Μετάβαση στο περιεχόμενο

Κάρολος Β΄ ντε Μπουρμπόν

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
(Ανακατεύθυνση από Κάρολος Β΄ του Μπουρμπόν)
Κάρολος Β΄ της Βουρβόνης
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Charles II de Bourbon (Γαλλικά)
Γέννηση1434
Μουλέν
Θάνατος13  Σεπτεμβρίου 1488
Λυών
Χώρα πολιτογράφησηςΓαλλία
ΘρησκείαΡωμαιοκαθολική Εκκλησία[1]
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΓαλλικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητακαθολικός ιερέας
Οικογένεια
ΓονείςΚάρολος Α΄ της Βουρβόνης και Αγνή της Βουργουνδίας
ΑδέλφιαΙσαβέλλα της Βουρβόνης
Αικατερίνη της Βουρβόνης
Μαρία της Βουρβόνης
Μαργαρίτα των Βουρβόνων
Λουδοβίκος της Βουρβόνης-Ρουσιγιόν
Λουδοβίκος της Βουρβόνης
Ιάκωβος της Βουρβόνης
Ιωάννης Β΄ της Βουρβόνης[2]
Πέτρος Β΄ της Βουρβόνης[2]
ΟικογένειαΟίκος των Βουρβόνων
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαΑρχιεπίσκοπος της Λυών (1466–1488)[3][4]
καρδινάλιος-ιερέας (1477–1488, Santi Silvestro e Martino ai Monti)[5]
αποστολικός διαχειριστής (1476–1488)
αββάς (1485–1488, abbaye de l'Île Barbe)
Θυρεός
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Κάρολος Β' (1434 - 1488) από τον Οίκο των Βουρβόνων ήταν αρχιεπίσκοπος της Λυών και μεγάλος Γάλλος διπλωμάτης κατά την διάρκεια βασιλείας του Λουδοβίκου ΙΑ΄. Διετέλεσε στο τέλος της ζωής του και για δυο περίπου βδομάδες δούκας της Βουρβόνης και Κόμης του Κλερμόν (1488), σαν διάδοχος του μεγαλύτερου αδελφού του Ιωάννη Β΄.

Αρχιεπίσκοπος της Λυών

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Τα σύμβολα του Κάρολου Β΄ του Μπουρμπόν ως Καρδιναλίου

Ήταν ο δευτερότοκος γιος του Καρόλου Α΄ δούκα της Βουρβόνης και της Αγνής των Βαλουά, κόρης του Ιωάννη του Άφοβου δούκα της Βουργουνδίας. Διορίστηκε ιερέας στη Λυών και στη συνέχεια στις (6 Ιουνίου/1444) αρχιεπίσκοπος της Λυών σε ηλικία μόλις 11 ετών. H συγκεκριμένη εκλογή ακολούθησε τον θάνατο του Αμεδαίου ντε Ταλαρού και του παραίτηση του Ιωάννη Γ΄ του Μπουρμπόν, νόθου απόγονου του παππού του Ιωάννη Α΄ δούκα της Βουρβόνης.[6] Η εκλογή επικυρώθηκε από τον πάπα Ευγένιο Δ' στις 14 Νοεμβρίου/1446 μετά τον θάνατο του Γοδεφρείδου Βασσάλ αρχιεπισκόπου της Βιέννης, που ο ίδιος πάπας είχε διορίσει κατά παράβαση (1444). [7] Λόγω της πολύ μικρής ηλικίας του, η διοίκηση της αρχιεπισκοπής ανατέθηκε στους Ιωάννη Ρολίν επίσκοπο του Οτόν (1446 - 1447), Ντι Γκι επίσκοπο της Ορλεάνης (1447 - 1449) και Ιωάννη Γ΄ ντε Μπουρμπόν επίσκοπο του Πι (1449 - 1466).[8]

Σύμβουλος του βασιλιά Λουδοβίκου ΙΑ'

