Καρλ Μαλόουν

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Μετάβαση στην πλοήγηση Πήδηση στην αναζήτηση
Καρλ Μαλόουν
Karl Malone 1988-89.jpg
Προσωπικά στοιχεία
ΕθνικότηταΑμερικανική
Γέννηση24 Ιουλίου 1963 (1963-07-24) (59 ετών)
Σάμερφιλντ, Λουιζιάνα, ΗΠΑ
Ύψος2,06 μ.
Στοιχεία καριέρας
Ντραφτ1985 / Γύρος 1 /Επιλογή 12η από τους Γιούτα Τζαζ
Αθλ. καριέρα1985 - 2004
ΘέσηΠάουερ φόργουορντ
Καριέρα σε συλλόγους
1985 - 2003Flag of the United States (Pantone).svg 0 Γιούτα Τζαζ
2003 - 2004Flag of the United States (Pantone).svg 0 Λος Άντζελες Λέικερς
Εθνικές ομάδες
Ως παίκτης:0
1992 - 1996Flag of the United States (Pantone).svg 0 Εθνική ΗΠΑ
Τίτλοι
Ολυμπιακοί Αγώνες
Πρώτη θέση 1992 Βαρκελώνη Η.Π.Α
Πρώτη θέση 1996 Ατλάντα Η.Π.Α
Αμερικανικό Πρωτάθλημα Καλαθοσφαίρισης
Πρώτη θέση 1992 Πόρτλαντ Η.Π.Α

Ο Καρλ Άντονι Μαλόουν (αγγλικά: Karl Anthony Malone, γεννήθηκε 24 Ιουλίου 1963) είναι Αμερικανός πρώην επαγγελματίας καλαθοσφαιριστής. Θεωρούμενος ως ο κορυφαίος πάουερ φόργουορντ όλων των εποχών,[1] αγωνίστηκε για 19 χρόνια στο NBA, κυρίως με τους Γιούτα Τζαζ και είναι τρίτος σκόρερ στην ιστορία του πρωταθλήματος με 36.928 πόντους, ενώ κατέχει το ρεκόρ για τις περισσότερες επιτυχημένες ελεύθερες βολές. Ήταν δύο φορές χρυσός Ολυμπιονίκης, δύο φορές MVP του NBA και αναγνωρίζεται στους καλύτερους καλαθοσφαιριστές όλων των εποχών.[2][3][4]

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πρώτα χρόνια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γεννημένος στο Σάμερφιλντ της Λουιζιάνα, ήταν το νεότερο από τα εννέα αδέρφια μεγαλώνοντας με τη μητέρα του. Ο πατέρας του, έκανε οικογένεια με μια άλλη γυναίκα που παντρεύτηκε και αυτοκτόνησε όταν ο Καρλ ήταν 3 ετών. Ως παιδί, δούλευε συχνά στο αγρόκτημα. Παρακολούθησε το γυμνάσιο της πόλης του και οδήγησε την ομάδα μπάσκετ του σε τρεις διαδοχικούς τίτλους κατηγορίας C στη Λουιζιάνα από το 1979 έως την ανώτερη σεζόν του το 1981. Εγγράφηκε στο Τεχνολογικό Πανεπιστήμιο της Λουιζιάνα, το οποίο ήταν κοντά στο σπίτι του. Έγινε μέλος της ομάδας μπάσκετ της Louisiana Tech Bulldogs στο δεύτερο έτος του, επειδή οι βαθμοί του ήταν πολύ χαμηλοί για την επιλεξιμότητα πρωτοετών φοιτητών. Στη δεύτερη σεζόν του με τη Louisiana Tech (1983–84), είχε μέσο όρο 18,7 πόντους και 9,3 ριμπάουντ ανά παιχνίδι. Η Louisiana Tech ολοκλήρωσε τη σεζόν 1984–85 με 29–3 νίκες, στην κορυφή της νότιας περιφέρειας και προχώρησε στο τουρνουά του NCAA για πρώτη φορά στη ιστορία της. Σε κάθε μία από τις τρεις εποχές του με τους Tech Bulldogs της Λουιζιάνα, ο Μαλόουν ήταν στην επιλογή όλων των νοτίων.[1] Από τα χρόνια του κολεγίου απέκτησε το προσωνύμιο «ο ταχυδρόμος».[5]

