Κόμμα της Βραζιλιάνικης Σοσιαλδημοκρατίας
Κόμμα της Βραζιλιάνικης Σοσιαλδημοκρατίας Partido da Social Democracia Brasileira | |
|---|---|
 | |
| Συντομογραφία | PSDB, ΚΒΣΔ, Τουκάνοι |
| Πρόεδρος | Μπρούνο Αραούτζο |
| Ίδρυση | 25 Ιουνίου 1988 |
| Διάσπαση από | ΚΒΔΚ |
| Έδρα | Μπραζίλια, ΟΔ |
| Πτέρυγα νεολαίας | Νέοι Τουκάνοι (Juventude Tucana) |
| Μέλη (2020) | 1.379.337[1] |
| Ιδεολογία | Συντηρητισμός[2] Νεοφιλελευθερισμός Χριστιανοδημοκρατία Δημοκρατικός σοσιαλισμός Σοσιαλδημοκρατία Ιστορικά:[3] Προοδευτικός φιλελευθερισμός |
| Πολιτικό φάσμα | Κέντρο με κεντροδεξιές[3][2]και κεντροαριστερές παρατάξεις[4] |
| Διεθνής προσχώρηση | Κεντρώα Δημοκρατική Διεθνής (παρατηρητής) |
| Περιφερειακή προσχώρηση | Χριστιανοδημοκρατική Οργάνωση της Αμερικής (παρατηρητής) |
| Χρώματα | Μπλε Κίτρινο |
| Αριθμός κόμματος | 45 |
| Βουλή των Αντιπροσώπων | 29 / 513 |
| Ομοσπονδιακή Γερουσία | 8 / 81 |
| Κυβερνήτες | 3 / 27 |
| Νομοθετικές Συνελεύσεις | 73 / 1.059 |
| Δήμαρχοι | 793 / 5.566 |
| Ιστότοπος | |
| psdb | |
| Πολιτικό σύστημα στη Βραζιλία Πολιτικά κόμματα Εκλογές | |
Το Κόμμα της Βραζιλιάνικης Σοσιαλδημοκρατίας (Πορτογαλικά: Partido da Social Democracia Brasileira) είναι ένα πολιτικό κόμμα στη Βραζιλία. Με 1.379.337 μέλη τον Μάιο του 2020, είναι το τρίτο μεγαλύτερο κόμμα της χώρας.[5] Η μασκότ του κόμματος είναι ένα τουκάν, και οι οπαδοί του κόμματος αποκαλούνται «τουκάνοι».
Ιστορία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ίδρυση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Μετά τις εκλογές του 1986, κατά την διάρκεια των εργασιών της Συντακτικής Συνέλευσης που ετοίμαζε το Σύνταγμα του 1988, μία κοινοβουλευτική ομάδα του ΚΒΔΚ σχημάτισε έναν ενδοκομματικό αριστερό πυρήνα, και τελικά διασπάστηκε και ίδρυσε το Βραζιλιάνικο Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα.[6][7] Οι ιδρυτές προέρχονταν κυρίως από το Σάο Πάολο και το Μίνας Ζεράις, ήταν δυσαρεστημένοι από την κυβέρνηση του Ζοζέ Σάρνεϊ και το σύνθημά τους ήταν: «Πέρα από τα επίσημα οφέλη, πλησιέστερα στην οδό των περισσότερων ανθρώπων, ιδρύθηκε το νέο κόμμα για να ανθήσει η ελπίδα ξανά».[8][9] Το Κόμμα της Βραζιλιάνικης Σοσιαλδημοκρατίας ιδρύθηκε στις 25 Ιουνίου του 1988 και εγγράφηκε στους καταλόγους του ΑΔΕ στις 24 Αυγούστου 1989, με αριθμό κόμματος «45».[10] Αρχικά, μία προσωρινή επιτροπή ανέλαβε την ηγεσία του κόμματος: οι Μοντόρο, Φ. Ε. Καρντόσο, Μ. Κόβας, Ζ. Ρίσα και Πιμέντα ντα Βέιγκα. Πρώτος πρόεδρος του κόμματος έγινε ο Φράνκο Μοντόρο.
