδάκια» έχουν αλλάξει αρκετά σε μορφή, υφή, χρώμα, υλική σύσταση και σχήμα. Αρκουδάκια παλαιότερων δεκαετιών πουλώνται για μεγάλα ποσά σε δημοπρασίες, ως συλλεκτικά αντικείμενα.[2] Τα αρκουδάκια είναι από τα πιο δημοφιλή δώρα για παιδιά και συχνά δίνονται σε ενήλικες ως ένδειξη στοργής, συγχαρητηρίων ή συμπάθειας.

Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μια γελοιογραφία του 1902 στην Washington Post ήταν και ο λόγος που η λέξη για το λούτρινο αρκουδάκι στα αγγλικά, teddy bear, πήρε το όνομα του Θίοντορ Ρούζβελτ.

Στις 16 Νοεμβρίου 1902, ο Κλίφορντ Μπέριμαν δημοσίευσε στην The Washington Post[3] μια γελειογραφία με τον Θίοντορ Ρούζβελτ, προέδρου των Η.Π.Α., καθώς ο ίδιος βρισκόταν στην πολιτεία του Μισισίπι μαζί με αρκετούς κυνηγούς. Οι περισσότεροι είχαν σκοτώσει ένα ζώο, και καθώς ένας ακόλουθος του Ρούζβελτ έδεσε μια αρκούδα, του πρότειναν να την πυροβολήσει, κάτι το οποίο αρνήθηκε, και διέταξε να σκοτωθεί η αρκούδα για να γλιτώσει από την δυστυχία της.[4] Ο Μόρις Μίχτομ εμπνεύστηκε από την απεικόνιση του Ρούζβελτ στην γελοιογραφία και δημιούργησε ένα λούτρινο αρκουδάκι. Δημιούργησε ένα μικρό μαλακό αρκουδάκι και το έβαλε στη βιτρίνα του ζαχαροπλαστείου στη λεωφόρο Τόμπκινς 404 στο Μπρούκλιν με την επιγραφή "Teddy's bear". Τα παιχνίδια γνώρισαν άμεση επιτυχία και ο Μίχτομ ίδρυσε την Ideal Novelty and Toy Co για να εκμεταλλευτεί οικονομικά την δημοτικότητα των αρκουδιών του.[5]

Λίγο νωρίτερα το 1902 στη Γερμανία, η εταιρεία Steiff παρήγαγε ένα λούτρινο αρκουδάκι σε σχέδια του Ρίχαρντ Στάιφ. Ο Στάιφ έβαλε το παιχνίδι στην Έκθεση Παιχνιδιών της Λειψίας τον Μάρτιο του 1903, όπου το είδε ο Χέρμαν Μπεργκ (αδελφός του συνθέτη Άλμπαν Μπεργκ), εκπρόσωπος της νεοϋορκέζικης της George Borgfeldt & Company.[6] Ο Μπεργκ ζήτησε από τον Στάιφ να στείλει 3.000 λούτρινα αρκουδάκια στις Ηνωμένες Πολιτείες.[7] Αν και τα αρχεία του Στάιφ δείχνουν ότι ο ίδιος υλοποίησε την παραγγελία και η εταιρεία του έφτιαξε τα αρκουδάκια (τύπου 55 ΡΒ), δεν υπάρχουν στοιχεία εάν έφτασαν στις Ηνωμένες Πολιτείες. Πολλοί υπέθεσαν ότι το πλοίο που τα μετέφερε ναυάγησε. Ωστόσο, η ιστορία του ναυαγίου αμφισβητείται – ο συγγραφέας Γκίντερ Πφάιφερ σημειώνει ότι τα αρχεία του Στάιφ ανακαλύφθηκαν μόλις το 1953, και ότι μάλλον αυτά τα 3.000 αρκουδάκια δεν είχαν φτιαχτεί από αρκετά ανθεκτικό υλικό για να επιβιώσουν.[8] Αν και οι Στάιφ και Μίχτομ δημιουργούσαν αρκουδάκια περίπου την ίδια περίοδο, κανείς από τους δυο δεν γνώριζε ότι παρήγαγαν και οι δύο το ίδιο πράγμα στις χώρες τους, λόγω της κακής διατλαντικής επικοινωνίας.

Τα πρώιμα αρκουδάκια έμοιαζαν με αληθινές αρκούδες, έχοντας εκτεταμένες μύτες και μάτια που θύμιζαν χάντρες. Τα σύγχρονα αρκουδάκια τείνουν να έχουν μεγαλύτερα μάτια και μέτωπα και μικρότερες μύτες. Επίσης, για να είναι πιο χαριτωμένα, έχουν εμφάνιση παρόμοια με ένα βρέφος. Μερικά αρκουδάκια αντιπροσωπεύουν διαφορετικά είδη (π.χ. πολικές και καφέ αρκούδες, πάντα και κοάλα).