NBA[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1985 επιλέχθηκε από τους Γιούτα Τζαζ στην 13η γενική επιλογή στον πρώτο γύρο του Ντραφτ[6] και σχημάτισε ένα επιτυχημένο δίδυμο με τον από την αρχή συμπαίκτη του Τζον Στόκτον.[7][8] Στην πρώτη του χρονιά είχε μέσο όρο 14,9 πόντους και 8,9 ριμπάουντ και επιλέχθηκε στη καλύτερη ομάδα των ρούκι έχοντας την τρίτη θέση στην ψηφοφορία για την ανάδειξη του καλύτερου της χρονιάς.[9] Στις 14 Ιανουαρίου 1986, οι Τζαζ κέρδισαν τους Χιούστον Ρόκετς με 105–102 για να σπάσουν το σερί 20 νικών των Ρόκετς εντός έδρας. Ο Μαλόουν σημείωσε 29 πόντους σε εκείνο το παιχνίδι, συμπεριλαμβανομένων τεσσάρων ελεύθερων βολών στο τέλος του αγώνα. Για τρίτη συνεχόμενη σεζόν, οι Τζαζ προκρίθηκαν στα πλέι οφ αλλά έχασαν στον πρώτο γύρο από τους Ντάλας Μάβερικς.[10]

Ο Μαλόουν συμμετείχε στο πρώτο του All Star Game το 1988 έχοντας 27,1 πόντους ανά παιχνίδι στη κανονική περίοδο του πρωταθλήματος και ήταν στην πρώτη ομάδα του All-NBA στο τέλος της σεζόν. Αυτή ήταν η πρώτη από τις 14 διαδοχικές εμφανίσεις σε συνάντηση All-Star. Στο All-Star Game του 1988, ήταν πρώτος σκόρερ της ομάδας της Δυτικής Περιφέρειας με 22 πόντους, που έχασε τον αγώνα με πέντε πόντους διαφορά.[11][12] Οι Τζαζ τερμάτισαν με επίδοση 47–35 και νίκησαν τους Πόρτλαντ Τρέιλ Μπλέιζερς στον πρώτο γύρο των πλέι οφ. Στον επόμενο γύρο, οι πρωταθλητές Λος Άντζελες Λέικερς, νίκησαν τους Τζαζ σε επτά παιχνίδια. Στο έβδομο παιχνίδι της σειράς, ο Μαλόουν σημείωσε 31 πόντους και είχε 15 ριμπάουντ, αλλά οι Λέικερς κέρδισαν με 109–98 και κέρδισαν και τους Τελικούς του ΝΒΑ το 1988.[13] Σε 11 παιχνίδια πλέι οφ είχε μέσο όρο 29,7 πόντους και 11,8 ριμπάουντ. Την επόμενη χρονιά είχε μέσο όρο 29,1 πόντους ανά αγώνα και ήταν δεύτερος σκόρερ στο NBA πίσω από το Μάικλ Τζόρνταν και 10,7 ριμπάουντ (πέμπτος στο πρωτάθλημα). Αυτοί οι μέσοι όροι ήταν οι καλύτεροι για το Μαλόουν μέχρι τότε στην καριέρα του. Στο All-Star Game του 1989, σημείωσε 28 πόντους και μάζεψε 9 ριμπάουντ κερδίζοντας τον πρώτο του τίτλο πολυτιμότερου παίκτη σε All-Star του NBA.[14] Οι Τζαζ τερμάτισαν με επίδοση 51–31, αλλά έχασαν σε τρία παιχνίδια στον πρώτο γύρο από τους Γκόλντεν Στέιτ Ουόριορς.[15] Αυτή η σεζόν ήταν η εναρκτήρια σειράς έντεκα επιλογών στην πρώτη ομάδα του All-NBA.[1]

