Κάτω Χρυσοβίτσα Αιτωλοακαρνανίας
Συντεταγμένες: 38°33′35.13″N 21°42′05.73″E / 38.5597583°N 21.7015917°E
| Κάτω Χρυσοβίτσα | |
|---|---|
| Διοίκηση | |
| Χώρα | Ελλάδα[1] |
| Περιφέρεια | Δυτικής Ελλάδας |
| Δήμος | Θέρμου, Δημοτική Κοινότητα Κάτω Χρυσοβίτσης Αιτωλοακαρνανίας |
| Γεωγραφία | |
| Γεωγραφικό διαμέρισμα | Στερεάς Ελλάδας |
| Νομός | Αιτωλοακαρνανίας |
| Υψόμετρο | 420 μέτρα |
| Πληθυσμός | |
| Μόνιμος | 110 |
| Έτος απογραφής | 2021 |
| Πληροφορίες | |
| Παλαιά ονομασία | Βάλτσα |
| Ταχ. κώδικας | 300 08 |
| Τηλ. κωδικός | 2644 |
Η Κάτω Χρυσοβίτσα είναι ημιορεινό χωριό του νομού Αιτωλοακαρνανίας στην περιοχή της Τριχωνίδας σε υψόμετρο 420 μέτρα.[2][3]
Γεωγραφία - Αξιοθέατα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο οικισμός βρίσκεται ανάμεσα στον Εύηνο ποταμό (Δ.) και τη Τριχωνίδα λίμνη (Α.). Απέχει 35 χλμ. Α.-ΝΑ. από το Αγρίνιο, 47 χλμ. ΒΔ. από την Ναύπακτο και 5,5 χλμ. ΝΑ.-Ν. από το Θέρμο.[4] Το χωριό είναι αραιοκτισμένο σε μικρό λεκανοπέδιο που περικλείεται από λόφους μακίας βλάστησης και μέσα από αυτό διέρχεται η επαρχιακή οδός Θέρμου - Πλατάνου. Οι κάτοικοί του ασχολούνται με τη γεωργία και τη κτηνοτροφία και το αναφέρουν με το όνομα "Βάλτσα".[2] Αξιοθέατα της περιοχής θεωρούνται η Αρχαία Πηγή, τα απομεινάρια Πελασγικού τείχους και οι νερόμυλοι στα στενά του "Βαλτσορέματος".[2] Στην ίδια τοποθεσία, στα βορειοδυτικά του χωριού, σε απόσταση 3,5 χλμ. και νοτιοδυτικά της σημερινής γέφυρας του Εύηνου, βρίσκεται η παλιά σιδερένια γέφυρα Μπέλεϋ που συνέδεε από τη δεκαετία του 1950 την Τριχωνίδα με τη Ναυπακτία.[5]
Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το 1908 βρέθηκε στην περιοχή μικρό αρχαίο ιερό για την άσκηση υπαίθριας λατρείας κοντά σε φυσική πηγή, λατρευτικό χαρακτηριστικό που εμφανίστηκε τον 6ο αι. π.Χ. και διήρκεσε έως τα ρωμαϊκή εποχή. Βρέθηκαν πάνω από 4.000 αναθηματικά ειδώλια με μεγάλη ποικιλία μορφών τα οποία απεικονίζουν όρθιες ή καθιστές γυναικείες μορφές που κρατούν προσφορές, θεούς που δειπνίζουν, υδριαφόροι και προτομές. Αρκετά από τα ευρήματα αυτά βρίσκονται και εκτίθενται στο Αρχαιολογικό Μουσείο Θέρμου (αμφορίσκοι, σκυφίδια, υδρίσκες, κρατηρίσκοι, λύχνοι και αγνύθες). Ιδιαίτερο ενδιαφέρον θεωρείται μια χάλκινη φιάλη με εγχάρακτη διακόσμηση τεσσάρων δελφινιών και ρόδακα, από τον οποίο εκφύονται περιμετρικά ανθέμια.[6] Δύο ειδώλια με γυναικείες πληθωρικές μορφές, που πιθανολογείται ότι απεικονίζουν κάποια θεά της γονιμότητας, χρονολογούνται περί το 2.500 π.Χ. και είναι τα παλαιότερα εκθέματα του μουσείου.[7]
Διοικητικά[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ως κοινότητα συστάθηκε το 1927 με το ΦΕΚ 207Α-29/09/1927 και η Κάτω Χρυσοβίτσα ορίστηκε έδρα της.[8] Σύμφωνα με το σχέδιο Καλλικράτης μαζί με τη Δοσούλα και το Διάσελλο αποτελούν τη τοπική Κοινότητα Κάτω Χρυσοβίτσης που υπάγεται στο δήμο Θέρμου και σύμφωνα με την απογραφή του 2011 ως κοινότητα έχει πληθυσμό 234 κατοίκους ενώ ως οικισμός 138.[9]
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Κάτω Χρυσοβίτσα από τον ιστότοπο http://www.aetolia.gr
- Η Κάτω Χρυσοβίτσα στο https://www.youtube.com
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ (Ελληνικά) Βάση δεδομένων της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 «Κάτω Χρυσοβίτσα | ΔΗΜΟΣ ΘΕΡΜΟΥ». www.dimos-thermou.gr. Ανακτήθηκε στις 15 Σεπτεμβρίου 2018.
- ↑ Εγκυκλοπαίδεια Νέα Δομή. Αθήνα: Τεγόπουλος - Μανιατέας. 1996. σελ. 275, τομ. 16.
- ↑ «Οδηγικές χιλιομετρικές αποστάσεις μεταξύ πόλεων, χωριών - apostaseis.gr». www.apostaseis.gr. Ανακτήθηκε στις 27 Αυγούστου 2018.
- ↑ «Η παλιά Γέφυρα Ευήνου μεταξύ Κάτω Χρυσοβίτσα Θέρμου και Αχλαδόκαστρου - AgrinioNews». www.agrinionews.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Μαΐου 2018. Ανακτήθηκε στις 15 Σεπτεμβρίου 2018.
- ↑ «Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού | Αρχαιολογικό Μουσείο Θέρμου». odysseus.culture.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Δεκεμβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 15 Σεπτεμβρίου 2018.
- ↑ «Αρχαιολογικό Μουσείο Θέρμου». Gather Point Events. Ανακτήθηκε στις 15 Σεπτεμβρίου 2018.[νεκρός σύνδεσμος]
- ↑ «Διοικητικές Μεταβολές Δήμων και Κοινοτήτωνwebsite=ΕΕΤΑΑ». Ανακτήθηκε στις 15 Σεπτεμβρίου 2018.
- ↑ «ΦΕΚ αποτελεσμάτων ΜΟΝΙΜΟΥ πληθυσμού Αρχειοθετήθηκε 2021-10-04 στο Wayback Machine.», σελ. 10717 (σελ. 243 του pdf)