Εδαφομηχανική

Η εδαφομηχανική είναι η επιστήμη της οποίας αντικείμενο έρευνας και μελέτης είναι οι φυσικές ιδιότητες και οι τρόποι χρησιμοποίησης των εδαφών.

Γενικά

Η εδαφομηχανική αποτελεί ιδιαίτερο κλάδο της Μηχανικής. Διαφέρει των άλλων κλάδων όπως της μηχανικής των στερεών, και γενικά των ρευστών από το γεγονός ότι τα εδάφη παρουσιάζουν σύνολα ύλης από στερεά υγρά και αέρια καθώς και οργανισμών, η μελέτη των οποίων δεν μπορεί να γίνει χωριστά. Παράλληλη της εδαφομηχανικής είναι η μηχανική πετρωμάτων με την οποία και συγκροτούν την Γεωτεχνική.

Ιστορία

Η εδαφομηχανική ως σύγχρονη επιστήμη πρωτοεμφανίστηκε το 1773 όταν το έτος εκείνο δημοσιεύτηκε η πρώτη σχετική επιστημονική μελέτη από τον Γάλλο φυσικό Κάρολο Αυγουστίνο ντε Κουλόμπ με αναφορά στη γήινη πίεση. Αυτή η εργασία και η θεωρία περί των γήινων μαζών που δημοσίευσε, 84 έτη μετά, ο Σκώτος μηχανικός Γουίλιαμ Ράνκιν, το 1857, θεωρούνται μέχρι σήμερα οι πρωταρχικές εργασίες στην εκτίμηση των γήινων τάσεων. Οι θεωρίες βέβαια αυτές στον 20ο αιώνα τροποποιήθηκαν μερικώς προκειμένου να συμπεριλάβουν τις δυνάμεις συνοχής και τις διάφορες συμπεριφορές εδαφών που διαφοροποιούνται ως προς τη βασική θεωρία του Κουλόμπ.

Σπουδαιότητα

Οι αρχές και τα πορίσματα της εδαφοτεχνικής λαμβάνονται ιδιαίτερα υπόψη στα διάφορα γεωτεχνικά έργα όπως στη κατασκευή δρόμων, γεφυρών, φραγμάτων κ.λπ. καθώς επίσης και από άλλες επιστήμες όπως Αρχιτεκτονικής, Γεωλογίας, Γεωργίας, Υδρολογίας, Σεισμολογίας κ.ά.

• Την εδαφομηχανική σπουδάζουν κυρίως οι Πολιτικοί μηχανικοί.

Πηγές

• "Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς Μπριτάννικα" τομ.22ος, σελ.106.