Κατά τη διάρκεια της αγωνιστικής περιόδου 1989–90, ο Μαλόουν αύξησε το σκοράρισμα στους 31 πόντους μέσο όρο (και πάλι δεύτερος σκόρερ πίσω από το Τζόρνταν) και τα ριμπάουντ του σε 11,1 ανά αγώνα και επιλέχθηκε ξανά στην πρώτη ομάδα του NBA. Στις 22 Δεκεμβρίου, κατέγραψε 52 πόντους και 17 ριμπάουντ στη νίκη 114–100 επί των Σάρλοτ Χόρνετς.[16] Στις 27 Ιανουαρίου 1990, σημείωσε 61 πόντους στη νίκη με 144–96 απέναντι στους Μιλγουόκι Μπακς, έχοντας 82,0 % σε προσπάθειες δύο πόντων σε μόνο 33 λεπτά συμμετοχής.[17] Ήταν οι περισσότεροι πόντοι που σημείωσε ένας παίκτης των Τζαζ από τότε που η ομάδα μετακόμισε στη Γιούτα από τη Νέα Ορλεάνη. Παρόλο που ψηφίστηκε για το All-Star Game για τρίτη συνεχόμενη σεζόν, λόγω τραυματισμού, έμεινε εκτός παιχνιδιού. Η ομάδα της Γιούτα αποκλείστηκε και πάλι στον πρώτο γύρο των πλέι οφ.[18] Η καλή του πορεία συνεχίστηκε και την επόμενη χρονιά αλλά και πάλι οι Τζαζ αποκλείστηκαν στο δεύτερο γύρο των πλέι οφ.[19]

Στη σεζόν 1991–92 ήταν και πάλι δεύτερος στο πρωτάθλημα σε σκοράρισμα, έχοντας κατά μέσο όρο 28,0 πόντους ανά παιχνίδι.[20] Η χρονιά σηματοδότησε την πρώτη πρόκριση στους τελικούς της Ανατολικής Περιφέρειας για πρώτη φορά στην ιστορία της. Ο Μαλόουν σημείωσε 40 ή περισσότερους πόντους σε πέντε παιχνίδια αυτή τη σεζόν. Στους τελικούς οι Μπλέιζερς επιβλήθηκαν σε έξι παιχνίδια.[21]

Η απουσία τραυματισμών και τα χαρακτηριστικά παιχνιδιού του εξασφάλισαν τη μακροημέρευσή του στο πρωτάθλημα. Ο Μαλόουν ήταν πρώτος στο πρωτάθλημα στις ελεύθερες βολές και έκανε ρεκόρ επτά φορές. Η βελτίωση του σε αυτό τον τομέα ήταν σταθερή από τις μέτριες επιδόσεις της δεκαετίας του 1980. Ο σωματικός του όγκος και η δύναμή του τον έκαναν ικανό ριμπάουντερ και δύσκολα αντιμετώπισιμο στη επιθετική του δράση. Επιπλέον, ήταν ένα στιβαρό αμυντικό εμπόδιο για τους προσωπικούς του αντιπάλους. Στενά συνυφασμένος με το Στόκτον συνεργάζονταν σε πικ εν ρολ κινήσεις που ήταν σχεδόν αδύνατο να σταματήσουν οι αμυντικοί και ο Στόκτον πρόσφερε συνεχώς ασίστ στον Μαλόουν για καλάθια που η φράση «Στόκτον στον Μαλόουν» έγινε ρητό του ΝΒΑ.[1] Δεν υπήρξε από τους θεαματικούς παίκτες, δίχως αμφιβολία όμως ήταν ένας από τους αποτελεσματικότερους.[8] Καθ' όλη τη διάρκεια της δεκαετίας του 1990, σημείωσε σταθερά υψηλή στατιστική: την περίοδο 1992–93 είχε μέσο όρο 27,0 πόντους και 11,2 ριμπάουντ ανά παιχνίδι, 25,2 πόντους και 11,5 ριμπάουντ το 1993–94, 26,7 πόντους και 10,5 πόντους και 10,8 πόντους και 10,5 πόντους και 10,5 πόντους και 10,5 ριμπάουντ το 1995–96. Το 1996 επιλέχθηκε στη Επετειακή Ομάδα των 50 χρόνων του NBA.[22] Εμφανίστηκε στα πλέι οφ σε όλες τις σεζόν της καριέρας του, συμπεριλαμβανομένων των χαμένων τελικών του NBA το 1997 και 1998. Κατά τη διάρκεια της σεζόν 1996–97 σημείωσε 27,4 πόντους ανά παιχνίδι, ενώ οδήγησε τους Τζαζ σε ρεκόρ 64–18, τις περισσότερες νίκες στην κανονική περίοδο στην ιστορία της ομάδας. Ο Μαλόουν κέρδισε το πρώτο του βραβείο πολυτιμότερου παίκτη του NBA και οι Τζαζ ήταν η κορυφαία ομάδα στη Δυτική Περιφέρεια φτάνοντας στον τελικό για πρώτη φορά.[23] Εκεί αντιμετώπισαν τους Σικάγο Μπουλς και έχασαν σε έξι παιχνίδια. Στο πρώτο παιχνίδι και ενώ αυτό ήταν ισόπαλο στους 82 πόντους, ο Μαλόουν έχασε δύο ελεύθερες βολές δίνοντας την ευκαιρία στο Τζόρνταν να σημειώσει το νικητήριο καλάθι.[24][25][26] Στον έκτο τελικό του 1998 έπεσε θύμα του Μάικλ Τζόρνταν που του έκλεψε την μπάλα για να σημειώσει αργότερα το νικητήριο καλάθι. Την επόμενη χρονιά, ο Μαλόουν ήταν δεύτερος στην ψηφοφορία για τον πολυτιμότερο παίκτη του πρωταθλήματος και οι Τζαζ έφτασαν και πάλι στον τελικό με αντίπαλο τους Μπουλς. Το τελικό αποτέλεσμα ήταν και πάλι το ίδιο σε έξι αγώνες, παρά τις εξαιρετικές εμφανίσεις του Μαλόουν (είχε μέσο όρο 25,0 πόντους και 10,5 ριμπάουντ [27]) , αν δεν είναι και στον έκτο έπεσε θύμα του Μάικλ Τζόρνταν που του έκλεψε την μπάλα για να σημειώσει αργότερα το νικητήριο καλάθι.[28][29][30]

