Λομβαρδική κατάκτηση της Ιταλίας

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Η είσοδος του Αλβοΐνου στην Παβία

Η Λομβαρδική κατάκτηση της Ιταλίας ήταν μια σειρά από παρατεταμένες συγκρούσεις που σημειώθηκαν από το 568 έως το 751 μεταξύ της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας και μιας γερμανικής φυλής γνωστή ως Λομβαρδοί. Οι πόλεμοι άρχισαν κυρίως λόγω της μετακίνησης των Λομβαρδών από την Παννονία όπου κατοικούσαν υπό τον βασιλιά Αλβοΐνο, στην Βυζαντινή Βόρεια Ιταλία[1]. Οι συγκρούσεις τερματίστηκαν με ήττα των Βυζαντινών, οι Λομβαρδοί κατέκτησαν μεγάλα τμήματα της Βόρειας Ιταλίας δημιουργώντας ανεξάρτητο βασίλειο και τέλος κατακτώντας το Εξαρχάτο της Ραβέννας το 751 κατείχαν το μεγαλύτερο μέρος της Ιταλικής χερσονήσου[2].

Αρχικά οι Λομβαρδοί κατοικούσαν στην Παννονία όπου γειτόνευαν με τους Άβαρους, που μόλις είχαν έρθει από τις στέπες του Καυκάσου, και τους Γεπίδες[3]. Λόγω της εγκατάστασης και των Άβαρων στην Παννονία ο βασιλιάς Αλβοΐνος αποφάσισε να μεταναστεύσουν οι Λομβαρδοί στην Ιταλία, έτσι στις 5 Απριλίου του 568 ξεκίνησε η μετανάστευση μαζί με τμήματα κι άλλων φυλών που τους ακολούθησαν[3].

Οι Λομβαρδοί αντιμετώπισαν πενιχρή αντίσταση στα βυζαντινά σύνορα από στρατιωτικές δυνάμεις που είναι γνωστές σαν Milities limitanei που είχαν μείνει από την Αυτοκρατορική Ρωμαϊκή στρατιωτική οργάνωση. Οι Λομβαρδοί κατόρθωσαν να προσαρτήσουν τη Βόρεια Ιταλία γρήγορα[4]. Η Τσιβιντάλε ντελ Φρίουλι ήταν η πρώτη πόλη που κατέλαβαν[5], και καθιερώθηκε ως η πρωτεύουσα του Δουκάτου του Φρίουλι, με τον ανιψιό του Αλβοΐνου, Γισούλφο ως πρώτο Δούκα. Μετά την άμεση επιτυχία της εισβολής της Βόρειας Ιταλίας και την κατάληψη του Φριούλι, οι Λομβαρδοί συνέχισαν προς τα ανατολικά και την Βενετία. Ο στρατός κατέλαβε την Αγκουιλία, την Βερόνα, την Πάντοβα, την Μάντοβα και την Μονσελίνς, όπου βυζαντινά στρατεύματα αντιστάθηκαν στις επιθέσεις των Λομβαρδών. Συνειδητοποιώντας ότι δεν μπορούσαν να προχωρήσουν περαιτέρω, ο Αλβοΐνος αποφάσισε να περάσουν το χειμώνα στο Βένετο, για να δει αν θα μπορούσε με αυτόν τον καιρό να υποχρεώσει άλλες πόλεις να παραδοθούν[6].

Οι Λομβαρδοί συνέχισαν κατακτώντας πολλές πόλεις και το 572 την Παβία που την έκαναν πρωτεύουσα τους, έως εκείνη την χρονιά είχαν κατακτήσει σχεδόν όλη την βόρεια Ιταλία.

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ Louth 2005 pp.113–115.
  2. ↑ Overy 2010 p.126
  3. ↑ 3,0 3,1 Καρδαράς, Γεώργιος (2007, Πανεπιστήμιο Κρήτης), Το Βυζάντιο και οι Άβαροι, ΣΤ’-Θ’ αι., σελ. 33
  4. ↑ Christie 1998 pp.73, 76
  5. ↑ Bertolini 1960 pp.34–38
  6. ↑ Muratori, Annali d'Italia, σελ. 466

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Bertolini, Paolo (1960). «Alboino, re dei Longobardi» (στα Italian). Ανακτήθηκε στις 17 Νοεμβρίου 2013. CS1 maint: Μη αναγνωρίσιμη γλώσσα (link)
  • Christie, Neil (1995). The Lombards: The Ancient LongobardsΑπαιτείται δωρεάν εγγραφή. Oxford: Wiley-Blackwell. ISBN 9780631211976. 
  • Moorhead, John. «Ostrogothic Italy and the Lombard Invasions». Στο: Fouracre, Paul. The New Cambridge Medieval History: Volume I c. 500 – c. 700. 
  • Overy, Richard (2012). The Times Complete History of the World. The Times. 
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Λομβαρδική_κατάκτηση_της_Ιταλίας&oldid=7735294"