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στο διάστημα αυτό ο Κάρολος διατηρούσε άριστες σχέσεις με τον βασιλιά της Γαλλίας Λουδοβίκο ΙΑ' ο οποίος εμπιστευόταν το θρησκευτικό του συναίσθημα. [9] Μετά την εξέγερση εναντίον του από την Ομάδα του Δημόσιου Συμφέροντος (1465) ο Λουδοβίκος ΙΑ' έστειλε τον Κάρολο μαζί με τον επίσκοπο του Μάνς Θιμπώ του Λουξεμβούργου σαν απεσταλμένους στον νεοεκλεγέντα πάπα Παύλο Β' (1464). [10] Στις (7 Ιανουαρίου/1469) ο Κάρολος Β' υπέγραψε μια σειρά από γράμματα σαν σύμβουλος του βασιλιά στην κατοικία του στο Τούρ, [11] σαν ομώνυμος με τον δελφίνο Κάρολο έγινε ο νονός του μαζί με την Ιωάννα του Βαλουά, δούκισσα της Βουρβόνης και τον Εδουάρδο του Ουέστμίνστερ.[12] O ίδιος βασιλιάς όπως είναι γνωστό διατηρούσε πολύ καλές σχέσεις και με τον μεγαλύτερο αδελφό του Ιωάννη Β΄ δούκα του Μπουρμπόν

Συνθήκη του Πικινί

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Κάρολος Β΄ του Μπουρμπόν σε βιτρώ

Μετά την λήξη του Εκατονταετούς πολέμου ο αρχιεπίσκοπος ανέθεσε στον Κάρολο Β' τις διαπραγματεύσεις για την σύναψη ειρήνης. Ο βασιλιάς Λουδοβίκος ΙΑ' κλήθηκε μαζί με τον Κάρολο Β' και τον μεγαλύτερο αδελφό του Ιωάννη Β΄ δούκα της Βουρβόνης στο Πικινί στις 19 Αυγούστου να υπογράψουν την τελική συμφωνία ειρήνης με τον Κάρολο της Βουργουνδίας ο οποίος ήταν σύμμαχος του Άγγλου βασιλιά Εδουάρδου Δ'. [13] Στην συνέχεια ο Κάρολος ανέλαβε προσπάθειες να συμφιλιώσει τον Γάλλο βασιλιά με τον Φραγκίσκο Β' της Βρετάνης.[14] Στις 8 Ιανουαρίου/1476 σαν βασιλικός σύμβουλος υπέγραψε 4 γράμματα ένα εκ των οποίων αφορούσε την ανεξαρτησία της Γαλλικής εκκλησίας από τον πάπα.[15]

Διορίστηκε παπικός απεσταλμένος στην Αβινιόν (1472 - 1476) αλλά έφτασε στην επισκοπή το 1473.[16] Οι σχέσεις του με τον πάπα Σίξτο Δ' στην συνέχεια πέρασαν περίοδο κρίσης αφού στις 23 Μαΐου/1474 ο πάπας διόρισε επίσκοπο της Αβινιόν τον ανιψιό του Τζουλιάνο ντελλα Ροβέρ στερώντας την θέση από τον Κάρολο Β'.[17] Ο βασιλιάς Λουδοβίκος ΙΑ' ήρθε σε σύγκρουση με τον πάπα, ενώ ετοιμαζόντουσαν για ένοπλη μάχη η διαφορά τελικά λύθηκε με την αποδοχή της απώλειας της Αβινιόν από τον ίδιο τον Κάρολο Β' και την παραίτηση του υπέρ του Τζουλιάνο ντελλα Ροβέρ.[18] Ακολούθησε στην συνέχεια ξανά τον Γάλλο βασιλιά και βρισκόταν μαζί του στην μάχη του Αρράς στις 18 Μαρτίου/1477.[19] Περιγράφεται σαν λάτρης των γραμμάτων και των τεχνών, διέθεσε μετά το 1486 πολλά χρήματα για την αναστήλωση του καθεδρικού ναού της Λυών κάτι που συνεχίστηκε και μετά τον θάνατο του από τον αδελφό του Πέτρο.[20] [21]