.jpg)
Κατά την ίδρυσή του, το ΚΒΣΔ είχε ήδη 7 γερουσιαστές και 37 ομοσπονδιακούς βουλευτές, και ήταν το τρίτο κόμμα στο Κογκρέσο. Παρά το όνομά του, σύντομα το κόμμα κατέστησε σαφές ότι δεν ήταν ένα εκ των πραγμάτων σοσιαλδημοκρατικό κόμμα, όπως αυτά της μεταπολεμικής Ευρώπης. Στο πρόγραμμα του κόμματος, που δημοσιεύθηκε στις 6 Ιουλίου 1988, στην παραμονή για την έκδοση του νέου Συντάγματος (Οκτώβριος 1988), διευκρινίστηκε με σαφήνεια ότι ιδεολογικά το κόμμα ήταν: «Αρκετά ευρύ ώστε να επιτρέψει τη συμβολή διαφορετικών πτυχών της σύγχρονης πολιτικής σκέψης, όπως: φιλελεύθερους προοδευτικούς, Χριστιανοδημοκράτες, σοσιαλδημοκράτες, δημοκρατικούς σοσιαλιστές».[7] Χαρακτηρίστηκε ως νεοφιλελεύθερο κόμμα που ευνοεί τις ιδιωτικοποιήσεις.[11]
Κυβέρνηση του Καρντόσο
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]To 1992 το ΚΒΣΔ συμμετείχε στην κινητοποίηση που ζήτησε καθαίρεση του τότε Προέδρου Φερνάντο Κόλορ, και όταν αυτός παραιτήθηκε, το κόμμα υποστήριξε την κυβέρνηση του Ιταμάρ Φράνκο και ο γερουσιαστής Φ.Ε.Καρντόσο έγινε Υπουργός Εξωτερικών Υποθέσεων.[9] Το 1993 ο Καρντόσο έγινε Υπουργός Οικονομίας και ξεκίνησε εργασίες για την υλοποίηση του «Πραγματικού Σχεδίου». Στο δημοψήφισμα του 1993 για τη μορφή του πολιτεύματος, το ΚΒΣΔ παρότρυνε τους οπαδούς του να ψηφίσουν για κοινοβουλευτισμό.[12] Την 1η Ιουλίου του 1994 το Πραγματικό Σχέδιο τέθηκε σε ισχύ: έλυσε τα προβλήματα υπερπληθωρισμού και κερδοσκοπίας, αποκαθιστώντας την αγοραστική δύναμη των εργαζομένων και την εμπιστοσύνη των Βραζιλιάνων σε μια πιο δίκαιη, εύπορη και μεγαλύτερη χώρα. Μετά από αυτήν την επιτυχία, ο Καρντόσο έβαλε υποψηφιότητα για Πρόεδρος στις εκλογές και κέρδισε από τον πρώτο γύρο, συγκεντρώνοντας 34 εκατομμύρια ψήφους (54,3%).[9]
.svg){kind=logo}
.jpg)
Ο Καρντόσο έγινε ο 34ος Πρόεδρος της Βραζιλίας, και αφού επανεκλέχτηκε στις εκλογές του 1998, διετέλεσε δύο θητείες: από την 1η Ιανουαρίου 1995 ως την 1η Ιανουαρίου 2003. Η κυβέρνησή του πέτυχε ρυθμό ανάπτυξης 19,39% του ΑΕΠ (μέσος: 2,42%) και 6,99% του κατά κεφαλήν εισοδήματος (μέσος: 0,87%).[13] Έριξε τον πληθωρισμό από 22,41% σε 12,53%.[14] Προχώρησε σε πολλές ιδιωτικοποιήσεις, κυρίως όπου προηγουμένως υπήρχαν ελλείμματα: στον πάροχο τηλεπικοινωνιακών υπηρεσιών Τελεμπράς, στην εταιρεία εξορύξεων Βάλε, σε υπηρεσίες παροχής οικονομικών υπηρεσιών και ηλεκτρικής ενέργειας.[15] Το 2000 υπογράφηκε ο Νόμος για Δημοσιονομική Υπευθυνότητα, για τον έλεγχο των δαπανών από τις κρατικές και ομοσπονδιακές υπηρεσίες, με τον οποίο εισήχθηκαν αρκετές καινοτομίες σε ζητήματα λογιστικής του δημοσίου και εφαρμογής του προϋπολογισμού.