Μετάβαση στο περιεχόμενο

Ιερά Μητρόπολις Ρούσε

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ιερά Μητρόπολις Ρούσε
Γενικές πληροφορίες
XώραΒουλγαρία
ΈδραΡούσε
ΥπαγωγήΒουλγαρική Ορθόδοξη Εκκλησία
Ναοί229
Μονές4
Μητροπολιτικός ναόςΚαθεδρικός Ναός Αγίας Τριάδας Ρούσε
Ιεραρχία
ΜητροπολίτηςΝαούμ (Αντώνωφ Δημητρώφ)

Η Ιερά Μητρόπολις Ρούσε (βουλγαρικά: Русенска митрополия‎‎) είναι μία από τις Μητροπόλεις της Βουλγαρικής Ορθόδοξης Εκκλησίας. Ως τα τέλη του 19ου αιώνα ήταν επισκοπή της Μητρόπολης Τορνόβου, η οποία υπαγόταν στο Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως και αναφερόταν ως επισκοπή Τσερβένου, Τζερβενού ή Τζερβενών.

Έδρα της είναι η πόλη Ρούσε και Μητροπολίτης της από τις 23 Μαρτίου 2014 ο Ναούμ (Αντώνωφ Δημητρώφ).

Ιστορικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η επισκοπή Τσερβενού ή Τζερβενών ήταν μία από τις αρχαιότερες επισκοπές της Μητροπόλεως Τορνόβου[1]. Το όνομά της προέρχεται από το σημερινό χωριό Τσερβέν, ενώ έδρα της ήταν το Ρουστσούκι, ελληνοποιημένο όνομα της τουρκικής ονομασίας της πόλης Ρούσε.

Ο Καθεδρικός Ναός Αγίας Τριάδας στο Ρούσε.

Τον Μάιο του 1865 προήχθη σε ανεξάρτητη Μητρόπολη επί Πατριαρχίας Σωφρονίου Γ΄. Στις 28 Φεβρουαρίου 1870, με το φιρμάνι του σουλτάνου Αμπντούλ Αζίζ που επέτρεψε την ίδρυση της Βουλγαρικής Εξαρχίας, οριζόταν η επισκοπή Τσερβένου ως μία από τις 15 επισκοπές της. Το ίδιο έτος αποφασίστηκε η ένωση των επισκοπών Δοροστόλου και Τσερβένου σε ενιαία Μητρόπολη Δοροστόλου-Τσερβένου, με έδρα το Ρουστσούκι (Ρούσε), και το 1872 εξελέγη ο πρώτος επίσκοπος της νέας επισκοπής. Ακολούθησε οξύς ανταγωνισμός μεταξύ της πατριαρχικής και της εξαρχικής μητρόπολης για τον προσεταιρισμό των ρουμανικών ορθόδοξων κοινοτήτων[2].

Τον Αύγουστο του 1875 ανετέθη από το Οικουμενικό Πατριαρχείο προεδρικώς ή διαποίμανση της Μητρόπολης στον Μητροπολίτη Βάρνης[1], και αργότερα εγκαταλείφθηκε. Βούλγαροι Μητροπολίτες που χειροτονούνταν από την Εξαρχία ως το 1945 θεωρούνταν σχισματικοί. Το 1927 εξελέγη Μητροπολίτης Δοροστόλου και Τσερβένου ο Μιχαήλ (Τοντόρωφ Τσαβντάρωφ), επί των ημερών του οποίου ήρθη το σχίσμα (1945) και η Βουλγαρική Εκκλησία εξυψώθηκε σε Πατριαρχείο (1953).

Στις 17 Δεκεμβρίου 2001 η Μητρόπολη διαιρέθηκε εκ νέου στη Μητρόπολη Ρούσε και τη Μητρόπολη Δοροστόλου.