Το 1999 κέρδισε το δεύτερο τίτλο πολυτιμότερου παίκτη του NBA (ο μεγαλύτερος σε ηλικία) έχοντας μέσους όρους 23,8 πόντους, 9,4 ριμπάουντ και 4,6 ασίστ ανά αγώνα, χωρίς αντίστοιχη συλλογική επιτυχία με τον αποκλεισμό στο δεύτερο γύρο των πλέι οφ.[23][31][32] Στις 5 Δεκεμβρίου 2000 σε αγώνα με αντίπαλο τους Τορόντο Ράπτορς (νίκη των Τζαζ με 98–84), ο Μαλόουν σημείωσε 31 πόντους και ξεπέρασε τον Ουίλτ Τσάμπερλεϊν στη δεύτερη θέση της κατάταξης των σκόρερ όλων των εποχών,[33][34] θέση που διατήρησε έως το 2021. Παρέμεινε σε υψηλό αγωνιστικό επίπεδ ακόμα και στα 40 του, και έγινε ο μεγαλύτερος σε ηλικία παίκτης που έκανε τριπλ-νταμπλ: στις 28 Νοεμβρίου 2003 σε ηλικία 40 ετών και 173 ημερών, σε αγώνα των Λέικερς με τους Σαν Αντόνιο Σπερς έχει 10 πόντους, 11 ριμπάουντ και 10 ασίστ.[35] Έπαιξε την τελευταία σεζόν του με τους Λος Άντζελες Λέικερς, με τους οποίους έπαιξε για τρίτη φορά σε τελικούς ΝΒΑ το 2004 αλλά και πάλι δεν κατάφερε να κερδίσει το πρωτάθλημα, παρά την ισχυρή ομάδα των Λέικερς που έχασαν όμως από τους Ντιτρόιτ Πίστονς με 4–1. Ο ίδιος ήταν τραυματίας και δεν πρόσφερε αξιοσημείωτη βοήθεια.[8][26] Συνολικά είχε μέσο όρο καριέρας στην κανονική περίοδο 25,0 πόντους, 10,1 ριμπάουντ, 3,5 ασίστ σε 1.476 παιχνίδια (τέταρτος όλων των εποχών) και 19 σεζόν.[36]

