Κρυογονική
Κρυογονική (αγγλικά: cryonics) ονομάζεται η μέθοδος της διατήρησης των ανθρώπων σε χαμηλές θερμοκρασίες (συνήθως στους -196°C) οι οποίοι δεν γίνεται να διατηρηθούν με τη σύγχρονη ιατρική, με την ελπίδα ότι, στο μακρινό μέλλον, θα επιτευχθεί η πλήρης υγεία με την αναζωογόνηση και την αποκατάσταση.[1] Η κρυογονική αντιμετωπίζεται με σκεπτικισμό στην επικρατούσα επιστημονική κοινότητα και θεωρείται γενικά ως ψευδοεπιστήμη.[2]
Η διαδικασία της κρυογονικής μπορεί να ξεκινήσει μόνο αφού οι «ασθενείς» είναι κλινικά και νομικά νεκροί. Η διαδικασία μπορεί να ξεκινήσει μέσα σε λίγα λεπτά από το θάνατο, [3] και να χρησιμοποιηθούν κρυοπροστατευτικά για να αποτρέψουν το σχηματισμό πάγου κατά τη διάρκεια της κρυοσυντήρησης.[4]Ωστόσο, δεν είναι δυνατό για ένα πτώμα να αναζωογονηθεί μετά από αυτό, καθώς προκαλεί βλάβη στον εγκέφαλο, συμπεριλαμβανομένων των νευρικών κυκλωμάτων του.[5] Το πρώτο πτώμα που καταψύχθηκε ήταν αυτό του Δρ Τζέιμς Μπέντφορντ το 1967.[6] Από το 2014, περίπου 250 πτώματα είχαν κρυοσυντηρηθεί στις Ηνωμένες Πολιτείες και 1.500 άτομα είχαν κάνει αίτηση για την κρυοσυντήρηση των πτωμάτων τους.[7]
Οι επικριτές υποστηρίζουν ότι η οικονομική πραγματικότητα δείχνει ότι είναι πολύ απίθανο οποιαδήποτε εταιρεία κρυογονικών προϊόντων να συνεχίσει τις δραστηριότητές της για αρκετό καιρό ώστε να επωφεληθεί από τα ισχυριζόμενα μακροπρόθεσμα οφέλη που προσφέρονται.[8] Οι πρώτες προσπάθειες κρυογονικών συντηρήσεων πραγματοποιήθηκαν τη δεκαετία του 1960 και τις αρχές της δεκαετίας του 1970, οι οποίες κατέληξαν σε αποτυχία με όλες εκτός από μία. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα οι εταιρείες να σταματούν τις δραστηριότητές τους και τα αποθηκευμένα πτώματα τους τελικά αποψύχθηκαν και θάφτηκαν.[9]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ McKie, Robin (2002-07-14). «Cold facts about cryonics» (στα αγγλικά). The Guardian. ISSN 0261-3077. http://www.theguardian.com/education/2002/jul/14/medicalscience.science. Ανακτήθηκε στις 2016-11-18.
- ↑ Steinbeck RL (29 September 2002). «Mainstream science is frosty over keeping the dead on ice». Chicago Tribune. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2019-07-17. https://web.archive.org/web/20190717153237/https://www.chicagotribune.com/news/ct-xpm-2002-09-29-0209290429-story.html. Ανακτήθηκε στις 2019-07-17.
- ↑ Hendry, Robert· Crippen, David (2014). «Brain Failure and Brain Death». ACS Surgery: Principles and Practice critical care. Decker Intellectual Properties Inc. σελίδες 1–10. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Ιανουαρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 3 Μαρτίου 2016.
- ↑ Best BP (April 2008). «Scientific justification of cryonics practice». Rejuvenation Research 11 (2): 493–503. doi:. PMID 18321197. PMC 4733321. http://www.benbest.com/cryonics/Scientific_Justification.pdf. Ανακτήθηκε στις 2013-12-26.
- ↑ Devlin, Hannah (18 Νοεμβρίου 2016). «The cryonics dilemma: will deep-frozen bodies be fit for new life?». The Guardian. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Ιανουαρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 21 Ιανουαρίου 2019.
- ↑ «Death To Dust: What Happens To Dead Bodies? 2nd Edition, Chapter 7: Souls On Ice». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Μαρτίου 2019. Ανακτήθηκε στις 21 Μαρτίου 2016.
- ↑ Moen, OM (August 2015). «The case for cryonics». Journal of Medical Ethics 41 (18): 493–503. doi:. PMID 25717141.
- ↑ Stodolsky DS (2016). «The growth and decline of cryonics». Cogent Social Sciences 2 (1): 1167576. doi:.
- ↑ «The law on cryonics». Human Tissue Authority. 26 Σεπτεμβρίου 2018. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Σεπτεμβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 3 Οκτωβρίου 2019.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
| ||||||||||||||||||||||||||