Ενώ τα πρώιμα αρκουδάκια περιείχαν γέμιση από ύφασμα μοχέρ, τα σύγχρονα αρκουδάκια γέμιση από διάφορα υφάσματα, όπως συνθετική γούνα, βελούδο, τζιν, βαμβάκι, σατέν και μουσαμά.

Παραγωγή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εμπορική[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τα μαζικής παραγωγής λούτρινα αρκουδάκια κατασκευάζονται κυρίως ως παιδικά παιχνίδια. Αυτές οι αρκούδες είτε έχουν αρθρώσεις ασφαλείας για την σύνδεση των χεριών, των ποδιών και του κεφαλιού. Σε άλλη περίπτωση, οι αρθρώσεις είναι ραμμένες και δεν αρθρώνονται. Σύμφωνα με τους κανονισμούς πρέπει να έχουν καλά στερεωμένα μάτια ώστε να μην αποτελεί το σχήμα τους κίνδυνος πνιγμού για τα μικρά παιδιά. Τα λούτρινα αρκουδάκια πρέπει να πληρούν κάποιους άκαμπτους κανόνες προκειμένου να διατεθούν στο εμπόριο για χρήση από παιδιά στις Ηνωμένες Πολιτείες και στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Η Vermont Teddy Bear Company στις ΗΠΑ είναι μια από τις μεγαλύτερες εταιρείες που εξειδικεύονται στα λούτρινα αρκουδάκια.

Υπάρχουν επίσης εταιρείες, όπως η Στάιφ, που πωλούν χειροποίητα συλλεκτικά αρκουδάκια που μπορούν να αγοραστούν σε καταστήματα ή μέσω διαδικτύου. Η πλειοψηφία των λούτρινων αρκουδιών κατασκευάζονται σε χώρες με χαμηλό εργατικό κόστος, όπως η Κίνα και η Ινδονησία. Μερικοί άνθρωποι στις Ηνωμένες Πολιτείες φτιάχνουν μοναδικά αρκουδάκια, χωρίς στόχο να προχωρήσουν σε μαζική παραγωγή. Στο Ηνωμένο Βασίλειο η Merrythought, η οποία ιδρύθηκε το 1930, είναι μια μικρή εταιρεία που παράγει αρκουδάκια και η μόνη εταιρεία του είδους της στο ΗΒ.[9] Το ύφασμα μοχέρ, το οποίο προέρχεται από τα μαλλιά της κατσίκας, υφαίνεται, βάφεται και κουρεύεται προκειμένου να αποτελέσει το γέμισμα για ένα λούτρινο αρκουδάκι.

Ερασιτεχνική παραγωγή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τα αρκουδάκια είναι μια αγαπημένη μορφή μαλακού παιχνιδιού για ερασιτέχνες κατασκευαστές παιχνιδιών. Υπάρχουν πολλά μοτίβα και σχέδια που κυκλοφορούν στο εμπόριο ή είναι διαθέσιμα στο διαδίκτυο για να τα μιμηθεί κάποιος. Πολλά «αρκουδάκια» φτιάχνονται στο σπίτι ως δώρο ή είναι φιλανθρωπικό σκοπό, ενώ κάποιοι "καλλιτέχνες" ράβουν «αρκουδάκια» για να τα βγάλουν στο εμπόριο, διακοσμώντας με στολίδια του εμπορίου ή ανακυκλωμένα (π.χ. πούλιες, χάντρες και κορδέλες). Τα υφαντά αρκουδάκια φτιάχνονται από διάφορα υφάσματα όπως τσόχα, βαμβάκι και βελούδο. Πολλά άλλα δημιουργούνται ραμμένα με νήματα, πλεκτά ή με βελονάκι .

Πολιτιστική επίδραση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μέλη της βασιλικής πολεμικής αεροπορίας της Βρετανίας στο αεροσκάφος Boulton Paul Defiant με ένα αρκουδάκι-μασκότ του Β' Παγκοσμίου Πολέμου

Οι πωλήσεις λούτρινων ζώων, συμπεριλαμβανομένων των αρκουδιών, έφτασαν τα 1.3 δις δολάρια το 2006.[10]

Μουσεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το πρώτο μουσείο λούτρινων αρκουδιών στον κόσμο δημιουργήθηκε στο Πήτερσφιλντ στο Χάμπσιρ της Αγγλίας το 1984. Το 1990, ένα παρόμοιο μουσείο ιδρύθηκε στη Ναπλς, στην Φλόριντα των Ηνωμένων Πολιτειών. Αυτά έκλεισαν το 2006 και το 2005 αντίστοιχα, και τα εκθέματα τους δημοπρατήθηκαν, αλλά υπάρχουν πολλά μουσεία με λούτρινα αρκούδια σε όλο τον κόσμο σήμερα.

