Ισμαήλ πασάς Παπαδάκις
 |
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
| Ισμαήλ πασάς Παπαδάκις | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα γεννήσεως | Εμμανουήλ Παπαδάκης |
| Γέννηση | 1809 Κρήτη |
| Θάνατος | 1867 Κρήτη |
| Τόπος ταφής | Αλεξάνδρεια |
| Θρησκεία | Ισλάμ |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | αξιωματικός πολιτικός |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Βαθμός/στρατός | αντιστράτηγος |
| Πόλεμοι/μάχες | Α΄ Αιγυπτοτουρκικός Πόλεμος και Κρητική Επανάσταση 1866-1869 |
Ο Ισμαήλ πασάς Παπαδάκις ή Παπαδάκης (1809 - 1867), επίσης γνωστός και ως Ισμαήλ Φερίκ Πασάς, ή Ισμαήλ Σελήμ Πασάς, ήταν ελληνικής καταγωγής στρατηγός του αιγυπτιακού στρατού κατά το τελευταίο μισό αιώνα της τουρκικής κατοχής της Κρήτης.
Παιδική ηλικία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Γεννήθηκε ως Εμμανουήλ στη Κρήτη, στο χωριό Ψυχρό Λασιθίου του σημερινού Δήμου Οροπεδίου Λασιθίου, το έτος 1809, ή κατ' άλλους 1817. Ήταν γιος του ιερέα Φραγκιου (Φραγκίσκου) Παπαδάκη . Το 1823, κατά την τότε επιδρομή του τουρκικού στρατού ο πατέρας του και η μητέρα του σφαγιάστηκαν. Τα τρία τέκνα τους Αντώνιος, Εμμανουήλ και Ιωάννης (ή Ανδρέας) μεταφέρθηκαν αιχμάλωτοι στην Κωνσταντινούπολη. Κατ' άλλη πηγή τα παιδιά μεταφέρθηκαν στην Αλεξάνδρεια[1], όπου παραδόθηκαν στην αυλή του Χεδίβη (= αντιβασιλέα) Μεχμέτ Αλή Πασά ο οποίος και φρόντισε για τον εξισλαμισμό και την ανατροφή τους. Όμως, ο αδελφός του Αντώνιος δραπέτευσε και βρέθηκε στην Οδησσό το 1829, όπου και ασχολήθηκε με το εμπόριο, ενώ στη συνέχεια μετέβη στην Αθήνα, το 1848, όπου και μεγαλούργησε. Είναι ο γνωστός Αντώνιος Παπαδάκης, ευεργέτης του τότε Οθωνείου Πανεπιστημίου Αθηνών που ονομάζεται σήμερα Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών.
Σταδιοδρομία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Ισμαήλ παραμένοντας στην Αίγυπτο σπούδασε στη στρατιωτική σχολή όπου και διέπρεψε ως στρατιωτικός σε διάφορους πολέμους. Κατά την εκστρατεία της Αιγύπτου στη Συρία το 1859 προήχθη σε στρατηγό «Φερίκ», εξ ου και το προσδιοριστικό του ονόματός του. Στη συνέχεια ανέλαβε διάφορα υπουργήματα μέχρι που έγινε Υπουργός Άμυνας της Αιγύπτου. Ο άλλος αδελφός, ο Ανδρέας, έγινε αρχηγός χωροφυλακής στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου.
Το 1867, ο Ισμαήλ τέθηκε επικεφαλής όλου του αιγυπτιακού στρατού όπου και στάλθηκε από τον Χεδίφη Ισμαήλ προς ενίσχυση του τουρκικού στρατού στη Κρήτη προς κατάπνιξη της κρητικής επανάστασης που είχε εκδηλωθεί.
Τραγικό τέλος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Ισμαήλ πασάς Παπαδάκις έφτασε στην Κρήτη και μετά από μία σειρά μαχών στη γενέτειρά του, το Οροπέδιο Λασιθίου, όπου στη μάχη που δόθηκε εκεί στις 26 Μαΐου του 1867, είχε άγριο τέλος για το οποίο υπάρχουν τρεις εκδοχές. Σύμφωνα με την πρώτη εκδοχή, τραυματίσθηκε θανάσιμα και παρά τις προσπάθειες των γιατρών του επιτελείου του, που τον είχαν μεταφέρει στο Καστέλι Πεδιάδας, μετά από λίγες ημέρες υπέκυψε στα τραύματά του. Η δεύτερη εκδοχή αναφέρει πως δολοφονήθηκε από τον Ούγγρο εξωμότη και Τούρκο στρατηγό Ομέρ Πασά, δηλητηριάζοντάς τον, όταν αποκάλυψε την ελληνική καταγωγή του[2]. Κατά την τρίτη εκδοχή, ο ίδιος αποφάσισε να δώσει τέλος στη ζωή του, αυτοκτονώντας με δηλητήριο.
Η σορός του μεταφέρθηκε με ιδιαίτερες τιμές στην Αλεξάνδρεια όπου και ετάφη, ενώ προς τιμή του ο Χεδίβης ανέγειρε ανδριάντα του.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Στο παιδομάζωμα του 1823, ο Εμμανουήλ ήταν 14 χρονών, ο Αντώνιος 13 και ο Ανδρέας 11. Βιβλιοθήκες: http://www.nlg.gr & http://www.vikelaia.gr
- ↑ Νεώτερον Εγκυκλοπαιδικόν Λεξικόν Ηλίου τ.Θ΄, σ.1004
Πηγές και παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- "Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια Δρανδάκη" τομ.ΙΓ΄, σελ.224
- Εφημερίδα Ηράκλειον εκδότης Αντώνιος Βορεάδης 1893
|