[16] Θέσπισε νόμους για την προστασία του περιβάλλοντος, βάσει των οποίων επιβάλλονται ποινές και κυρώσεις στους παραβάτες.[17][18] To 2002 υπέγραψε το Πρωτόκολλο του Κιότο, για τη μακροπρόθεσμη αντιμετώπιση της αλλαγής του κλίματος. Η πρόσβαση μαθητών στα σχολεία αυξήθηκε κατά 25%, το ποσοστό αναλφάβητου πληθυσμού έπεσε κατά 25,7% και διπλασιάστηκε ο αριθμός των φοιτητών στα πανεπιστήμια.[19] Τα περιστατικά μητρικής θνησιμότητας στην εγκυμοσύνη ελαττώθηκαν κατά 34% και η παιδική θνησιμότητα κατά 33%. Το ποσοστό ιατρικού προσωπικού αυξήθηκε κατά 15%, που ισοδυναμεί με 1,37 επαγγελματίες του τομέα υγείας ανά 1000 Βραζιλιάνους.[20] Εφαρμόστηκε μία πολιτική ενημέρωσης για τους κινδύνους του καπνίσματος και προστασίας των μη καπνιστών από τους καπνιστές.[21][22]
Ιδεολογία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το 1996 ο Πρόεδρος Καρντόσο δημοσίευσε ένα εγχειρίδιο με οδηγίες για τους υποψήφιους των δημοτικών εκλογών, στο οποίο ενσωμάτωσε τον ορισμό του για τη σοσιαλδημοκρατία: «ένα πολιτικό ρεύμα που θέλει να επιδιορθώσει τις κοινωνικές αδικίες και να βελτιώσει τις συνθήκες διαβίωσης των ανθρώπων, μέσω μεταρρυθμίσεων που επιτρέπονται ελεύθερα από μία κοινωνία με δημοκρατικό καθεστώς».[7]
Αποτελέσματα εκλογών
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Προεδρικές εκλογές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]| Εκλογές | Υποψήφιος Πρόεδρος |
Υποψήφιος Αντιπρόεδρος |
Συμμαχία | 1ος Γύρος | 2ος Γύρος | Αποτέλεσμα | ||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Ψήφοι | % | Ψήφοι | % | |||||
| 1989 |  Μάριο Κόβας (ΚΒΣΔ) |
 Αλμίρ Γκαμπριέλ (ΚΒΣΔ) |
– | 7.790.392 (#4) | 11,51 | Έχασε 
| ||
| 1994 | Φερνάντο Ενρίκε Καρντόσο (ΚΒΣΔ) |
 Μάρκο Μασιέλ (ΚτΦΜ) |
«Ενότητα, Εργασία και Πρόοδος» ΚΒΣΔ, ΚτΦΜ, ΒΕΚ |
34.364.961 | 54,27 | Νίκη 
| ||
| 1998 | «Ενότητα, Εργασία και Πρόοδος» ΚΒΣΔ, ΚτΦΜ, ΒΕΚ, Προοδευτικοί, ΣΔΚ |
35.936.540 | 53,06 | Νίκη
| ||||
| 2002 | .jpg) Ζοζέ Σέρα (ΚΒΣΔ) |
 Ρίτα Καμάτα (ΚΒΔΚ) |
«Μεγάλη Συμμαχία» ΚΒΣΔ, ΚΒΔΚ |
19.705.445 | 23,2 | 33.370.739 | 38,7 | Έχασε
|
| 2006 |  Ζεράλντο Αλκμίν (ΚΒΣΔ) |
 Ζοζέ Ζορζ (ΚτΦΜ) |
«Για μία Καλή Βραζιλία» ΚΒΣΔ, ΚτΦΜ, ΛΣΚ |
39 968 369 | 41,64 | 37 543 178 | 39,17 | Έχασε
|
| 2010 |  Ζοζέ Σέρα (ΚΒΣΔ) |
.jpg) Ίντιο ντα Κόστα (ΔΗΜ) |
«Η Βραζιλία Μπορεί να Κάνει Περισσότερα» ΚΒΣΔ, ΔΗΜ, ΛΣΚ, ΚΕΚ, Αβάντε, ΒΕΚ |
33.132.283 | 32,61 | 43.711.388 | 43,95 | Έχασε
|
| 2014 |  Αέσιο Νέβες (ΚΒΣΔ) |
