Μετάβαση στο περιεχόμενο

Κάτια ντε Κεϊρός Ματόζο

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Κάτια Ματόζο
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση15 Απριλίου 1931
Βόλος, Μαγνησία
Θάνατος11 Ιανουαρίου 2011 (80 ετών)
Παρίσι, Ιλ-ντε-Φρανς
Αιτία θανάτουΚαρκίνος
Χώρα πολιτογράφησηςΒραζιλία, Ελλάδα, Γαλλία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΠορτογαλικά[1]
ΕκπαίδευσηΠανεπιστήμιο της Λωζάννης
Πληροφορίες ασχολίας
ΙδιότηταΙστορικός, Πολιτικός Επιστήμων, Ακαδημαϊκός, Συγγραφέας
ΕργοδότηςΟμοσπονδιακό Πανεπιστήμιο της Μπαΐα
ΤίτλοςΙππότης του Τάγματος της Λεγεώνας της Τιμής, Γαλλία

L'ordre des Palmes Académiques, Γαλλία Μέλος της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Doctor Honoris Causa, University of Rio de Janeiro

Διοικητής του Τάγματος Αξίας της Πολιτείας Μπαΐα , Βραζιλία
Οικογένεια
ΣύζυγοςSylvio de Queiros Mattoso
Τέκνα2
ΓονείςΔημήτριος Μυτιληναίος Φωτεινή Σκρέτα
δεδομένα

Η Κάτια Μυτιληναίου ντε Κεϊρός Ματόζο (πορτογαλικά: Katia Mytilineou de Queirós Mattoso‎, Βόλος 15 Απριλίου 1931 - Παρίσι 11 Ιανουαρίου 2011[2]), γεννηθείσα Κυριακή Δ. Μυτιληναίου, ήταν Ελληνίδα ιστορικός, πολιτική επιστήμων και ακαδημαϊκός. Υπήρξε η πρώτη κάτοχος και ιδρύτρια της έδρας της Ιστορίας της Βραζιλίας (Chaire d' Histoire du Bresil) στο Πανεπιστήμιο του Παρισιού-Σορβόννης (Paris IV).[3]

Βιογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γεννήθηκε το 1931 στον Βόλο. Καταγόταν από το Νεοχώρι Πηλίου. Μαζί με την δίδυμη αδελφή της, Βέρα Μυτιληναίου, ήταν τα δύο από τα συνολικά τέσσερα παιδιά μιας οικογένειας με σπουδαία αριστοκρατική και πνευματική παράδοση.[4] Οι γονείς της ήταν μέλη δύο από τις ιστορικότερες οικογένειες του Νεοχωρίου και του Πηλίου γενικότερα, της οικογένειας Μυτιληναίου και της οικογένειας Σκρέτα. Ο πατέρας της ήταν ο διαπρεπής αρχιτέκτονας Δημήτριος Μυτιληναίος, γνωστός για τα κτήρια με τα οποία στόλισε το κέντρο του Βόλου και για την χάραξη του πρώτου αμαξιτού δρόμου στο Όρος Πήλιο.[5][5] Η δέ μητέρα της Φωτεινή Σκρέτα ήταν ένα εκ των εννέα παιδιών της οικογενείας Σκρέτα, τα μέλη της οποίας ήταν θαλασσοπόροι και ανήκαν στην Πηλιορείτικη αστική τάξη της εποχής, καθώς εμπορεύονταν ελαιόλαδο σε όλες τις χώρες της Ευρώπης και των Υπερπόντιων Αποικιών τους.[5]

Ολοκλήρωσε τις δευτεροβάθμιες σπουδές της το 1949 στο Lycée de Jeunes filles του Βόλου. Συνέχισε τις σπουδές του στο Πανεπιστήμιο της Λωζάννης ( Ελβετία ) απ' όπου αποφοίτησε το 1953 και πήρε διδακτορικό το 1955 στις Πολιτικές Επιστήμες .[6]

Με το πέρας του Ελληνικού Εμφυλίου πολέμου, ο πατέρας της μετέβη στην Μπαχία της Βραζιλίας για να επιβλέψει αρχιτεκτονικά έργα. Σε ένα από τα ταξίδια της στην Βραζιλία, όπου επισκεπτόταν τον πατέρα της, γνώρισε τον Βραζιλιάνο μηχανικό Sylvio de Queirós Mattoso, απόγονο του Βραζιλιάνου πολιτικού Eusébio de Queirós, ενός πολιτικού και νομικού που έμεινε στην ιστορία για την κατάργηση της δουλείας και του δουλεμπορίου στην Βραζιλία.[7] Κατόπιν παντρεύτηκαν με τον Sylvio και απέκτησαν 2 κόρες.

