Μετάβαση στο περιεχόμενο

Λεβοσετιριζίνη

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Λεβοσετιριζίνη
Ball-and-stick model of the levocetirizine molecule
Ονομασία IUPAC
2-(2-{4-[(R)-(4-Chlorophenyl)(phenyl)methyl]piperazin-1-yl}ethoxy)acetic acid
Κλινικά δεδομένα
Εμπορικές ονομασίεςXyzal, Xozal, Levazyr, άλλες
AHFS/Drugs.commonograph
MedlinePlusa607056
Δεδομένα άδειας
Οδοί
χορήγησης		Από το στόμα
Κυκλοφορία
Κυκλοφορία
Φαρμακοκινητική
ΒιοδιαθεσιμότηταΥψηλή
Πρωτεϊνική σύνδεση90%
ΜεταβολισμόςΉπαρ 14% CYP3A4
Βιολογικός χρόνος ημιζωής6 με 10 ώρες
ΑπέκκρισηΝεφρά και κόπρανα
Κωδικοί
Αριθμός CAS130018-77-8 N
Κωδικός ATCR06AE09
PubChemCID 1549000
IUPHAR/BPS1214
DrugBankDB06282 YesY
ChemSpider1266001 YesY
UNII6U5EA9RT2O YesY
KEGGD07402 YesY
ChEBICHEBI:94559
ChEMBLCHEMBL1201191 N
ΣυνώνυμαLevocetirizine dihydrochloride
PDB IDLCR (PDBe, RCSB PDB)
Χημικά στοιχεία
Χημικός τύποςC21H25ClN2O3
Μοριακή μάζα388,89 g·mol−1
Clc1ccc(cc1)[C@H](N2CCN(CCOCC(=O)O)CC2)c3ccccc3

InChI=1S/C21H25ClN2O3/c22-19-8-6-18(7-9-19)21(17-4-2-1-3-5-17)24-12-10-23(11-13-24)14-15-27-16-20(25)26/h1-9,21H,10-16H2,(H,25,26)/t21-/m1/s1 YesY

Key:ZKLPARSLTMPFCP-OAQYLSRUSA-N YesY
  (verify)

Η λεβοσετιριζίνη είναι χημική δραστική ουσία, που πωλείται στη διυδροχλωρική μορφή της με την εμπορική ονομασία Xyzal ή Xozal, ως αντιισταμινικό φάρμακο τρίτης γενιάς που χρησιμοποιείται για τη θεραπεία της εποχιακής αλλεργικής ρινίτιδας και της χρόνιας κνίδωσης άγνωστης αιτίας.[1] Είναι λιγότερο κατασταλτική από τα παλαιότερα αντιισταμινικά.[2] Λαμβάνεται από το στόμα.[1] Βιοχημικώς, είναι ένα εναντιομερές της σετιριζίνης, και αποτελεί έναν ισχυρό και εκλεκτικό ανταγωνιστή των περιφερικών Η1 υποδοχέων.[3]

Οι συχνές ανεπιθύμητες ενέργειες περιλαμβάνουν υπνηλία, ξηροστομία, βήχα, εμετό και διάρροια.[1] Η χρήση κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης φαίνεται ασφαλής αλλά δεν έχει μελετηθεί καλά και η χρήση κατά τον θηλασμό είναι ασαφής.[4] Ταξινομείται ως αντιισταμινικό δεύτερης γενιάς και δρα αναστέλλοντας τους υποδοχείς H1 της ισταμίνης.[5][1]

Η λεβοσετιριζίνη κυκλοφόρησε για πρώτη φορά στην ευρωπαϊκή αγορά το 2001. Η λεβοσετιριζίνη εγκρίθηκε για ιατρική χρήση στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής το 2007.[1] Διατίθεται ως γενόσημο φάρμακο.[2] Το 2019, ήταν το 193ο πιο συχνά συνταγογραφούμενο φάρμακο στις Ηνωμένες Πολιτείες, με περισσότερα από 2 εκατομμύρια συνταγές.[6][7]