Διεθνής καριέρα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1984, ο Μαλόουν δεν κατάφερε να επιλεγεί στην εθνική ομάδα μπάσκετ ανδρών των Ηνωμένων Πολιτειών που θα συμμετείχε στους Ολυμπιακούς Αγώνες εκείνης της χρονιάς, αλλά εντάχθηκε στην ομάδα το 1992, όταν οι εθνικές ομάδες μπάσκετ υποδέχτηκαν παίκτες του ΝΒΑ. Η πρώτη διάκριση ήρθε το 1992 όταν η εθνική ομάδα των ΗΠΑ κέρδισε την ομάδα της Βενεζουέλας με 127–80 στον αγώνα για το χρυσό μετάλλιο του τουρνουά των Ολυμπιακών προκριματικών του 1992. Στη διοργάνωση η ομάδα πέτυχε έξι νίκες σε ισάριθμους αγώνες.[37]

Ο Μαλόουν αγωνίστηκε στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1992. Ήταν μέλος της βασικής πεντάδας της ομάδας που έμεινε στην ιστορία για τα αποτελέσματα και το θέαμα που προσέφερε, θεωρούμενη ως η καλύτερη όλων των εποχών. Η αποκαλούμενη Ντριμ Τιμ κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο με εύκολες νίκες σε όλους τους αγώνες.[38][39][40] Ο Μαλόουν είχε μέσο όρο 13 πόντους και 5,3 ριμπάουντ σε οκτώ αγώνες.[41][42] Στον τελικό με αντίπαλο την Κροατία (αποτέλεσμα 117–85) σημείωσε 11 πόντους.[43] Ήταν τρίτος σκόρερ της ομάδας και δεύτερος ριμπάουντερ (μαζί με τον Πάτρικ Γιούιν). [44][45] Στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1996, ο Μαλόουν είχε κατά μέσο όρο 8,4 πόντους, 4,5 ριμπάουντ και 1,4 ασίστ ανά παιχνίδι.[41]

Σε φωτογραφία του 2011

Μετά την αποχώρηση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μετά την αποχώρησή του από την ενεργό δράση, δούλεψε ως πράκτορας παικτών για μικρό χρονικό διάστημα. Το 2007 έγινε μέλος του τεχνικού επιτελείου της ομάδας μπάσκετ του Πανεπιστήμιου Louisiana Tech.[7] Οι Γιούτα Τζαζ απέσυραν τη φανέλα του με το νούμερο 32 στις 23 Μαρτίου 2006, σε αγώνα απέναντι στους Ουάσινγκτον Ουίζαρντς. Τιμήθηκε επίσης με τα αποκαλυπτήρια ενός χάλκινου αγάλματος έξω από τη Energy Solutions Arena δίπλα στον συμπαίκτη του Τζον Στόκτον και τη μετονομασία ενός τμήματος του δρόμου προς τιμήν του. Η τοποθεσία όπου στέκονται τα αγάλματα είναι τώρα η διασταύρωση Στόκτον και Mάλοουν.[46] Το 2010 εντάχθηκε στο Naismith Memorial Basketball Hall of Fame, τόσο ως άτομο όσο και ως μέλος της Ντριμ Τιμ.[1] Το 2015 το Naismith θεσμοθέτησε το The Karl Malone Power Forward of the Year Award (Karl Malone Award) που απονέμεται κάθε χρόνο στον καλύτερο πάουερ φόργουορντ του κολεγιακού πρωταθλήματος.[47] Το 2021 συμπεριλήφθηκε στην επετειακή επιλογή των 75 καλύτερων του NBA με τη συμπλήρωση 75 χρόνων ιστορίας του.[48][49]

Τίτλοι και διακρίσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • 2 × ΝΒΑ πολυτιμότερος παίκτης (1997, 1999)
  • 14 × NBA All-Star (1988 – 1998, 2000 – 2002)
  • 2 × Πολυτιμότερος παίκτης NBA All-Star Game (1989, 1993)
  • 11 × Πρώτη ομάδα All-NBA (1989–1999)
  • 2 × Δεύτερη ομάδα All-NBA (1988, 2000)
  • Τρίτη ομάδα All-NBA (2001)
  • 3 × Καλύτερη αμυντική ομάδα (1997–1999)
  • NBA Δεύτερη αμυντική ομάδα (1988)
  • Καλύτερη ομάδα ρούκι (1986)
  • Επετειακή ομάδα 50 χρόνων του NBA
  • Επετειακή ομάδα 75 χρόνων του ΝΒΑ
  • Naismith Memorial Basketball Hall of Fame (2010)
  • Νο. 32 αποσύρθηκε από τη Γιούτα Τζαζ
  • Δεύτερη ομάδα All-American – NABC (1985)
  • Παίκτης της Χρονιάς της Σάουθλαντ (1983)
  • 3 × πρώτη ομάδα All- Southland (1983–1985)
  • Νο. 32 αποσύρθηκε από την Louisiana Tech Bulldogs