Έχοντας πια λάβει την υπηκοότητα της Βραζιλίας και το επώνυμο De Queiros Mattoso, εγκατεστάθη το 1956 στο Σάο Πάολο όπου εργάστηκε στην Διακυβερνητική Επιτροπή για την Ευρωπαϊκή Μετανάστευση.

Το 1957 έγινε τακτική καθηγήτρια στο Καθολικό Πανεπιστήμιο του Σαλβαδόρ και στο ομοσπονδιακό πανεπιστήμιο της Μπαχίας UFBA.Δίδαξε για μεγάλο χρονικό διάστημα στη Βραζιλία, στο Σαλβαδόρ (Μπαχία), από το 1963 έως το 1988.Έγινε καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο του Παρισιού-Σορβόννης (Paris IV) το 1988, έτος κατά το οποίο ανακυρήχθηκε πρώτη κάτοχος της έδρας της Βραζιλιανής Ιστορίας. Διατήρησε την θέση αυτή μέχρι την συνταξιοδότησή της κατά το έτος 1999.

Είναι συγγραφέας πολυάριθμων έργων και άρθρων, όπως το Being a Slave in Brazil [8], Bahia século XIX. Uma Provincia no Império (1992), Familia e sociedade na Bahia no século XIX (1988), Da revolução dos alfaiates à riqueza dos baianos (2004). Το τελευταίο της βιβλίο που εκδόθηκε στη Γαλλία ήταν μια συλλογή άρθρων Κοινωνικο-πολιτισμικές ανισότητες στη Βραζιλία ( L'Harmattan, 2006)[9]. Ήταν στο επίκεντρο ενός μεγάλου αφιερώματος που έδειχνε τη διεθνή επιστημονική της επιρροή, Για την ιστορία της Βραζιλίας, Μείγματα που προσφέρθηκαν στον Κ. από τον Queiros Mattoso (François Crouzet, Denis Rolland, Philippe Bonnichon org., L'Harmattan) [10].

Το έργο της τυγχάνει διεθνούς αναγνωρίσεως λόγω της συνεισφοράς της στην διεύρυνση της γνώσης για τις συνθήκες ζωής των Αφρικανών σκλάβων τόσο στην Βραζιλία, όσο και στις ανά τον κόσμο Ευρωπαϊκές αποικίες.

Πέθανε στο διαμέρισμά της στο 15ο διαμέρισμα της πόλεως των Παρισίων, σε ηλικία 80 ετών από καρκίνο. Τάφηκε στην Ελλάδα, στη γενέτειρά της, την πόλη του Βόλου[11] ,[12].

Aκαδημαικες θέσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Πρόεδρος της έδρας της ιστορίας της Βραζιλίας στο Πανεπιστήμιο Paris IV-La Sorbonne
  • Επισκέπτης καθηγητής στο University of Minnesota (1978)
  • Πρόσεδρη καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο Columbia (1983)
  • Aκαδημαικός υπότροφος στο Πανεπιστήμιο του Κείμπριτζ για μεγάλα χρονικά διαστήματα της ακαδημαϊκής της σταδιοδρομίας.