Ιατρικές χρήσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η λεβοσετιριζίνη χρησιμοποιείται για την αλλεργική ρινίτιδα.[8] Αυτό περιλαμβάνει συμπτώματα αλλεργίας όπως υγρά μάτια, καταρροή, φτέρνισμα, κνίδωση και φαγούρα.[9]

Παρενέργειες

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η λεβοσετιριζίνη αναφέρεται ότι συχνά προκαλεί υπνηλία.[10] Η καρδιακή ασφάλεια με την επαναπόλωση μπορεί να είναι καλύτερη από ορισμένα άλλα αντιισταμινικά, καθώς η λεβοσετιριζίνη δεν παρατείνει σημαντικά το διάστημα QT σε υγιή άτομα.[11][12][13] Ωστόσο, μερικοί άνθρωποι μπορεί να εμφανίσουν ελαφρά υπνηλία, πονοκέφαλο, ξηρότητα στο στόμα, ζαλάδα, προβλήματα όρασης (κυρίως θολή όραση), αίσθημα παλμών και κόπωση.[14]

Φαρμακολογία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η λεβοσετιριζίνη είναι αντιισταμινικό. Δρα ως αντίστροφος αγωνιστής που μειώνει τη δραστηριότητα στους υποδοχείς Η1 ισταμίνης. Αυτό με τη σειρά του εμποδίζει την απελευθέρωση άλλων χημικών αλλεργικών ουσιών και αυξάνει την παροχή αίματος στην περιοχή, παρέχοντας ανακούφιση από τα τυπικά συμπτώματα της αλλεργίας. Η λεβοσετιριζίνη, (R)-(-)-σετιριζίνη, είναι ουσιαστικά ένας χειρόμορφος διακόπτης της (±)-σετιριζίνης. Αυτό το εναντιομερές, το ευτομερές, είναι πιο εκλεκτικό και λιγότερο κατασταλτικό και το αντίστοιχο (S), το διστομερές, είναι ανενεργό.[15][16]

Χημεία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Χημικά, η λεβοσετιριζίνη είναι το ενεργό αριστερόστροφο εναντιομερές της σετιριζίνης, που ονομάζεται επίσης 1 -εναντιομερές της σετιριζίνης. Είναι μέλος της ομάδας των αντιισταμινικών διφαινυλομεθυλοπιπεραζίνης.

Ιστορία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η λεβοσετιριζίνη κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το 2001 από τη βελγική φαρμακευτική εταιρεία UCB (Union Chimique Belge). Η λεβοσετιριζίνη είχε λάβει προηγουμένως έγκριση από τον FDA ως συνταγογραφούμενο φάρμακο το 2007,[1] έχοντας ήδη κυκλοφορήσει στην αγορά σε μεγάλο μέρος της Ευρώπης. Στις 31 Ιανουαρίου 2017, η Υπηρεσία Τροφίμων και Φαρμάκων ενέκρινε ένα σκεύασμα χωρίς ιατρική συνταγή.[17] Στην Ινδία, ένα φάρμακο που χορηγείται μόνο με ιατρική συνταγή που περιέχει υδροχλωρική λεβοσετιριζίνη και μοντελουκάστη πωλείται ως Crohist MK.