Υπηρεσίες έκτακτης ανάγκης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Επειδή η αστυνομία, η πυροσβεστική και τα ιατρικά σώματα διαπίστωσαν ότι το να δώσουν ένα αρκουδάκι σε ένα παιδί κατά τη διάρκεια ενός ταραχώδους γεγονότος το σταθεροποιεί και το ηρεμεί, η αμερικανική ένωση για τις φιλανθρωπικές δραστηριότητες των αστυνομικών άρχισε να διανέμει αρκουδάκια σε αστυνομικά, πυροσβεστικά και ιατρικά τμήματα στις ΗΠΑ.[11]

Το μεγαλύτερο αρκουδάκι του κόσμου[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το μεγαλύτερο αρκουδάκι έχει μήκος 19,41 μέτρα (63 πόδια 8 ίντσες) και κατασκευάστηκε από τον δήμο του Σονακατλάν σε συνεργασία με τους φορείς Ideas por México και Agrupación de Productores de Peluche στη πολιτεία του Μεξικού στις 28 Απριλίου 2019. Το αρκουδάκι παρουσιάστηκε στο τοπικό στάδιο της πόλης Σονακατλάν και κατασκευάστηκε με τα ίδια υλικά με ένα αρκουδάκι που διατίθεται στο εμπόριο, συμπεριλαμβανομένων λεπτομερειών όπως τιάρα, φόρεμα, μάτια και μύτη.[12]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. David Cannadine (February 1, 2003). «A point of view - The Grownups with teddy bears». BBC News. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις June 5, 2020. https://web.archive.org/web/20200605170948/https://www.bbc.co.uk/news/magazine-21265701. Ανακτήθηκε στις 2013-02-01. 
  2. «A STEIFF HARLEQUIN TEDDY BEAR, jointed, half red and half blue mohair, one blue and black and one brown and black glass eye, black stitching, yellow felt pads and FF button, circa 1925 --13½in. (34cm.) high (small bald spot below right ear, some fading mainly to the blue, blue eye cracked, patch to right pad and some general wear)». Christie's. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Ιουνίου 2020. Ανακτήθηκε στις 12 Οκτωβρίου 2010. Estimate £50,000–£80,000 
  3. «The Story of the Teddy Bear - Theodore Roosevelt Birthplace National Historic Site». National Park Service. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Ιουνίου 2020. 
  4. Mary Bellis (28 Φεβρουαρίου 2019). «History of the Teddy Bear». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Ιουνίου 2020. Ανακτήθηκε στις 7 Μαρτίου 2006. 
  5. «Teddy Bears». Library Of Congress. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Ιουνίου 2020. Ανακτήθηκε στις 10 Δεκεμβρίου 2007. 
  6. «Bring on the Berg». Alex Ross: The Rest Is Noise. 8 Ιουλίου 2010. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Ιουνίου 2020. 
  7. «Teddy bear celebrates 100th birthday». BBC News. 2002-12-03. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις June 5, 2020. https://web.archive.org/web/20200605173410/http://news.bbc.co.uk/2/hi/uk_news/england/2537943.stm. 
  8. Cronin, Francis (July 26, 2011). «The great teddy bear shipwreck mystery». BBC News. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις June 5, 2020. https://web.archive.org/web/20200605172958/https://www.bbc.co.uk/news/magazine-14231337. 
  9. Burton, Lucy (February 21, 2011). «Britain's last surviving teddy bear factory». BBC News. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις June 6, 2020. https://web.archive.org/web/20200606005453/https://www.bbc.com/news/business-12523562. Ανακτήθηκε στις September 17, 2019. 
  10. «Build-A-Bear Workshop Inc» (PDF). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 22 Μαΐου 2013. Ανακτήθηκε στις 26 Σεπτεμβρίου 2013. 
  11. «Officers using the Teddy Bear Cops program». Teddybearcop.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Ιουνίου 2020. Ανακτήθηκε στις 26 Σεπτεμβρίου 2013. 
  12. «World's largest teddy bear». www.guinnessworldrecords.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Φεβρουαρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 20 Ιανουαρίου 2023. CS1 maint: BOT: original-url status unknown (link)