Επισκοπικός κατάλογος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Όνομα Έτη Σημειώσεις
Επίσκοποι Τσερβένου ή Τζερβενών (υπό την Μητρόπολη Τορνόβου)
Ιερεμίας ~ 1590[1]
Γρηγόριος ~ 1616[1]
Καλλίνικος ~ 4 Νοεμβρίου 1620[1]
Γρηγόριος ~ Μάιος 1635[3]
Γαβριήλ πριν τις 24 Σεπτεμβρίου 1638[4] – μετά τον Ιούνιο 1653[3]
Ιωσήφ ~ Ιούλιος 1668 – Ιανουάριος 1671[3]
Χρύσανθος ~ 1η Μαΐου 1679[5]
Διονύσιος 3 Ιανουαρίου 1685[6] ~ 1703[7]
Κοσμάς ~ 1708[8]
Σεραφείμ ~ 1710[9]
Νεόφυτος Α' ~ 1769 – Ιανουάριος 1772 καθαιρέθηκε[3]
Νεόφυτος Β' Ιανουάριος 1772[3] – 1780 καθαιρέθηκε[10]
Κύριλλος Μάρτιος 1780[10] – μετά τον Μάιο 1804
Νεόφυτος Γ' Ιούλιος 1804 – Μάιος 1813 επαύθη
Ιάκωβος Μάιος 1813 – 1 Απριλίου 1818 παραιτήθηκε
Θεόκλητος Απρίλιος 1818 – 24 Φεβρουαρίου 1828 από Διοκλείας
Νεόφυτος Δ' Μάρτιος 1828 – 21 Οκτωβρίου 1832 το 1829 κατέφυγε στη Ρωσία μαζί με τον αποχωρούντα Ρωσικό στρατό, επαύθη
Νεόφυτος Ε' (Χατζηαθανασίου) 22 Οκτωβρίου 1832 – πριν τον Μάιο 1840 †
Κύριλλος (Πλακομύτης) Μάιος 1840 – 1 Σεπτεμβρίου 1842 παραιτήθηκε[3]
Συνέσιος 27 Οκτωβρίου 1842 – 15 Απριλίου 1865 από Μελιτουπόλεως, εγκατέλειψε τη Μητρόπολη, κατόπιν Ρόδου
Παΐσιος 1 Μαΐου 1865 – 11 Μαρτίου 1868[11] από Περιστεράς, κατόπιν Σκοπίων
από το 1872 ως το 2001 Μητροπολίτες Δοροστόλου και Τσερβένου με έδρα το Ρούσε
Μητροπολίτες Ρούσε (Βουλγαρική Ορθόδοξη Εκκλησία)
Νεόφυτος (Νικόλωφ Δημητρώφ) 17 Δεκεμβρίου 2001 – 24 Φεβρουαρίου 2013 κατόπιν Πατριάρχης Βουλγαρίας
Ναούμ (Αντώνωφ Δημητρώφ) 23 Μαρτίου 2014 – σήμερα από Στοβίου
Μονή Αγίου Δημητρίου Μπασάμποβο

Μονές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Μονή Αγίου Δημητρίου Μπασάμποβο
  • Μονή Αγίας Μαρίνας Καρανβαρμπόφ
  • Μονή Αγίας Πέτκα Κόπριβετς
  • Μονή Αγίας Μαρίνας Σιανόφσκι

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 Σάρδεων 1937, σελ. 173.
  2. Κοντογεώργης 2008.
  3. 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 Σάρδεων 1937, σελ. 174.
  4. Fedalto 1988, σελ. 353.
  5. Vaporis, M. A Study of the Ziskind MS No.22 of the Yale University Library: Some Aspects of the History of the Ecumenical Patriarchate of Constantinople in the Seventeeth and Eighteenth Centuries. – Greek Orthodox Theological Review, 13, 1968, Supplement, 54.
  6. Κοτζαγεώργης 2020, σελ. 71.
  7. Тютюнджиев 1999, σελ. 40–42.
  8. Тютюнджиев 1999, σελ. 28–31.
  9. Тютюнджиев 1999, σελ. 31–32.
  10. 10,0 10,1 Снегаров, И. Старият търновски църковен кодекс. – Годишник на Софийския униврситет: Богословски факултет, 11, 1934, 2[νεκρός σύνδεσμος]
  11. Σάρδεων 1937, σελ. 175.

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]