Τιμητικές διακρίσεις και βραβεύσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • 1987 – Μετάλλιο Αξίας Κάστρο Άλβες . Γραμματεία Εκπαίδευσης και Πολιτισμού της Πολιτείας Bahia, Βραζιλία.
  • 1987 – Διαβόητη Γνώση . Πανεπιστήμιο του Σάο Πάολο , Σχολή Φιλοσοφίας, Γραμμάτων και Ανθρωπιστικών Επιστημών.
  • 1987 - Πολίτης της πόλης του Σαλβαδόρ . Bahia, Βραζιλία;
  • 1988 – Χρυσό Μετάλλιο από την πόλη του Ρεσίφε , Βραζιλία, για την εκατονταετηρίδα από την κατάργηση της δουλείας, 1888-1988.
  • 1989 – Χρυσό Μετάλλιο από το Πανεπιστήμιο του Σάο Πάολο , Βραζιλία.
  • 1990 - Πολίτης της πολιτείας Bahia , Βραζιλία.
  • 1990 - Μέλος του Ινστιτούτου Ιστορίας και Γεωγραφίας της Βραζιλίας , Ρίο ντε Τζανέιρο.
  • 1994 - Διοικητής του Τάγματος του Ρίο Μπράνκο , Βραζιλία - Επίσημος το 2000.
  • 1995 - Doctor Honoris Causa από το Ομοσπονδιακό Πανεπιστήμιο του Ρίο ντε Τζανέιρο (πρώην Πανεπιστήμιο της Βραζιλίας), Βραζιλία.
  • 1995 - Doctor Honoris Causa από το Ομοσπονδιακό Πανεπιστήμιο της Bahia, Βραζιλία.
  • 1997 - Ιππότης του Τάγματος των Ακαδημαϊκών Φοινίκων - l'ordre des Palmes Académiques, Γαλλία.
  • 1998 - Ιππότης του Τάγματος της Λεγεώνας της Τιμής - l'ordre de la Légion d´Honneur, Γαλλία.
  • 1999 – Μέλος της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας ;
  • 2000 – Διοικητής του Τάγματος Αξίας της Πολιτείας Μπαΐα , Βραζιλία.

Δημοσιεύσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Presença Francesa no Democratic Movement Baiano de 1798 (1969)
  • Βιομηχανικοί ηγέτες στη Μπαΐα. Ζωή και επαγγελματική σταδιοδρομία (1975)
  • Κείμενα και έγγραφα για τη μελέτη της σύγχρονης ιστορίας (1789-1963) (1977)
  • Bahia: μια πόλη του Σαλβαδόρ και η αγορά της no seculo XIX (1978)
  • Família e Sociedade na Bahia do Século XIX (1988)
  • Το να είσαι σκλάβος στη Βραζιλία (1982, 2 Έκδοση 1994, L'Harmattan)
  • Bahia, Século XIX: Uma Província no Império (1992)
  • Η Αγγλία και ο XVIII - Η ιστορία μεταξύ του οικονομικού και του φανταστικού. Αφιέρωμα στον Φρανσουά Κρουζέ (1999)
  • Da Revolução dos Alfaiates à Riqueza dos Baianos no Século XIX - Itinerário de Uma Historiadora (2004)
  • Κοινωνικοπολιτιστικές ανισότητες στη Βραζιλία - 16ος- XX αιώνας (2006)

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb119151743. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  2. ↑ «matchID - Moteur de recherche des décès». deces.matchid.io. Ανακτήθηκε στις 25 Ιουνίου 2022. 
  3. ↑ «UFR d'Études ibériques et latino-américaines». Sorbonne Université (στα Γαλλικά). Ανακτήθηκε στις 31 Αυγούστου 2024. 
  4. ↑ portuguese wikipedia/ Katia de Queiros Mattoso.  Missing or empty |title= (βοήθεια); H παράμετρος |url= είναι κενή ή απουσιάζει (βοήθεια)
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 https://www.skai.gr/tv/episode/psuchagogia/suntages-psuchis/2021-05-09-17/e/114288.  Missing or empty |title= (βοήθεια)
  6. ↑ https://pt.wikipedia.org/wiki/K%C3%A1tia_Mattoso.  Missing or empty |title= (βοήθεια)
  7. ↑ https://en.wikipedia.org/wiki/Eus%C3%A9bio_de_Queir%C3%B3s.  Missing or empty |title= (βοήθεια)
  8. ↑ Être esclave au Brésil
  9. ↑ Les inégalités socio-culturelles au Brésil
  10. ↑ Livre hommage
  11. ↑ «Kátia de Queirós Mattoso (1932-2011) - Greco-baiana que lecionou em Paris, Folha.com 12/01/2011». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Ιουλίου 2013. Ανακτήθηκε στις 31 Αυγούστου 2024. 
  12. ↑ « Greco-baiana que lecionou em Paris »
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Κάτια_ντε_Κεϊρός_Ματόζο&oldid=10780751"