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 «Legends profile: Karl Malone». Ανακτήθηκε στις 24 Ιουλίου 2022. 
  2. ↑ «INTERNATIONAL OLYMPIC COMMITTEE : KARL MALONE». Ανακτήθηκε στις 19 Σεπτεμβρίου 2021. 
  3. ↑ «SI's 50 greatest players in NBA history». Ανακτήθηκε στις 20 Δεκεμβρίου 2020. 
  4. ↑ «NBA : All Time Leaders». Ανακτήθηκε στις 20 Μαρτίου 2022. 
  5. ↑ «How Did Karl Malone Get His Iconic Nickname "The Mailman?"». Ανακτήθηκε στις 24 Ιουλίου 2022. 
  6. ↑ «1985 NBA Draft: all the picks, trades and information». Ανακτήθηκε στις 25 Ιουλίου 2022. 
  7. ↑ 7,0 7,1 «BRITANNICA : Karl Malone». Ανακτήθηκε στις 24 Ιουλίου 2022. 
  8. ↑ 8,0 8,1 8,2 «Καρλ Μαλόουν: Ο «ταχυδρόμος» που «χτυπούσε» αμέτρητες φορές!». Ανακτήθηκε στις 26 Ιουλίου 2022. 
  9. ↑ «Year-by-year NBA All-Rookie Teams». Ανακτήθηκε στις 25 Ιουλίου 2022. 
  10. ↑ «1985-86 Utah Jazz Schedule and Results». Ανακτήθηκε στις 25 Ιουλίου 2022. 
  11. ↑ «1988 NBA All-Star recap». Ανακτήθηκε στις 25 Ιουλίου 2022. 
  12. ↑ «1988 NBA All-Star Game: Michael Jordan, Larry Bird, Isiah Thomas Vs. Magic Johnson, Hakeem Olajuwon, Karl Malone». Ανακτήθηκε στις 25 Ιουλίου 2022. 
  13. ↑ «1988 NBA Playoffs Summary». Ανακτήθηκε στις 25 Ιουλίου 2022. 
  14. ↑ «1989 NBA All-Star recap». Ανακτήθηκε στις 25 Ιουλίου 2022. 
  15. ↑ «1988-89 Utah Jazz Schedule and Results». Ανακτήθηκε στις 25 Ιουλίου 2022. 
  16. ↑ «Easy 52 points for Malone lift Jazz over Hornets». Ανακτήθηκε στις 25 Ιουλίου 2022. 
  17. ↑ «NBA Players With The Most 60-Point Games: Wilt Chamberlain Scored More Than Kobe Bryant, Michael Jordan, James Harden, And Damian Lillard Combined». Ανακτήθηκε στις 25 Ιουλίου 2022. 
  18. ↑ «1990 NBA Playoffs Summary». Ανακτήθηκε στις 30 Ιουλίου 2022. 
  19. ↑ «1991 NBA Playoffs Summary». Ανακτήθηκε στις 30 Ιουλίου 2022. 
  20. ↑ «1991-92 NBA Leaders». Ανακτήθηκε στις 30 Ιουλίου 2022. 
  21. ↑ «1991-92 Utah Jazz Schedule and Results». Ανακτήθηκε στις 25 Ιουλίου 2022. 
  22. ↑ «NBA at 50: Top 50 Players». Ανακτήθηκε στις 24 Ιουλίου 2022. 
  23. ↑ 23,0 23,1 «The Last 40 MVP Award Winners: LeBron James Can't Catch Michael Jordan's 5 MVP Awards». Ανακτήθηκε στις 1 Φεβρουαρίου 2022. 
  24. ↑ «Top Moments: Bulls beat Jazz in memorable 1997 Finals». Ανακτήθηκε στις 25 Ιουλίου 2022. 
  25. ↑ «1997 NBA Finals: How Michael Jordan Willed The Chicago Bulls Past The Utah Jazz». Ανακτήθηκε στις 25 Ιουλίου 2022. 
  26. ↑ 26,0 26,1 «Remembering The Day When Karl Malone Retired From The NBA». Ανακτήθηκε στις 25 Ιουλίου 2022. 