Δούκας της Βουρβόνης

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τον Απρίλιο του 1488 έγινε δούκας της Βουρβόνης για πολύ σύντομη περίοδο σαν διάδοχος του τίτλου με τον θάνατο του μεγαλύτερου αδελφού του Ιωάννη Β΄ στις 1 Απριλίου του ίδιου έτους. Ωστόσο ο αδελφός του Πέτρος και η σύζυγος του Άννα της Γαλλίας αμφισβήτησαν έντονα την διαδοχή και τον πίεσαν να τους παραδώσει τον τίτλο με χρηματική ανταμοιβή. Η σύγκρουση διακόπηκε μέσα σε λίγες βδομάδες με τον αιφνίδιο θάνατο του Καρόλου Β΄, ο οποίος κατέρρευσε, την ώρα που βρισκόταν σε κάποιο σπίτι στην Λυών. Έτσι ο Πέτρος πήρε στην συνέχεια σαν κληρονόμος τον τίτλο, αφού ο Κάρολος Β΄ δεν είχε νόμιμους απογόνους.[22] O Κάρολος Β΄ δούκας της Βουρβόνης περιγράφεται στο μυθιστόρημα του Βίκτορος Ουγκώ "Η Παναγία των Παρισίων"[23]

Πρόγονοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πρόγονοι του Καρόλου Β΄ δούκα του Μπουρμπόν
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Λουδοβίκος Β΄ της Βουρβόνης
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Ιωάννης Α΄ της Βουρβόνης
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Άννα της Ωβέρνης
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Κάρολος Α΄ της Βουρβόνης
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Ιωάννης του Μπερί
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Μαρία του Μπερί
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Ιωάννα του Αρμανιάκ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Κάρολος Β΄ δούκας του Μπουρμπόν
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Φίλιππος Β΄ της Βουργουνδίας
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Ιωάννης της Βουργουνδίας
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Μαργαρίτα Γ΄, κόμισσα της Φλάνδρας
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Αγνή της Βουργουνδίας (1407-1476)
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Αλβέρτος Α΄ της Βαυαρίας
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Μαργαρίτα της Βαυαρίας (1363-1424)
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Μαργαρίτα του Μπρηγκ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ «Catholic-Hierarchy.org» (Αγγλικά) Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής. bourbnc. Ανακτήθηκε στις 14  Οκτωβρίου 2020.
  2. ↑ 2,0 2,1 (Αγγλικά) Union List of Artist Names. 7  Νοεμβρίου 2016. 500122258. Ανακτήθηκε στις 21  Μαΐου 2021.
  3. ↑ bourbnc.
  4. ↑ lyon.
  5. ↑ «Catholic-Hierarchy.org» (Αγγλικά) Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής. bourbnc. Ανακτήθηκε στις 5  Φεβρουαρίου 2021.
  6. ↑ Joseph Vaesen, Etienne Charavay, ed. (1887). Lettres de Louis XI, roi de France: publiees d'apres les originaux pour la Societe de l'histoire de France, vol. 4 (in French). Paris: Librairie Renouard. p. 75. Retrieved 25 November 2013.
  7. ↑ Joseph Vaesen, Etienne Charavay, ed. (1887). Lettres de Louis XI, roi de France: publiees d'apres les originaux pour la Societe de l'histoire de France, vol. 4 (in French). Paris: Librairie Renouard. pp. 75–76. Retrieved 25 November 2013.
  8. ↑ Joseph Vaesen, Etienne Charavay, ed. (1887). Lettres de Louis XI, roi de France: publiees d'apres les originaux pour la Societe de l'histoire de France, vol. 4 (in French). Paris: Librairie Renouard. p. 76. Retrieved 25 November 2013.
  9. ↑ Desormeaux, Joseph-Louis Ripault (1776). Histoire de la maison de Bourbon, Tome II (in French). Paris: Imprimerie royale. p. 248. Retrieved 24 November 2013
  10. ↑ Joseph Vaesen, Etienne Charavay, ed. (1887). Lettres de Louis XI, roi de France: publiees d'apres les originaux pour la Societe de l'histoire de France, vol. 4 (in French). Paris: Librairie Renouard. pp. 107–108. Retrieved 25 November 2013.
  11. ↑ de Pastoret, Claude-Emmanuel (1820). Ordonnances des Rois de France de la 3e Race, recueillies par ordre chronologique, vol. 17 (in French). Brequigny: Imprimerie royale. p. 175. Retrieved 25 November 2013.
  12. ↑ Desormeaux, Joseph-Louis Ripault (1776). Histoire de la maison de Bourbon, Tome II (in French). Paris: Imprimerie royale. p. 249. Retrieved 24 November 2013.
  13. ↑ de Commynes, Philippe (2007). "X". Memoires, Livre IV, tome II. Paris: GF Flammarion. p. 92. Retrieved 25 November 2013.
  14. ↑ de Pastoret, Claude-Emmanuel (1827). Ordonnances des Rois de France de la 3e Race, recueillies par ordre chronologique, vol. 18 (in French). Brequigny: Imprimerie royale. p. 143. Retrieved 25 November 2013.
  15. ↑ de Pastoret, Claude-Emmanuel (1827). Ordonnances des Rois de France de la 3e Race, recueillies par ordre chronologique, vol. 18 (in French). Brequigny: Imprimerie royale. pp. 166–170. Retrieved 25 November 2013.
  16. ↑ Joseph Vaesen, Etienne Charavay, ed. (1895). Lettres de Louis XI, roi de France: publiees d'apres les originaux pour la Societe de l'histoire de France, vol. 5 (in French). Paris: Librairie Renouard. p. 2. Retrieved 25 November 2013.
  17. ↑ Heers, Jacques (2003). Louis XI. Paris: Perrin. p. 315.
  18. ↑ de Pastoret, Claude-Emmanuel (1827). Ordonnances des Rois de France de la 3e Race, recueillies par ordre chronologique, vol. 18 (in French). Brequigny: Imprimerie royale. p. 196. Retrieved 25 November 2013.
  19. ↑ de Pastoret, Claude-Emmanuel (1827). Ordonnances des Rois de France de la 3e Race, recueillies par ordre chronologique, vol. 18 (in French). Brequigny: Imprimerie royale. p. 252. Retrieved 25 November 2013.
  20. ↑ J Wadsworth, The Beginnings of Cosmopolitanism
  21. ↑ Desormeaux, Joseph-Louis Ripault (1776). Histoire de la maison de Bourbon, Tome II (in French). Paris: Imprimerie royale. p. 250. Retrieved 24 November 2013.
  22. ↑ Matarasso, Pauline (2001). Queen's Mate: Three Women of Power in France on the Eve of the Renaissance. Ashgate.
  23. ↑ Hugo, Victor; Isabel F. Hapgood (translator) (1888). "III: Monsieur the Cardinal". Notre-Dame De Paris