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 «Levocetirizine Dihydrochloride Monograph for Professionals». Drugs.com (στα Αγγλικά). American Society of Health-System Pharmacists. Ανακτήθηκε στις 22 Μαρτίου 2019. 
  2. ↑ 2,0 2,1 British national formulary : BNF 76 (76 έκδοση). Pharmaceutical Press. 2018. σελίδες 280–281. ISBN 9780857113382. 
  3. ↑ «Φάρμακο - LEVOCETIRIZINE DIHYDROCHLORIDE». Γαληνός. Ανακτήθηκε στις 5 Μαΐου 2022. 
  4. ↑ «Levocetirizine Pregnancy and Breastfeeding Warnings». Drugs.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 3 Μαρτίου 2019. 
  5. ↑ «The diagnosis and management of rhinitis: an updated practice parameter». The Journal of Allergy and Clinical Immunology 122 (2 Suppl): S1-84. August 2008. doi:10.1016/j.jaci.2008.06.003. PMID 18662584. 
  6. ↑ «The Top 300 of 2019». ClinCalc. Ανακτήθηκε στις 16 Οκτωβρίου 2021. 
  7. ↑ «Levocetirizine - Drug Usage Statistics». ClinCalc. Ανακτήθηκε στις 16 Οκτωβρίου 2021. 
  8. ↑ Holgate, Stephen; Powell, Richard; Jenkins, Maureen; Ali, Omar (2005-06-13). «A treatment for allergic rhinitis:a view on the role of levocetirizine». Current Medical Research and Opinion (Informa Healthcare) 21 (7): 1099–1106. doi:10.1185/030079905x53298. ISSN 0300-7995. PMID 16004679. «The variable efficacy and durability of response of different antihistamines arise from differing modulatory effects on the H(1)-receptor. Conclusion: These findings support both the short-term and long-term use of levocetirizine in the clinical management of allergic rhinitis. The World Health Organization (WHO) ARIA Guidelines (Allergic Rhinitis and its Impact on Asthma), recommend using a combination of a non-sedating antihistamine with a decongestant, or glucocorticosteroids for treating allergic rhinitis - with the order and combination of treatment depending on severity and duration of symptoms.». 
  9. ↑ «Levocetirizine Oral». WebMD. 
  10. ↑ «Levocetirizine (Oral Route) Side Effects». Mayo Clinic. 8 Μαρτίου 2022. Ανακτήθηκε στις 5 Μαΐου 2022. 
  11. ↑ «Levocetirizine does not prolong the QT/QTc interval in healthy subjects: results from a thorough QT study». European Journal of Clinical Pharmacology 63 (11): 1011–7. November 2007. doi:10.1007/s00228-007-0366-5. PMID 17891537. 
  12. ↑ «Cetirizine and loratadine: minimal risk of QT prolongation». Prescrire International 19 (105): 26–8. February 2010. PMID 20455340. 
  13. ↑ «Pro-arrhythmic potential of oral antihistamines (H1): combining adverse event reports with drug utilization data across Europe». PLOS ONE 10 (3): e0119551. 2015. doi:10.1371/journal.pone.0119551. PMID 25785934. Bibcode: 2015PLoSO..1019551P. 
  14. ↑ XOZAL technical specifications booklet.
  15. ↑ Wang, D.Y.; Hanotte, F.; De Vos, C.; Clement, P. (2001). «Effect of cetirizine, levocetirizine, and dextrocetirizine on histamine-induced nasal response in healthy adult volunteers». Allergy 56 (4): 339–343. doi:10.1034/j.1398-9995.2001.00775.x. ISSN 0105-4538. PMID 11284803. http://dx.doi.org/10.1034/j.1398-9995.2001.00775.x. 
  16. ↑ Devalia, J. L.; Hanotte, F.; Baltes, E.; De Vos, C. (2001). «A randomized, double-blind, crossover comparison among cetirizine, levocetirizine, and ucb 28557 on histamine-induced cutaneous responses in healthy adult volunteers». Allergy 56 (1): 50–57. doi:10.1034/j.1398-9995.2001.00726.x. ISSN 0105-4538. PMID 11167352. http://dx.doi.org/10.1034/j.1398-9995.2001.00726.x. 
  17. ↑ «Prescription to Over-the-Counter (OTC) Switch List». Food and Drug Administration. Ανακτήθηκε στις 9 Φεβρουαρίου 2017. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Λεβοσετιριζίνη&oldid=9461839"