  27. ↑ «The Total Point Leaders In The NBA Finals From 1991 To 2000: Michael Jordan Led All The Scorers 6 Times In 6 Finals». Ανακτήθηκε στις 30 Ιουλίου 2022. 
  28. ↑ «Οι ασύλληπτες επιδόσεις του Καρλ Μαλόουν». Ανακτήθηκε στις 25 Ιουλίου 2022. 
  29. ↑ «Μάικλ Τζόρνταν: Το "The Shot" και το "The Shot 2"». Ανακτήθηκε στις 25 Ιουλίου 2022. 
  30. ↑ «1998 NBA Finals - Bulls vs. Jazz». Ανακτήθηκε στις 25 Ιουλίου 2022. 
  31. ↑ «ΝΒΑ: Οι οχτώ MVPs χωρίς Πρωτάθλημα». Ανακτήθηκε στις 25 Ιουλίου 2022. 
  32. ↑ «Karl Malone averaged 23.8 points, 9.4 rebounds and 4.1 assists in 49 games in 1998-99». Ανακτήθηκε στις 25 Ιουλίου 2022. 
  33. ↑ «Malone Passes Wilt On NBA Scoring List». Ανακτήθηκε στις 25 Ιουλίου 2022. 
  34. ↑ «Malone passes Wilt for 2nd on scoring list». Ανακτήθηκε στις 25 Ιουλίου 2022. 
  35. ↑ «Karl Malone is the oldest in a triple-double. He was 40 years and 127 days old against the Spurs on November 28, 2003». Ανακτήθηκε στις 25 Ιουλίου 2022. 
  36. ↑ «Karl Malone». Ανακτήθηκε στις 19 Σεπτεμβρίου 2021. 
  37. ↑ «Dream Team 25 years: US Olympic legends 'killed' in little-remembered scrimmage against college stars». Ανακτήθηκε στις 26 Ιανουαρίου 2021. 
  38. ↑ «INTERNATIONAL OLYMPIC COMMITTEE : Dream Team 1992 Revisited: Relive USA's Basketball Olympic triumph at Barcelona '92». Ανακτήθηκε στις 30 Αυγούστου 2021. 
  39. ↑ «DREAM TEAM : HOW MICHAEL, MAGIC, LARRY, CHARLES, AND THE GREATEST TEAM OF ALL TIME CONQUERED THE WORLD AND CHANGED THE GAME OF BASKETBALL FOREVER / JACK MCCALLUM». Ανακτήθηκε στις 8 Ιανουαρίου 2021. 
  40. ↑ «Η καλύτερη ομάδα μπάσκετ όλων των εποχών!». Ανακτήθηκε στις 8 Ιανουαρίου 2021. 
  41. ↑ 41,0 41,1 «Karl Malone International Stats». Ανακτήθηκε στις 24 Ιουλίου 2022. 
  42. ↑ «U.S. Men's Olympic Games Records» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 26 Ιανουαρίου 2021. 
  43. ↑ «FIBA: 1992 Olympic Games Tournament for men - CROATIA vs USA». Ανακτήθηκε στις 25 Ιουλίου 2022. 
  44. ↑ «FIBA : 1992 Olympic Games: Tournament for Men - Karl Malone». Ανακτήθηκε στις 2 Αυγούστου 2022. 
  45. ↑ «Κι όμως, η Dream Team είχε χάσει από οκτώ κολεγιόπαιδα». Ανακτήθηκε στις 2 Αυγούστου 2022. 
  46. ↑ «Jazz Retired Malone's No. 32». Ανακτήθηκε στις 24 Ιουλίου 2022. 
  47. ↑ «KARL MALONE AWARD». Ανακτήθηκε στις 24 Ιουλίου 2022. 
  48. ↑ «ΝΒΑ: Αυτοί είναι οι 75+1 παίκτες όλων των εποχών!». Ανακτήθηκε στις 23 Οκτωβρίου 2021. 
  49. ↑ «NBA 75TH ANNIVERSARY TEAM». Ανακτήθηκε στις 20 Οκτωβρίου 2021. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Καρλ_Μαλόουν&oldid=9598248"