 Αλοΐσιο Νούνες (ΚΒΣΔ) |
«Αλλάξτε τη Βραζιλία» ΚΒΣΔ, AE, ΚΕΚ, ΕΟιΚ, ΕΕΚ, ΧΕΚ, ΔΗΜ, ΕΚτΒ, ΒΕΚ |
34.897.211 | 33,55 | 51.041.155 | 48,34 | Έχασε
|
| 2018 |  Ζεράλντο Αλκμίν (ΚΒΣΔ) |
.jpg) Άνα Αμέλια Λέμος (ΠΚ) |
 «Για Ενότητα στη Βραζιλία»[23] ΚΒΣΔ, ΔΗΜ, ΠΚ, ΦΚ, ΒΡΚ, AE, ΒΕΚ, ΣΔΚ, ΛΣΚ |
5.096.350 (#4) | 4,76 | Έχασε
| ||
| Πηγή: Αποτελέσματα εκλογών | ||||||||
Βουλευτικές εκλογές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]| Εκλογές | Αρχηγός | Συμμαχία | Βουλή των Αντιπροσώπων | Γερουσία | Θέση στην κυβέρνηση | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Ψήφοι | % | Έδρες | +/– | Ψήφοι | % | Εκλεχ. | Έδρες | +/– | ||||
| 1990 | Φράνκο Μοντόρο |
– | 3.515.809 (#6) | 8,7 | 37 / 502 |
Νέο | N/A | N/A | 1 / 31 |
10 / 83 |
Νέο | Αντιπολίτευση |
| 1994 | .jpg) Πιμέντα ντα Βέιγκα |
«Ενότητα, Εργασία και Πρόοδος» ΚΒΣΔ, ΚτΦΜ, ΒΕΚ |
6.350.941 (#2) | 13,9 | 62 / 513 |
 25
|
N/A | N/A | 10 / 54 |
Κυβερνώσα συμμαχία | ||
| 1998 |  Τεοτόνιο Βιλέλα Φίλιο |
«Ενότητα, Εργασία και Πρόοδος» ΚΒΣΔ, ΚτΦΜ, ΒΕΚ, Προοδευτικοί, ΣΔΚ |
11.684.900 (#1) | 17,5 | 99 / 513 |
37
|
6.366.681 (#5) | 10,3 | 4 / 27 |
16 / 81 |
2 |
Κυβερνώσα συμμαχία |
| 2002 | .jpg) Ζοζέ Ανίμπαλ |
«Μεγάλη Συμμαχία» ΚΒΣΔ, ΚΒΔΚ |
12.534.774 (#2) | 14,3 | 71 / 513 |
 28
|
21.360.291 | 13,9 | 8 / 54 |
11 / 81 |
5 |
Αντιπολίτευση |
| 2006 |  Τάσο Ζερεϊσάτσι |
«Για μία Καλή Βραζιλία» ΚΒΣΔ, ΚτΦΜ, ΛΣΚ |
12.691.043 (#3) | 13,6 | 65 / 513 |
6
|
10,547,778 (#3) | 12,5 | 5 / 27 |
14 / 81 |
3 |
Αντιπολίτευση |
| 2010 |  Σέρζιο Γκέρχα |
«Η Βραζιλία Μπορεί να Κάνει Περισσότερα» ΚΒΣΔ, ΔΗΜ, ΛΣΚ, ΚΕΚ, Αβάντε, ΒΕΚ |
11.477.380 (#3) | 11,3 | 54 / 513 |
11
|
30.903.736 (#2) | 18,1 | 5 / 54 |
11 / 81 |
3 |
Αντιπολίτευση |
| 2014 | Αέσιο Νέβες |
«Αλλάξτε τη Βραζιλία» ΚΒΣΔ, AE, ΚΕΚ, ΕΟιΚ, ΕΕΚ, ΧΕΚ, ΔΗΜ, ΕΚτΒ, ΒΕΚ |
11.073.631 (#2) | 11,4 | 54 / 513 |
|
23.880.078 (#1) | 26,7 | 4 / 27 |
10 / 81 |
1 |
Αντιπολίτευση |
| 2018 | Ζεράλντο Αλκμίν |
«Για Ενότητα στη Βραζιλία»[23] ΚΒΣΔ, ΔΗΜ, ΠΚ, ΦΚ, ΒΡΚ, AE, ΒΕΚ, ΣΔΚ, ΛΣΚ |
5.905.541 (#3) | 6,0 | 29 / 513 |
25
|
20.310.558 (#2) | 11,9 | 4 / 54 |
8 / 81 |
2 |
Κυβερνώσα συμμαχία 1 Ιαν. 2019– 15 Ιουν. 2020 |
| Ανεξάρτητοι | ||||||||||||
| Πηγή:Αποτελέσματα εκλογών, IPU | ||||||||||||
Δείτε επίσης
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Κόμμα της Βραζιλιάνικης Σοσιαλδημοκρατίας στο Wikimedia Commons
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ "Estatísticas do eleitorado – Eleitores filiados" Αρχειοθετήθηκε 2019-07-09 στο Wayback Machine..
