Κυλλήνη Ηλείας
Συντεταγμένες: 37°56′N 21°9′E / 37.933°N 21.150°E
| Κυλλήνη | |
|---|---|
 | |
| Διοίκηση | |
| Χώρα | Ελλάδα |
| Περιφέρεια | Δυτικής Ελλάδας |
| Δήμος | Ανδραβίδας-Κυλλήνης |
| Δημοτική Ενότητα | Κάστρου-Κυλλήνης |
| Γεωγραφία | |
| Γεωγραφικό διαμέρισμα | Πελοποννήσου |
| Νομός | Ηλείας |
| Υψόμετρο | 11 |
| Πληθυσμός | |
| Μόνιμος | 534 |
| Έτος απογραφής | 2021 |
| Πληροφορίες | |
| Ταχ. κώδικας | 27068 |
| Τηλ. κωδικός | +30 26230 |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Η Κυλλήνη είναι χωριό και λιμάνι της Ηλείας που βρίσκεται στα βορειοδυτικά παράλια της Πελοποννήσου, ανατολικά του ομώνυμου ακρωτηρίου.[1] Πρώην ανεξάρτητη κοινότητα και πρώην δημοτικό διαμέρισμα και έδρα του Καποδιστριακού Δήμου Κάστρου-Κυλλήνης. Σήμερα ανήκει στον Δήμο Ανδραβίδας - Κυλλήνης.[2] Η Κυλλήνη είναι γνωστή και για τα ιαματικά λουτρά της.
Κατά τη διάρκεια της Φραγκοκρατίας, σε πολύ κοντινή θέση βρισκόταν η Γλαρέντζα, το επίνειο της Ανδραβίδας, της πρωτεύουσας του Πριγκιπάτου της Αχαΐας.
Λουτρά
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Τα ιαματικά λουτρά της Κυλλήνης απέχουν περίπου 13 χλμ. Ν.-ΝΑ. από την κωμόπολη και βρίσκονται μέσα σε φυσικό δάσος. Τα λουτρά υπάρχουν από την αρχαιότητα και έχουν βρεθεί εγκαταστάσεις ρωμαϊκών χρόνων.[3]
Ιστορία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η Κυλλήνη έχει κατοικηθεί από την παλαιολιθική εποχή. Η πρώτη γραπτή μαρτυρία είναι από τον Όμηρο ο οποίος μας λέει για τον φόνο του Ώτου του Κυλλήνιου, αρχηγού των Επειών κατά τον Τρωικό πόλεμο από τον Πολυδάμα[4]. Σύμφωνα με τον Παυσανία ιδρύθηκε από Αρκάδες που μετανάστευσαν εδώ από την περιοχή του όρους Κυλλήνη και ήταν επίνειο της αρχαίας Ήλιδας, σε απόσταση 120 σταδίων (23 χιλιόμετρα) από αυτή. Είχε ιερά του Ασκληπιού, της Αφροδίτης και άγαλμα του Ερμή, το οποίο ήταν ένας όρθιος Φαλλός επάνω σε βάθρο. Ο Ερμής ήταν ο προστάτης της πόλης και η λατρεία του ήρθε μαζί με τους Αρκάδες οικιστές, αφού ο θεός είχε γεννηθεί στο όρος Κυλλήνη. Το άγαλμα του Ασκληπιού είχε φτιαχτεί από τον Κολώτη, μαθητή του Φειδία. Αναφέρει μάλιστα πως ήταν στραμμένη προς τη Σικελία[5].[6]
Το 1204 οι Φράγκοι ανακατασκεύασαν το αρχαίο λιμάνι και δημιούργησαν μια νέα πόλη, τη Γλαρέντζα, η οποία έκοψε και δικό της νόμισμα, το τορνέζι. Η Γλαρέντζα έφτασε σε μεγάλη ακμή και ήταν από τα μεγαλύτερα λιμάνια της Μεσογείου. Το 1421-22 ο Κάρολος Α΄ Τόκκος θα εξαγοράσει από τον Φράνκο Ολιβιέρο τη Γλαρέντζα και θα την εποικίσει με Αλβανούς και με πρώην άρχοντες από το Δεσποτάτο της Ηπείρου. Το 1428 πέρασε σαν προίκα στον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο, τον τελευταίο βυζαντινό αυτοκράτορα, ο οποίος όμως το 1432 θα την γκρεμίσει εκ θεμελίων για να αντιμετωπίσει το πρόβλημα των πειρατών. Από τότε η περιοχή ήταν μικρός οικισμός μέχρι την απελευθέρωση, που εποικίστηκε από Επτανήσιους και βοσκούς και αργότερα από πρόσφυγες Μικρασιάτες[7].
Φωτοθήκη
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]-
Άποψη της Κυλλήνης Ηλείας -
Το λιμάνι της Κυλλήνης -
Η παραλία δίπλα στο λιμάνι της Κυλλήνης
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Εγκυκλοπαίδεια Νέα Δομή. Τεγόπουλος - Μανιατέας. 1996. σελ. 107, τομ. 19.
- ↑ «Διοικητικές Μεταβολές Δήμων και Κοινοτήτωνwebsite=ΕΕΤΑΑ». Ανακτήθηκε στις 8 Αυγούστου 2020.
- ↑ «Ιστοσελίδα Λουτρών Κυλλήνης». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Μαρτίου 2008. Ανακτήθηκε στις 26 Ιανουαρίου 2008.
- ↑ Πουλυδάμας δ' Ὦτον Κυλλήνιον ἐξενάριξε Φυλεΐδεω ἕταρον, μεγαθύμων ἀρχὸν Ἐπειῶν. Ομήρου Ιλιάς Ραψωδία Ο 518
- ↑ Κυλλήνη δὲ σταδίους μὲν εἴκοσιν Ἤλιδος καὶ ἑκατὸν ἀφέστηκε, κεῖται δὲ τετραμμένη τε πρὸς Σικελίαν καὶ ὅρμον παρεχομένη ναυσὶν ἐπιτήδειον: ἐπίνειον δὲ οὖσα Ἠλείων ἀπὸ ἀνδρὸς Ἀρκάδος τὸ ὄνομα εἴληφε. Κυλλήνης δὲ ἐν μὲν Ἠλείων καταλόγῳ λόγον οὐδένα Ὅμηρος ἐποιήσατο, ἐν δὲ ἔπεσι τοῖς ὕστερον δεδήλωκεν ὡς πόλισμα οὖσαν καὶ τὴν Κυλλήνην ἐπίσταται. Θεῶν δὲ ἱερὰ ἐν Κυλλήνῃ Ἀσκληπιοῦ, τὸ δὲ Ἀφροδίτης ἐστί: τοῦ Ἑρμοῦ δὲ τὸ ἄγαλμα, ὃν οἱ ταύτῃ περισσῶς σέβουσιν, ὀρθόν ἐστιν αἰδοῖον ἐπὶ τοῦ βάθρου. Παυσανίου Ηλιακά Β΄ VI.26.5
- ↑ ἔστι δὲ κώμη μετρία, τὸν Ἀσκληπιὸν ἔχουσα τὸν Κολώτου, θαυμαστὸν ἰδεῖν ξόανον ἐλεφάντινον Στράβωνος Γεωγραφία βιβλίο Η 3.4
- ↑ «Διεύθυνση τουρισμού Περιφέρειας Δυτικής Ελλάδος». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Μαρτίου 2005. Ανακτήθηκε στις 10 Μαρτίου 2005.