Πηγές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Joseph Vaesen, Etienne Charavay, ed. (1887). Lettres de Louis XI, roi de France: publiees d'apres les originaux pour la Societe de l'histoire de France, vol. 4 (in French). Paris: Librairie Renouard.
  • Desormeaux, Joseph-Louis Ripault (1776). Histoire de la maison de Bourbon
  • de Pastoret, Claude-Emmanuel (1820). Ordonnances des Rois de France de la 3e Race, recueillies par ordre chronologique, vol. 17 (in French). Brequigny: Imprimerie royale. p. 175. Retrieved 25 November 2013.
  • de Commynes, Philippe (2007). "X". Memoires, Livre IV, tome II. Paris: GF Flammarion. p. 92. Retrieved 25 November 2013.
  • Heers, Jacques (2003). Louis XI. Paris: Perrin. p. 315.
  • J Wadsworth, The Beginnings of Cosmopolitanism
  • Matarasso, Pauline (2001). Queen's Mate: Three Women of Power in France on the Eve of the Renaissance. Ashgate.
  • Hugo, Victor; Isabel F. Hapgood (translator) (1888). "III: Monsieur the Cardinal". Notre-Dame De Paris


Κάρολος Β΄ ντε Μπουρμπόν
Γέννηση: 1434 Θάνατος: 13 Σεπτεμβρίου 1488
Βασιλικοί τίτλοι
Προκάτοχος
Ιωάννης Β΄ της Βουρβόνης 		Κόμης του Κλερμόν

1488 		Διάδοχος
Πέτρος Β΄ της Βουρβόνης
Δούκας της Βουρβόνης
1488
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Κάρολος_Β΄_ντε_Μπουρμπόν&oldid=10494714"