- ↑ 2,0 2,1 Shalders - @shaldim, André (2017-09-11). «Direita ou esquerda? Análise de votações indica posição de partidos brasileiros no espectro ideológico» (στα pt). BBC News Brasil. https://www.bbc.com/portuguese/brasil-41058120. Ανακτήθηκε στις 2020-06-19.
- ↑ 3,0 3,1 «'Um PSDB dividido não vai sobreviver', diz cientista político». Época (στα Πορτογαλικά). 28 Μαΐου 2019. Ανακτήθηκε στις 19 Ιουνίου 2020.
- ↑ «Brazilian Social Democratic Party | political party, Brazil». Encyclopedia Britannica (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 19 Ιουνίου 2020.
- ↑ «Estatísticas do eleitorado – Eleitores filiados». www.tse.jus.br (στα Πορτογαλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 18 Ιουνίου 2020.
- ↑ Brasil, CPDOC-Centro de Pesquisa e Documentação História Contemporânea do. «PARTIDO DO MOVIMENTO DEMOCRATICO BRASILEIRO (PMDB)». CPDOC - Centro de Pesquisa e Documentação de História Contemporânea do Brasil (στα Πορτογαλικά). Ανακτήθηκε στις 15 Ιουνίου 2020.
- ↑ 7,0 7,1 7,2 Brasil, CPDOC-Centro de Pesquisa e Documentação História Contemporânea do. «PARTIDO DA SOCIAL DEMOCRACIA BRASILEIRA (PSDB)». CPDOC - Centro de Pesquisa e Documentação de História Contemporânea do Brasil (στα Πορτογαλικά). Ανακτήθηκε στις 18 Ιουνίου 2020.
- ↑ «"Longe das benesses oficiais, mas perto do pulsar das ruas, nasce o novo partido"» (PDF). web.archive.org. 2 Ιανουαρίου 2007. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Ιανουαρίου 2007. Ανακτήθηκε στις 18 Ιουνίου 2020.
- ↑ 9,0 9,1 9,2 «psdb history». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Μαΐου 2020.
- ↑ «Partidos políticos registrados no TSE». www.tse.jus.br (στα Πορτογαλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Οκτωβρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 18 Ιουνίου 2020.
- ↑ Guiot, André Pereira. «A construção da ideologia neoliberal no PSDB (1988-1994)» (PDF).
- ↑ «Comerciais | Caça ao voto - VEJA.com». web.archive.org. 15 Ιουνίου 2011. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Ιουνίου 2011. Ανακτήθηκε στις 18 Ιουνίου 2020.
- ↑ «GDP growth (annual %) - Brazil | Data». data.worldbank.org. Ανακτήθηκε στις 18 Ιουνίου 2020.
- ↑ «Inflação e dívida pública explodiram no Brasil ao final da ditadura militar». www.r7.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Μαρτίου 2018. Ανακτήθηκε στις 18 Ιουνίου 2020.
- ↑ «O Primeiro Mandato de FHC (1995-1998): a Dialética do Desenvolvimento na Nova Ordem | Igepri News». web.archive.org. 11 Ιανουαρίου 2015. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Ιανουαρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 18 Ιουνίου 2020.
- ↑ «Lcp101». www.planalto.gov.br. Ανακτήθηκε στις 19 Ιουνίου 2020.
- ↑ «L9605». www.planalto.gov.br. Ανακτήθηκε στις 19 Ιουνίου 2020.
- ↑ «FHC, o 'Pai do real' é referência em meio ambiente | Especiais | Acritica.com - Manaus - Amazonas». web.archive.org. 3 Φεβρουαρίου 2015. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Φεβρουαρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 19 Ιουνίου 2020.
- ↑ «"Na saúde e educação, FHC superou a gestão do PT"».
- ↑ «Na saúde e educação, FHC superou a gestão do PT». Gazeta do Povo (στα Πορτογαλικά). Ανακτήθηκε στις 19 Ιουνίου 2020.
- ↑ «Anvisa -». web.archive.org. 7 Ιανουαρίου 2010. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Ιανουαρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 19 Ιουνίου 2020.
- ↑ «Legislação». web.archive.org. 3 Μαΐου 2006. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Μαΐου 2006. Ανακτήθηκε στις 19 Ιουνίου 2020.
- ↑ 23,0 23,1 «PP confirma apoio a Alckmin em convenção nacional». Exame (στα Πορτογαλικά). 2 Αυγούστου 2018. Ανακτήθηκε στις 12 Ιουνίου 2020.